In bijna alle EU-landen neemt de kritiek op de EU toe. De goedkeuringsratings van kritische EU-partijen in deze landen nemen gestaag toe. Drie maanden voor de verkiezingen voor het Europees Parlement is dit geen goed teken voor de "Superstaat EU".
Overal in Europa boeken de EU-sceptici terreinwinst. Het politieke
monopolie van de oude, heersende partijen is niet langer een
vanzelfsprekendheid. De globalistische, linkse, islamofiele EU is in
gevaar. De grootste globalist, regime-omverwerper en migrantenmachine
ter wereld George Soros klaagt al dat de EU binnenkort ten onder kan
gaan en de "rechtse populistische" regering van Italië heeft ook een
datum genoemd: vanaf mei zou de Europese Unie wel eens niet meer
hetzelfde kunnen zijn.
In die maand vinden er namelijk verkiezingen voor het europees
nepparlement plaats. In Frankrijk is het de Gele Hesjes-beweging die
de staat op zijn grondvesten doet schudden. De EU-globalistische
marionet Emmanuel Macron wordt door de meeste Fransen gehaat: ongeveer
80% van de Franse bevolking staat nog steeds achter de beweging en dit
zal ook worden weerspiegeld in de verkiezingsresultaten.
Italië heeft bij de laatste regionale verkiezingen een
aardverschuivingsoverwinning van de "rechtse populisten" laten zien,
wat ook te verwachten viel. In Duitsland wordt de steun voor de AfD
steeds groter.
Wat er uit de Visegrad-staten aan parlementsleden zal worden gekozen,
is hoe dan ook duidelijk. Zelfs in Zweden zit er inmiddels een rechtse
partij in de regeringscoalitie en de migratieproblemen van dat land
zijn vanwege de politieke correctheid wereldberoemd.
Ons land kan in de ogen van het buitenland misschien wel een stabiele
rechtse conservatieve beweging lijken, maar de migratieproblemen en
het feit dat de kiezers continue voorgelogen worden door de dames en
heren politici doet de aanhang van de oppositiepartijen - vooral op
rechts - flink groeien. Spanje begint ook op drift te raken.
Verkiezingen zijn eigenlijk best wel een goed idee, zo lijkt het, maar
dan wel als je zeker bent van je overwinning.
Maar in Brussel is dat niet het geval. Het ligt dan ook voor de hand
dat nu alle registers worden opengetrokken om de "rechtse populisten"
en EU-sceptici zo goed mogelijk in een kwaad daglicht te stellen. In
Frankrijk probeert de heersende elite de Gele Hesjes ervan te
beschuldigen een antisemitische beweging te zijn. En de mainstream
media dragen uiteraard hun steentje bij om de kritische burgers een
rad voor ogen te draaien. Zo lezen we vandaag op
NU.nl onder de headline "Ollongren
wil nog geen wet voor Facebook in strijd tegen nepnieuws" (met de
nadruk op nòg) het volgende:
Minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken)
ziet er nog niets in om sociale media die een rol kunnen spelen bij de
beïnvloeding van verkiezingen en verspreiding van desinformatie aan
wetten en regels te binden.
...
Ollongren wil bedrijven als Facebook en Google eerste de tijd geven om
de problemen zelf aan te pakken, maar uiteindelijk sluit zij wetgeving
niet uit. Al zal het wel moeilijk worden om wetten te maken die de
juiste problemen aanpakken.
...
Facebook ligt sinds de laatste Amerikaanse presidentsverkiezingen
onder vuur vanwege de verspreiding van nepnieuws en desinformatie. Het
techbedrijf werkt aan nieuwe maatregelen die de online politieke
campagnes en de verspreiding van desinformatie moet aanpakken.
De nieuwe maatregelen zijn naar verwachting eind maart rond. Dat is
net op tijd voor de verkiezingen voor het Europees Parlement, maar te
laat voor de indirecte Eerste Kamerverkiezingen.
...
Het ministerie van Binnenlandse Zaken kondigde eerder al aan een
bewustwordingscampagne te starten in de strijd tegen nepnieuws en
desinformatie.
Een kleine twee weken geleden schreven wij
een artikel
over de pogingen
van de Europese Commissie om de komende verkiezingen te beïnvloeden
door het invoeren van een Actieplan. In december vorig jaar heeft de
populistenclub van Juncker en Timmermans namelijk het Actieplan tegen
desinformatie gepresenteerd (om de social media "bij te sturen"), en
Facebook, Google en Twitter zijn al druk bezig met het nemen van
maatregelen. Dan zijn er ook nog eurofiele denktanks die strategische
documenten produceren, en vorige week vrijdag is in München een
veiligheidsconferentie geweest - uiteraard achter gesloten deuren,
want het grote publiek mag niet te weten komen wat de door hen gekozen
en vooral ongekozen politici bekokstoven om de verkiezingsresultaten
naar hun hand te kunnen zetten.
Het Duitse
Der Spiegel zei hier
het volgende over:
Dat dit niet altijd gaat over de trollen
en inlichtingendiensten van Rusland, blijkt uit een onderzoek van de
in Londen gevestigde specialist over extremisme-onderzoek Institute
for Strategic Dialogue (ISD), dat deze vrijdag in München wordt
gepresenteerd.
Kort samengevat komt het "Actieplan tegen desinformatie" op het
volgende neer: "Hoe rekenen we af met onze politieke tegenstanders",
en de gebruikte taal is bijna militaristisch: een belangrijke rol is
weggelegd voor de "Strategische Communicatie Task Force van de
Europese externe actiedienst". Nee, dit is niet een gewapende sub-organisatie
van de NAVO - denken we, in ieder geval is het dat niet officieel, en
waarschijnlijk valt het ook (nog) niet onder de conventionele
bewapening. Maar, zoals de naam al doet vermoeden, het is er niet ver
van verwijderd.
Wat in ieder geval vaststaat is dat hier in de aanloop naar de
Europese verkiezingen al openlijk de oorlog verklaard wordt aan
politieke andersdenkenden. De EUSSR laat langzaam haar masker vallen.
Natuurlijk zijn (in de ogen van onze politici, en de hun ten dienste
staande mainstream media) alle argumenten van EU-sceptici en critici
van de onophoudelijke instroom van migranten "desinformatie". Het is
een verschijnsel dat we steevast zien bij dictatoriale regimes: de
bijna klassieke vernietiging van de "contrarevolutionairen". Waarheden
die tegen de heersende doctrine ingaan, zijn desinformatie en moeten
worden afgestraft.
Het actieplan maakt ook duidelijk dat er acties worden ondernomen om
de particuliere sector te "mobiliseren" (d.w.z. de gelederen gesloten
te krijgen door te dreigen met gevoelige sancties), om "desinformatie"
tegen te gaan: om "ervoor te zorgen" dat de particuliere sector hier
zijn bijdrage levert om de veerkracht van de samenleving te verbeteren
- in verband met de "uitdagingen" die zijn ontstaan door "desinformatie".
Met andere woorden: Facebook, Twitter & Co. moeten nog méér censureren,
aanklagen, buitensluiten, blokkeren.
Voor het afschaffen van de vrijheid van meningsuiting in al deze
forums en sociale media hebben ze in Brussel het uploadfilter als een
effectieve strategie bedacht.
Deze strategische documenten, die zijn verzonnen door de EU-gezinde
denktanks, zijn niet meer dan deskundig vervaardigde propaganda, en
het zijn in feite onderdrukkingsinstrumenten om de volksbewegingen te
breken en te vernietigen.
We noemen even het werkstuk "THE 2019 EUROPEAN ELECTION: HOW
ANTI-EUROPEANS PLAN TO WRECK EUROPE AND WHAT CAN BE DONE TO STOP IT"
van de
We moeten op alles voorbereid zijn. Zelfs "aanslagen" van een omvang
van bijvoorbeeld de MH17, om maar wat te noemen. Het doel heiligt
immers - zoals zo vaak in de politiek - de middelen, nietwaar?
Dat onderdrukken van het volk is de moderne globalistische dictators
op het lijf geschreven. Ze gebruiken immens creatieve taalartiesten
die de martelwerktuigen van de meest kwaadaardige intimidatie en
ondemocratische onderdrukking verpakken in mooie, positief klinkende
zinnen. De mainstream media zijn daarin gespeclaliseerd.
Echt grappig, als het niet zo droevig was, is de analyse van de
tactieken die de heersende politici toepassen in hun
campagnestrategieën. Dat bestaat onder andere uit: "de politieke
tegenstander in diskrediet brengen", of "op zoek gaan naar (oud) vuil"
betreffende politici van de oppositiepartijen, natuurlijk onder
voortdurende "verspreiding van de eigen boodschap"! En als dat straks
niet blijkt te helpen dan kun je altijd nog twijfelen aan de
legitimiteit van de verkiezingen. Is het wel eerlijk gegaan. Is er
misschien gehackt, waardoor de eindresultaten onbetrouwbaar "moeten"
zijn?
Ook de ECFR (European Council on Foreign Relations) is inmiddels tot
de conclusie gekomen dat de verwachte sterke prestaties van de
kritische partijen in de EU bij de komende verkiezingen een reële
bedreiging kunnen vormen voor het geplande Vierde Rijk. Hun studie (PDF
hier) biedt ook gedrag en tips over hoe politici en de
EU zich kunnen bewapenen tegen de rebellie van binnenuit.
Voorstanders van de EU moeten vooral een wig drijven tussen de
EU-critici in de afzonderlijke landen ("een wig drijven tussen anti-Europese
partijen") omdat die critici momenteel allesbehalve een eenheid zijn
("ze zijn momenteel geen verenigde alliantie") - de weerstand bij de
een betreft de scepsis over de vrijhandelhandel, terwijl de ander
gewoon méér te besteden wil hebben, en een derde wijst massamigratie
af.
Hun studie gaat nog verder. Elke EU-staat wordt afzonderlijk
geanalyseerd (zie voor Nederland het overzicht iets verderop) en de partijen zijn keurig netjes opgenomen in
extreem-rechtse partijen, conservatieve eurosceptici en
anti-establishment partijen. En zodat iedereen zichzelf snel vindt,
hebben ze ook in het overzicht ("Manifest") de partijen verdeeld in
negen groepen - gegroepeerd volgens hun aanpak hoe de respectieve
partijen de EU willen afbreken.
Het werkstuk is momenteel alleen nog beschikbaar in de Engelse taal.
Maar een blik op de ECFR is heel verhelderend. Daar vind je veel
socialisten, sociaal-democraten, groenen en ook een oude bekende:
iemand met de naam George Soros!
Het is duidelijk dat het grootste probleem van het EU-systeem de
massale instroom van moslimmigranten is. Dit heeft een grote
hoeveelheid (door de EU) bijna onoplosbare problemen met zich
meegebracht, en het raakt alle vlakken van de Europese cultuur en
maatschappij. De koppige ontkenning van deze problemen door de
heersende politieke elite in de EU heeft alleen maar gezorgd voor die
verschuiving naar rechts en de ontevredenheid van de bevolking
vergroot, terwijl er ook een gevoel van onderdrukking in de hele EU is
gecreëerd. De strategieën die nu worden bedacht om de partijen en
bewegingen die hiervan het resultaat zijn, ter wille van zichzelf te
bestrijden, zullen die oppositiepartijen nòg meer populariteit geven.
Met uitzondering van een klein aantal nieuwe (en oudere) partijen
praat niemand over het probleem van de "islam". Het wordt ook niet
opgelost door diegenen die het wel bespreekbaar willen maken, aan te
pakken. En ondertussen blijven de poorten van Fort Europa wagenwijd
openstaan, nu, nog steeds, na zoveel jaren van migrantenimport. Het is
dan ook "standaard beleid" geworden, wat onze dames en heren politici
dan ook anders mogen beweren.
Het is zeer wel mogelijk dat het EU-systeem opnieuw de
verontwaardiging van de burgers overwint (want veel kiezers zijn òf
dom, òf ongeïnteresseerd, òf allebei), maar dit vergroot alleen maar
de pijn en het vergroot de kracht waarmee nieuwe weerstand tegen de
macht van repressie... een weerstand die ook steeds gewelddadiger zal
worden.
Hoe dan ook: als na de verkiezingen in mei de dictatoriale
strijdkrachten de overwinnaar bijken te zijn, wacht ons een door de
islam gedomineerd Europa: een middeleeuws, achterlijk, armoedig
continent van gesluierde vrouwen en een minimumloonslaaf onder de
dictatuur van multinationals en hun marionetten in Brussel. Tenzij,
zoals gezegd, de weerstand ertegen zó sterk wordt dan ons oude
werelddeel niets anders dan een bloedige strijd te wachten staat.
Afdrukken
Doorsturen