De enorme koersschommelingen op Wall Street hebben veel beleggers aan het twijfelen gebracht. Is wat daar allemaal aan de andere kant van de oceaan gebeurt wel in de haak? Worden we niet vreselijk op het verkeerde been gezet? Het antwoord is eenvoudig: er wordt een mooi toneelstuk opgevoerd. De hoofdrolspelers: de Amerikaanse president en de Federal Reserve. Een artikel over zaken waarbij niets is wat het lijkt te zijn (volgens ons dan, hè...).
We lazen gisteravond op de website van
Trouw
het volgende:
China en de Verenigde Staten plannen in januari
hun eerste handelsoverleg sinds de presidenten Xi Jinping en Donald
Trump begin deze maand een wapenstilstand sloten in hun handelsoorlog.
Het Chinese ministerie van handel bevestigde dat gisteren.
Mogelijk ligt er dan een nieuw thema op tafel – naast het
handelstekort van de VS met China, de beperkte toegang tot de Chinese
markt voor Amerikaanse bedrijven en het verwijt dat China
intellectueel eigendom steelt. Want volgens persbureau Reuters
overweegt Trump de technologie van de Chinese telecomreuzen Huawei en
ZTE in de ban te doen.
Eigenlijk al het hele jaar zeggen we dat de handelstarieven, zoals die
zijn geïnitieerd door Donald Trump, zich zullen ontwikkelen tot een
volwaardige handelsoorlog met China en misschien ook wel met andere
landen, en dat de timing van deze handelsoorlog wel erg verdacht is.
Verdacht op wat voor manier?
Vrijwel elke keer dat Trump de zaak verder laat escaleren, maakt de
Federal Reserve haar balans een stuk kleiner of verhoogt het de
rentetarieven. In plaats van de aandacht te richten op het feit dat
extreme volatiliteit is teruggekeerd naar de markten omdat centrale
banken het tapijt onder steunverleningen wegtrekken, houdt de
mainstream media de handelsoorlog in stand als de ultieme boosdoener
achter de zich versnellende crash.
Met andere woorden: de handelsoorlog van Trump fungeert als een
perfecte afleiding van de crisis die de bancaire elite nu opzettelijk
heeft geactiveerd. De mainstream media spelen hun spelletje keurig mee:
de bekende reacties krijgen we te lezen, zoals "de handelsoorlog zal
niet lang duren, want China zal wel bakzeil halen uit angst de
Amerikaanse consumentenmarkt te verliezen" of "de handelsoorlog is de
schuld van de Chinezen, die in feite al jaren geleden hiermee begonnen
zijn" of "Trump slaat China met haar eigen beleid om de oren".
Onderhand moet toch wel duidelijk zijn dat de handelsoorlog niet
vanzelf wegebt, zoals velen denken. We blijven vasthouden aan onze
stelling dat die alleen maar blijft groeien. En het idee dat een
handelsoorlog op dit moment nodig is ter verdediging van de
Amerikaanse belangen (economie) negeert bepaalde realiteiten.
Zo was het Amerikaanse handelstekort zèlf nooit "diefstal" door de
Chinezen, maar een ruilhandel tussen de Chinese en
Amerikaanse overheid en Amerikaanse ondernemingen. In ruil voor de
bereidheid van Chinese en andere handelspartners de dollar te
gebruiken als de wereldreserve-valuta (en petrovaluta) èn de
Amerikaanse schatkistschuld op te kopen, hebben Amerikaanse elites een
ander voordeel voor China geregeld. Men zou ook China's goedkope
arbeidsgoederen en goedkope gefabriceerde goederen kunnen toevoegen
als onderdeel van die ruilhandel.
Terwijl de Amerikaanse arbeidersklasse aan het kortste eind trekt,
profiteren de regering en de zakelijke elite als nooit tevoren.
Als Trump bedrijven wèrkelijk onder druk had gezet om hun productie
terug te brengen naar de Verenigde Staten (zoals hij steeds beweert)
om er de vruchten te plukken van zijn enorme belastingverlagingen,
zouden handelstarieven nà dat feit misschien wat logischer zijn.
Immers: met de productie terug op Amerikaanse bodem zouden de VS meer
economische stabiliteit hebben om toekomstige crisisgebeurtenissen te
doorstaan. In plaats daarvan gaf Trump bedrijven een forse
belastingverlaging, gratis en voor niets. En op hun beurt gingen die
bedrijven in plaats van dat extra kapitaal te gebruiken om te
innoveren of waarde toe te voegen aan de reële economie, het geld
gebruiken om hun eigen aandelenkoersen kunstmatig op te drijven via
terugkoop van eigen aandelen.
Voor ons is het in ieder geval wèl duidelijk wat zich hier afspeelt:
Trump is helemaal niet van plan om de handelsoorlog te "winnen".
Beide kampen beweren dat zij aan de "winnende hand" zijn maar het is
ons inziens duidelijk dat het doel is om het publiek voor de gek te
houden, in plaats van echt handelsgeschillen op te lossen.
Kan de eerder overeengekomen uitstelperiode van 90 dagen gezien worden
als "goed voor markten?". Mogelijk, hoewel wij ervan uit gaan dat de
huizenmarkt, de automarkt en de kredietmarkten zullen blijven crashen
zoals het de afgelopen paar maanden ook is gebeurd.
Naarmate de volgende Fed-vergadering dichterbij komt en het duidelijk
wordt dat de Amerikaanse centrale bank van plan is om de
rentestijgingen voort te zetten in 2019, zal het valse optimisme
vervagen. Wij gaan er ook vanuit dat de onderhandelingen met China
weer zullen mislukken vóórdat die 90-daagse uitstelperiode voorbij is.
Reden voor deze opvatting is de (in het begin van dit artikel genoemde)
Huawei-kwestie.
De arrestatie van de Chinese CFO van Huawei Technologies, Meng Wanzhou,
heeft onmiddellijk elke mogelijkheid van legitieme diplomatieke
onderhandelingen in de toekomst vernietigd, en dit lijkt met
voorbedachte rade te zijn gebeurd. De "wapenstilstand" van 90 dagen
die blijkbaar door een mondelinge overeenkomst tijdens de G-20 is
gesloten, is waarschijnlijk alweer voorbij (hoewel de mainstream media
hierover zwijgen). Trump's nationale veiligheidsadviseur John Bolton
gaf in een interview met NPR toe dat hij, terwijl hij gegrilde
entrecote met de Chinezen at, wist dat Canada zich voorbereidde om
Meng te arresteren - op verzoek van de VS. De bewering dat Trump niets
afwist van deze "dreigende", lijkt ons bijzonder sterk - en indien dat
wel zo is dan zou Trump eens goed na moeten denken wie hem wat
vertellen (en wat niet).
De in hechtenis neming van Meng en het richten van de pijlen op Huawei
heeft een groot aantal belangrijke potentiële gevolgen. Ten eerste,
zoals we hebben opgemerkt, is het handelsbestand waarschijnlijk akweer
voorbij. Terwijl Trump blijft beweren dat er vooruitgang wordt geboekt
en dat er "sojabonen worden verkocht", moeten we tegelijkertijd
constateren dat we dit soort retoriek de afgelopen maanden veel vaker
hebben gehoord. Deze uitspraken zijn bedoeld om headlines te
produceren die een uitlaatklep voor de aandelenmarkten creëren,
waardoor die langzaam omlaag getrokken worden in plaats van ze
volledig in elkaar te laten klappen.
Met de Huawei-kwestie is de mogelijkheid van een verdere escalatie van
handelstarieven veel groter geworden, ondanks geruchten dat er "grote
vooruitgang" wordt geboekt. Dat blijkt o.a. uit het feit dat China
represailles heeft genomen door een Amerikaanse
bedrijfsvertegenwoordiger te arresteren (veel van hen zijn net zo
verwikkeld of zelfs méér in criminele ondernemingen).
Dit is een ontwikkeling waarvan de doorsnee-Amerikaan denkt dat het
een lichte actie van de Chinezen tegenover de VS als geheel is. Maar
hou altijd het grote beeld in gedachten: het gaat erom dat de focus
van het publiek gericht moet zijn op China in plaats van de financiële
elite. Het door de Trump-regering aangewakkerde Oost/West-paradigma is
dus verder verankerd in de Amerikaanse manier van denken.
Als deze trend zich voortzet, zal de handelsoorlog uiteindelijk
uitmonden in een oorlog tegen de Amerikaanse dollar zelf, en wanneer
dat het geval is, zullen de Verenigde Staten de ergste financiële
crisis in haar geschiedenis doormaken. Zonder de wereldreservestatus
van de dollar en de aanhoudende buitenlandse investeringen in
Amerikaanse schulden, zal wat er nog over is van de Amerikaanse
economie uiteenvallen.
De arrestatie van Meng is een opzettelijk ontworpen "cruciaal
onderdeel" van de Amerikaanse regering in haar pogingen haar
leidinggevende rol in de wereld vast te kunnen houden. De fout die de
regering in de VS, maar zeker ook de niet-democratisch gekozen
EU-machthebbers in Brussel, is dat men toewerkt naar een te grote
vereenvoudiging van een systeem: centralisering!
Dat is de ware oorzaak van een grootschalige crisis. Zoals we keer op
keer hebben gezien met het globalisme, hoe economischer onderling
afhankelijk en gecentraliseerd de wereld wordt, des te kwetsbaarder is
elk land voor de ellende van andere landen. Dat is één van de redenen
dat het binnen de EU met ons land ook zo slecht gaat (afgezien van een
kennis- en visieloos Rutte III-kabinet, natuurlijk).
De financiële elite, ook in ons land, is dol op het socialisme. U kunt
dat raar vinden: bankiers zijn toch kapitalisten? Maar één van de
kenmerken van socialisme is centralisatie. We zien dat overal
in de EU: alle macht geconcetreerd op één plek, in handen van weinigen.
En als alle macht gecentraliseerd is, dan heeft de financiële elite
genoeg geld om die "op te kopen".... om zodoende zèlf alle macht in
handen te hebben.
Wat we vandaag de dag meemaken is dan ook niet "toevallig". Alles
gebeurt volgens een tevoren opgesteld plan, en veel zaken wijzen daar
op: de massale migratie (hoeveel jaar praat Brussel al over het
sluiten van de grenzen, en hoeveel meter daarvan is daadwerkelijk
gesloten?), de zogenaamde dreigende "global warming" (in ons land
vormgegeven door de "energietransitie" - het weggooien van het meest
efficiënte gasnet ter wereld voor een van de schoonste energievormen,
in ruil voor miljardenverslindende en milieuverpestende
gekkie-maatregelen, bedacht door *proest* klimááttafels (hoe verzin je
het), afnemende besteedbare (lage en midden) inkomens, hogere
belastingen voor de burgers, afijn, u kent die "gave"
verkiezingsbeloften nog wel....
En al die kwesties die de aandacht moeten afleiden van de wèrkelijk
belangrijke zaken: de MH-17 affaire die maar niet afgerond wordt (en
zal worden afgerond), de Khashoggi-affaire die maar blijft
terugkomen, net als de Skripal gifzaak (waarbij de twee
hoofdrolspelers geheel uit beeld zijn verdwenen), nu dan de Huawei-affaire
die ook niet één-twee-drie voorbij is.....
Het hele systeem moet in de loop van de tijd opzettelijk verzwakt
worden tot het punt dat een crisis zich vertaalt in een instorting van
het hele gebouw. Centrale banken hebben dit behoorlijk deskundig
gedaan door het gebruik van op schulden gebaseerde zeepbellen, gevolgd
door fiscale verkrapping in economische zwakte. Wanneer je een
economie opbouwt als een
Jenga-toren en aan de meest
vitale stukken op een berekende manier begint te trekken, zal het
uiteindelijk ineenstorten.
De vraag is dus welk stuk vertegenwoordigt de veronderstelde "spil" in
ons systeem van vandaag de dag? Welnu, elk stuk zou daarvoor in
aanmerking kunnen komen, maar de arrestatie van een Chinese
bedrijfsleider (die de Chinezen als gijzeling beschouwen) bij het
begin van een kwetsbaar handelsbestand is een uitstekende katalysator
en ook een uitstekende afleidingsmanoeuvre.
Meng is op borgtocht vrij in afwachting van een proces en mogelijke
uitlevering, en het maakt het niet uit of ze naar China vertrekt of
nog moet worden vervolgd. Als de Chinezen zorgen dat Meng de benen kan
nemen en Canada ontvlucht, zal dit als schadelijk worden beschouwd
voor de handelsonderhandelingen aan Amerikaanse zijde. Als ze blijft
en in wat een zeer uitgesponnen openbare rechtszaak zal worden
weggezet als een voorbeeld van verderfelijke Chinese handelsgeest, dan
kan dit worden gezien als schadelijk voor onderhandelingen aan de
Chinese kant. Hoe dan ook, de onderhandelingen lopen dan officieel op
een dood spoor.
Maar zoals in de meeste zaken moeten we hier ook de belangrijkste
vraag niet vergeten: wie heeft er baat bij?
De timing van de arrestatie van Meng viel perfect samen met de
uitgebreide balansverlagingen van de Fed. De Federal Reserve dumpt nu
activa met een omvang van in totaal $ 50 miljard per maand (in plaats
van de eerdere $ 30 miljard). Terwijl Trump en de mainstream media
zich hyper-focussen op rentetarieven, is er weinig of geen melding van
de àndere fiscale acties die de Fed onderneemt en heeft ondernomen.
De terugkoop van eigen aandelen door bedrijven is in het laatste
kwartaal van 2018 sterk afgenomen, omdat de kosten van het lenen van
geld om aandelen te kopen nu te hoog zijn geworden. Als reactie hierop
begonnen de aandelenmarkten in te storten, en deze keer zal er geen
significant "herstel" zijn, want zonder Fed-stimulansen of
terugkoopacties is er niets meer om de boel draaiend te houden.
De handelsoorlog raakt dus een punt van extreme escalatie, net zoals
de centrale bankiers op het punt staan de Amerikaanse economie de nek
om te draaien door te hinten op economische zwakte. De Meng-kwestie
wordt gebruikt door de mainstream media om de aandacht van het publiek
weg te houden van activiteiten van de Amerikaanse centrale bank en die
te richten op de handelsoorlog.
Alles wat Trump doet is de banken helpen om hun schuldenpositie voor
de crash te verbergen.
Waarom de financiële elite in de VS een crash wil? Er zijn talloze
redenen en voordelen te behalen. Globalisten onderkennen een fase die
zij vaak de "global economic reset" noemen. Deze reset is in wezen een
belangrijke crisisgebeurtenis. Die zal door globalisten worden
uitgebuit om het systeem nog verder te centraliseren, richting een
eenheidsmunt en één wereldeconomie, bestuurd door de (uiteraard) de
financiële elite, met behulp van instellingen zoals het IMF.
Het is geen toeval dat we nu meerdere geopolitieke
crisisgebeurtenissen hebben op exact hetzelfde moment dat de Federal
Reserve de rente verhoogt tot het neutrale punt van inflatie en de
balansverlaging tot $ 50 miljard per maand.
De Fed begint met een gecontroleerde sloop van de Amerikaanse economie
en het is (althans ons) duidelijk dat politici zoals Trump hen helpen
met hun (geheime) agenda door meerdere gebeurtenissen als dekking te
creëren. Zelfs de strijd tussen Trump en de Fed is nep en een
afleiding van de grotere agenda waarin Trump een rattenvanger van
Hamelen is die conservatieven neer moet zetten als de zondebok voor de
komende crash.
De recente shutdown van de regering is ook een voorbeeld van een
perfect getimede gebeurtenis die kan worden gebruikt om Trump de
schuld in de schoenen te schuiven, samen met conservatieve principes
zoals het verminderen van de overheidsuitgaven.
De mainstream media pompen nu al het verhaal rond dat de shutdown van
de regering, en niet de beleidsacties van de Fed, de algemene daling
van de economie en de richting van de aandelenkoersen bepalen.
De agressieve aard van de desinformatie en de huidige
afleidingsmanoeuvres wijzen erop dat het proces van de ineenstorting
van de economie en het uiteenspatten van zeepbellen in de loop van de
komende drie maanden veel erger wordt.
Nog even over de rol van centrale banken:
de regelmatige bezoeker van ons blog en onze abonnee's weten inmiddels
wel dat wij geen voorstanders zijn van centrale banken. Die zijn er
niet voor burgers en bedrijven, zij dienen de banken. Ze slagen erin
om iedereen, voorop politici, te laten geloven dat samenlevingen het
automatisch goed doen als vooral aan de eisen van de banken wordt
voldaan, en het grappige is dat daarover geen woord van protest is te
horen. In de afgelopen paar dagen hebben we op de aandelenmarkten
zowel rally's als dalingen van 5% meegemaakt, en bij veel mensen
groeit het besef dat dit niet normaal is, en het maakt ze bang.
Een ook nog even over de rol van "The Donald" in het geheel:
gaandeweg zijn presidentiële termijn is onze visie op hem behoorlijk
omgeslagen, en naar onze mening maakt hij deel uit van de agenda: hij
is de rattenvanger.
Bekijk zijn situatie: hij wordt omringd door bankelites in het Witte
Huis en zijn eigen minister van Economische Zaken is een agent van de
Rothschild's die hem in de jaren negentig vanwege zijn schulden in
zijn Taj Mahal-casino hebben geholpen. Trump wil zijn presidentiële
salaris niet, en de doorsnee-Amerikaan kan dat wel waarderen. Maar
vergeet niet dat Trump miljardair is, en het salaris van de president
is een schijntje in vergelijking. En hij is nog steeds miljardair
omdat hij, zoals gezegd, door de Rothschild's was gered vóórdat hij in
de jaren negentig bankroet dreigde te gaan.
Met wie zou Trump loyaal zijn? Met het Amerikaanse volk dat hem $
400.000 per jaar betaalt, of met de Rothschild's, die zijn publieke
imago en zijn miljard dollar-imperium redden?
Trump werkt niet voor het Amerikaanse volk, hij doet een klusje voor
de financiële elite. Zijn taak is om te fungeren als een afleiding
voor het Amerikaanse volk, als een rattenvanger voor conservatieven,
en als een zondebok voor de komende crash.
Tijdens zijn presidentscampagne bekritiseerde Trump de Fed omdat hij
de rentevoeten te laag vond. Nu bekritiseert hij de Fed voor
het verhógen van de rentetarieven. Hij heeft de afgelopen twee jaar
volledig waardering gekregen voor de beursrally, terwijl hij tijdens
zijn campagne aanvankelijk beweerde dat de aandelenmarkt een door de
Fed gecreëerde zeepbel was.
Ziet u hier de tegenstrijdigheden? Trump gedraagt zich als een
stuntelige flapuit. Het hoort allemaal bij het script. Hij zal
uiteindelijk ook de schuld krijgen van de crash, en niet de Federal
Reserve. Ook zullen de conservatieven de Zwarte Piet toegeschoven
krijgen, in plaats van de banken en het globalisme. In de tussentijd
hopen de globalisten dat de rest van de wereld de schuld van dit alles
zal geven aan "decentralisatie" en "complexiteit" in plaats van
centralisatie en vereenvoudigingen in het systeem. En het is zéker
mogelijk dat een Chinese bedrijfsfunctionaris wordt aangewezen als één
van de schuldigen die de aanstaande crash hebben veroorzaakt.
Afdrukken
Doorsturen