De voormalig Franse president Chirac zei het, en we vertalen even wat hij bedoelde: "Een deel van het geld dat we in onze zakken hebben, is afkomstig van de eeuwenlange exploitatie van Afrika, en we moeten dit geld teruggeven om Afrika te ontwikkelen." Het gaat hier om de CFA-franc, de franc van de Franse koloniën, later genoemd de franc van de Financiële Samenwerking, een erfenis van Frankrijk en zijn voormalige koloniën. Het is strikt genomen een massavernietigingswapen van Afrikaanse economieën, want als garantie voor de converteerbaarheid van deze valuta hoopt het Afrikaanse kapitaal zich (via de Franse centrale bank) op bij de Europese banken, terwijl de bevolking wordt gedreven door armoede.
Wist u dat het "democratische" Frankrijk meer dan
$ 500 miljard aan Afrikaans geld beheert en niemand van de Franse
mainstream media aandacht besteedt aan deze donkere kant van het vroegere Franse
imperium?
Het Franse Macron-"management" geeft Afrikaanse staten de mogelijkheid om elk
jaar slechts 15% van hun eigen geld te gebruiken. Als zij meer
buitenlandse valuta, vreemde valuta, nodig hebben, moeten zij geld
lenen op de financiële markten omdat 65% van hun eigen geld bewaard en
beheerd (gebruikt) wordt door het Franse ministerie van Financiën.
Frankrijk is nog één van die landen die veel Afrikaanse landen exploiteren,
in strijd met de Franse grondwet en de regels van de internationale
vrijhandel. Dit perverse systeem ten dienste van transnationaal kapitaal
is in het verleden als eens aan de
kaak gesteld door de Europese Unie, maar Frankrijk is niet bereid
een einde te maken aan dit koloniale systeem dat garant staat voor
vele miljarden dollars uit Afrika. En zoals het zo vaak gaat in de
Europese Unie: als je maar groot genoeg bent, en je een grote bek kunt
opentrekken, krijg je je zin.... en in dit geval gebeurt er dus
helemaal niets.
Overal in de wereld zien we - vooral onder jonge generaties - een
toenemende weerstand tegen verschillende koloniale erfenissen uit het
verleden... zo ook in Franstalig Afrika. Eén van de meest
alledaagse symbolen van die erfenissen is het zogenaamde CFA-bankbiljet.
De wat?
De Franc de la Communauté Françaises d'Afrique (frank van de
Franstalige gemeenschap van Afrika -
wikipedia) wordt in veertien
West- en Centraal-Afrikaanse landen gebruikt en de munt is gekoppeld
aan de euro, en daarvóór aan de Franse franc.
Frankrijk heeft nog steeds de macht over de volledige "soevereiniteit" van veertien Afrikaanse landen sinds 1961: Benin (voormalig koninkrijk Dahomey),
Burkina Faso, Guinee-Bissau, Ivoorkust, Mali (voormalig Franse Soedan)
Niger, Senegal, Togo, Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad,
CongoBrazzaville, Equatoriaal-Guinea en Gabon.
De marionettenegeringen van Frankrijk in deze 14 Afrikaanse landen
houden er een rijke levensstijl op na terwijl de
burgers er leven in absolute armoede en wanhoop.
De munt, (die wordt geproduceerd in Frankrijk, in Puy-de-Dôme, in de
plaats Chamalières, waarvan de burgemeester niemand minder is dan
Louis Giscard d'Estaing, de zoon van de voormalige president Valery
Giscard d'Estaing) kent West- en Centraal-Afrikaanse versies en werd
in 1945 geïntroduceerd. Het voornaamste doel (zei men toen) was het
bewerkstelligen van een gemakkelijke import vanuit de koloniën naar
Frankrijk.
Destijds was de waarde van 1 CFA 1,7 Franse frank. Nu is 1 CFA
ongeveer 0,00152 euro waard.
Voor de dekolonisatie werd de CFA beschouwd als bescherming tegen
inflatie en instabiliteit, maar veel economen zijn het erover eens dat
de munt ondanks de scherpe devaluatie te duur is voor de export.
Boeren in de CFA-landen kunnen niet concurreren met de prijzen voor
ruwe grondstoffen uit bijvoorbeeld Azië en Zuid-Amerika.
Daarbij worden deze landen gedwongen de helft van hun buitenlandse
valuta bij de Franse centrale bank te stallen, wat Frankrijk te veel
invloed geeft in Afrika en de Afrikaanse landen te weinig zeggenschap
over hun monetair beleid. Ook zijn de West- en Centraal-Afrikaanse
versies van de CFA niet vrij inwisselbaar, wat regionale samenwerking
hindert.
De kritiek rond de CFA richt zich niet alleen op Frankrijk, maar ook
op Afrikaanse leiders. Jongerenbewegingen die in Senegal en Burkina
Faso de afgelopen jaren lang regeerders met grootschalige
demonstraties van hun troon wisten te wippen, hebben afschaffing van
de CFA steeds tevergeefs centraal gesteld in hun eisenpakket. Maar in
het verleden zijn die pogingen meteen afgestraft. De eerste leiders
van onafhankelijk geworden Afrikaanse landen die zich uit de CFA
probeerden terug te trekken, kregen te maken met aanslagen of
staatsgrepen.
Het CFA-debat valt samen met de jarenlange kritiek op een andere
financiële strop: de "koloniale belasting" die Afrikaanse ex-koloniën
aan Frankrijk (moeten) betalen voor de vooronderstelde "voordelen van
de kolonisatie", de ontwikkeling van het land zoals bijvoorbeeld het
aanleggen van een infrastructuur. Aan deze afspraak van rond de jaren
zestig, die een uitruil was voor een vredige dekolonisatie, zijn
veertien Afrikaanse landen nu nog altijd gebonden. Frankrijk beschouwt
het nog steeds als terugbetalingen voor een uitstaande schuld. Het
precieze totaalbedrag van deze belasting is onduidelijk - wel is
bekend dat de betreffende landen 85% van hun buitenlandse reserves bij
de Franse centrale bank (en de Rothschilds) moeten stallen. Het is
veel meer dan de "genereuze ontwikkelingshulp" die het moederland aan
Afrikaanse landen verstrekt.
Vanuit Parijs is er een veelbetekenende stilte over de CFA-discussie.
Macron, die niet alleen in Frankrijk maar ook in Afrika uitgekotst
wordt, maakte vorig jaar een slechte beurt toen hij tijdens de G20 in
Hamburg zei dat Afrika "vooral een beschavingsprobleem" heeft. Wat dat
betreft zijn de uitspraken van voormalig president Chirac
veelzeggender:
Jaques Chirac: " We moeten eerlijk zijn en erkennen dat veel van het
geld bij onze eigen banken afkomstig is van het functioneren van de
economie op het Afrikaanse continent ."
Ook veelzeggend was zij uitspraak in maart 2008: "Frankrijk zonder
Afrika zal zich bevinden op het niveau van een derdewereldland ."
We hebben het hier over landen die hun rijkdom (grondstoffen) laten
wegroven door het "beschaafde" Westen. En natuurlijk,
zoals we in de "democratische" Europese Unie "genieten" van de
"voordelen" van de euro hebben deze landen een valuta waar ze weinig
mee kunnen uitrichten. Wel een zin met veel aanhalingstekens, vindt u
niet?
Alles begon toen Sekou Touré, de Guinese leider en de eerste gekozen
president van het land, in 1958 besloten om een einde te maken aan de Franse
koloniale overheersing en te kiezen voor de nationale
onafhankelijkheid van het land .
Resultaat was dat er scholen, kinderdagverblijven, openbare gebouwen
en ziekenhuizen met de grond werden gelijkgemaakt. Boeken, geneesmiddelen, auto's, infrastructuur, tractoren,
noem maar op, werden vernietigd of de onderdelen ervan kapotgemaakt.
Paarden, ezels, koeien, geiten, kippen overleefden het niet op boerderijen.
Voedselvoorraden , zoals tarwe en maïs, werden vergiftigd of
vernietigd.
Miljoenen mensen werden vermoord.
Het doel van deze Franse genocide, deze holocaust in Guinee die
moeilijk terug te vinden is in de geschiedschrijving, was een duidelijke
boodschap aan de oligarchien van andere Afrikaanse Franse koloniën om de weg van de
onafhankelijkheid van Sekou Touré niet te volgen.
Inderdaad, geen ander land heeft ooit de moed gevonden om het
voorbeeld van de grote Afrikaanse leider te volgen. De andere
Afrikaanse landen hebben hun " onafhankelijkheid " gevonden in
compromissen en onderhandelingen met de Franse "cultuur ", het land
van "de Verlichting."
Door de jaren heen heeft Frankrijk de zogenaamde terugtrekking van de Franse en Europese
kolonisten in Afrika en de "onafhankelijkheid" van de Afrikaanse landen,
vergezeld laten gaan met moordenaars van het Vreemdelingenlegioen, gebruikt voor
moorddadige zakelijke coups tegen de nieuw-verkozen presidenten in
landen die een zekere status van "onafhankelijkheid" wensten.
In de afgelopen 50 jaar zijn er zo'n 67 coups gepleegd in 26 Afrikaanse landen.
H]iervan waren er 16 voormalige Franse koloniën. Het gevolg hiervan is dat 61%
van de staatsgrepen in Afrika werd gemaakt in voormalige Franse
koloniën.
Trouwens, vergeet ook niet dat Gaddafi op aandringen van de Franse
president Sarkozy werd vermoord, omdat hij en zijn kliek wilden
voorkómen dat hij (Gaddafi) een Afrikaanse munteenheid zou creëren, de
Afrikaanse dinar - een regelrechte aanval op het Westen. Binnen een
paar jaar is een van de meest welvarende landen van Afrika verandert
in een Lybische puinhoop.
En wat te denken van het vermoorden van Saddam Hoessein vanwege niet
bestaande massavernietigingswapens (hallo George!)?
Westerse landen, en Frankrijk in het bijzonder, hebben zich flink
tegoed gedaan aan Afrikaanse rijkdommen.... en dat gebeurt vandaag de
dag nog steeds. De Banque de France heeft meer dan drieduizend ton
goud in depot, waarvan het merendeel afkomstig is uit voormalige
Franse koloniën. Of neem Mali: ongeveer 6.000 Fransen verblijven er in
Mali. Zogenaamd om de bevolking te bschermen in de strijd tegen de
oprukkende rebellen, maar deze oorlog gaat in feite over niets anders
dan het bemachtigen van natuurlijke Malinese rijkdommen zoals uranium,
goud en petroleum. Ons Nederlandse leger verricht en hand- en
spandiensten met 250 man (tot 1 januari a.s.).
Van de nieuwbakken president Macron hebben de Afrikaanse "koloniën"
weinig te verwachten. Jupiter wordt liever niet herinnerd aan de
ondergrondse kernproeven in (het destijds Franse) Algerije, of de
kernproeven in Frans Polynesië. En de kapitaalstromen vanuit Afrika
richting Frankrijk zijn nog steeds een welkome aanvulling op de
schatkist.
Afrika wordt wakker en begint zich te roeren. Daarom zijn er de door
het Westen georkestreerde migrantenstromen richting Europese Unie.
Niet om de gelukszoekers een betere toekomst te geven - die krijgen ze
toch niet - maar om te voorkómen dat er in Afrika op grote schaal
revoluties en coups uitbreken. Dat zijn namelijk obstakels om het
globalisme tot een hoogtepunt te brengen. En wat de EU betreft: de
door Sarkozy en andere regeringsleiders enthousiast gepromote
rassenvermenging zorgt er óók voor dat de rechten, normen en waarden
van Europese burgers in recordtempo worden afgebouwd. Want als de
heersende elite ergens een hekel aan heeft dan zijn het wel mondige
burgers!