Het wordt verkocht als grote vooruitgang: de overeenkomst over "strengere regels voor slechte leningen". De Europese Commissie, de Raad van Ministers van de EU en het Europees nepparlement hebben hierover in december onderhandeld. De overeenkomst moet de gemoederen bedaren. Maar slaagt men daar - met zóveel zombiebanken - ook in?
Toekomstige niet-renderende leningen (non-performing loans: NPL's)
moeten sneller worden afgeschreven. Ongedekte sneller dan gedekte en
die weer sneller dan die met onroerend goed als onderpand, anders
moeten banken verlagingen van het eigen vermogen accepteren.
Er moet ook een secundaire markt voor slechte leningen worden
gecreëerd om de verhandelbaarheid ervan te vergemakkelijken. Dit lijkt
nog steeds te ontbreken. Het is echter onwaarschijnlijk dat deze markt
voldoende is totstandgekomen omdat de tekortkomingen waar de banken
mee te maken zouden krijgen, hun problemen zouden vergroten.
De Europese Commissie is van mening dat gemiddeld 4% van de leningen
in de EU in gebreke blijven, wat betekent dat zij meer dan 90 dagen
niet op de juiste manier (deels) zijn afgelost. Een jaar geleden
bedroeg het totaal van de NPL's 950 miljard euro. Medio vorigt jaar
was het "slechts" 820 miljard euro.
Griekenland staat bovenaan de roemloze ranglijst van landen in Europa
met het hoogste percentage NPL's met 44,9% aan slechte leningen. Dit
wordt gevolgd door Cyprus (28,1%), Portugal (11,7%) en Italië (10%).
De best presterende landen zijn Luxemburg (0,6%), Finland (1,1%),
Zweden (1,3%) en Duitsland (1,7%).
Voor zover de officiële cijfers. Maar wat kunnen we verwachten van de
gesloten overeenkomst?
Niets. De reden is dat de toekomstige regulering van leningen de
problemen uit het verleden niet zal oplossen. De Europese bankensector
is vergeven van de zombies. De cijfers worden niet alleen door de
banken zelf opgepoetst, maar ook door de Europese Centrale Bank en de
Europese Commissie.
Alle deelnemers hebben er belang bij dat het aantal NLP's daalt. Ze
willen namelijk dat er een Europees depositogarantiestelsel opgezet
wordt en voorwaarde daar voor is dat het aantal non-performing loans
gereduceerd wordt tot 2,5%.
Dit is wat de ministers van Financiën in de eurozone overeenkwamen. De
ECB en de EBA (de Europese Bankenautoriteit) definiëren de NPL's
vandaag al heel anders dan voorheen. De EBA definieert een volume van
820 miljard euro (4%) als non-performing, maar de ECB slechts 721
miljard euro (3,4%). Dit toont al aan dat er geen gemeenschappelijke
definitie bestaat. Bij twijfel neemt men de definitie van NPL's, die
de laagste waarde aangeeft.
Maar de beslissende factor is dat niet-renderende leningen alleen zo
laag jàn zijn omdat de ECB haar belangrijkste rentetarief op nul houdt,
waardoor faillissementen van bedrijven en particuliere huishoudens
worden voorkómen. Als deze marktpartijen marktprijzen zouden moeten
betalen voor hun leningen, zouden vele van hen inmiddels failliet
verklaard zijn. Daarnaast zouden veel banken een verdere toename van
niet-renderende leningen niet overleven. De ECB houdt alles en
iedereen in leven, maar velen zijn allang dood.... alleen dringt dat
besef nog niet door.
Het gevaar is nu dat anderen mee omlaag getrokken worden. Neem de rente
op de depositofaciliteit, dat wil zeggen het 's nachts parkeren van
geld bij de ECB: hierop verliezen de banken miljarden euro's per jaar.
Dit is niet onbelangrijk, aangezien Amerikaanse banken voor deze
faciliteit geen 0,4% hoeven te betalen - net als bij de ECB -
maar 2,5% verdienen. Dit feit alleen al maakt dat díe europese
banken, althans die die nog steeds gezond zijn, achterblijven bij de
internationale concurrentie. Ze kunnen zóveel geld niet verdienen met
hun klassieke bankbedrijf, omdat de Amerikaanse banken alleen al op
dit punt extra inkomsten genereren.
Wat blijft er nog over van de overeenkomst over de NPL's? Eigenlijk
niet veel. Zonder een wijziging van het rentebeleid van de ECB zal er
geen echte consolidatie in NPL's zijn. Integendeel: als gevolg van
deze ontwikkeling zullen méér banken zombiebanken worden. En zonder
hervormingen in de lidstaten die verder gaan dan
begrotingsconsolidatie en een vermindering van het tekort, zal de
situatie niet verbeteren. Groei komt niet van goedkoop geld of het
rondpompen van risico's, maar van economische hervormingen in het
eigen land, die de eigendomsrechten en de contractvrijheid van het
individu versterken.
De Europese Unie heeft een volledig disfunctionele ontwikkeling van de
markteconomie in de eurozone gecreëerd.
Omdat de neoclassicistische doctrines van economen geen wetenschap
maar ideologie zijn, kunnen de omstandigheden in de eurozone alleen
veranderen als het economische, financiële en loonbeleid fundamenteel
aangepast wordt. Maar dat is niet te verwachten, omdat dit aspect van
de Europese Unie op deze ideologie is gebouwd.
Noch de EU noch de eurozone worden op een democratische wijze
gecontroleerd door de bevolking of het europees nepparlement. Het is
verworden tot een autoritair, dictatoriaal, fascistisch kader dat de
uitvoering van het beleid blijft afdwingen.
De Euepese Cnetrale Bank speelt een zeer slecht spel, omdat het de
regeringen van de lidstaten van de eurozone op een neoliberale koers
dwingt. De ontwikkelingen in Italië de afgelopen maanden zijn daarvan
slechts een recent voorbeeld.
Het gehanteerde beleid van de EU en de eurozone kan alleen als
volledig krankzinnig worden omschreven, omdat het door de jaren heen
zóveel druk op vele miljoenen burgers legt dat zelfs goede
gezinsvaders de straat op worden gedwongen hun woede te uiten. De
belangrijkste stabilisator van een markteconomie is de reguliere reële
loonstijging voor werknemers, waarbij de productiviteitsprestaties aan
hen moeten worden betaald. Daarvan is echter in het geheel geen sprake
meer. De elite regeert.... voor de elite.
Het idee dat het concurrentievermogen van bedrijven in de eurozone
moet worden verhoogd door loonmatiging of loonsverlagingen, is een
complete markteconomische afwijking, die gigantische schade (heeft)
veroorzaakt. In een markteconomie moeten bedrijven investeren om hun
concurrentievermogen te vergroten. In veel EU-lidstaten hebben
bedrijven sinds het begin van de jaren 2000 op macro-economisch niveau
echter juist bezuinigd.
Ook in ons land herkennen we een volledig disfunctionele markteconomie
omdat bedrijven vooral investeren als ze een hogere vraag kunnen
verwachten. Alleen is er gekeken naar goedkope, tijdelijke
arbeidskrachten, en nooit is er rekening gehouden met het feit dat de
vraag in een markteconomie rechtstreeks verband houdt met de
loonontwikkeling van de werknemers.
Het beleid van Agenda 2010 was ook geen succes. Dit idiote beleid
heeft de werkloosheid geëxporteerd naar de andere lidstaten van de
eurozone en één van de schadelijke bijwerkingen ervan is de eurocrisis.
Alleen al in Frankrijk werden ongeveer 400.000 banen vernietigd door
Duitse loondumping. Het is dan ook niet verwonderlijk dat juist in dàt
land de protesten van het gele hesjes (vooral dankzij de optredens van
de arrogante elite-president Macron) steeds groter en gewelddadiger worden.
De EU en de eurozone hebben dringend behoefte aan een echt degelijk
beleid dat moet leiden tot een sterke economische groei, afnemende
werkloosheid en grotere welvaart voor iedereen. Op basis van èchte
resultaten, en niet op basis van gemanipuleerde statistische
propaganda. Maar helaas is Brussel absoluut niet in staat de EU en de
eurozone uit haar uiterst troosteloze positie te bevrijden, een situatie
die zij nota bene zelf door hun egoïstische, fascistische ideologie hebben
gecreëerd.