Na maanden van touwtrekken is het duidelijk dat de "democratische" Europese Unie niet welgevallige websites en apps het zwijgen op wil leggen door het verplichtstellen van het filteren van inhoud. Het nieuwe internet, waar dictators van dromen. Weg met de vrijheid van meningsuiting. De voornaamste reden: de linkse censuurnazi's van het nepparlement van het Vierde Rijk zijn bang voor het verlies van hun zetels bij de komende verkiezingen.
Enkele weken geleden hebben wij onze abonnee's gewaarschuwd voor een
dreigende aanval van de EU op het internet: de invoering van Artikel
13.
De EU kondigde het gisteren als volgt aan:
Vandaag hebben het Europees Parlement, de Raad van de EU en de
Commissie politiek overeenstemming bereikt om het Europese
auteursrecht het digitale tijdperk binnen te voeren, met tastbare
voordelen voor alle creatieve sectoren, de pers, onderzoekers,
onderwijzend personeel, instellingen voor cultureel erfgoed en
burgers.
Je moet maar durven om het invoeren van censuur te verkopen als "tastbare
voordelen". Daarnaast wordt gezegd het auteursrecht het digitale
tijdperk binnen te voeen, maar juist het tegendeel is waar: het
digitale internet moet zich gaan schikken aan de analoge (media- en
muziek)uitgeverskliek, en de angst van de Brusselse parasieten om het
pluche onder de kont kwijt te raken bij de komende verkiezingen.
Zoals gebruikelijk laat de EU ook in dit geval haar oren hangen naar
grote bedrijven. De overeengekomen tekst is het resultaat van de
uitgeverslobby. Het copyright van de Europese Unie is nu al jaren,
misschien wel decennia, volledig volgens de normen van deze
auteursrechthouders aangepast. Het beeld van de burgers dat politici
er niet voor hen, maar voor de grote concerns is, wordt hiermee weer
eens versterkt.
Aan het begin van dit jaar zag het er nog redelijk gunstig uit. Het
Europees nepparlement had in de zomer van 2018 nog de zeer omstreden
hervorming van het EU-auteursrecht afgewezen, maar in september zaten
de bureaucraten al op de lijn van het europese ondersteunende
auteursrecht voor uitgevers. Brussel wil dus de inhoud van het
digitale internet koppelen aan het analoge auteursrecht voor uitgevers.
Hiermee is de procedure van onderhandelingen gestart, waarin de
Europese Raad, het Europees nepparlement en de Europese Commissie tot
overeenstemming moesten komen. Begin vorige maand was de situatie nog
steeds zo dat het EU-nepparlement de rug recht had gehouden ten
aanzien van de vraag die zo essentieel is voor kleine websites: die
zouden moeten worden vrijgesteld van de draconische voorschriften om
een kostbaar uploadfilter te implementeren.
Dat was toen ook nog de positie van Duitsland in de Raad van Europa,
maar dat standpunt werd vorige week 180 graden gedraaid. Verrassend
genoeg kwamen Duitsland en Frankrijk opeens samen met een standpunt
dat, in alle opzichten, artikel 13 scherper formuleerde dan ooit
tevoren.
Vanwaar die haast?
Nou, allereerst vinden er in mei EU-verkiezingen plaats. Voor het
eerst in de geschiedenis van het Gedrocht in Brussel zouden deze
verkiezingen echt iets kunnen gaan veranderen, en dat wil die corrupte
elite in Brussel natuurlijk voorkómen. De meerderheden zouden namelijk,
als we de prognoses mogen gekoven, aanzienlijk kunnen verschuiven.
Als de EU-critici en "kwaadaardige rechtse populisten" meer zetels
wegpakken van de oude gevestigde partijen, zou de hele hervorming van
het auteursrecht opnieuw kunnen worden weggevaagd. Vooral bij
zwaargewicht Frankrijk kan dat, als gevolg van de protesten van de
Gele Hesjes en de (op bevel van Macron uitgevoerde) buitensporige
gewelddadigheden van de politie, dat flink wat extra zetels opleveren
voor de "rechtervleugel", zetels die ten koste van de gevestigde
vooral linkse partijen. Vergeet niet dat nog steeds 80% van de Franse
bevolking achter de Gele Hesjes staat....
De rechtse alliantie van Italië scoorde een forse 48% bij de regionale
verkiezingen in Abruzzo, waarbij de rechtervleugel van Salvini's Lega
de grootste winst boekte. Dat is geen goed voorteken voor de SVEU.
Franse kiezers kunnen soortgelijke zetelwinsten afdwingen.
Ten tweede hebben we bij het Verdrag van Aken al kunnen zien dat de
twee zwaargewichten, Duitsland en Frankrijk, alles uit de kast halen
om te voorkomen dat de EU uit elkaar valt. Frankrijk wiebelt
schrikbarend. Het protest van de Gele Hesjes kon zo snel aan momentum
en snelheid winnen dankzij de sociale platformen - wat Macron een
doorn in het oog is. Inmiddels steken de eerste protesten van Gele
Hesjes de kop op in andere landen, in ons land maar ook in Duitsland.
Volgens het starre denken van de oude partijen is er maar één
oplossing te bedenken: zwaardere onderdrukking van de burgers. Vooral
de websites waar opstandige mensen bij elkaar komen, moeten nu worden
gekneveld en afgebroken.
De grote "killer" wordt door de mainstream media het "upload-filter"
genoemd.
Het moest dus allemaal heel snel gebeuren, want mei dreigen door de
EU-verkiezingen, als gevolg van een reactie van de kiezer, straf en
verdoemenis, een "versterking van de zijkanten" en nog meer invloed
voor populisten. Emmanuel Macron hoefde hiervoor slechts één keer een
reis te annuleren. En Angela Merkel sloot zich aan bij de Franse
narcist en voldeed aan zijn verlangen naar een transformatie van het
internet in Europa naar een soort van Chinese variant: poriëndiep
schoon vanaf de eerste dag, zonder relevante content, met uitgebreide
voorafgaande controle en censuurverplichtingen van de
platformoperators en het installeren van automatische filters, die al
tijdens het uploaden naar een website hun censuurtaken kunnen
uitoefenen.
Vandaar de plotselinge haast, en zoals het zo vaak gaat in de EU: als
Duitsland en Frankrijk het eens geworden over een voorstel waarmee ze
alle andere lidstaten kunnen domineren, zullen ze dat niet nalaten, en
zijn de leden van het Europees nepparlement weer de gewillig buigende
ambtenaren, en stemmen ze volmondig in om deze zaak er ruim vóór de
Europese verkiezingen doorheen te drukken, immers hun eigen baantjes
staan óók op het spel.
Wat betekent het nu zo snel gevonden compromis? Om te beginnen zijn de
uploadfilters, waarvan men denkt dat ze verdwenen zijn, weer terug,
natuurlijk zonder zote noemen. In de toekomst moet vóór publicatie op
een platform worden gecontroleerd of de inhoud auteursrechtelijk is
beschermd. Tot dusverre is een kennisgeving-en-verwijderingsprocedure
van toepassing, waarbij b.v. YouTube automatisch een
auteursrechtinbreuk kan detecteren na publicatie, of de auteur kan
overtredingen melden op een platform.
Dit is dan verplicht om te handelen.
Critici zien in de uploadfilters dat de vrijheid van meningsuiting in
gevaar komt, omdat algoritmen niet kunnen detecteren of het nu een
inhoud is over satire met citaten of een daadwerkelijke schending van
het auteursrecht. Het is heel goed mogelijk dat bij de uitvoering van
dergelijke nieuwe procedures veel te veel content wordt tegengehouden,
en het creatieve internet ten dode is opgeschreven.
Veel krantenuitgevers vinden het wetsvoorstel schitterend - zij zeggen
nog steeds dat door zoekmachines hun bedrijfsvoering nadelig wordt
beïnvloed. Maar als Google en andere zoekmachines alleen de
krantenkoppen zouden laten zien en verder niets, zou er vanuit de
uitgeversbranche en de EU weinig druk zijn geweest om de IT-giganten
daarvoor te betalen. De huidige situatie is dat de kleine
tekstfragmenten die Google weergeeft op zoekresultaten en op Google
Nieuws al zeer minimaal worden gehouden. Voorstanders van het nieuwe
wetsartikel, zoals de ceo van de Duitse uitgever Springer de
voorzitter van de krantenuitgeversvereniging in dat land, Mathias
Döpfner, verwijzen in dit verband naar een onderzoek van de Europese
Commissie, waarin staat dat bijna 50% van alle internetgebruikers
alleen die magere secties zou lezen die Google aangeeft en helemáál
niet zou klikken op de doorlopende link.
Een vrij onzinnig argument dat eerder, in 2016, al werd gepresenteerd
door de toenmalige EU Digital Commissioner Günther Oettinger. Zelfs
toen al hadden de Brusselse bureaucraten totaal geen idee wat het
internet precies inhoudt.
De onzin zit hem in het feit dat uitgevers nog steeds aanzienlijke
bedragen uitgeven aan SEO-optimalisatie van hun pagina's. Dat zou dan
toch zinloos zijn als mensen sowieso nauwelijks op de links klikken.
Daarnaast hebben veel uitgevers aan Google zogenaamde "gratis
licenties" verleend om te voorkómen dat hun aanbiedingen niet door
Google zouden worden meegenomen. Besluit Google nu naar aanleiding van
artikel 13 dat hele doorlinken niet meer te laten plaatsvinden, dan
konden de uitgevers wel eens flink in hun eigen vlees hebben gesneden,
omdat de bezoekrsaantallen van hun websites dan dramatisch zullen gaan
kelderen.
Maar de deal is gemaakt, en natuurlijk wordt er ook in de EU niets voor niets geregeld: de
kleine Napoleon Franse president had, om zijn zin te krijgen,
een klein geschenk in zijn zwarte diplomatenkoffertje naar Aken
meegenomen voor zijn psychopatische vriendin Angela: Duitsland mag,
wat Frankrijk betreft, zijn gaspijplijn Nord Stream 2 krijgen.
Hoe hangt de vlag er nu bij?
Bits of Freedom,
die ten strijde trekt tegen deze wet, meldt op haar website:
De afgelopen maanden werd in Brussel achter gesloten deuren
onderhandeld over nieuwe regels voor het handhaven van het
auteursrecht. Het meest controversiële deel van dat voorstel is een
zogenaamd uploadfilter (artikel 13). Websites moeten elke upload van
hun gebruikers controleren op mogelijke inbreuken op het auteursrecht
en bij twijfel blokkeren.
...
Er is verschrikkelijk veel kritiek op het voorstel. Burgers,
maatschappelijke organisaties, academici en het bedrijfsleven zijn het
er vrijwel unaniemDe lijst van critici is lang en alarmerend. over
eens dat het "uploadfilter" moet worden geschrapt.
...
Er zal nog één keer door het Europees Parlement over het voorstel
worden gestemd. Een verzegeling van de deal, als het ware. Daarvan
houden we je op de hoogte, óók over de manier waarop jij je stem het
best kunt laten horen.
...
Als je dacht dat de lidstaten klaar waren met het censureren van het
internet, heb je het mis. In Brussel wordt momenteel ook gewerkt aan
wetgeving waarmee men hoopt effectiever te kunnen optreden tegen de
verspreiding van mogelijk terroristische content. Ook in reactie op
dit voorstel zetten de lidstaten in op “pro-actieve maatregelen”. En
ja, dit is daarmee weer een voorstel voor een uploadfilter.
Daarmee kunnen we rustig spreken van een trend. We stevenen af op een
situatie waarin er een filter is voor content waar copyright op heerst,
een filter voor mogelijk terroristische content, een filter voor
mogelijk seksueel expliciete content, eentje voor mogelijke
haatzaaierij, en ga zo maar door. Tot we op het punt zijn aanbeland
waarop alles dat we online zeggen en laten zien, zelfs alles dat we
proberen te delen, wordt gemonitord.
De Europese instituties staan aan de zijlijn te juichen terwijl er een
complex surveillance- en controlesysteem wordt opgetuigd door
internetbedrijven die keer op keer laten zien dat ze geen moer om onze
privacy, onze vrijheden en onze democratieën geven. Een schande.
De Franse regering vindt artikel 13 geweldig en het zou op alle
platforms van toepassing moeten zijn, hoe klein ook. Alle platforms
moeten aantonen dat ze al het mogelijke hebben gedaan om te voorkomen
dat content waarop auteursrecht berust, van tevoren wordt ge-upload.
In het geval van kleine bedrijven kan dit betekenen dat filters voor
het uploaden worden gebruikt, maar dat hoeft niet - uiteindelijk moet
een rechtbank geval per geval beslissen (dat was de vorige positie van
de meerderheid van de nationale regeringen, met de steun van Frankrijk,
vóórdat de nieuwe regering van Italië zich er fundamenteel tegen
verzette en Artikel 13 niet de benodigde meerderheid kreeg.
De Duitse regering vindt artikel 13 óók geweldig, maar haar standpunt
is nu nog dat het niet op iedereen van toepassing zou moeten zijn.
Bedrijven met een jaaromzet van minder dan € 20 miljoen per jaar
moeten als het aan haar ligt volledig worden uitgesloten van artikel
13.... om europese startups en kleine bedrijven te beschermen.
Dit kwam dicht in de buurt van het standpunt van het Europees
nepparlement, dat niettemin voorziet in een vrijstelling voor
bedrijven met een jaaromzet van minder dan € 10 miljoen en minder dan
50 werknemers.
Maar beide landen hebben nu dus afgesproken haast te maken met een
veel strengere positie. Het moest achter gesloten deuren blijven zodat
het zo lang mogelijk onopgemerkt zou blijven bij het grote publiek.
Maar het dossier was gelekt en nu is de beer los. Het gaat dus vooral
om de versie die Duitsland en Frankrijk samen in de Raad van Europa er
doorheen hebben kunnen drukkenn, omdat Duitsland plus Frankrijk alle
anderen kan overstemmen:
Artikel 13 (EU Copyright Act) is van toepassing op ALLE platforms.
Iedereen moet uploadfilters installeren, tenzij alle drie de
uitzonderingen op hetzelfde platform tegelijkertijd van toepassing
zijn:
1. Het platform is jonger dan 3 jaar oud
2. De jaaromzet is minder dan 10 miljoen euro
3. Het platform heeft minder dan 5 miljoen gebruikers per maand.
Dat betekent niets minder dan dat miljoenen volledig onschadelijke
kleine apps en websites die niet aan een van de criteria voldoen,
uploadfilters moeten installeren die voor hen simpelweg onbetaalbaar
zijn. En voor de "Totale Vernichtung" hebben de Duitsers de
driejaars-regel bedacht.
Elke kleine voetbalclub, elke receptenpagina, elke ondersteuningsgroep,
elk discussieforum waar mensen content kunnen uploaden, wordt
geblokkeerd. Wat de DSGVO
niet helemaal heeft gehaald, zorgt het uploadfilter wel voor.
Bovendien moet elke website die uploads toestaat gedwongen worden om
elke aangeboden licentie te accepteren, ongeacht of ze de inhoud van
de licentiegever wel wil gebruiken.
Social media, forums, clubpagina's, Facebook, Twitter, enz. hebben
hier het meest van te duchten. Facebook, bijvoorbeeld, omdat de
exploitant onmiddellijk aansprakelijk is als een "auteursrechtinbreuk"
wordt gedetecteerd. Dus Facebook heeft geen andere keus dan de
uploader aansprakelijk te stellen en, zoals in het geval van YouTube,
er voor zorgen dat het ook de persoon die het gedownload heeft, kan
vervolgen. Zo kunnen straks sociale media van personen een kopie van
hun identiteitskaart vragen om de juistheid van de identiteit te
verifiëren, met de "EU-wet" in de hand.
WhatsApp kan deze bepaling gewoon doorkruisen, omdat de chats niet
openbaar zijn, maar alleen op basis van wederkerigheid worden
uitgewisseld tussen particulieren. Individuele communicatie valt (nog
steeds) onder de uitzondering van de "privékopie". Het is nog maar de
vraag hoe het zal gaan met Facebook-accounts, die niet zijn gericht op
het publiek.
Juristen en professionals zijn onthutst. Als jurist kan men niet
werken met deze regels, zei de bekende Duitse advocaat Solmecke, die
zich voornamelijk met deze materie bezighoudt. Wat gebeurt er
bijvoorbeeld als een uploadfilter is geïnstalleerd maar een
auteursrechtelijk beschermd werk niet wordt herkend en dus wordt
gepubliceerd? Is de exploitant van de website dan nog steeds
aansprakelijk? Of geldt dat voor de fabrikant van het uploadfilter?
Maar de samenzwering tegen het vrije internet - dus de vrije
meningsuiting - is nog niet af. Een meerderheid van de leden van het
europees nepparlement moet het voorstel nog aanvaarden. Zo niet, dan
begint het wetgevingsproces opnieuw.
Er is een sprankje hoop: de overgrote meerderheid van de
parlementsleden wil in mei worden herkozen in het parlement. En nu
staan ze onder druk van de in omvang toenemende protesten tegen de
beoogde regels. In alle lidstaten worden burgers door actiegroepen
opgeroepen om op te staan tegen deze onderdrukking (aanmelden kan bij
Bits of Freedom) en het
afslachten van kleine websites in het bijzonder.
Daarnaast is het in mei bij de EU-verkiezingen een kwestie van "stem
ze weg".
Verder kunnen burgers natuurlijk hun consumentenkrachten bundelen, en
de lobbymaffia dáár pakken waar zij het gevoeligst zijn: hun producten.
Door die massaal niet meer af te nemen wordt een signaal van formaat
afgegeven. Uiteindelijk gaat het er Brussel ook om de niet-financieel
sterke, systeemkritische websites monddood te maken.
En als daar niets tegen gedaan wordt zou dat snel kunnen lukken.
Afdrukken
Doorsturen