Opkomst en val van een Duitse bondskanselier

Jarenlang gold ze als de machtigste vrouw ter wereld, zou ze hoog-intelligent zijn en door niets of niemand van de wijs te brengen. Vele jaren heeft zij het Duitse volk geleid als bondskanselier, maar nu lijkt haar politieke leven ten einde te lopen. Wie of wat is Angela Merkel? Vandaag een artikel over wat er zoal over haar bekend is - binnenkort een vervolg over wat de meeste mensen juist niét over haar weten.

"Hoeveel mensen zijn er neergeschoten toen zij van west naar oost over de Berlijnse muur vluchtten?"  Dit was een gebruikelijke anti-marxistische vraag in universitaire debatten in de dagen dat niet-links-georiënteerden op universiteiten nog vrijuit mochten spreken. Het benadrukte het gebrek aan verkeer vanuit het kapitalistische Westen richting de Duitse Democratische Republiek.

Een dergelijke migratie, hoewel zeldzaam, was niet helemaal onbestaanbaar. In 1954 bijvoorbeeld verhuisde Horst Kasner, een protestantse voorganger met sterk linkse overtuigingen, vrijwillig van het kapitalistische Hamburg naar Oost-Duitsland en nam hij zijn vrouw en zijn wekenoude dochter Angela mee. Vandaag de dag is die baby wellicht de omstreden bondskanselier van Duitsland.

Om de gedachtengang van Angela Merkel te begrijpen, is het nodig om in haar vroege leven als communistische activist in Oost-Duitsland te duiken. Tussen de foto's van haar die online staan en soms zijn gephotoshopt (ze staat bijvoorbeeld in het nazi-uniform afgebeeld), is er in ieder geval één echte foto. Het toont haar dat ze het uniform draagt van de Freie Deutsche Jugend (FDJ), het Oost-Duitse Communistische equivalent van de Hitler-jeugd of Sovjet Jonge Pioniers, in gezelschap van andere leden van de DDR-nomenklatura.
De foto werd gevonden door een oude schoolvriendin, Sonja Felssberg, 58 jaar oud, en overhandigd aan een Duitse krant.


In het grootste deel van haar politieke carrière is Merkel elden gevraagd naar haar communistische verleden: in Duitsland hebben te veel mensen een gevoelige geschiedenis met betrekking tot persoonlijke, familiaire of anderzins gevoelige gebeurtenissen uit het nabije verleden. Merkel heeft haar voormalige FDJ-betrokkenheid wel toegegeven, maar benadrukte dat haar activiteiten puur "cultureel" waren, waarbij ze voornamelijk theaterkaartjes kocht.

Bij de Oostduitse Stasi stond ze bekend als IM Erika. (Informelle Mitarbeiterin Erika). Ze wasnaar alle waarschijnlijkheid een informante van de moordzuchtige Stasi onder de DDR, en dus meer dan vermoedelijk rechtstreeks verantwoordelijk voor meerdere "dood"geschoten oostduitsers die naar West-Berlijn wilden vluchten, maar "verraden" werden. Zijzelf blijft haar rol ontkennen.


In 2013 onthulde echter een nieuwe biografie, "Het eerste leven van Angela M", dat zij actief is geweest als voormalig FDJ-secretaris voor agitatie en propaganda ("Agitprop") aan de Academie van Wetenschappen in Oost-Berlijn. Agitprop was aan het einde van de ideologische oorlog, waarbij het ging om het agressief inprenten van het marxisme-leninisme onder haar collega's. Die verantwoordelijkheid zou nooit aan een halfbakken communist zijn gegeven. Theaterkaartjes, my ass...

Als schoolmeisje deed Merkel alle moeite om vloeiend Russisch te leren - ze leerde zelfs woorden en begrippen uit een woordenboek tijdens het wachten bij de bushalte - en op 15-jarige leeftijd won ze de "Olympische Spelen" voor de Russische taal. Dit was een voor de hand liggende indicatie van haar ambitie: het leren van de taal van de Sovjet-meesters in Oost-Duitsland zou haar aanzienlijk voordeel bezorgen bij haar streven naar een glanzende carrière in de communistische hiërarchie.

Met Merkel, zoals met zoveel andere bekeerde marxisten, sloeg de ambitie volgens de ideologie geleidelijk om. Nog in september 1989 zei ze: "Als we de DDR hervormen, zal het niet in termen van de federale republiek zijn."
Slechts 14 maanden later, in november 1990, zat ze in het christen-democratische kabinet van Helmut Kohl, als minister voor familiezaken.

Doet het verleden van Merkel er toe? Ja, heel veel. In de eerste plaats verklaart het haar ondoorgrondelijkheid. De legendarische ondoordringbaarheid die ze altijd heeft gekweekt en die haar een grote troef in de politiek heeft gegeven, is ongetwijfeld een erfenis van haar opvoeding en vroege politieke carrière in een totalitaire staat waar elke meningsuiting vol gevaren zat. Zelfs onder de nomenklatura, waar de "partijlijn" met verbijsterende snelheid zou kunnen veranderen, zou het onthullen van iemands innerlijke gedachten een kwetsbaarheid kunnen creëren die door rivalen zou kunnen worden uitgebuit.
Merkel heeft het venster tot de buitenwereld (en dus ook van de buitenwereld naar Merkel) altijd vakkundig dicht gehouden.

Merkel's politieke vadermoord op haar leermeester Kohl, hoewel het een veelvoorkomende gebeurtenis is in de westerse politiek, doet ook denken aan een Sovjet politburo putsch. Toch zijn deze gedeeltelijke nalatenschappen van het communisme triviaal, vergeleken met het enige overheersende element in Merkel's politieke psyche dat voortkomt uit haar DDR-erfenis en dat alleen al de anders onverklaarbare blunder verklaart, na meer dan een decennium van ogenschijnlijk hyperbewust bestuur en dat haar heeft gebracht tot haar huidige crisis.

Politieke analisten hebben tevergeefs moeite gedaan om te begrijpen waarom Merkel, na het winnen van de Duitse verkiezingen van september 2013 onder de traditionele slogan "Geen experimenten" van haar partij, halverwege 2015 ontegenzeggelijk ontelbare migranten naar Duitsland heeft uitgenodigd. Erger nog, toen dit niet vol te houden bleek, probeerde ze arrogant hen aan de andere lidstaten van de Europese Unie op te leggen.

Nu vecht Merkel voor haar politieke leven, en de gevolgen voor Europa zijn op zijn minst schokkend te noemen. In Groot-Brittannië stond het migratieprobleem, voorafgaand aan het EU-referendum, al na het onderwerp soevereiniteit bovenaan de Brexit-agenda. Er was een goede mogelijkheid dat Brexit het referendum zou winnen. De uitkomst was redelijk evenwichtig; maar het vooruitzicht van de EU, op instigatie van Duitsland, om een permanente migratiestroom de EU binnen te laten komen, gecombineerd met schrikwekkende nieuwsbeelden uit Europese steden, is voor veel Britten aanleiding geweest te stemmen vóór het verlaten van het Europese monstrum.

Merkel heeft ongetwijfeld Groot-Brittannië uit de EU verdreven. Vervolgens hebben haar migrantenquota Hongarije, Polen, de Tsjechische Republiek en Slowakije van de westerse lidstaten vervreemd en in ernstige conflicten met Brussel gebracht. In Duitstalig Europa bracht dezelfde provocatie de Vrijheidspartij in de coalitieregering in Oostenrijk en, thuis in Duitsland, verlamde het spectaculaire verkiezingssucces van de AfD de vermoeide en in diskrediet geraakte eurofiele, globalistische consensus. Naast Merkel is er nog een predikantsdochter, Theresa May, die op het hele continent de Europese politiek in chaos onderdompelt.
Welkom bij Merkel's Nieuwe Weimar.

Dat brengt ons terug bij de prangende vraag: waarom deed ze het? Vanwege haar communistische verleden, is het duidelijke antwoord. Omdat ze het kon. Omdat ze de macht had. Als de totalitaire mentaliteit eenmaal is ingebed in de psyche van een politicus, hoewel die langer dan een decennium verborgen kan blijven vanwege een opportunistische stemming (het door haar zelf gefabriceerde Mutti-imago), is de wil om macht uit te oefenen onuitroeibaar.

Ze werd geprezen als "Koningin van Europa", terwijl Merkel tegelijkertijd de eenvoudige, armoedige huisvrouw veinsde, bleven haar instincten onopvallend globalistisch. Hitler had altijd een portret van Frederik de Grote in zijn kantoor hangen - Merkel heeft er één van Catharina de Grote in dat van haar. Blijkbaar zijn haar Russische sympathieën niet uitgestorven. Of wat te denken van haar poging om via migratie een opperste vorm van autocratie te bereiken. Haar absolutistische verbod op kernenergie, in de nasleep van het ongeluk met Fukushima in 2011, was impulsief en liet Duitsland afhankelijk worden van Russische energiebronnen.

Nu, na het langste machtsvacuüm in Duitsland sinds 1945, onderhandelt Merkel nog steeds in de (door Hitler gewenste) rookvrije ruimtes waar coalities worden gesmeed. Niemand manipuleert en handelt handiger dan deze ex-commissaris, maar het ziet er naar uit dat de huidige coalitie haar problemen niet oplossen.
De CSU-vleugel van haar partij is aan het muiten, nog steeds wanhopig om de kleren van de AfD te stelen om kiezers weer naar hen toe te trekken, ingegeven door het Oostenrijkse verkiezingsresultaat en het succes van Viktor Orbán in Hongarije. De SPD ondertussen steunt het idiote integratiebeleid van president Jupiter Macron.

Angela Merkel heeft zichzelf in een moeilijke positie gebracht, wat te wijten is aan de overmoed door langdurig gebruik (misbruik) van macht. Voor elke normaal persoon was het idioot om de toch al alarmerende tsunami van migranten in Europa aan te moedigen. Voor een politicus die is voortgekomen uit de totalitaire traditie van het marxisme-leninisme, met zijn al lang bestaande voorliefde voor het gebruik van migratie en "nternationalisme" om het Westen te ondermijnen, zijn de vaag gehanteerde opvattingen van het Lumpen-electoraat van geen enkel belang. En dat ondermijnen van het Westen probeert ze zo lang mogelijk uit te oefenen..... het voorlopige slotstuk moet het Verdrag van Marrakesh worden. Duitsland zal de toestroom van migranten - legaal en illegaal - niet verwerken kunnen.

Angela Merkel is vooral een globalist, zoals blijkt uit haar onvoorwaardelijke steun aan de communistisch/marxistische, fascistische staat die EU heet en ze heeft onophoudelijk Duits geld overmaakt voor de toestroom van migranten naar haar "moederland". Ze werd vooral en alleen uitgekozen om de CDU te leiden omdat ze een vrouw was en uit Oost-Duitsland kwam - een poging om nieuwe kiezers te krijgen, dezelfde reden waarom veel linkse partijen vooral talloze migranten wensen te verwelkomen.

De mythe is ontkracht; op het internationale toneel is ze verworden tot een in diskrediet geraakte politicus zijn die zich aan het meubilair vastklampt tot haar tijd verstreken is. De woorden kunnen optimistische soundbites zijn, de muziek komt van de Götterdammerung.

Afdrukken Doorsturen