De moord op de Iraanse generaal Soleimani, en dan vooral de reden waarom de Amerikanen deze actie hebben uitgevoerd, heeft geleid tot veel en felle reacties en veronderstellingen. We laten er enkele de revue passeren
Eindelijk heeft dan ook de Europese Unie van zich laten horen wat
betreft de moord op de Iraanse generaal Soleimani. De reactie laat
zich raden: de oorzaak van de escalatie in het Midden-Oosten wordt bij
Iran op het bordje gedeponeerd. Wat de haviken in het bijzonder in
Washington eerder hebben beweerd, is nu ook de mening van de Europese
Commissie in Brussel of in ieder geval haar "geopolitieke" bazin.
De Amerikanen hadden alleen gereageerd op aanhoudende provocaties, zei
Ursula von der Leyen aan de zijlijn van de CSU-retraite in Seeon.
Krachten dicht bij Iran hebben "een permanente dreiging gecreëerd",
zei de CDU-politicus. "We zien een toename van de krachten."
Een opmerkelijke conclusie, omdat de Washington Post tot een heel
andere gevolgtrekking komt. Volgens deze krant was de militaire
moordaanslag op Soleimani al maanden geleden gepland. Hij heeft even
weinig te maken met de onrust in Irak als met vermeende terroristische
plannen - omdat hier geen enkel bewijs voor is.
In plaats van zichzelf aan te bieden als een neutrale bemiddelaar,
waar de EU zichzelf had kunnen presenteren als een zelfverzekerde en
gerespecteerde buitenlandse "vertrouwenspersoon", bleek dat Von der
Leyen dat gevoel niet heeft, en beschuldigde zij Iran ronduit van de
liquidatie van een hooggeplaatste generaal, die, hoewel in strijd met
het internationale recht, had plaatsgevonden "na herhaalde, langdurige
provocaties van aan Iran gerelateerde troepen".
Met deze absolutie diskwalificeerde de voorzitter van de Europese
Commissie zichzelf en de hele EU als neutrale bemiddelaar in dit
dramatische conflict. In deze rol neem je geen duidelijke positie in
tegen of voor één kant, maar blijf je neutraal. Tegelijkertijd
probeerde Von der Leyen de verantwoordelijkheid te ontlopen door te
zeggen: "Mijn opdracht is niet er een waarde over uit te spreken, maar
het te laten deéscaleren en oplossingen te vinden". En precies dat is
het punt. Ze heeft al een beoordeling gemaakt door Iran te
beschuldigen en te weigeren om zelfs maar het destructieve en
destabiliserende beleid van de Verenigde Staten in de regio aan de
kaak te stellen, laat staan dat in haar beoordeling mee te nemen. Aan
het eind van dit artikel meer over de EU.
De vraag of de moord op de Iraanse generaal Soleimaini een
oorlogsverklaring is, is eenvoudig te beantwoorden als we het scenario
eenvoudig omdraaien: wat zou er gebeurd zijn als er een belangrijke generaal
van de "Joint Chiefs of Staff" van de VS tijdens een diplomatiek bezoek aan
een land door een Iraanse/Russische/Noord-Koreaanse/Chinese aanval
wordt gedood - en het verantwoordelijke staatshoofd kondigt vervolgens op tv aan dat het de
hoogste tijd was om deze "nummer 1 terrorist" te doden. Tegelijkertijd
stuurt dat staatshoofd de Amerikaanse president, via de Zwitserse ambassade als
bemiddelaar, het nieuws dat deze aanval niet als een oorlogsverklaring
moet worden opgevat, dat "er geen interesse is in een regime-verandering"
en dat hij nog steeds "open" staat voor gesprekken.
Dat gebeurde op 3
januari in Teheran via de ambassadeur van Zwitserland, die dit bericht
van het Witte Huis naar de Iraanse regering stuurde en ook de
verwachte reactie terugbracht: dat men niet met moordenaars om tafel
wenst te gaan zitten en dat de misdaad gestraft moest worden.
Volgens de Washington Post (en de meeste mainstream media) is de moord
vooral een wraakactie voor een aanval op een Amerikaans kamp in Irak
(met één dode, een Amerikaanse "contractor"/huurling) - en
mogelijk een
bevlieging van de Amerikaanse president Trump, die niet als een
zwakkeling wilde worden gezien. De krant zegt niets over een "permanente
dreigingssituatie".
Integendeel: volgens diverse bronnen is de Iraanse generaal vermoord
door de handlangers van Trump terwijl hij niet eens in Irak was om de
lokale bevolking tegen Islamitische Staat te helpen. Het is zelfs nog
flagranter. Hij was in Irak om een
diplomatieke nota te overhandigen.
Wat voor diplomatieke nota? Een bericht bestemd voor de Saoedi's.
Iran voert namelijk - zo melden die bronnen - momenteel geheime
vredesonderhandelingen met de Saoedi's. En Irak heeft daarbij een
bemiddelende rol.
Er is dus een geheel nieuwe speculatie waarom Trump Soleimani in
werkelijkheid heeft laten vermoorden. De Amerikanen hebben nogal wat
grote militaire bases in Saoedi-Arabië. Dit is het gevolg van een oude
deal met de Saoedische koninklijke familie. De Amerikanen hebben hun
militaire bases in de regio en garanderen zo de stabiliteit van het
Saudische bewind.
Nu hebben de Saudi's de afgelopen jaren echter zóveel militaire
hardware gekocht (misschien omdat ze niet wisten wat ze met alle
petrodollars moesten doen) waardoor ze de (Amerikaanse) bases niet
echt meer nodig hebben. Eigenlijk alleen nog als afschrikmiddel tegen
Iran.
In ruil daarvoor zouden de Amerikanen de Saoedi's om dingen hebben
gevraagd waar ze misschien niet in geïnteresseerd zijn, zoals dat de
petrodollars terugvloeien naar de VS (wat één van de redenen is
waardoor de zombie-economie in de VS in leven blijft). Maar de
Amerikanen gebruikten volgens berichten ook hun machtspositie tegen de
Saoedi's om hen ertoe te brengen de olieprijs te verlagen, wat
helemaal niet in het belang van de Saoedi's was omdat het hun
huishouding in het rood duwde. De Amerikanen wilden dit doen om korte
metten met Venezuela te maken. Altijd niet alleen naar een incident
kijken, maar vooral ook het grote plaatje in het oog houden!
Dus nu doet het gerucht de ronde dat de Amerikanen er lucht van hebben
gekregen dat de Saoedi's voorzorgsmaatregelen nemen om de Amerikanen
en hun militaire bases aan de kant te zetten. Dat zou dan de reden
zijn dat de VS snel een dolk in de rug van de Iraanse onderhandelaar
in Irak plantte. Goed wetend dat de Saoedi's nu niet kunnen
protesteren, omdat ze officieel in een situatie van koude oorlog met
Iran zijn - en in de hoop dat Iran niet zal openbaar maken dat het
vrede wilde sluiten met de Saoedi's, omdat dat misschien niet past in
de boodschap van de regering in termen van binnenlandse politiek. Irak
is een vazallenregime van de Verenigde Staten, dus het was niet te
verwachten dat de premier daar naar buiten zou komen om hierover te
praten.
Afgelopen weekend besloten het Iraakse parlement en het hele kabinet
om buitenlandse troepen in het land niet te tolereren. De 3.000 extra
soldaten die het Pentagon nu naar Koeweit wil sturen, zullen hier
niets aan veranderen - het zou weer een volledige invasie met massale
inzet van troepen vergen en Trump zal dat waarschijnlijk niet
ondernemen in het verkiezingsjaar. Vooral omdat Rusland en op de
achtergrond China al in het Syrische conflict duidelijk hebben gemaakt
dat het nu voldoende is met de slachting van het Amerikaanse rijk in
het Midden-Oosten.
Ze staan nu achter Iran, waardoor zelfs de meest oorlogszuchtige
neocons in Washington wel even achter hun oor krabben, en elke
generaal van het Pentagon zal nu ook wel even pas op de plaats maken.
Enerzijds omdat vanwege de "Avangard" hyperakoestische raket, die door
het Russische leger aan het einde van het jaar in dienst werd gesteld,
de miljard dollar kostende vliegdekschepen van de Amerikaanse marine
slechts "sitting ducks" zijn en in een noodgeval van weinig nut zijn -
en anderzijds omdat de Amerikanen de Straat van Hormuz, waardoor
ongeveer een kwart van de wereldwijde olie vervoerd wordt, niet open
kunnen blijven houden als Iran op het idee komt om het te blokkeren.
Dan zullen niet alleen westerse tankers worden tegengehouden, maar
heeft het direct gevolgen voor de miljardenderivaten en ander
beursweddenschappen die afhankelijk zijn van olie en de olieprijs -
een rampzalig economisch vooruitzicht.
Trump kan zich zo'n crash in het verkiezingsjaar nog minder
veroorloven dan een grote oorlog - gevoerd door de VS (maar door
andere landen is het een ander verhaal).
Het is geen absurde gedachte dat de moordaanslag misschien een
strategische provocatie was tegen Rusland en China. Om te begrijpen waarom
dit het geval zou kunnen zijn en om te zien hoe deze specifieke actie
slechts een deel van een grotere puzzel is, moet men rekening houden
met alle acties als gevolg van het buitenlands beleid van Amerika.
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is het buitenlands beleid
van de VS geobsedeerd door het handhaven van de supermachtstatus van
het land. Het onderhoudt sterke allianties zoals de NAVO en het heeft
een militaire aanwezigheid in vrijwel alle uithoeken van de planeet -
als onderdeel van die strategie.
In de loop der jaren hebben invloedrijke beleidsmakers zoals Zbigniew
Brzezinski betoogd dat de VS verder moeten gaan om suprematie te
waarborgen. Voor sommigen omvat dit het aanwijzen van Iran, Rusland en
China als vijanden omdat de VS geen totale controle over deze landen
heeft. Het aanzetten tot islamitisch extremisme is ook een voor de VS
gewild instrument, omdat alle drie
deze landen grote moslimpopulaties hebben die in terroristen veranderd
kunnen worden, om vervolgens opgezet te worden tegen hun eigen landen.
Door islamitisch extremisme in deze gebieden te creëren, zouden de
binnenlandse moslimterroristen vervolgens namens de VS tegen deze
buitenlandse regeringen kunnen vechten, waardoor de noodzaak om
Amerikaanse soldaten op te offeren wordt verminderd.
Als gevolg hiervan zijn dergelijke proxy-oorlogen een vaste waarde op
het wereldtoneel geworden. De invasie van Irak, de burgeroorlog in
Syrië, het bombardement op Libië en vele andere acties hebben
extremistische groepen zoals de Islamitische Staat gecreëerd die
directe bedreigingen vormen voor Iran, Rusland en zelfs China.
Washington wil elke Euraziatische integratie voorkómen door chaos en
vernietiging te creëren in de regio, en de moord op Soleimani diende
in ieder geval dit doel. De Verenigde Staten kunnen zich niet
voorstellen dat de dollar zijn status als wereldwijde reservemunt gaat
verliezen, en men probeert dat tijdstip zo lang mogelijk uit te
stellen.
Trump speelt een wanhopige gok die catastrofale gevolgen kan hebben.
In het slechtste geval kan de regio betrokken raken bij een
verwoestende oorlog waar meerdere landen bij betrokken zijn.
Olieraffinaderijen kunnen overal in de regio worden vernietigd en een
kwart van de olietransito in de wereld kan worden geblokkeerd, de
olieprijzen kunnen door het dak gaan ($ 200 - $ 300 per vat) en
tientallen landen wereldwijd zouden in een financiële crisis
terechtkomen. De schuld hiervan zou op het bordje van Trump
terechtkomen, wat de kansen op een herverkiezing aanmerkelijk zouden
verkleinen.
De dood van Soleimani is het resultaat van de belangen van Israël en (dus)
de Amerikanen. Omdat er geen andere manier is om de Euraziatische "integratie"
te stoppen kan Washington alleen maar proberen de regio alleen in
chaos onder te dompelen door zich te richten op landen als Iran, Irak
en Syrië, die de kern vormen van het Euraziatische project. Hoewel
Israël nooit de vaardigheid of het lef heeft gehad, is zo'n moord zelf
ook het belang van de Israëlische lobby wat voor de komende
verkiezingen in de VS een succes voor Trump zou zijn geweest.
Misschien is Trump wijsgemaakt (of is het zijn eigen overtuiging) dat
de drone-aanval al zijn problemen kon oplossen door zijn tegenstanders
in het hart te treffen, waardoor hij de steun van zijn kiezers zou
kunnen winnen (door de mainstream media te laten verkondigen dat de
moord op Soleimanis gelijk staat aan die van Osama bin Laden) en de
Arabische landen waarschuwen vooral hun relaties met China en Rusland
niet verder te verdiepen. De Iraakse poging om duurzame vrede tussen
Iran en Saoedi-Arabië tot stand te brengen werd dus door de moord
verhinderd (wat in het voordeel is van de Verenigde Staten en Israël -
vrede in de regio voorkómen en in plaats daarvan chaos en
instabiliteit vergroten.
Washington heeft zijn wereldstatus niet door een voorliefde voor
diplomatie en een rustige dialoog verkegen en behouden, en Trump is
niet van plan van deze aanpak af te wijken.
De VS hebben publiekelijk duidelijk gemaakt dat zij China beschouwen
als een "strategische concurrent", een beleefd etiket voor "vijand". De
VS proberen China sinds 2013 actief uit te dagen met een militaire
confrontatie, beginnend onder de Obama-regering door de Zuid-Chinese
en Oost-Chinese zeeën plotseling te veranderen in hotspots na decennia
van vrede in de regio. Aangezien de Chinese president Xi Jinping het
lokaas op dat vlak niet heeft ingeslikt, heeft de Trump-regering
geprobeerd China uit de tent te lokken door meer problemen te
veroorzaken met Taiwan, Noord-Korea en Xinjiang. Amerikaanse acties
met betrekking tot Hong Kong zijn consistent met deze strategie.
En ondanks de handelsovereenkomst tussen de VS en China,
discrimineerden de VS openlijk tegen Chinezen in hun eigen economie.
Van het blokkeren van Chinese investeringen in Amerikaanse bedrijven
en het beperken van Amerikaanse hi-tech leveranciers om zaken te doen
met Chinese bedrijven zoals Huawei, tot het beschuldigen van Chinese
studenten en wetenschappers van het zijn van spionnen - de VS hebben
er geen geheim van gemaakt dat China het belangrijkste doelwit is.
Hoe Soleimani in dit plaatje past? China is een belangrijke importeur
van Iraanse olie. China maakt ook deel uit van de Shanghai Cooperation
Organisation, waardoor het een hechte partner van Rusland is.
Aangezien de VS geen groot succes hebben gehad in het uitlokken van
China tot een militaire confrontatie, is het zeer waarschijnlijk dat
de VS van plan is China in een oorlog te betrekken door "gebruik" te
maken van een ander land, of een false flag-operatie.
China heeft inmiddels (natuurlijk) aangedrongen op kalmte, want als
Iran de situatie laat escaleren met militaire vergeldingen zou het
Rusland in dit conflict mee kunnen slepen waardoor ook China enige
bemoeienis niet zou kunnen vermijden. China heeft er geen belang bij
in een oorlog te worden gesleept omdat het weet dat wanneer er chaos
en instabiliteit in de wereld heerst, economische groei het
slachtoffer is.
De economische groei van China is afhankelijk van een stabiel
wereldwijd klimaat. De VS daarentegen geven de voorkeur aan chaos in
de wereld omdat ze hierdoor de enige supermacht kunnen blijven.
Hoewel de VS openlijk vijandig tegenover Iran en Rusland is (geweest),
is China de echte hoofdprijs voor Amerika, aangezien noch Iran noch
Rusland de VS als een supermacht in de nabije toekomst van de troon
zou kunnen stoten. Alle oorlogsspellen in het Pentagon zijn vooral
tegen China gevoerd, niet tegen Iran of Rusland.
Zonder China aan te duiden als een "vijandig concurrent" zou het
Amerikaanse leger zijn steeds toenemende militaire budgetten niet
kunnen rechtvaardigen. Immers, als China geen "dreiging" is, zou het
militair-industriële complex ernstig worden ingekrompen.
China is het enige land dat binnen niet al te lange tijd de VS van de
economische troon kan stoten, wat vaak betekent dat politieke macht
het volgende "slachtoffer" is. Vanuit dit raamwerk gezien, is de
actie van Trump een zorgvuldig berekende provocatie van China.
Op de een of andere manier lijkt het ons dat we toeschouwer worden van
het begin van het einde van de Amerikaanse hegemonie in het
Midden-Oosten, een stervende reus die ongewild met zijn rug tegen de
muur staat. Hij heeft alleen nog de hardware om van zich af te
vertrappen en om beschermgeld af te persen van de zwakkere, en de
software waarmee hun "hearts and minds" worden gewonnen is zeker
defect.
Het tegenovergestelde was waar voor de vermoorde generaal Soleimaini:
het waren niet de Amerikanen, niet Saudi-Arabië en Israël (die IS
steunden) die de barbaarse fundamentalisten in Syrië en Irak
versloegen, maar de milities van generaal Soleimaini, evenals die van
de Koerden en de troepen van de Iraakse militieleider Abu Mahdi, die
de generaal ontving op de luchthaven van Bagdad en bij de aanval ook
het leven liet. Waarmee effectief de oorlog werd verklaard, niet
alleen aan Iran, maar ook aan Irak. Beide generaals hadden een
afspraak met de Iraakse premier voor de komende dag. Met de
moordaanslag liet Donald Trump een geest uit de fles die het
Amerikaanse rijk nog lange tijd zal achtervolgen.
Ondertussen is het in de EU interessant om te zien hoe Von der Leyen
haar rol ziet in de nieuwe vooroorlogse periode. "Mijn taak is niet om
te evalueren, maar om te de-escaleren en oplossingen te vinden," zei
ze. Ze zei niets over Europese belangen of zelfs de "taal van de macht"
die eerder werd bezworen.
Geen wonder - want dan zou Von der Leyen het aan de stok krijgen met
Trump, die ook de Europese veiligheid in gevaar brengt met zijn Rambo-koers.
Als Von der Leyen Trump's gedrag net zo strikt zou beoordelen als met
dat van Poetin in Rusland dan zou ze zelfs EU-sancties moeten
overwegen, maar dat kunnen we niet verwachten van een voormalige,
gefaalde Duitse minister van Defensie die zichzelf omschrijft als een
overtuigd transatlantische...
Als ze daar in Brussel opletten kan de EUt nu de rol van bemiddeling
tussen de Verenigde Staten en Iran op zich nemen - "omdat de EU door
twee vijandige partijen worden aangesproken". Maar ja, we hebben wel
te maken met dezelfde EU-commissie die Iran openlijk beschuldigt, heeft geweigerd
commentaar te geven op de dreiging van Trump om culturele erfgoederen
(en dus ook burgers) in Iran te bombarderen.
En Von der Leyens uitspraak dat beide partijen de wapens moeten
nerleggen komt vreemd over, nu haar thuisland (en de hele EU) volop
wapens produceren en verkopen.... de wapens die de situatie in het
Midden-Oosten alleen maar verergert.
Het laat het diepste punt zien van de Europese buitenlandse politiek.
Onkunde en onmacht.
Wat we verder kunnen verwachten van Von der Leyen & Co.? Brussel
zal waarschijnlijk afstappen van de nucleaire overeenkomst met Iran -
precies zoals Trump eist. Daarna zal de EU overwegen of de
strijdkrachten en de NAVO actiever moeten handelen in het
Midden-Oosten - precies zoals Trump eist. En zo rommelen we in het
volgende conflict waarin we dan niet alleen diplomatiek gevangen
zitten, maar ook militair. En de VS (of Turkije) zouden de
NAVO-alliantiezaak kunnen opblazen.
Inmiddels zijn de beurzen weer euforisch. Er wordt feestgevierd alsof
het 1999 is. Er is vreugde over een (naar het schijnt) de-escalatie,
maar het wordt zwaar vertroebeld door de verslechtering van de
kwaliteit in de internationale politiek. De aanval van Trump wordt
verondersteld de binnenlandse politieke druk te verlichten en de
critici te kalmeren, want hij kan momenteel geen grote door de VS
gevoerde oorlog gebruiken - deze mogelijkheid zal worden bewaard als
een "Golden Bullet" voor de periode nà de verkiezingen. Teheran zal de
tussenliggende tijd gebruiken totdat het een kernmacht is (als het dat
al niet is) en dus een soortgelijke evenwichtsoefening uitvoeren tegen
de hardliners in hun eigen land.
Er zijn mensen die zeggen dat de wereld wordt geregeerd door idioten.
We weten niet of dat zo is. Als dat zo zou zijn zouden de rijken
steeds rijker worden, politici zouden tegen hun kiezers liegen en de
rest van de wereldbevolking zou de rekeningen moeten betalen.
Uh.......
Afdrukken Doorsturen
