De ongeschreven regel lijkt te zijn dat elk opeenvolgend klimaatrapport en persbericht angstaanjagender moet zijn dan alle voorgangers, vooral tijdens de aanloop naar internationale conferenties. In Polen, op de klimaattop, is het niets anders. Hoewel, klimaattop, het heeft allemaal weinig te maken met het klimaat.
Het "Intergovernmental Panel on Climate Change Special Report 15" (IPCC
- 15 - pdf) stelt dat regeringen wereldwijd "ongekende
veranderingen in alle aspecten van de samenleving moeten aanbrengen",
zij moeten
$ 40.000 miljard (!) tot het
jaar 2035 besteden aan hernieuwbare energie, en
koolstofheffingen (belastingen)
opleggen die stijgen naar $ 5.500 per ton koolstofdioxide (CO2) in het
jaar 2030. Als dat niet gebeurt kan de temperatuur op Aarde nog hoger
uitvallen (0,5 ° C) en de menselijke beschaving en onze planeet in
volslagen chaos brengen.
De overtreffende trap wordt bereikt in Katowice, Polen - waar 30.000
activisten en bureaucraten (en een paar wetenschappers) bijeenkomen om
de regelgeving af te ronden om het klimaatverdrag van 2015 in Parijs
uit te voeren en rijke naties te dwingen miljarden dollars te
geven aan "aanpassing, verzachting en compensatie" voor arme landen
die "het slachtoffer zijn" van de klimaatverandering, zelfs als de
rijke landen deïndustrialiseren.
Ondertussen kijken "gewone mensen" uit hun raam en realiseren zich dat
de "ongekende klimaat- en weerchaos" niet echt gebeurt, weinig
verschilt van wat zij en vorige generaties hebben meegemaakt, en dat
wat politici (en actie/lobbygroepen) signaleren onmogelijk kan worden
toegeschreven aan het gebruik van fossiele brandstoffen. Ze weten dat
de zon en andere sterke natuurkrachten in de loop van de geschiedenis
frequente klimaatveranderingen hebben veroorzaakt en vandaag een even
belangrijke rol spelen.
Moeder Natuur laat zich niet voor de gek houden door die nietige
mensjes.
De verontrustende krantenkoppen zijn het product van "scenario's" die
worden gemaakt door computermodellen die de klimaatverandering op
broeikasgassen beschuldigen. Veel mensen wantrouwen berichten dat de
ongelooflijk rijke, hightech, energierijke samenlevingen van
tegenwoordig op de één of andere manier minder goed in staat zijn om
met klimaatverandering om te gaan dan bijvoorbeeld ten tijde van de de
kleine ijstijd. De massahysterie over de klimaatverandering is dan
niet één van de meest dringende problemen.
Eerlijk gezegd hebben wij het ook wel een beetje gehad om continue
boos en bedrogen te worden als we ons realiseren dat onze belastingen-
en energiebetalingen vaak ten goede komen aan klimaatactivisten,
pseudo-wetenschappers, bureaucraten, "politici" en aanhangers van
wind-, zonne- en biobrandstoffen (de lobbygroepen en hun useful
idiots).
We hebben het ook wel gehad om te zien hoe een groeiend aantal van de
voorgestelde oplossingen veel erger is dan de schromelijk overdreven
en zelfs verzonnen klimaatrampen. Moeten onze levensomstandigheden en
levensstandaarden worden verstoord of vernietigd door
koolstofbelastingen, hogere energieprijzen of het verbieden van het
gebruik van fossiele brandstoffen of gas - vooral wanneer de
antipathie tegen die brandstoffen wordt gecombineerd met plannen om
nucleaire en zelfs hydro-elektrische energie af te schaffen? We hebben
hier natuurlijk de
klimaattafels van de dito
gekkies in gedachten, waar het uiteindelijk gewoon uitdraait op enorme
lastenverzwaringen voor de burgers (en bedrijven, maar die berekenen
het gewoon door aan de consumenten, de burgers dus) ten faveure van
lobbygroepen en activisten.
Wat de discussies over het migratiepact in ieder geval hebben
aangetoond is dat de overeenkomst aan Nederlandse
volksvertegenwoordigers alleen in het engels is verstrekt. Daardoor
was het ook duidelijk dat de gebruikte tekst door velen verschillend
zijn geïnterpreteerd. Normaal klagen mensen al over het verhullende
taalgebruik van onze politici, maar over het gebruikte VN-jargon in de
overeenkomst werd ook nogal gemopperd.
Niet anders is het bij het technische taalgebruik van de door de
Poolse kolenmijnen gesponsorde klimaattop in Katowice. Verrassender,
en velen weten dat niet, draait het hierbij niet zozeer om het
klimaat, maar vooral om het veranderen van de gevestigde wereldorde.
Mensen gebruiken woorden omdat er iets belangrijks is om over te
praten. Woorden belichamen ook basisovertuigingen. In deze context is
het zeer nuttig dat het "altijd groene" Climate Change News een
woordenlijst heeft
gepubliceerd met de 32 technische termen die
volgens hen het belangrijkst zijn in Katowice.
Het analyseren van deze lijst vertelt ons veel over waar het echt over gaat. Om te beginnen staat er niet één woord op de lijst over klimaat
of klimaatverandering. Dus dit een klimaattop noemen is slechts een
semantisch rookgordijn. Deze mensen ontwerpen een Nieuwe Wereld Orde.
De primaire focus is hoe de wereld zal worden veranderd en wie ervoor
gaat betalen.
In feite gaan de meeste termen over verwijzingen naar de verschillende
politieke allianties aan de Nieuwe-Wereld-Orde ontwerptafel. Er zijn
12 van dergelijke groepen, plus de term "onderhandelingsgroep" zelf.
Dit zijn groepen landen die vinden dat ze genoeg van een
gemeenschappelijk belang delen om samen te werken. Aldus verwijst meer
dan 40% van de technische termen verwijst naar belangengroepen.
De grootste onderhandelingsgroep is veruit de G77+China. Ondanks de
oude naam omvat deze groep 134 landen. Onbekend is waarom China een
speciale vermelding krijgt, behalve misschien het feit dat het
verreweg het machtigste lid is. Dit zijn de landen die enorm zullen
profiteren van de Nieuwe Wereld Orde, omdat het centrale kenmerk ervan
enorme, nooit aflatende betalingen van de zogenaamde ontwikkelde
landen aan de ontwikkelingslanden betreft. (We zeggen zogenaamd omdat
we er van uit gaan dat de VS nog steeds een bananenontwikkelingsland
is.)
Afrika heeft zijn eigen groep, omdat ze per hoofd van de bevolking
meer geld verdienen dan elke andere regio. De VS maken deel uit van
iets dat onschuldig de paraplugroep (Umbrella Group) wordt genoemd,
dat veel ontwikkelde landen buiten de EU omvat, een groep op zichzelf.
Van de Brexit hebben ze hier nog nooit gehoord, omdat het Verenigd
Koninkrijk niet apart van de EU wordt vermeld.
Een teken aan de wwand: de erkende socialisten van het westelijk
halfrond hebben zelfs een eigen groep van 11, wat aantoont dat dit
Katowice-theater helemaal draait om een Nieuwe Wereld Orde, en niet om
klimaatverandering. Bedenk dat deze socialisten niet de enige anti-kapitalisten
aan tafel zijn, verre van dat.
De op een na grootste taalgroep heeft 5 voorwaarden voor de overdracht
van rijkdom. De definitie zegt specifiek dat dit "een centraal
element" is van de Nieuwe Wereld Orde (die het "internationale
samenwerking" noemt).
Een van deze termen is "klimaatfinanciering", maar het gaat niet om
het financieren van het klimaat, wat dat ook mag betekenen. Het gaat
erom dat de ontwikkelde landen betalen voor alles wat de
ontwikkelingslanden doen in de naam van het stoppen, of op zijn minst
aanpassen aan, zogenaamd "door de mens veroorzaakte klimaatverandering".
Jaarlijkse betalingen van $ 100 miljard zouden in 2020 moeten beginnen,
maar zullen daarna wellicht stijgen, als ontwikkelingslanden besluiten
méér te doen, wat ze ongetwijfeld zullen gaan doen.
Hoe méér ze doen, hoe méér geld ze krijgen.
Maar deze $ 100 miljard per jaar is zeker niet de hoofdprijs als het
gaat om betalingen. Die eer behoort toe aan iets dat "verlies en schade"
wordt genoemd. Dit is eigenlijk alle schade veroorzaakt door de
klimaatverandering, wat nu al slecht weer lijkt te zijn. Elke orkaan,
droogte, natuurbrand, sneeuwstorm en overstroming wordt nu
toegeschreven aan door de mens veroorzaakte klimaatverandering, om nog
maar te zwijgen van de stijging van de zeespiegel.
Het Akkoord van Parijs erkent verlies en schade, maar houdt op te
eisen dat de ontwikkelde landen ervoor betalen. Dat ze wel betalen
maakt zéker deel uit van de agenda voor de Nieuwe Wereld Orde. Het
voorlopige cijfer van de Verenigde Naties is $ 400 miljard per jaar,
maar het zou gemakkelijk veel groter kunnen worden. Er is veel slecht
weer in de wereld.
Eén van de meer geniepige voorwaarden voor de overdracht van rijkdom
is "technologieoverdracht". In de VS wordt deze term veel gebruikt om
bedrijven nieuwe licenties te verlenen voor nieuwe technologieën, die
ze (na het verkrijgen van de licenties) vervolgens van het
laboratorium verplaatsen naar een wijdverbreid gebruik. In Katowice
betekent de term iets heel anders, inclusief het niet-licentiëren van
technologieën. Het idee is dat bedrijven die patenten hebben, er van
afzien, zodat ontwikkelingslanden de gepatenteerde spullen gratis
kunnen produceren. Het kan zelfs betekenen dat deze bedrijven
productiefaciliteiten bouwen en de werknemers opleiden, ook gratis.
Serieus!
Dan zijn er verschillende belangrijke woorden die verwijzen naar
andere aspecten van de Nieuwe Wereld Orde, maar ook naar specifieke
acties die onderweg moeten worden ondernomen. De belangrijkste daarvan
zijn de "nationaal bepaalde bijdragen" (NDC's - Nationally determined
contributions), die elk land belooft te doen.
Die NDC's worden gedefinieerd als "klimaatdoelen", maar het zijn
natuurlijk geen doelstellingen voor het klimaat. Het zijn mijlpalen op
weg naar de Nieuwe Wereld Orde. Zoals met de meeste begrippen van deze
VN-top lingo, is "klimaat" een codewoord. De NDC's worden om de vijf
jaar vernieuwd, ook in 2020, dus dit is een ander verborgen agendapunt
in Katowice.
De oplossing moet niet gezocht worden in Polen. Arme landen hebben
geen klimaatgeld nodig. Ze moeten zich ontwikkelen: energie,
infrastructuur, fabrieken, banen, gezondheid, levensstandaard. Ze
moeten doen wat rijke landen deden om rijk te worden - niet wat (sommige)
rijke landen doen (of op zijn minst zeggen te doen) nu ze rijk zijn.
Dáár ligt een taak voor het Westen: wij hebben de know-how, en het
geld om te investeren in arme landen. Die investeringen hoeven
helemaal niet gigantisch te zijn: overvloedige, betrouwbare,
betaalbare elektriciteit, motorbrandstoffen en fabrieksvermogen
creëren hun eigen welvaart; het vermogen om wegen, ziekenhuizen,
scholen, huizen enzovoort te verbeteren. "Groene" energie is
onvoldoende om arme landen te ontwikkelen, het kan zelfs niet-duurzaam
en ecologisch schadelijk uuitpakken.
Niemand zal ontkennen dat het klimaat verandert (dat is altijd gebeurd),
of zelfs dat menselijke activiteiten enige gevolgen hebben voor het
klimaat en het weer. Maar er is geen enkel bewijs dat menselijke
CO2-uitstoot de zon en andere natuurlijke krachten heeft vervangen;
dat een of meer graden opwarming catastrofaal zou zijn; of dat mensen
klimaatveranderingen en weersomstandigheden kunnen beheersen door de
hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer aan te passen.
Maar het punt is: wat er op tafel ligt in Katowice is het plan van de
weg naar een Nieuwe Wereld Orde, in plaats van het omgaan met
zogenaamd door mensen veroorzaakte klimaatverandering. Een van de
centrale elementen is een enorme vermogensoverdracht van de
ontwikkelde landen naar de ontwikkelingslanden. U kunt wel raden welke
de ontwikkelde landen zijn.
Dit is iets wat de VN altijd gewild heeft en de angst voor
klimaatverandering is hun grote kans, of zo denken ze in ieder geval.
Tienduizenden nationale onderhandelaars van over de hele wereld doen
hun best in Polen.
De mainstream media doen wat van hen verlangd wordt en voor het echte,
inhoudelijke nieuws moeten we toch bij andere bronnen terecht. De door
de Poolse vakbond Solidarność afgegeven kritische verklaring ten
aanzien van klimaatverandering, bijvoorbeeld, hebben wij - althans in
ons land - nog niet kunnen lezen (PDF
hier).
Wel lezen we in de berichtgeving over de VN-klimaattop in Katowice dat
de duizenden nationale afgevaardigden aanwezig zijn om te proberen het
"rulebook" voor de Overeenkomst van Parijs te voltooien. Er worden
misschien wel wat woorden geuit over wat de meest controversiële
kwesties zijn, maar dat is het wel.
Feit is dat het er op dit moment een enorme puinhoop is. De regels in
kwestie zijn gedetailleerde procedures die overheden moeten volgen bij
het uitvoeren van de verschillende taken die in de Overeenkomst zijn
vastgelegd. In zekere zin gaat het dus meestal om papierwerk, waarvan
je denkt dat het vrij controversieel is, maar dan zou je het mis
kunnen hebben.
Er zijn brede scheidslijnen tussen verschillende partijen en groepen
partijen. Houdt er rekening mee dat de VS nog steeds aan de VN-tafel
staat en ook een aantal sterke meningen heeft. Dit komt omdat
papierwerk implicaties heeft.
Veruit de meest omstreden algemene bepalingen zijn die met betrekking
tot het geld - maar dat heeft u uit ons artikel inmiddels wel begrepen.
Zoals gezegd is dat geen verrassing, omdat het geld is waar met name
de ontwikkelde landen voor moeten opdraaien - betalen voor alle
zogenaamde "klimaatacties" die door de ontwikkelingslanden moeten
worden genomen. Maar liefst 134 landen zeggen dat hun
klimaatactieplannen afhankelijk zijn van het verkrijgen van ons geld.
Het rulebook voor het geld is nog steeds een zooitje. Er zijn twee
afzonderlijke beslissingsteksten die samen slechts elf pagina's
beslaan. Er zijn echter nog steeds 185 zogenaamde "brackets" ("tussen
haakjes") in de tekst. Dit zijn betwiste items, die feitelijk binnen
interpunctie staan met vierkante haken. Items tussen haakjes variëren
van afzonderlijke woorden tot hele secties.
Let wel, voorstanders zeggen dat deze top
een grote stap voorwaarts
is, want voor aanvang waren er 19 pagina's met 408 haakjes. Niet dat
de 200+ ontbrekende haakjes werden opgelost, nee, de medevoorzitters
van de redactiegroep voor deze tekst hebben eenvoudigweg heel wat
materiaal tussen haakjes verwijderd omdat het onmogelijk of overbodig
was of om een andere reden.
Tenslotte, om u een idee te geven van het ingewikkeld VN-vakjargon
volgt hier de titel van één van de teksten in het ontwerp. Let wel:
het is slechts één enkele paragraaf van de Overeenkomst:
DRAFT TEXT on SBSTA 49 agenda item 12 Modalities for the accounting of
financial resources provided and mobilized through public
interventions in accordance with Article 9, paragraph 7, of the Paris
Agreement.
Hierover worden verhitte debatten gevoerd, want de besproken kwesties
zijn echt ingrijpend, in feite zijn ze constitutioneel voor zover het
de VS en sommige andere ontwikkelde landen betreft. Simpel gezegd
willen de ontwikkelingslanden dat de ontwikkelde landen zich
committeren aan toekomstige financiering van ten minste $ 100 miljard
per jaar. De ontwikkelde landen zeggen dat ze dat niet kunnen doen,
omdat de huidige regeringen toekomstige regeringen niet kunnen binden.
De gebruikte taal is opzettelijk misleidend, maar als je het eenmaal
dóór hebt, wordt alles duidelijk.
Afdrukken
Doorsturen