De Europese Unie wil optreden tegen de rechtse partijen waarvan zij denkt dat die door Rusland gefinancierd worden. De EU wil hiertegen optreden. Maar misschien moeten ze daar in Brussel ook eens gaan kijken naar de partijen van de liberalen - die worden namelijk in ieder gevàl gefinancierd, maar dan wel door de "vrije" economie.
De nationalistische politieke leider Marine Le Pen heeft gezegd dat de
En Marche-partij van president Emmanuel Macron geld ontvangt van (buitenlandse)
multinationals.
Zij heeft waarschijnlijk de klok horen luiden, maar weet niet waar de
klepel hangt. In feite gaat het niet om Macron en zijn beweging, maar
om de liberale partijfamilie ALDE. Die partij wordt namelijk "gesponsord"
door het Duitse farmaceutische bedrijf Bayer. Maar ook Google, Uber en
de Zwitserse pesticidengigant Syngenta stellen zich genereus op
richting deze partij.
De fractie wordt sinds de zomer van 2009 voorgezeten door de Belg Guy
"Maidan" Verhofstadt (zelf ook niet vies van geld - hij is de grootste
bijbeuner in Brussel), vanuit Nederland zijn D66 en de VVD (met o.a.
Verhofdstadt's grote vriend Hans "Maidan" van Baalen) bij de ALDE
aangesloten.
We lezen in
Le Monde:
Sur la seule année 2018, ce parti centriste
libéral a reçu 122 000 euros de la part de huit multinationales et
lobbys. Tous ont payé un droit d’entrée compris entre 7 000 et 18 000
euros pour pouvoir intervenir lors du congrès annuel du parti,
organisé à Madrid en novembre 2018, ou lors de colloques.
[Alleen al in 2018 ontving deze liberale centrumpartij 122.000 euro
van acht multinationals en lobby's. Allen betaalden een toegangsprijs
van tussen de 7.000 en 18.000 euro voor het bijwonen van het
jaarlijkse partijcongres, gehouden in Madrid in november 2018, of op
conferenties.]
Vertegenwoordigers van Bayer en Walt Disney namen deel aan een debat
over "De toekomst van handel, investeringen en innovatie" met een
Europees commissaris, een Finse minister en een Duits parlementslid;
Uber en Stuart maakten deel uit van een paneldiscussie over "flexibiliteit
en de toekomst van werk", terwijl de general manager van de
agribusinesslobby FoodDrinkEurope zijn mening gaf over "de interne
markt na 2019".
De partijfinanciering geschiedt dus niet direct, maar indirect - door
sponsoring van partijconferenties en congressen. En de liberalen zijn
niet de enigen. Volgens "Le Monde" profiteert de conservatieve EVP
(van topkandidaat Manfred Weber) ook in ruime mate van zogenaamde
sponsoring. Deze club heeft 61.000 euro ontvangen van vier
multinationals (AT & T, Disney, Microsoft en UPS) voor verschillende
evenementen, waaronder de jaarlijkse conferentie van de EVP in
Helsinki in november 2018.
In Frankrijk is dit soort sponsoring - of lobbyen - verboden, maar in
Brussel is het gewoon standaard gebruik. Echter: vreemd genoeg vinden
de technocraten in Brussel het wèl een foute zaak als het geld uit
Rusland komt.....
Overigens zijn die Europese politieke partijen niet alleen afhankelijk
van financiële giften van bedrijven en lobbygroepen..... ook het
Europees nepparlement verstrekt hen graag geld van de
belastingbetalers in de EU, maar natuurlijk wel via sluiproutes.
Zo kreeg een aan bovengenoemde ALDE gelieerde stichting, het "European
Liberal Forum", over 2018 meer dan anderhalf miljoen in de schoot
geworpen. In deze stichting vinden we vier deelnemers uit ons land:
Mr. Hans van Mierlo Stichting (D66), Prof.mr. B.M. TeldersStichting (VVD),
Haya van Someren Stichting / (VVD*), Stichting Internationaal
Democratisch Initiatief-Stichting IDI (D66*). *=deze stichtingen
hangen (evenals stichtingen van andere politieke partijen) ook aan de
subsidie-tiet van de Nederlandse belastingbetaler.
Het overzicht van financiële steun van het Europees nepparlement aan
politieke partijen is hier te vinden (PDF).
Tussen haakjes: die volksvertegenwoordigers in het
Europees nepparlement graven hun eigen financiële sponsorgraf. Wanneer
TTIP wordt ingevoerd (de onderhandelingen zijn alweer volop bezig,
maar dat mag u eigenlijk niet weten), zullen bedrijven weinig of geen
donaties meer gaan doen. Als het zo blijft met het recht van
investeerders om in beroep te gaan tegen staten die nieuwe onaangename
wetten aannemen, liggen de kaarten heel anders en hebben de
multinationals de politici in de tang. "Verkeerde" bedrijfsschadelijke
wetten kunnen dan tot in het extreme worden aangevochten (via eigen
tribunaals) - met de bijbehorende miljardenclaims, natuurlijk.
Zou het niet consequenter zijn om alle vormen van verborgen
partijfinanciering aan te pakken? En moeten burgers niet worden
geïnformeerd over deze "standaard praktijk", zo vlak voor de Europese
verkiezingen?