Hoe de EU het internet de nek om wil draaien

Door een maffia-deal tussen Frankrijk en Duitsland lijkt de vrijheid van meningsuiting op het internet de genadeklap te krijgen. Wat houdt nu precies die "internet auteursrechten"-richtlijn in? En waarom kan het wel eens terugslaan op de uitgevers, die door hun lobbywerk de bijl hebben gezet aan de wortels van de democratische samenleving?

We beginnen met iets waarover we vreselijk moesten lachen, maar gaandeweg dit artikel over EU-censuur ult u merken dat we steeds chagrijniger worden.
We lazen vannacht op de site van de BBC het volgende:

A social media campaign from the French government has been blocked by Twitter - because of the government's own anti-fake-news law.
Since December, France requires online political campaigns to declare who paid for them, and how much was spent.
But now Twitter has rejected a government voter registration campaign.
The company could not find a solution to obey the letter of the new law, officials said – and opted to avoid the potential problem altogether.



Twitter heeft dus de Franse regering meegedeeld dat het geen advertenties zal verspreiden waarin de campagne van haar ministerie van Binnenlandse Zaken het electoraat aanmoedigt om te stemmen, na een nieuwe wet die zich richt op misinformatie en geheime politieke reclame. De campagne #Ouijevote, die stemmen in de verkiezingen voor het Europees nepparlement in mei aanmoedigt, zal geen gesponsorde tweets op de site kunnen plaatsen.
Twitter zegt dat het de regels dreigt te overtreden door advertenties te plaatsen die zijn betaald door de Franse overheid, volgens de Government Information Service (SIG). "Twitter heeft besloten een volledig harde aanpak te volgen, namelijk elke campagne van politieke aard tegen te gaan", vertelde SIG, die de campagne coördineerde met het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken, tegen Agence France-Presse. Franse regeringsfunctionarissen zijn des duivels.

Digibeten bepalen internet-wetgeving

EU-commissaris Gunther Oettinger - bekend als een beetje een onverdraagzame zonderling - heeft in essentie het internetcensuurplan (dat de EU een auteursrechtrichtlijn noemt) gemaakt toen hij de commissaris voor de "digitale economie" was (ondanks dat hij er de ballen van afweet). Zoals u zich wellicht nog wel kunt herinneren, hebben aanhangers van artikel 13 (nu artikel 17) er al maanden op aangedrongen dat er geen upload-filters nodig zouden zijn. Ze spraken iedereen tegen die erop wees dat het wetsvoorstel duidelijk filters voorschrijft.



Axel Voss, bijvoorbeeld, lid van het EP (Duitsland) en zijn strijdmakkers hadden er keer op keer aangedrongen dat uploadfilters niet expliciet in de voorgestelde tekst werden genoemd. Het is een bijzonder gevoelige kwestie in Duitsland, omdat de coalitieregeling tussen de CDU van Merkel (een partij van de EVP-Fractie), de Beierse zusterpartij CSU (ook een EVP-partij) en de SPD (S & D-groep in het EP) zich expliciet  tegen uploadfilters had uitgesproken. Maar toch keurde het Merkel-regime op EU-niveau (in de EU-Raad) de censuurmaatregel goed.



Maar achteraf blijkt dat Merkel en haar handlangers het Europees nepparlement en het grote publiek keer op keer hebben misleid. Een officiële vraag van een lid van de Duitse Bondsdag (het nationaal parlement), de libertaire FDP'er Konstantin Kuhle, lokte het volgende antwoord uit van de staatssecretaris (in het federale ministerie van Justitie), Christian Lange (SPD):
"Naar het oordeel van de federale overheid lijkt het waarschijnlijk dat alleen al om praktische redenen algoritmische maatregelen moeten worden genomen in verband met grote hoeveelheden gegevens."

"Algoritmische metingen" betekent duidelijk "upload-filters." Het valt niet meer te ontkennen, sterker: ze proberen het niet eens.

De meest waarschijnlijke reden waarom de Duitse suïcidaal-democraten besloten om deze bom op artikel 13 te werpen, is een vergeldingsmaatregel voor Merkel's eerdere schending van het regeerakkoord. Duitsland zou de richtlijn niet hebben gesteund, als de koehandel tussen Merkel en Macron niet had plaatsgevonden.
Zelfs de Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), een economisch conservatieve (hoewel sociaal nogal linkse) krant die de non-upload-filterpropaganda verspreidde, vindt het nu belachelijk om te ontkennen dat artikel 13 uploadfilters omvat. Politiek Duitsland houdt evenwel nog steeds de schijn op dat het land zèlf geen upload-filters nodig heeft. We wachten de ontwikkelingen daar af.


De Frans-Duitse As

Tegenstanders van de censuurwet hopen dat Duitsland nog kan gaan dwarsliggen. Maar het lijkt ons vrijwel onmogelijk dat de Duitse Bondsdag een plenaire stemming over deze kwestie zal gaan houden, wat CDU / CSU en SPD ertoe zou dwingen kleur te bekennen.
Tot nu toe verbergen de CDU / CSU- en SPD-groepen in het Duitse parlement zich achter de beslissing van het Europees nepparlement (waar bijna alle EPD-leden tegen het voorstel hebben gestemd, terwijl alle CDU / CSU-leden vóór hebben gestemd), en achter de intergouvernementele onderhandelingen tussen Duitsland en Frankrijk die hebben geleid tot dit slecht geformuleerde voorstel (dat EU-gebruikers zelfs mogelijk diensten als Amazon's Twitch zal ontnemen, zoals Twitch-CEO Emmett Shear herhaalde heeft gezegd, na de stemming in het Europees nepparlement).

Nu het parlementaire proces in Duitsland tot stilstand is gekomen, zou de enige manier waarop de Bondsdag nog een plenaire stemming voorafgaand aan een "fait accompli" op EU-niveau kan houden, zijn, als de Raad van de EU de goedkeuring van de wet uitstelt. Theoretisch zou Duitsland meer tijd kunnen vragen, wijzend op het parlementaire proces thuis dat zich zou moeten ontvouwen. Maar dat is niet wat de Merkel-regering van plan is te doen.

Kortom, het lijkt erop dat de Frans-Duitse overeenkomst over artikel 13 (nu artikel 17) helemaal ging over Merkel, wat Macron een soort troostprijs gaf. Het Macron-regime zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als één van de minst succesvolle en uiteindelijk minst populaire regeringen in de Franse geschiedenis, niet alleen maar ook vanwege de protesten van en de uiterst gewelddadige politie-optredens tégen de Gele Hesjes.
Macron hield toespraken en dicteerde redacteuren van kranten in heel Europa zijn visie op een nauwere Europese integratie te bevorderen, met name op het gebied van economisch en monetair beleid. Als het aan Merkel zelf lag, of haar minister van economische zaken en vertrouwde hulpknecht Peter Altmaier, zou ze hem alles wat hij wou geven op een presenteerblaadje. Zij en haar Duitse bondgenoten weten echter heel goed dat Macron's meest ambitieuze voorstellen in Duitsland (en ook in andere Noord-Europese landen) op veel weerstand zouden stuiten.

Wat het IT-industriebeleid betreft: wat Macron echt wilde, was de "digitale belasting". In principe zou Merkel dat ook graag willen, maar het zou door de Trump-administratie worden gezien als een daad van handelsoorlog, wat zou leiden tot een vergeldingsactie tegen de Duitse auto-industrie. Daarom probeerde Duitsland constructief te lijken, maar wilde het het idee van Macron eigenlijk niet ondersteunen. Met artikel 13 (nu artikel 17) van de EU-auteursrechtrichtlijn wordt een indirecte digitale belasting geheven op platformen voor het delen van inhoud - hoewel de EU zich gewoon bij de neus laat nemen, omdat dit kleine Europese platformbedrijven en Europese bedrijvenin het algemeen zal schaden.

De Duitse regeringspartijen willen helpen het Macron-regime te stabiliseren. Artikel 13 (nu artikel 17) was een domme concessie en Merkel heeft mogelijk onderschat hoeveel mensen (en Duitsers in het bijzonder) woedend en bezorgd zouden zijn - en welke schade dit zou toebrengen aan de manier waarop veel gewone burgers de democratie in de EU waarnemen.
Die partijen lopen het risico een hele generatie kiezers te verliezen, en het leiderschap van de suïcidaal-democratische partij lijkt onrealistisch genoeg om dat te geloven - door zich uit te spreken tégen uploadfilters, terwijl de regering het wetsvoorstel in de EU-Raad goedkeurt (als de nationale parlementen op tijd een plenaire stemming houden). Zo denken zij de mensen te kunnen misleiden.
Net als de CDU / CSU van Merkel kan de SPD hierdoor een hele generatie kiezers verliezen. Voorbeeld: "Herr Newstime," één van de populairste YouTubers in Duitsland, kondigde een paar dagen geleden aan dat hij de SPD zou gaan verlaten. De parlementaire resolutie zou een laatste kans zijn geweest voor de SPD om de fout te corrigeren en zich te verzetten tegen upload-filters op internet.
Jammer voor hen dat het internet niets vergeet.



Nu het Europees nepparlement de omstreden wet heeft aangenomen, komt de waarheid naar buiten. Vorige week meldden we dat de Franse minister van Cultuur toegaf dat upload-filters waren vereist (en dat hij wilde dat platformen die zo snel mogelijk zouden moeten installeren). Nu geeft Oettinger óók toe dat filters volgens de richtlijn vereist zijn. "Ik ben ervan overtuigd dat de richtlijn relatief duidelijke richtlijnen stelt", zegt Oettinger. "In de huidige situatie kunnen upload-filters niet volledig worden vermeden."

Wat echt ongelooflijk is aan dit alles is hoe heftig deze onbenullen (want verstand van het internet hebben ze niet) allemaal verkondigden dat de richtlijn geen filters vereiste en hoe fel ze erop aandrongen dat de klachten over artikel 13 allemaal "desinformatie" en "propaganda" waren.
Nu is dan de aap uit de mouw gekomen. De desinformatie en propaganda waren afkomstig van degenen die in de eerste plaats voor artikel 13 hebben gepleit - zijzelf dus. Het is echt ongelooflijk dat ze in feite zijn begonnen met het promoten van de upload-filters, slechts enkele dagen na de stemming in het nepparlement.

Dan mogen we toch wel lachen dat Twitter alvast een voorschotje neemt, en Franse (regerings)content niet zal toelaten?


Dubieuze onderdelen van de nieuwe internet-censuurwet

Velen van ons krijgen nog steeds de kriebels over de ernst van de EU-richtlijn inzake het auteursrecht op internet en we maken ons ook ernstig zorgen over de volgende afschuwelijke EU-verordening die er aan staat te komen: de EU-verordening inzake terrorismecontent, een richtlijn die aanzienlijk slechter is dan zelfs artikel 13/17 van de auteursrecht-richtlijn. Deze nieuwe verordening - we zouden het bijna een daad van intellectueel terrorisme willen noemen - zal een enorm verstikkend effect hebben op de vrijheid van meningsuiting op internet.

Als we goed door alle documentatie heen spitten blijkt al gauw hoe de "Terrorist Content Regulation" de meest censuur-uitvoerende overheidsfunctionarissen in staat zal stellen om het vrijuit spreken in de EU en mogelijk over de hele wereld tot zwijgen te brengen.

We hebben dit onderwerp eerder besproken, link hier en hier, maar één van de belangrijkste onderdelen van de wet is dat elke website binnen een uur content die als terroristische inhoud wordt beschouwd, moet verwijderen, op basis van eisen van "bevoegde autoriteiten" in landen (probeer eens uit te zoeken wie een "bevoegde autoriteit" is.... dat lukt u niet.)
En: "binnen een uur"....  wat gebeurt er dan als iemand een website runt en slaapt, op het moment dat het "verzoek" binnenkomt? Het lijkt er op alsof de EU wil dat alleen grote bedrijven nog websites maken en onderhouden.....

Eén van de vele dubieuze stukjes van deze "terrorismebestrijdingsverordening" is (en het laat meteen zien dat de leden van het Europees nepparlement nog te dom zijn om te poepen van het internet weinig af weten) dat deze van toepassing, ongeacht hoe klein een platform is en zelfs als ze zich niet in de EU bevindt, onder die verordening valt, zolang de EU beweert dat ze een "aanzienlijk aantal" EU-gebruikers heeft. Ook als een platform niet eens in de EU is gevestigd, zou een deel van het voorstel de bedrijven verplichten om een "vertegenwoordiger" in de EU aan te nemen om op deze takedown-eisen te reageren.
Als de overheid een platform opdraagt om "terroristische" inhoud te verwijderen, moet een platform het zoals eerder gezegd binnen een uur verwijderen en vervolgens "proactieve maatregelen" instellen om te voorkómen dat dezelfde inhoud ooit wordt geüpload (de verplichte upload-filters).

Een andere, misschien net zo zorgwekkende redenering is dat de verordening de servicevoorwaarden van het platform bóven de rechtsstaat probeert te stellen. Zoals u misschien weet hoeven de servicevoorwaarden van een platform niet te stroken met de lokale wetgeving en kunnen platforms veel vrijer zijn om elke vorm van inhoud te blokkeren of te verbieden (bij een overtreding van een bepaalde voorwaarde). Het EU-plan houdt in dat het de macht van de servicevoorwaarden hóger inschaalt, door "bevoegde autoriteiten" (daar heb je ze weer!) de platforms te laten opleggen dat bepaalde inhoud in strijd is met hun voorwaarden, en dat bedrijven de inhoud moeten herzien en mogelijk moeten verwijderen - of hiervoor aansprakelijkheid aanvaarden.
U voelt vast wel waar dat op zal uitdraaien: wijdverspreide censuur.



We leggen hier de nadruk op dit specifieke aspect "Terms of Service over rule of law" van de Terrorist Content Regulation, om te benadrukken hoe het effectief de meest fanatieke censors in staat zal stellen om hun censuur over de EU te verspreiden. Effectief, omdat als platforms het niet eens zijn met een "verwijzing" met betrekking tot hun servicevoorwaarden, zij geconfronteerd worden met ongelooflijk zware voorwaarden als antwoord: de verordening biedt namelijk twee instrumenten voor nationale autoriteiten.
De eerste en gemakkelijkste voor alle betrokkenen is een verwijzing, waarvoor het platform vereist is om de inhoud snel te kunnen beoordelen volgens de servicevoorwaarden.
De tweede is een bindende uitspraak. Die vereist dat het platform inhoud verwijdert, op basis van de beslissing van de autoriteiten dat het de wet overtreedt. Verwijzingen zijn de gemakkelijkste keuze voor wetshandhaving, omdat ze weinig of geen juridische analyse inhouden en het papierwerk eenvoudiger is. Ze zijn ook eenvoudiger voor platforms - en het naleven ervan helpt om goede relaties met autoriteiten te onderhouden.


De internetcensuur-wet in de praktijk

Afgezien van deze fundamentele en tot op zekere hoogte reeds bestaande "stimulansen", voegt de verordening nog een aantal nieuwe toe. Een platform dat een verwijzing afwijst en een Uitspraak ontvangt, kiest er feitelijk voor om grote en onvoorspelbare nieuwe verplichtingen te accepteren. Voor kleinere platforms die nog niet hebben geïnvesteerd in inhoudsfilters, leidt het verkrijgen van een Uitspraak (of het opstellen van verschillende Uitspraken) tot de verplichting om ze te bouwen.
Dat is duur voor elk bedrijf en kan onbetaalbaar zijn voor kleine bedrijven. Bedrijven die Uitspraken ontvangen, gaan ook uit van een nieuwe en slecht gedefinieerde relatie met autoriteiten. Zij moeten jaarverslagen indienen waarin hun filterinspanningen worden beschreven en wijzigingen in de engineering of het productontwerp aanbrengen als de autoriteiten niet tevreden zijn. Aangezien niemand zeker weet wie deze nieuwe de facto toezichthouders zullen zijn of hoe goed ze de beschikbare technologieën zullen begrijpen, is het moeilijk te voorspellen waar ze om vragen.

De beste manier voor platformen om deze kosten en onzekerheden te vermijden, is om alle verwijzingen te accepteren - zelfs als dat vereist dat de manier waarop ze hun servicevoorwaarden interpreteren, verandert, en eerder toegestane expressies worden verwijderd. Dat betekent dat zelfs de meest agressieve verwijzingen van nationale autoriteiten toegestaan zullen worden, zodat hun verzoeken de vorm geven aan online toegang tot informatie in de hele EU en de rest van de wereld.

Zo zal dus altijd de "bevoegde autoriteit" aan het langste eind trekken. Deze "Rule of Terms of service" in plaats van "Rule of Law" zal tot slechte resultaten leiden, maar het zijn dan vaak de toezichthouders die de platformen de schuld daarvan geven, want het kan toch niet zo zijn dat hun eigen slechte EU-regelgeving daarvan de oorzaak is?

Het wordt een complete puinhoop.

De maatregelen zullen ook strijdig zijn met het First Amendment in de VS. Misschien dat de Amerikaanse regering zal proberen akkoord te gaan met de EU-richtlijn, maar in de VS zullen dan ongetwijfeld rechtbanken zich ermee gaan bemoeien en deze EU-onzin weggooien. Dat zou moeten betekenen dat het internet van de EU zou moeten worden afgeschermd. Wie zou op dat moment zaken willen doen in de EU?

En over zakendoen gesproken.... bestaat straks niet de mogelijkheid dat bedrijven buiten en in de EU hun concurrenten willen beschadigen, en zij berichten op de sites van die concurrenten gaan posten die hen hoge boetes gaan opleveren? Op zijn minst dwingen ze om geen door gebruikers gegenereerde inhoud toe te staan. Dan wordt het internet gewoon een passieve dienst. Zoals de tv.


Tegengas

Onlangs heeft een aantal belangenorganisaties een brief naar EU-regelgevers gestuurd waarin alle problemen van de verordening uitvoerig werden uiteengezet. Dat is nogal een opsomming (link hier).
En dat is niet alles. De UN's Special Rapporteur on the Promotion and Protection of the Right to Freedom of Opinion and Expression (ja, dat is zijn titel), David Kaye, heeft ook een brief gestuurd waarin hij waarschuwt voor de problemen van een dergelijke regeling inzake vrijheid van meningsuiting. Het is 14 pagina's lang, maar het belangrijkste punt is dit:

...we wish to express our views regarding the overly broad definition of terrorist content in the Proposal that may encompass legitimate expression protected under international human rights law. We note with serious concern what we believe to be insufficient consideration given to human rights protections in the context of to the proposed rules governing content moderation policies. We recall in this respect that the mechanisms set up in Articles 4-6 may lead to infringements to the right to access to information, freedom of opinion, expression, and association, and impact interlinked political and public interest processes. We are further troubled by the lack of attention to human rights responsibilities incumbent on business enterprises in line with the United Nations Guiding Principles on Business and Human Rights.


Omdat het gebruik van upload-filters een bijzonder slecht idee is, staat websites (platformen) één van de volgende zaken te doen:
a) "op zwart gaan",
b) hun automatisering zeer conservatief maken en veel legitieme inhoud verwijderen,
c) personeel in dienst nemen en moderators inhuren (of meer waarschijnlijk werk uitbesteden aan een moderatieservice) of
d) overschakelen op de uitgevers-stand, waar door gebruikers gegenereerde inhoud slechts een berg content is waaruit je kunt kiezen
(of een combinatie van het bovenstaande).
Al deze opties zullen leiden tot minder door gebruikers gegenereerde inhoud in de EU (en elders, door neveneffecten) en resulteren in een verdere consolidatie van de sector. Oh ja: wie voor optie c) kiest zal er rekening mee moeten houden minder winstgevend te zijn.

De ironie is dat dit door de EU wordt gepromoot als "behoud van de EU (Franse) cultuur" , terwijl het eigenlijk een "consolideer het internet" -wet is. Dit is gewoon een wet om het aantal organisaties op internet te verminderen (ten faveure van de grote spelers) en het verder monddood maken van de gebruikers van het internet, u en wij en iedereen, dus.
Maar we zien ook een positieve kant aan deze vervelende zaak: de mediabedrijven (uitgevers) snijden zichzelf hier in de vingers. Zij kunnen dan wel hun auteursrechten claimen (namens hun gebruikers), maar hetzelfde recht hebben mensen die content plaatsen op Youtube en Twitter: tweets, foto's, video's en citaten van gebruikers kunnen dan niet straffeloos door de mediabedrijven worden aangehaald.



De EU-Raad is aan zet

Het beruchte tekort aan democratisch besef in Brussel is niet alleen een kwestie van de EU-instellingen en hun inter-institutionele betrekkingen, zoals "trialogen" en soortgelijke onderhandelingen. In democratisch opzicht is de EU een bananenrepubliek waar de stemmingen (net als referenda) worden herhaald totdat het resultaat de elites bevalt, zoals het besluit om het Europees nepparlement niet te laten stemmen over individuele amendementen op de wet op het auteursrecht.
Maar er is een even groot probleem met de manier waarop de regeringen van de meeste EU-lidstaten hun nationale parlement buitenspel zetten. In Zweden laat de Europese Commissie aan de regering weten hoe ze moeten stemmen in de EU-Raad (en er is een goede kans dat Zweden zijn stem over de hervorming van de auteursrechten van ja naar nee zal moeten veranderen, maar so what: de parlementaire beslissing is niet strikt bindend).

We voorzien ook weer een nieuw staaltje van minachting van politici voor de rechtstreeks verkozen volksvertegenwoordigers (en burgers).
Volgens het huidige plan zal de EU-Raad proberen de wet op de auteursrechten op 15 april aan te nemen tijdens een Luxemburgse vergadering van de ministers voor landbouw en visserij (!). Het zou geen probleem zijn om een ​​niet-controversiële wet zonder debat aan te nemen, en in dat geval doet het er niet eens toe waarvoor de ministers en staatssecretarissen die de vergadering bijwonen, verantwoordelijk zijn. Maar in het geval van de voorgestelde richtlijn inzake auteursrecht in de digitale ééngemaakte markt (die daardoor minder digitaal zal zijn), is dit slechts een poging om publiek toezicht te voorkómen door de aandacht te minimaliseren en het onmogelijk te maken om inhoudelijk te debatteren (wat zou vereisen dat er een ander type minister vereist is om de vergadering bij te wonen).


Stem ze weg

Al met al: we hebben hier te maken met wéér een Europese verordening die gericht is op internetbedrijven (waarvan er velen niet in Europa zijn gevestigd), een richtlijn die zal leiden tot een grotere censuur, méér consolidatie onder internetreuzen (aangezien kleinere platformen niet in staat zullen zijn om te concurreren) en massale "onbedoelde" gevolgen voor het internet als geheel.

Gezien het fundamentele karakter van deze vorm van EU-censuur is het zinvol bij de komende EU-verkiezingen een duidelijke boodschap af te geven, vóórdat deze onzin zich over de rest van de wereld verspreidt. Er zijn nu al politici en lobbyisten n Canada en de VS die op soortgelijke maatregelen aandringen! Zorg ervoor dat ze allemaal weten dat hun gekozen posities op het spel staan als ze doorgaan met het negeren van de wil van de burgers.
Kiezers zouden voor het uitbrengen van hun stem ook nog eens goed moeten nadenken of het EU-project nog wel dàtgene is wat zij jaren geleden ervan hadden verwacht.

Hoe kan het zijn dat politici vele honderdduizenden migranten (we bedoelen niet vluchtelingen, maar gelukszoekers waaronder uitschot en criminelen) op hun eigen burgers afsturen? Wat voor soort organisatie is het als het bestaat uit ongekozen miljonairs die beslissen (zonder enige vorm van overleg) over wetten op basis van wat lobby's en miljardairs hen vertellen te doen?
De EUSSR is een gigantische dictatuur waarvan het enige doel is om alle europeanen tot slaaf te maken en hun beschavingen (de meest briljante in de geschiedenis van de mensheid) te vernietigen. Zolang europeanen niets doen om de EU te stoppen, zullen ze uiteindelijk zelf (met inbegrip van hun cultuur en normen en waarden) het slachtoffer worden en uiteindelijk verdwijnen.

Afdrukken Doorsturen