Het verhaal van door de mens veroorzaakte klimaatverandering gaat in werkelijkheid om zaken, waar een groot aantal mensen een eigen belang nastreeft en personen/bedrijven/organisaties/politici er een economisch belang bij hebben. In feite is de wereldwijde klimaatveranderingsindustrie al lang "booming business" van honderden miljard euro's (dollars) geworden. Geen wonder dat degenen die twijfelen aan de door de mens veroorzaakte klimaatverandering, agressieve en gewelddadige reacties oproepen..
Om u een idee te geven van de belangen die er spelen heeft bij het
bestrijden van de vermeende door de mens veroorzaakte
klimaatverandering, hebben we wat gegevens op een rijtje gezet.
Sinds 2005 exploiteert de Europese Unie de EU-regeling voor
emissiehandel, de EU Emission Trading Scheme (EU ETS) - (pdf
hier).
Iets
meer informatie over dat
verhandelen:
De ‘trade’ vindt plaats door transacties van emissierechten. De meeste
bedrijven die deelnemen aan EU ETS krijgen jaarlijks een hoeveelheid
emissierechten gratis toegewezen. Ieder jaar moet elk bedrijf evenveel
emissierechten inleveren als het aan tonnen broeikasgas heeft
uitgestoten. Wanneer een bedrijf meer uitstoot dan het aan rechten
heeft, dan moet het extra rechten bijkopen via veilingen of handel. De
uitstoot kan ook meevallen en lager uitvallen dan de hoeveelheid
gratis verkregen rechten. Dit kan zo zijn als het bedrijf bijvoorbeeld
heeft geïnvesteerd in maatregelen om de uitstoot te verminderen. Het
bedrijf houdt dan rechten over en kan deze verhandelen. Bedrijven
kunnen dus zelf een afweging maken wat het meest kosteneffectief is:
investeren in schonere technologie of emissierechten bijkopen.
In Zweden zijn bedrijven is de ETS-sector vrijgesteld van VO2-tax. Het
vreemde vinden we dat dit land vaak door politici wordt geprezen
vanwege haar energiebeleid. Het rare is dat elektriciteit in dat land
afkomstig is uit kerncentrales en stuwdammen. De industrie en
warmtenetten gebruiken geen aardgas (geen gasnet) maar heel veel
biomassa, wat nu niet bepaald de schoonste vorm van energie is. De
vraag is of wij dat in Nederland ook willen (afgezien van de
stuwdammen, natuurlijk).
De opbrengst van de Nederlandse geveilde rechten komt ten goede van de
algemene begrotingsmiddelen en wordt verantwoord in de begroting van
het ministerie van Economische Zaken en Klimaat.
Wat bijvoorbeeld dus is gecreëerd, is een kunstmatige markt waarin
bedrijven die worden beschouwd als de belangrijkste bron van uitstoot
van CO2, N2O of chloorfluorkoolstof in het milieu, een soort
kwijtschelding moeten kopen voor deze milieuschuld. Een soort milieu-aflaat,
dus.
Momenteel bedragen de afvoerkosten voor een European Emission
Allowance, een Europese emissierecht, op de European Energy Exchance (EEX),
21,05 euro. In de loop der jaren zijn er bloeiende verkopen
gegenereerd met deze handel.
In de volgende afbeelding hebben we de EUA-veilingen verzameld die in
2018 op de EEX zijn uitgevoerd. In totaal werden 2018 ETA's ter waarde
van 12.573.197.740 euro geveild, ruim 12,5 miljard euro.
De opbrengsten van EUA-veilingen bedroegen voor Nederland €
189.631.590. Alle opbrengsten komen ten goede aan de Nederlandse
begroting. De opbrengst van de veilingen was 34 % hoger dan in 2016.
De wereldwijde emissiehandelmarkt wordt geschat op $ 670 miljard. Dit
zijn bedragen van zó'n omvang dat je je kunt voorstellen dat er een
enorme oppositie is tegen mensen en instanties die twijfels oproepen
over de CO2-geïnduceerde door de mens veroorzaakte klimaatverandering.
De kosten, die b.v. voor energiebedrijven door de emissiecertificaten
ontstaan, worden uiteraard via de prijzen doorgegeven aan de
eindgebruiker, de consument. Het invoeren van een CO2-tax door de
regering Rutte III betekent dat de elektriciteitsklanten behalve de
vermeende ecologische elektriciteit óók de hernieuwbare (CO2)
energieheffing gaan financieren en op deze manier ervoor zorgen dat de
elektriciteitsprijzen nòg hoger worden dan ze al zijn. Daarbovenop
financieren ze óók de kosten die energiebedrijven hebben door de aan
hen door de EU opgelegde emissiehandel.
De EUA, die via veilingen worden verkocht, vormen ongeveer 60% van de
emissierechten in Europa. Dat betekent dat de cijfers die we hierboven
hebben gegeven, alleen van toepassing zijn op 60% van de markt. De
opbrengst van de veilingen komt echter 100% ten goede aan de
respectieve landen die de certificaten veilen, die op hun beurt met de
opbrengst daarvan aan een zogenaamde "klimaatfinanciering" moeten
werken.
Emissiehandel is slechts een deel van de mogelijkheden die de
klimaatveranderingsector biedt. De zogenaamde klimaatfinanciering, dat
in wezen een vehikel is voor producenten van hernieuwbare energie om
de export via belastingbetalers te financieren, is een andere markt
waarvan het volume naar verwachting in 2020 100 miljard euro zal
bedragen.
Daarbij komen exportgaranties die worden overgenomen om hernieuwbare
energievormen, die alleen marktconform gemaakt kunnen worden door
forse subsidies, dat wil zeggen wind- en zonne-energie en andere
alternatieve vormen van energieopwekking, internationaal verkoopbaar
te maken.
Dit hele plaatje, dat in het verleden fantastisch zou zijn genoemd, is
slechts een fractie van de klimaatveranderingsindustrie, een sector
die bijna volledig hangt aan de financiële tiet van belastingbetalers,
die hen voor enkele honderden miljarden euro's per jaar financieren.
Daarom is het voor al die belanghebbenden zo belangrijk om antropogene
klimaatverandering als feit te verklaren, en het te duiden als een
strijd tegen leven en dood. Als de antropogene klimaatverandering niet
was gebaseerd op de geloofscatechismus van al die belanghebbenden, dan
zouden er minder gelovigen en meer critici zich afvragen welke
voordelen degenen die betalen voor de klimaatrekening er nu eigenlijk
zijn.
Tot slot nog even een
politiek kantje
ten aanzien
van het klimaat - gewoon, omdat vandaag de verkiezingen geweest zijn.
De GroenLinksers zijn een groep kiezers die vaker "CO2-compensatie"
aanvinkt bij het boeken van een nogal milieuvervuilend vliegticket:
dat doet namelijk 27%. Ook voelen ze zich het vaakst (32%) schuldig
als ze op Schiphol door de gate lopen. Betekent dat ook dat ze massaal
het vliegtuig mijden? Zeker niet. Na VVD- en D66-kiezers zijn
GroenLinks-aanhangers het meest vlieglustig van allemaal, met 0,83
vluchten per jaar.
- Ruim de helft van de Nederlanders stapte de afgelopen twee jaar een
of meerdere keren op het vliegtuig. Jongeren vliegen een stuk meer dan
ouderen, hoger opgeleiden bijna vier keer zoveel als lager opgeleiden.
- De hoger opgeleiden verkeren sowieso een beetje in tweestrijd.
Dubbel zo vaak als lager opgeleiden voelen ze zich schuldig over hun
vlieggedrag, maar tegelijk beschouwt 45% van hen het vliegen naar
verre oorden als een luxe die ze zichzelf gunnen en niet willen
opgeven. Bij lager opgeleiden is dat 27%.
- De Nederlandse kolencentrales produceren ongeveer 35 TWh per jaar
aan elektriciteit). Dat wil de politiek gaan vervangen door
bijvoorbeeld offshore windparken en/ of grazige weiden vol te plempen
met zonnepanelen. Om die kolencentrales te vervangen zijn er 11
offshore windparken nodig, of "slechts" 125 miljoen zonnepanelen.
