De sjoemelpraktijken van de ambtenaren van de EU-organisatie zijn talrijk. We weten al van het vroegtijdig klokken voor de aanwezigheid om vervolgens snel te vertrekken. Het daggeld is dan veiliggesteld. Of het feit dat parlementsleden niet personeel aannemen van de aan het verstrekte riante toelage, maar het werk door een gezinslid laten doen....
Vandaag een fenomeen dat ook al jaren circuleert in brede eurokringen - maar de mainstream media niet haalt.
Tijdens de laatste zitting van het Europees nepparlement in
Straatsburg bleef één stem onopgemerkt: de afwijzing van de plenaire
vergadering van het nepparlement om af te zien van de immuniteit van
de leider van de Europese Parlementaire Fractie van de aan de EVP
gelieerde New Democracy-partij in Griekenland. Het gaat hier om een
zaak van belastingontduiking die een voormalige assistent van
europarlementariër Manolis Kefalogiannis aan het licht bracht. Zij
beweerde dat het EP-lid had gevraagd om een deel van haar salaris
aan hem terug te betalen - een bedrag van in totaal € 127.000 volgens
een recent persbericht.
Het Griekse rechtssysteem en OLAF, die parallel lopende onderzoeken
uitvoeren, zullen hun conclusies trekken over de zaak van
Kefalogiannis. Als blijkt dat de vermeende illegale activiteit in
België heeft plaatsgevonden, kunnen ook de nationale autoriteiten
erbij betrokken raken.
Maar in dit artikel gaat we niet dieper in op dit specifieke geval. We
parkeren Kefalogiannis even aan de zijkant. Dit artikel gaat over een
corrupt systeem waarmee misbruik als hierboven genoemd kan
plaatsvinden. Want zelfs als Kefalogiannis niet fraudeerde, blijkt dat
dat soort praktijken binnen de organisatie van de Europese Unie
routinematig in veel meer gevallen te worden gedaan dan de mainstream
media ons vertellen.
De praktijk dat leden van het Europees nepparlement een deel van de
bezoldiging van assistenten of wetenschappelijke adviseurs (of wat dan
ook op de visitekaartjes mag staan) terugnemen - onder de tafel
welteverstaan -, is inderdaad niet bepaald het best bewaarde geheim
van Brussel.
De methode is eenvoudig. Aan elke Europarlementariër wordt elke maand meer dan
20.000 euro gegeven om personeel aan te nemen (€ 24.146, om precies te
zijn). Personeel in Brussel en
lokaal personeel in hun thuisland. Stel je voor dat je als aspirant-jongere
die de strijd met de politiek wil aangaan, wordt opgeroepen voor een
sollicitatiegesprek met je toekomstige werkgever, de nieuwe of het
herkozen lid van het Europees nepparlement.
Als je ruimschoots aan de kwalificaties voldoet en je wordt
uitgenodigd bij dat parlementslid te gaan werken, wordt je natuurlijk
gevraagd wat je netto wilt verdienen.
Het is je eerste, tweede of derde baan en je weet dat er - vooral
vandaag de dag - veel concurrentie is, dus stel dat je zegt € 3.500
euro. Je moet dan net verbaasd zijn als de deal doorgaat, maar je
krijgt wel te horen dat er € 7.000 aan je wordt overgemaakt, waarvan
je dan telkens weer € 3.500 cash teruggeeft. De politicus (wordt
gezegd) moet namelijk ook iets bijdragen aan de betreffende politieke
partij, wat o.a. natuurlijk ook bestemd is voor de volgende
herverkiezingscampagne.
En zo gebeurt het.
Elke maand laat je een envelop achter op het bureau van je nieuwe baas
met het overeengekomen bedrag - vlak naast de andere twee enveloppen
die je collega's hebben achtergelaten. Of, in de iets meer geslepen
gevallen, ga je naar de bank en geeft u een tweede betaalkaart af,
zodat je baas het geld zelf (van je rekening) kan afhalen.
Dit zijn slechts twee van de vele methoden waarvan bekend is dat ze
door politici in Brussel en Straatsburg worden gebruikt. In die
regio's is het geen geheim. Veel mensen in Brussel weten dat het
gebeurt, en het wordt maar een tijd dat het probleem op straat komt te
liggen.
Er is trouwens een soortgelijk probleem met de kantoortoelage waarbij
het grootste deel van de € 4.416 die parlementsleden maandelijks
krijgen, door hen wordt behandeld - onterecht, natuurlijk - als een
extra belastingvrij salaris.
In de zaak van Manolis Kefalogiannis wordt gesteld dat hij zou hebben
gepoogd fraude te plegen, resulterend in een verlies voor de Europese
Unie van meer dan € 73.000, voor pogingen om een deel van het salaris
van zijn assistent onrechtmatig te misbruiken, waarbij het gaat om een
bedrag van € 4.240 per maand tussen juli 2014 en eind 2016.
De reden dat de Kefalogiannis-zaak actief onder het tapijt geveegd
wordt (of hij nu schuldig is of niet), is omdat het ertoe kan leiden
dat er misschien wel klokkenluiders de publiciteit gaan zoeken,
geïnspireerd door het momentum of de kracht van de # metoo-campagne.
En in een verkiezingsjaar zou dat verwoestend kunnen uitpakken voor
het Europese project. Daarom zou het geen verrassing moeten zijn dat
de immuniteit van Kefalogiannis
niet werd opgeheven. En het
zou ook geen verrassing moeten zijn dat alles achter de schermen wordt
gedaan om de kwestie zo lang mogelijk onder de pet te houden. Alles is
geoorloofd om te voorkómen dat er schade wordt toegebracht aan het
Europese project, en in breder verband: het Europees nepparlement.
Moet toch te realiseren zijn, want het is tenslotte een heel klein en
vooral eng wereldje.....