We kunnen de klimaattafels opdoeken. Temidden van de steeds dringender oproepen tot meer radicale maatregelen voor klimaatverandering, heeft een team van Zuid-Koreaanse wetenschappers een manier gevonden om twee vliegen in één klap te slaan, door koolstofdioxide om te zetten in elektriciteit en waterstof.
Het team, van het Ulsan National Institute of Science and Technology,
nam als uitgangspunt van hun onderzoek het feit dat wanneer CO2 wordt
opgenomen in de zee - wat de plaats is waar de meeste CO2-emissies
terechtkomen - de zuurgraad van het water stijgt. In hun rapport (link
hier) staat
te lezen: "Als de zuurgraad toeneemt, neemt het aantal protonen toe,
waardoor het vermogen om elektronen aan te trekken toeneemt. Als op
basis van dit fenomeen een batterijsysteem wordt gemaakt, kan
elektriciteit worden geproduceerd door CO2 te verwijderen."
Het systeem dat de onderzoekers hebben uitgevonden lijkt veel op een
brandstofcel waarin de reactie begint wanneer CO2 in het water wordt
geïnjecteerd, dat de katalysator bevat die nodig is voor de reactie en
de natriummetaalkathode. Het team meldt dat het systeem een vrij hoge
conversie-efficiëntie heeft van 50% en meer dan 1.000 uur heeft
gewerkt zonder dat de elektroden enige schade hebben opgelopen.
Idealiter zou het systeem kunnen worden ingezet voor het opvangen en
omzetten van emissies van door fossiele brandstoffen aangedreven
faciliteiten in waterstof, om op zijn beurt als brandstof voor
voertuigen te worden gebruikt. Dit is echter een onderzoek in een
vroeg stadium. Volgens de hoofdco-auteur van het onderzoek, professor
Jeongwon Kim, "zal dit onderzoek leiden tot meer afgeleid onderzoek en
in staat zijn om H2 en elektriciteit effectiever te produceren wanneer
elektrolyten, separator, systeemontwerp en elektrokatalysatoren worden
verbeterd."
Systemen zoals ontworpen door de UNIST-wetenschappers vertrouwen op
koolstofafvang en -opslag. Deze aanpak om de CO2-uitstoot te
verminderen heeft heel wat aandacht vergaard, maar het blijft meer een
onderwerp van discussie dan een technologie die op grote schaal wordt
toegepast. De reden: onbetaalbaar hoge kosten (die hoe dan ook door
belastingbetalers moeten worden opgehoest).
Het duurste deel is de opname. De Carbon Capture and Storage
Association schat de kosten van het opvangen van koolstofemissies door
verbranding van fossiele brandstoffen op ongeveer US $ 70-102 per ton.
Dezelfde associatie voorspelt dat deze de komende jaren kunnen dalen
tot ongeveer US $ 40-57, met de hoop dat de technologie voor
koolstofafvang het kostenvallende pad van lithiumionbatterijen zal
volgen. Het is de vraag of dat zo zal uitwerken.
Maar hoe dan ook: de doorbraak van de onderzoekers van UNIST is erg
belangrijk: het elimineert de noodzaak om de opgevangen CO2 voor
langere tijd (als erfenis voor de volgende generaties) op te slaan.
Door het te gebruiken om elektriciteit te produceren, kunnen de kosten
voor de hele afvang en opslag van CO2 aanzienlijk worden verminderd.
Het is een goede zaak om dergelijk onderzoek te hebben, om verder werk
in het veld te stimuleren. Het nieuws moet de natte droom zijn van
politici en milieubeweging, aangezien verder research waarschijnlijk
zal leiden tot praktisch toepasbare elektriciteitsopwekkingssystemen
waardoor - en dat wil men toch zo graag - tegelijkertijd het
CO2-gehalte in de wereld wordt verlaagd.
Het is natuurlijk uitermate vreemd dat men (bij ons de *proest*
klimaattafels) geforceerd wil werken aan een schoner milieu (maar dat
wordt dan wel geacht zich binnen de landsgrenzen te houden), terwijl
door voortschrijdende technische ontwikkelingen - zoals in dit artikel
genoemd - voor een fractie van de huidige kosten problemen kunnen
worden opgelost.
We zullen echter nog een tijdje op stroom uit CO2 moeten wachten - en
daarnaast zal de politiek en de milieulobby dit nieuws zéker niet
omarmen omdat het niet in hun straatje past. Het nieuws is inmiddels
al ruim een maand "oud", maar niet opgepakt door de westerse mainstream media. Vergeet niet dat die hele
CO2-hoax één grote luchthandel is, waar belanghebbenden grof geld
verdienen en overheden hun burgers op grote schaal geld uit hun
portemonnee kunnen kloppen.