20 jaar geleden werd de euro geïntroduceerd. Voor de monetaire autoriteiten wordt de gemeenschappelijke valuta als een succesmodel beschouwd. Maar is dat wel zo? In vergelijking met goud is de euro sinds zijn introductie met 75% gedevalueerd. Nee, de euro is een wangedrocht, waarbij het enige voordeel nog is dat je binnen de eurozone op vakantie je geld niet hoeft te wissetel. En verder? Wij zien het meer als een symbool van de onderdrukking van de europeanen door een wrede niet-gekozen machtselite.
Dachten we met vrienden en familie een fantastisch oud en nieuw te
vieren, werd ons goede humeur verpest met deze tweet:
We hadden er totaal niet bij stilgestaan dat dit de twintigste
verjaardag was van de start van de euro, maar de eurocraten in Brussel
hadden het niet vergeten, want niets anders te doen, kennelijk.
Enkele uren voordat het nieuwe jaar van start ging, lieten Juncker en
zijn drinkvrienden een
persbericht
de wereld in
sturen waarin de "deugden" van de euro werden opgehemeld. Waarden als
“eenheid, soevereiniteit en stabiliteit..... welvaart”.
We hebben het maar op een zuipen gezet. Met deze ene tweet heeft de
Europese Unie 2019 op de kaart gezet om nog erger te worden dan het
jaar 2018.
De korte zin bevat nogal wat foute verklaringen. Twintig jaar na de
invoering van de euro hebben de EU-leiders een nogal vreemd beeld van
de gemeenschappelijke munteenheid op het internet gezet.
De handtekening onder het Verdrag van Maastricht was Junckers "belangrijkste
handtekening in zijn leven"'. Kwestie van maar weer eens te diep in
het glaasje hebben gekeken, lijkt ons.
In die tijdspanne hebben we nogal wat onthutsende gebeurtenissen
meegemaakt, zoals het uit het raam gooien van het privaat eigendom,
wettelijk vastgestelde rechten en de democratie op Cyprus toen de
zaken uit de hand dreigden te lopen, terwijl beleggers en spaarders in
de EU er rekening mee houden dat hun land de volgende dominosteen zal
zijn die eraan moet geloven. Het succes van de euro is, dat als je in
die valuta spaart, je elke dag geld kwijtraakt vanwege het ontbreken
van (spaar)rente en oplopende inflatie.
Van 2010 tot minstens 2012 heeft de euro een ernstige crisis
doorgemaakt, waarbij de lidstaten en de Europese Centrale Bank
aanzienlijke financiële middelen en reddingsoperaties moesten
aanwenden om de valuta in zijn huidige vorm in leven te houden. Men
deinste er niet voor terug veelvuldig de stabiliteitscriteria
(criteria van Maastricht) aan hun laarzen te lappen, en de europese
wetten te overtreden.
EU-politici beweren, zoals gewoonlijk, dat gebeurtenissen zoals die we
hebben gezien niet nòg een keer zullen gebeuren. Zeker weten. De
bailout van Griekenland was volgens hen dan ook een éénmalige
aangelegenheid, we zouden alles terugontvangen mèt rente, tot het
tweede reddingsplan geactiveerd werd. Net als Spanje. Ierland.
Portugal.
Laten we een paar dingen duidelijk stellen:
De EU is volledig, totaal bankroet. De Europese financiële
instellingen zijn zombiebanken omdat ze geen geld meer krijgen.
Niemand die nog bij het volle verstand is wil er in investeren. Zelfs
geen Europese landen. Europese naties zijn bankroet omdat niemand
met zijn volle verstand hun obligaties wil kopen, tenzij men denkt dat
die "investeringen" later bij de ECB gedumpt kunnen worden.
Uiteindelijk is de reden waarom alles wat er in de EU mis is en fout
gaat, niet gerepareerd kan worden is, dat het daarvoor benodigde
kapitaal gewoonweg niet aanwezig is. De EU en alle vermeende
beschermende instanties hebben geen geld meer. Dit omvat alle
lidstaten, de ECB en mega-bailout-fondsen zoals het ESM.
Het Europese economische powerhouse Duitsland heeft zich al
gecommitteerd aan reddingsoperaties die 5% van het bruto nationaal
product opvreten. De grootste financiële overdracht tussen twee landen
tot nu toe was het Marshall-plan, waar de VS 5% van haar bbp aan
Duitsland gaf (niet voor niets, uiteraard). Duitsland zal niet meer
financiële hulp (kunnen) geven dan dat.
De ECB is overladen met de allerslechtste schulden die als onderpand
zijn afgegeven voor steeds weer nieuwe leningen. Als er één iemand of
instantie in Europa is die bankroet is, dan is het beslist de ECB.
Zeker, ze kunnen in Frankfurt mééer geld drukken, maar zodra de grote
vorderingen opeisbaar zijn, helpt het bijdrukken van geld niet meer
omdat de benodigde hoeveelheid nieuw geld het systeem laat imploderen.
Dan hebben we natuurlijk ook nog de mega-bailout-fondsen zoals het ESM.
Het probleem is dat Spanje en Italië 30% van de zogenaamde ESM-financiering
voor hun rekening nemen. Bijna een derde van het kapitaal voor de
reddingsoperaties moet komen van landen die zelf failliet zijn.
Wat kan er dan fout gaan?
PS. Om dit artikel toch nog vrolijk af te sluiten het volgende:
Volgens officiële cijfers heeft Jean-Claude Juncker vorig jaar bijna
de helft van zijn wereldwijde reizen gemaakt met gebruikmaking van
privé-jets. Dit is onder EU-wetgeving verboden. Niet dat we er van op
kijken, want toen JCJ nog premier van Luxemburg was nam hij het ook
niet zo nauw met de wetgeving (dus toen een uitstekende kadidaat voor
de topfunctie die hij nu nog bekleed).
Vorig jaar legde hij zoals gezegd bijna de helft (21 van de 43
dienstreizen) van zijn officiële bezoeken af met privévliegtuigen, met
zelf een overnachting van een slordige € 35.500, terwijl EU-wetgeving
die "luchttaxi's" verbiedt, als andere "normale" vluchten mogelijk
zijn.
De vervoerskosten lopen waarschijnlijk in de honderdduizenden euro's.
Het vrolijke aan dit naschrift is dat Juncker er ongetwijfeld
ontzettend van genoten heeft. Als hij zich dat tenminste nog kan
herinneren.