Wanneer hebzuchtige elites over elkaar heen buitelen in een poging om de bevolking verder te pauperiseren, zal er een burgeractie plaatsvinden. Dat heeft de geschiedenis ons al vele malen geleerd, en het is de echte waarheid achter het succes van les Gilets Jaunes.
Voor degenen onder u die niet op de hoogte zijn van de Gilets Jaunes:
het is een groep mensen die de Franse transportsector vertegenwoordigt:
vrachtwagenchauffeurs die bang zijn voor hun werk, en een hele reeks
van andere burgers die, om welke reden dan ook, zich bij deze groep
hebben aangesloten vanwege het feit dat president Emannuel Macron een
bedrieger is. De protesten gingen in eerste instantie over de prijs
van autobrandstoffen in Frankrijk, die vorig jaar met 14% gestegen
zijn en die dit jaar nog eens met 18% toenemen. Om deze reden alleen
al kunnen we zeggen: nous sommes un gilet jaune.
Maar er is natuurlijk meer aan de hand.
Al snel zijn de "gele hesjes" het nationale gezicht geworden van
verzet tegen de groeiende macht van de Franse Deep State. De banken
hebben ervoor gezorgd dat hun marionet Macron werd gekozen en het
duurde niet lang voordat de privatiseringen van start gingen.
Daarnaast ging Macron vierkant achter het EU-beleid inzake migratie
staan - een tsunami van buiten de EU toestromende migranten die op het
hele continent ravage aanrichten. Er zijn nu zo'n 30.000 illegale
vluchtelingen die tijdelijke kampen in de St Denis in Parijs bezetten,
terwijl het meest recente instappunt - Oost- en Zuid-Spanje - een
toename zien van 40% in de inbraak- en messteken-criminaliteit in
Andalusië.
Maar de Macronisatie dendert voort, waarbij we (schatten we zo in)
volgend jaar nog meemaken dat de Franse Staat bankendeposito's
elektronisch afroomt "om de cashflow van het Trésor Public te
verbeteren". En terwijl Macron de Taxe D'Habitation heeft afgeschaft,
is dit gedaan om de controle over Parijs te vergroten bóven het lokale
beleid.
Ondertussen heeft wat Jupiter met de ene hand geeft, hij het
goddelijke recht om nog meer met de ander te nemen. In deze context
zijn de Gilets Jaunes (gele hesjes) een beweging die het verzet van
het eerste uur is geworden.
We zijn daarom ook niet verbaasd dat de mensen uit de kring rond
Macron geen tijd verspild hebben, om na een gewelddadig protest in
Parijs een week geleden nú proberen de Gilets te besmeuren door hen
gelijk te stellen met "extreem rechts".
Het was beslist nieuws voor de republikeinen, die volhielden dat ze
erg links waren. Maar nu de eeuwige opportunistische Marine LePen hen
heeft gesteund, is de lastercampagne versus de gele vesten des te
effectiever.
Het gevecht om de Brexit in 2016 kan gerust een “een veldslag tussen
het Volk en het establishment” genoemd worden. De Gilets Jaunes
vertegenwoordigen precies dezelfde trend in de richting van wat
Brussel "populisme" noemt, en weldenkende critici noemen het
Democratie van het Volk: overal in Europa en de VS eisen degenen die
onderworpen zijn aan een verkapte dictatuur de teruggave van hun
burgerrecht op om Nee te zeggen.
In Frankrijk toonde een onderzoek door het enquetebureau Elabe aan,
dat bijna driekwart van de Franse kiezers de protesten goedkeurt en
dat meer dan de helft van degenen die op Macron hebben gestemd, hen
steunt. De schellen vallen blijkbaar van de ogen. En voor de
ongekozenen, vooral in Brussel, zijn de tekenen verontrustend: de
Gilet-beweging heeft zich verspreid naar Italië, Duitsland en België.
We hebben komen jaar een nieuwe ronde EU-verkiezingen. Elke laatste
peiling toont een massale wending naar dit "populisme" zoals dat
minachtend wordt afgedaan door Le Figaro, de New York Times, de
Washington Post, de Guardian en veel andere mainstream media.
Ondertussen horen de elites veel gesprekken en lezen ze elke column
die ze als opruiing beschouwen, maar het gebeurt zoals altijd zonder
te luisteren of over de inhoud na te denken.
Vorige maand heeft een groot door de EU gesponsord onderzoek onder
8.000 EU-burgers aangetoond dat meer dan 60% van de geïnterviewden
méér democratie wilde in verband met strategische beleidsbeslissingen
van hun overheid. Zoals zoveel volgevreten couchpotatoes weigert de
Europese Commissie het zelfs maar te bespreken - en het Europees
nepparlement toont geen enkele interesse om erover te debatteren. Ze
zijn allemaal te druk met zichzelf bezig.
Maar niets is vandaag de dag zo eenvoudig als het op het eerste
gezicht lijkt. Wat we hebben bij deze massale protesten tegen de prijs
van autobrandstof is een goed voorbeeld van elites die tegelijkertijd
hebberig zijn: in hun haast om te profiteren van het
minderheidsvoordeel, hebben ze het vertrapt en daarmee de sluier
verwijderd die over hun snode activiteiten werd getrokken.
Het is een mythe dat de prijs van het autorijden alleen maar stijgt
omdat de belastingverhogingen van de staat riskant gerationaliseerd
zijn als milieuvriendelijk. Natuurlijk stijgen de EU-prijzen (Brussel
moet op de een of andere manier toch voor Brexit betalen) en Parijs
wil de kloof tussen de prijs van loodvrije benzine en diesel
overbruggen - ondanks het feit dat al jarenlang beweerd wordt dat
diesel de moeite waard is om te subsidiëren als zijnde "milieuvriendelijker".
Maar in werkelijkheid staat Macron onder druk van de EU-federalisten
om de Franse begroting in evenwicht te brengen - en als een goede
bankiersloopjongen zal hij doen wat hem is verteld.
Er speelt echter meer mee bij de auto-brandstofprijzen dan de
accijnzen. Wat de kosten van autorijden zo inflatoir maakt, zijn de
bruto kosten van het raffineren waarop de belastingen in de eerste
plaats worden geheven. En dit wordt naar boven gemanipuleerd om een
breed scala van redenen .... waarvan er geen één in het voordeel van
de burger is.
De Saoedi's willen hun inkomsten uit olie zo hoog mogelijk houden - ze
besteden tenslotte veel geld aan wapens, het aanvallen van de burgers
in buurlanden en het financieren van jihadisten. Dus beperken ze het
aanbod om de prijs van ruwe olie zo hoog mogelijk te houden.
Washington op zijn beurt wil dat de prijs om verschillende redenen
hoog is. Ten eerste willen zij dat de prijs blijft stijgen, zodat ze
fracking kunnen rationaliseren als een haalbare manier van "olie"winning...
ongeacht de enorme milieuschade (vooral ten aanzien van de
grondwatervoorziening) die deze idiote extractievorm met zich
meebrengt. Ten tweede is Washington door en door Deep State: dus
willen ze een hoge prijs bij de pompen tijdens de
herverkiezingscampagne van The Donald - het is namelijk beter om hun
vriendin Hillary opnieuw een kans te geven in het Witte Huis.
Alle producenten behalve de VS - inclusief Rusland - willen de prijs
hoog houden vanwege (a) hun grote afhankelijkheid ervan als een
exportmiddel, (b) de macht die ze erdoor krijgen op de geopolitieke
toppen en (c) de noodzaak om in de toekomst geld te hebben om steeds
duurdere exploraties de moeite waard te maken in termen van
uiteindelijke winstmarge.
De beurzen houden ook erg veel van een bull-run op grondstoffen, omdat
ze onder druk staan om rendementen te behalen voor klanten die door
het nul-procent-rente-beleid zijn getroffen en de geleidelijke afbouw
van de Great Shareprice Inflator, Quantitative Easing. Voor hen - en
de meer hebzuchtige bankkantoren van Wall Street, The City en La
Défense - is alles wat de marktindexen (en dus het vertrouwen) hoog
houdt, goed nieuws. Het gaat als volgt: "De olieprijs is hoog, dus er
is een groeiende vraag naar energie, wat wereldwijd herstel betekent,
dus alles is prima in orde".
Feit is dat de belastingen blijven stijgen - en dat de toegang tot de
(spaar)gelden van de burgers gemakkelijker wordt gemaakt - omdat het
wereldwijde herstel een mythe is. Hoge aandelenkoersen hebben veel
meer te danken aan Quantitative Easing dan aan de onderliggende
economische gezondheid ... en wordt het geld dat in Quantitative
Easing wordt geïnvesteerd (afkomstig van belastingbetalers) behandeld
als economische groei, door de statistici van de centrale bank. Hoezo
wereldwijd herstel?
Verwijder het Quantitative Easing-element uit de economische
activiteit en de wereldwijde "groei" verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Haal wat wij noemen de inteelt financiële diensten uit de formules en
de echte wereldeconomie anders dan de landbouw daalt flink.
De olieprijs wordt op verschillende manieren gemanipuleerd, maar het
meest natuurlijk door verkapte (vaak algoritmische) aankopen door
soevereine machten, centrale banken en mega-producenten. Maar liefst
60% van de huidige prijs van ruwe olie is pure speculatie, aangestuurd
door grote traders en hedgefondsen. Verder is de rol van de
internationale oliebeurzen in Londen en New York cruciaal. Nymex in
New York en de ICE Futures in Londen controleren de wereldwijde
olieprijzen, die op hun beurt het grootste deel van de vrij
verhandelde olievracht bepalen. Ze doen dit via olietermijncontracten
voor twee soorten ruwe olie: West Texas Intermediate en North Sea
Brent.
Het proces is zo ondoorzichtig dat niet meer dan een paar grote banken
zoals Goldman Sachs enig idee hebben wie er olie koopt en wie olie-futures
of derivatencontracten verkoopt, die de fysieke olieprijzen bepalen.
De hedendaagse olieprijs staat lager dan het zou horen te zijn vanwege
de tegenaanval door de elites die een lagere olieprijs willen. Maar
het is nog steeds meer dan $ 50 per vat, omdat Russische producenten
afgelopen woensdag signaleerden dat ze de productie zouden verlagen
... om de prijs op peil te houden. Tot zover het wereldwijde
economische herstel.
Er is weinig veranderd ten opzichte van het begin van 2016, toen de
prijs van olie nog op $ 36,76 lag. Eerder dit jaar bedroeg het $ 76,41
en vandag de dag schommelt het ronde de $ 50,98. Het geheel is een
kunstgreep die niets te maken heeft met de "vrije markten" die zo
geliefd zijn bij hypocriete neoliberalen. Meer en meer en meer en meer
geld wordt overgeheveld door zinloze welvaartsbezuinigingen en
directionalisering van de markt.
De Gilets Jaunes zijn daar (zelfs onbewust) een populaire reactie op.
Ze moeten worden toegejuicht, en niet besmeurd.