De Amerikaanse president Trump heeft gezegd dat hij wil ophouden met het INF-akkoord, waarin Moskou en Washington overeenkwamen dat ze alle nucleaire raketten en kernkoppen die een reikwijdte van 500 tot 5500 kilometer hebben, zouden ontmantelen en vernietigen, omdat Rusland het zou schenden. Krijgen we weer een nieuwe wapenwedloop?
We lezen op de site van BNR
het volgende:
De Verenigde Staten zeggen het historische ontwapeningsverdrag INF met
Rusland op. Dat werd in 1987 getekend door Reagan en Gorbatsjov en is
erop gericht kernraketten te ontmantelen en vernietigen. Trump zegt
dat Rusland zich er niet aan houdt. Correspondent Jan Postma vertelt
dat het opzeggen al langere tijd speelt en hij sluit een nieuwe
wapenwedloop niet uit: "Trump heeft eerder gezegd de boel te willen
updaten, maar de vraag is hoeveel draagvlak er is voor iets dat zoveel
geld gaat kosten."
Konden in het geschil over Venezuela de 28 ministers van Buitenlandse
Zaken van de EU-lidstaten het al niet eens worden over een
gemeenschappelijke lijn, de Amerikaanse exit van het INF-verdrag over
nucleaire ontwapening laat nog grotere scheuren zien
Naar buiten toe proberen de belangrijkste diplomaten een gezamenlijk
standpunt uit te dragen. Men is bijzonder verontrust dat het conflict
over de ruggen van de Europeanen wordt uitgevochten, zo werd tijdens
een bijeenkomst van ministers van Buitenlandse Zaken in Boekarest
meegedeeld.
Maar bij deze kwestie bestaan er grote, nauwelijks te overbruggen
verschillen. Terwijl de Belg Reynders openlijk kritiek had op de exit
van de VS ("geen goede oplossing"), tonen Balten en Polen begrip voor
het besluit van de Amerikaanse president Trump. "Er is al jaren
duidelijk bewijs dat Rusland het verdrag overtreedt, ik geef alleen
maar aan één kant de schuld", zei de Litouwse minister van
buitenlandse zaken Linkevicius. Dat bewijs is overigens nog
nooit geleverd.
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Maas zit op dezelfde
golflengte en blijft trouw aan zijn trans-Atlantische lijn. Hij geeft
Rusland de schuld: president Poetin heeft het INF-Verdrag "feitelijk"
opgeschort door een nieuw raketsysteem te ontwikkelen. Tegelijkertijd
weigert de SPD-politicus een discussie over nucleaire bewapening in
Europa aan te gaan als reactie op de naar hij zegt zo duidelijke
schending van het verdrag door de Russen.
"Europa is niet langer verdeeld, zoals het was in de tijd van het
IJzeren Gordijn, dus alle antwoorden uit die tijd zijn totaal
ongeschikt om de uitdagingen aan te gaan waarmee we nu worden
geconfronteerd," zei hij. "De Koude Oorlog is godzijdank voorbij."
Met deze opmerkingen diskwalificeert Maas zich volledig voor zijn ambt,
want diplomatie is te allen tijde het beproefde middel van buitenlands
beleid.
Maar wat kennelijk niet tot zijn botte hersens doordringt is dat door
de westerse geopolitieke agenda de Koude Oorlog juist terugkomt - en
dit keer staan de VS niet duidelijk aan de Duitse of Europese kant,
zoals de Iran-sancties en het handelsgeschil met de EU laten zien.
Maar Maas heeft niet het lef om zich zo duidelijk uit te drukken als
zijn collega Reynders. Hij durft zelfs de stationering van Amerikaanse
kernwapens in Duitsland (een doorn in het oog van veel Duitsers) niet
aan te vechten of zelfs maar ter discussie te stellen. Integendeel,
zij en andere EU-strategen dringen er eigenlijk op aan om meer
conventionele wapens in Oost-Europa te zetten. Hun politieke horizon
reikt kennelijk niet zó ver dat centraal-Europa wel eens de nieuwe
"battle ground" kan worden voor een Derde Wereldoorlog.
De Russische regering gaat ervan uit dat de VS zich dit weekend
terugtrekt uit het INF-verdrag. De Russische vice-minister van
Buitenlandse Zaken, Sergei Ryabkov, zei gisteren dat gezamenlijke
gesprekken de kwestie niet hebben opgelost. De VS hebben Rusland een
deadline van morgen gesteld om de Novator 9M729 kruisraket te
ontmantelen, waarvan de Amerikaanse regering beweert dat deze het INF-verdrag
zou schenden.
Sinds Donald Trump heeft aangekondigd dat hij het INF-verdrag opzegt,
proberen de NAVO-landen de Russische regering hiervan de schuld te
geven. De Amerikaanse regering heeft zich echter al vastgelegd voor de
huidige Amerikaanse strategie voor kernwapens om haar nucleair
arsenaal uit te breiden (kernwapenbeleid onder Trump: New Nukes,
without Good Reason).
Bovendien verlaagt de Trump-regering de inzetcriteria voor kernwapens
en rust het de strijdkrachten uit met zogenaamde "kleine atoombommen",
die volgens veel critici ervoor zorgen dat de remmingsdrempel voor
daadwerkelijke operaties daalt (de VS zijn begonnen met het produceren
van kleinere kernwapens voor onderzeeërs).
Kort na de aankondiging van haar nieuwe kernwapenstrategie heeft de
Amerikaanse regering vorige week haar nieuwe raketverdedigingsplannen
vrijgegeven. De "2019 Missile Defense Review" heeft ook betrekking op
het INF-Verdrag, vooral omdat een bijzonder gevoelig element van het
Amerikaanse raketschild gelegerd is in EU-staten. De discussie
over het INF-verdrag onderstreept opnieuw dat de EU niet in staat is
haar eigen belangen te verdedigen, indien nodig tegen het Witte Huis
in.
De Amerikaanse regering wil de komende jaren "fors" investeren in
nieuwe raketafweertechnologie. De nieuwe strategie is ook afhankelijk
van systemen die in de ruimte zijn gestationeerd. Daarnaast wil het
Pentagon high-performance lasers aanschaffen. Het is de bedoeling,
volgens een woordvoerder van het Witte Huis, "om de Amerikaanse
troepen die in Europa en Azië zijn gestationeerd beter te beschermen."
Op het eerste gezicht lijkt een verdediging tegen mogelijke
raketaanvallen onproblematisch. Natuurlijk moet elk land zich kunnen
verdedigen tegen nucleaire aanvallen. Maar raketverdediging kan
gevaarlijke gevolgen hebben: andere landen beschouwen een uitgebreide
raketverdediging als een versterking van een vermoedelijke eerste
aanvalsoptie. Een grootschalig verdedigingssysteem kan uitnodigen tot
het uitdelen van de "eerste klap" door ervoor te zorgen dat vijandige
vergeldingsraketten worden onderschept.
Dit is precies wat de nieuwe "2019 Missile Defense Review" formuleert:
het legt een duidelijke nadruk op het beschermen van de VS tegen
mogelijke Chinese en Russische raketaanvallen. Terwijl de
regering-Obama expliciet samenwerking met Rusland zocht in haar "Ballistische
Missile Defense Report 2010", bezet het land nu een prominente plaats
als tegenstander.
De NAVO-landen Polen en Roemenië herbergen Amerikaanse raketcomplexen,
waarvan, zo werd gezegd bij hun installatie, de zogenaamd
noodzakelijke verdediging tegen Iran en Noord-Korea zou dienen.
Ondertussen slaagde het Pentagon erin het controversiële project over
te dragen aan de NAVO. Onder George Bush jr. waren verschillende
NAVO-staten aanvankelijk tegen het project. Het Aegis-raketsysteem
bestaat uit twee elementen, een "op zee gebaseerde raketverdediging"
en de "op het land"- Aegis.
Deze landversie van het wapensysteem omvat ook de Amerikaanse marine.
In Polen en Roemenië zijn tot nu toe SM-3 interceptorraketten
gestationeerd. In de nabije toekomst zullen deze raketten worden
vervangen door een nieuwer en krachtiger versie, de SM-3 Blk IIA,
blijkt uit het huidige strategiedocument. Wat opmerkelijk is aan deze
nieuwe raketstrategie is vooral dat het Pentagon Rusland en China nu
als echte bedreigingen opsomt.
Vooral met betrekking tot het Aegis-systeem had de Russische Federatie
vanaf het begin betoogd dat het systeem eigenlijk tegen Rusland was
gericht. Deze veronderstelling bleek juist omdat de VS in 2017 een
tweede deel van de Aegis-landversie aan de andere kant van de
voormalige Sovjet-Unie stationeerden, met zijn nauwe bondgenoot Japan.
Bovendien hebben de raketstations "Mark 41 Vertical Launch Systems",
die in Roemenië en Polen zijn gebouwd, het INF-verdrag al vanuit
Russisch oogpunt geschonden. De NAVO-perswoordvoerder verzwijgt dit
aspect. Maar de fabrikant Lockheed Martin beschrijft zijn eigen
systeem als het "meest geavanceerde vechtsysteem ter wereld", dat ook
voor aanstootgevende doeleinden zou kunnen worden gebruikt. De silo's
in Polen, Roemenië en Japan kunnen ook kruisraketten afvuren die zijn
uitgerust met kernkoppen, zoals de Tomahawk. Met een bereik van
maximaal 1.670 kilometer valt het systeem duidelijk onder het INF-verdrag.
Voor de Russische regering was de inzet van Aegis aanleiding tot de
ontwikkeling van nieuwe wapensystemen die niet door een bestaand
systeem kunnen worden onderschept. In maart 2018 introduceerde
Vladimir Poetin voor het eerst hypersonische kruisraketten genaamd
Kinschal. Het apparaat kan kernkoppen met een snelheid van Mach10
transporteren over een afstand van 2000 kilometer en blijft
manoeuvreerbaar op een manier dat het in de praktijk niet kan worden
bestreden. Daarnaast presenteerde hij de nog snellere hypersonische
intercontinentale ballistische raket Awangard, de nieuwe
intercontinentale ballistische raket Sarmat en Poseidon, een
onderwaterkruisraket met een enorm bereik.
De laatstgenoemde systemen kunnen de VS direct aanvallen, indien nodig.
De nieuwe raketafweerstrategie van de Trump-regering spreekt expliciet
over de nieuwe hypersone raketten. Nu verschillende experts
waarschuwen voor een "nieuwe wapenwedloop" als gevolg van de US
INF-exit, blijkt eigenlijk dat deze wapenwedloop al tien jaar in volle
gang is. Voor Europa is de Russische hightech-strategie vooral
relevant omdat deze kennelijk niet op Europees grondgebied is gericht.
De Aegis-systemen die door de NAVO worden gebruikt vormen echter een
groter probleem. En als de regering van Trump zou speculeren op het
voor de hand liggende idee om meer kernwapensystemen in Europa te
stationeren met het oog op hun strategische inferioriteit, zou dit wel
eens de inleiding vormen voor wat we hierboven schetsten als het
Europese "battle field".
Merkel
heeft zich ten aanzien
van de bewaping - hoe kan het ook anders - aan de zijde van Trump
geschaard. Niet verwonderlijk, omdat haar niets gelegen is aan de
belangen van de Europese bevolking, laat staan die van haar eigen
land.
We kennen nog de tijd dat er zoiets was als onafhankelijke politiek en
dat er onafhankelijke media in Europa bestonden. Ook herinneren we ons
nog de protesten tegen de opslag van kernraketten in ons land, tegen
de oorlog in Vietnam en zelfs tegen de oorlog in Irak.
Das war einmal: die tijd is voorgoed voorbij.
De VS hebben met succes Europese politici en de mainstream media voor
de volle 100% tot hun vazallen gemaakt. Sommige politici deden hun
mond pas open op het moment dat ze met pensioen waren. Alle grote
mainstream media staan inmiddels onder curatele van een aantal grote
mediabedrijven (waarvan vooral het Duitse Bertelsmann in het oog
springt... het was de grootste uitgever van nazi-propaganda) of zij
fungeren als staatsmedia.
Partijen gooien hun verkiezingsprogramma's de dag na de verkiezingen
meteen in de kliko en hun toppolitici laten zich sturen door de "transatlantische"
elites. Het is een gehersenspoelde uniforme brij die dan gewoon het
spel speelt van veranderende coalities.
In wezen is echter alles hetzelfde. Nieuwe, opkomende partijen worden
in de rechts-extremistische of populistische hoek gedrukt, terwijl de
mensen in de "oude" partijtoppen, of zij die naar Brussel zijn
weggebonjourd, de wèrkelijke populisten.
"Europa" zal steeds sneller tenonder gaan in zijn val (zowel politiek
als economisch). Het heeft er alleschijn van dat de enige hoop voor
het Avondland de opstand van de Gele Hesjes in Frankrijk is: zij
kunnen ècht een ommekeer maken - maar toch zien we ook dat somber in.
Als dat namelijk het geval was, zou de beweging ver buiten de Franse
grenzen massaal zijn opgepakt.
De enige hoop is dat Europa niet ook nog eens fysiek vernietigd wordt
in het slagveld van de VS en Rusland, waarbij de Amerikanen hun
gevechtstroepen wijselijk uit de buurt houden.
Tot nu toe heeft de Amerikaanse politiek alleen nog maar "failed
states" geproduceerd - en wat straks volgt is een "failed continent":
Europa.
We kunnen dat dan onze politici - èn onszelf - aanrekenen.