Door een maffia-deal tussen Frankrijk en Duitsland lijkt de vrijheid van meningsuiting op het internet de genadeklap te krijgen. Wat houdt nu precies die "internet auteursrechten"-richtlijn in? En waarom kan het wel eens terugslaan op de uitgevers, die door hun lobbywerk de bijl hebben gezet aan de wortels van de democratische samenleving?
We beginnen met iets waarover we vreselijk moesten lachen, maar
gaandeweg dit artikel over EU-censuur ult u merken dat we steeds
chagrijniger worden.
We lazen vannacht op de
site van de BBC
het volgende:
A social media campaign from the French government has been blocked by
Twitter - because of the government's own anti-fake-news law.
Since December, France requires online political campaigns to declare
who paid for them, and how much was spent.
But now Twitter has rejected a government voter registration campaign.
The company could not find a solution to obey the letter of the new
law, officials said – and opted to avoid the potential problem
altogether.
Twitter heeft dus de Franse regering
meegedeeld
dat het geen
advertenties zal verspreiden waarin de campagne van haar ministerie
van Binnenlandse Zaken het electoraat aanmoedigt om te stemmen, na een
nieuwe wet die zich richt op misinformatie en geheime politieke
reclame. De campagne #Ouijevote, die stemmen in de verkiezingen voor
het Europees nepparlement in mei aanmoedigt, zal geen gesponsorde
tweets op de site kunnen plaatsen.
Twitter zegt dat het de regels dreigt te overtreden door advertenties
te plaatsen die zijn betaald door de Franse overheid, volgens de
Government Information Service (SIG). "Twitter heeft besloten een
volledig harde aanpak te volgen, namelijk elke campagne van politieke
aard tegen te gaan", vertelde SIG, die de campagne coördineerde met
het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken, tegen Agence France-Presse.
Franse regeringsfunctionarissen zijn des duivels.
Digibeten bepalen internet-wetgeving
EU-commissaris Gunther Oettinger - bekend als een beetje een
onverdraagzame zonderling - heeft in essentie het internetcensuurplan
(dat de EU een auteursrechtrichtlijn noemt) gemaakt toen hij de
commissaris voor de "digitale economie" was (ondanks dat hij er de
ballen van afweet). Zoals u zich wellicht nog wel kunt herinneren,
hebben aanhangers van artikel 13 (nu artikel 17) er al maanden op
aangedrongen dat er geen upload-filters nodig zouden zijn. Ze spraken
iedereen tegen die erop wees dat het wetsvoorstel duidelijk filters
voorschrijft.
Axel Voss, bijvoorbeeld, lid van het EP (Duitsland) en zijn
strijdmakkers hadden er keer op keer aangedrongen dat uploadfilters
niet expliciet in de voorgestelde tekst werden genoemd. Het is een
bijzonder gevoelige kwestie in Duitsland, omdat de coalitieregeling
tussen de CDU van Merkel (een partij van de EVP-Fractie), de Beierse
zusterpartij CSU (ook een EVP-partij) en de SPD (S & D-groep in het
EP) zich expliciet tegen uploadfilters had uitgesproken.
Maar toch keurde het Merkel-regime op EU-niveau (in de EU-Raad) de
censuurmaatregel goed.
Maar achteraf blijkt dat Merkel en haar handlangers het Europees
nepparlement en het grote publiek keer op keer hebben misleid. Een
officiële vraag van een lid van de Duitse Bondsdag (het nationaal
parlement), de libertaire FDP'er Konstantin Kuhle, lokte het volgende
antwoord uit van de staatssecretaris (in het federale ministerie van
Justitie), Christian Lange (SPD):
"Naar het oordeel van de federale overheid lijkt het waarschijnlijk
dat alleen al om praktische redenen algoritmische maatregelen moeten
worden genomen in verband met grote hoeveelheden gegevens."
"Algoritmische metingen" betekent duidelijk "upload-filters." Het valt
niet meer te ontkennen, sterker: ze proberen het niet eens.
De meest waarschijnlijke reden waarom de Duitse suïcidaal-democraten
besloten om deze bom op artikel 13 te werpen, is een vergeldingsmaatregel
voor Merkel's eerdere schending van het regeerakkoord. Duitsland zou
de richtlijn niet hebben gesteund, als de koehandel tussen Merkel en
Macron niet had plaatsgevonden.
Zelfs de
Frankfurter Allgemeine Zeitung
(FAZ), een economisch conservatieve (hoewel sociaal nogal linkse)
krant die de non-upload-filterpropaganda verspreidde, vindt het nu
belachelijk om te ontkennen dat artikel 13 uploadfilters omvat.
Politiek Duitsland houdt evenwel nog steeds de schijn op dat het land
zèlf geen upload-filters nodig heeft. We wachten de ontwikkelingen
daar af.
De Frans-Duitse As
Tegenstanders van de censuurwet hopen dat Duitsland nog kan gaan
dwarsliggen. Maar het lijkt ons vrijwel onmogelijk dat de Duitse
Bondsdag een plenaire stemming over deze kwestie zal gaan houden, wat
CDU / CSU en SPD ertoe zou dwingen kleur te bekennen.
Tot nu toe verbergen de CDU / CSU- en SPD-groepen in het Duitse
parlement zich achter de beslissing van het Europees nepparlement (waar
bijna alle EPD-leden tegen het voorstel hebben gestemd, terwijl alle
CDU / CSU-leden vóór hebben gestemd), en achter de
intergouvernementele onderhandelingen tussen Duitsland en Frankrijk
die hebben geleid tot dit slecht geformuleerde voorstel (dat
EU-gebruikers zelfs mogelijk diensten als Amazon's Twitch zal ontnemen,
zoals Twitch-CEO Emmett Shear herhaalde heeft gezegd, na de stemming
in het Europees nepparlement).
Nu het parlementaire proces in Duitsland tot stilstand is gekomen, zou
de enige manier waarop de Bondsdag nog een plenaire stemming
voorafgaand aan een "fait accompli" op EU-niveau kan houden, zijn, als
de Raad van de EU de goedkeuring van de wet uitstelt. Theoretisch zou
Duitsland meer tijd kunnen vragen, wijzend op het parlementaire proces
thuis dat zich zou moeten ontvouwen. Maar dat is niet wat de Merkel-regering
van plan is te doen.
Kortom, het lijkt erop dat de Frans-Duitse overeenkomst over artikel
13 (nu artikel 17) helemaal ging over Merkel, wat Macron een soort
troostprijs gaf. Het Macron-regime zal waarschijnlijk de geschiedenis
ingaan als één van de minst succesvolle en uiteindelijk minst
populaire regeringen in de Franse geschiedenis, niet alleen maar ook
vanwege de protesten van en de uiterst gewelddadige politie-optredens
tégen de Gele Hesjes.
Macron hield toespraken en dicteerde redacteuren van kranten in heel
Europa zijn visie op een nauwere Europese integratie te bevorderen,
met name op het gebied van economisch en monetair beleid. Als het aan
Merkel zelf lag, of haar minister van economische zaken en vertrouwde
hulpknecht Peter Altmaier, zou ze hem alles wat hij wou geven op een
presenteerblaadje. Zij en haar Duitse bondgenoten weten echter heel
goed dat Macron's meest ambitieuze voorstellen in Duitsland (en ook in
andere Noord-Europese landen) op veel weerstand zouden stuiten.
Wat het IT-industriebeleid betreft: wat Macron echt wilde, was de "digitale
belasting". In principe zou Merkel dat ook graag willen, maar het zou
door de Trump-administratie worden gezien als een daad van
handelsoorlog, wat zou leiden tot een vergeldingsactie tegen de Duitse
auto-industrie. Daarom probeerde Duitsland constructief te lijken,
maar wilde het het idee van Macron eigenlijk niet ondersteunen. Met
artikel 13 (nu artikel 17) van de EU-auteursrechtrichtlijn wordt een
indirecte digitale belasting geheven op platformen voor het delen van
inhoud - hoewel de EU zich gewoon bij de neus laat nemen, omdat dit
kleine Europese platformbedrijven en Europese bedrijvenin het algemeen
zal schaden.
De Duitse regeringspartijen willen helpen het Macron-regime te
stabiliseren. Artikel 13 (nu artikel 17) was een domme concessie en
Merkel heeft mogelijk onderschat hoeveel mensen (en Duitsers in het
bijzonder) woedend en bezorgd zouden zijn - en welke schade dit zou
toebrengen aan de manier waarop veel gewone burgers de democratie in
de EU waarnemen.
Die partijen lopen het risico een hele generatie kiezers te verliezen,
en het leiderschap van de suïcidaal-democratische partij lijkt
onrealistisch genoeg om dat te geloven - door zich uit te spreken
tégen uploadfilters, terwijl de regering het wetsvoorstel in de
EU-Raad goedkeurt (als de nationale parlementen op tijd een plenaire
stemming houden). Zo denken zij de mensen te kunnen misleiden.
Net als de CDU / CSU van Merkel kan de SPD hierdoor een hele generatie
kiezers verliezen. Voorbeeld: "Herr Newstime," één van de populairste
YouTubers in Duitsland, kondigde een paar dagen geleden aan dat hij de
SPD zou gaan verlaten. De parlementaire resolutie zou een laatste kans
zijn geweest voor de SPD om de fout te corrigeren en zich te verzetten
tegen upload-filters op internet.
Jammer voor hen dat het internet niets vergeet.
Nu het Europees nepparlement de omstreden wet heeft aangenomen, komt
de waarheid naar buiten. Vorige week meldden we dat de Franse minister
van Cultuur toegaf dat upload-filters waren vereist (en dat hij wilde
dat platformen die zo snel mogelijk zouden moeten installeren). Nu
geeft Oettinger óók toe dat filters volgens de richtlijn vereist zijn.
"Ik ben ervan overtuigd dat de richtlijn relatief duidelijke
richtlijnen stelt", zegt Oettinger. "In de huidige situatie kunnen
upload-filters niet volledig worden vermeden."
Wat echt ongelooflijk is aan dit alles is hoe heftig deze onbenullen
(want verstand van het internet hebben ze niet) allemaal verkondigden
dat de richtlijn geen filters vereiste en hoe fel ze erop aandrongen
dat de klachten over artikel 13 allemaal "desinformatie" en
"propaganda" waren.
Nu is dan de aap uit de mouw gekomen. De desinformatie en propaganda
waren afkomstig van degenen die in de eerste plaats voor artikel 13
hebben gepleit - zijzelf dus. Het is echt ongelooflijk dat ze in feite
zijn begonnen met het promoten van de upload-filters, slechts enkele
dagen na de stemming in het nepparlement.
Dan mogen we toch wel lachen dat Twitter alvast een voorschotje neemt,
en Franse (regerings)content niet zal toelaten?
Dubieuze onderdelen van de nieuwe internet-censuurwet
Velen van ons krijgen nog steeds de kriebels over de ernst van de
EU-richtlijn inzake het auteursrecht op internet en we maken ons ook
ernstig zorgen over de volgende afschuwelijke EU-verordening die er
aan staat te komen: de EU-verordening inzake terrorismecontent, een
richtlijn die aanzienlijk slechter is dan zelfs artikel 13/17 van de
auteursrecht-richtlijn. Deze nieuwe verordening - we zouden het bijna
een daad van intellectueel terrorisme willen noemen - zal een enorm
verstikkend effect hebben op de vrijheid van meningsuiting op
internet.
Als we goed door alle documentatie heen spitten blijkt al gauw hoe de "Terrorist Content Regulation" de meest censuur-uitvoerende overheidsfunctionarissen in staat zal stellen om het vrijuit spreken in de EU en mogelijk over de hele wereld tot zwijgen te brengen.
We hebben dit onderwerp eerder besproken, link
hier en hier, maar één
van de belangrijkste onderdelen van de wet is dat elke website
binnen een uur content die als terroristische inhoud wordt
beschouwd, moet verwijderen, op basis van eisen van "bevoegde
autoriteiten" in landen (probeer eens uit te zoeken wie een "bevoegde
autoriteit" is.... dat lukt u niet.)
En: "binnen een uur".... wat gebeurt er dan als iemand een website
runt en slaapt, op het moment dat het "verzoek" binnenkomt? Het lijkt er
op alsof de EU wil dat alleen grote bedrijven nog websites maken en
onderhouden.....
Eén van de vele dubieuze stukjes van deze "terrorismebestrijdingsverordening"
is (en het laat meteen zien dat de leden van het Europees nepparlement
nog te dom zijn om te poepen van het internet weinig af
weten) dat deze van toepassing, ongeacht hoe klein een platform is en
zelfs als ze zich niet in de EU bevindt, onder die verordening valt,
zolang de EU beweert dat ze een "aanzienlijk aantal" EU-gebruikers heeft.
Ook als een platform niet eens in de EU is gevestigd, zou een deel van
het voorstel de bedrijven verplichten om een "vertegenwoordiger" in de
EU aan te nemen om op deze takedown-eisen te reageren.
Als de overheid een platform opdraagt om "terroristische" inhoud te
verwijderen, moet een platform het zoals eerder gezegd binnen een uur
verwijderen en vervolgens "proactieve maatregelen" instellen om te
voorkómen dat dezelfde inhoud ooit wordt geüpload (de verplichte
upload-filters).
Een andere, misschien net zo zorgwekkende redenering is dat de
verordening de servicevoorwaarden van het platform bóven de rechtsstaat
probeert te stellen. Zoals u misschien weet hoeven de servicevoorwaarden
van een platform niet te stroken met de lokale wetgeving en kunnen
platforms veel vrijer zijn om elke vorm van inhoud te blokkeren of te
verbieden (bij een overtreding van een bepaalde voorwaarde). Het EU-plan
houdt in dat het de macht van de servicevoorwaarden hóger inschaalt,
door "bevoegde autoriteiten" (daar heb je ze weer!) de platforms te
laten opleggen dat bepaalde inhoud in strijd is met hun voorwaarden, en
dat bedrijven de inhoud moeten herzien en mogelijk moeten verwijderen -
of hiervoor aansprakelijkheid aanvaarden.
U voelt vast wel waar dat op zal uitdraaien: wijdverspreide censuur.
We leggen hier de nadruk op dit specifieke aspect "Terms of Service over
rule of law" van de Terrorist Content Regulation, om te benadrukken hoe
het effectief de meest fanatieke censors in staat zal stellen om hun
censuur over de EU te verspreiden. Effectief, omdat als platforms het
niet eens zijn met een "verwijzing" met betrekking tot hun
servicevoorwaarden, zij geconfronteerd worden met ongelooflijk zware
voorwaarden als antwoord: de verordening biedt namelijk twee
instrumenten voor nationale autoriteiten.
De eerste en gemakkelijkste voor alle betrokkenen is een verwijzing,
waarvoor het platform vereist is om de inhoud snel te kunnen beoordelen
volgens de servicevoorwaarden.
De tweede is een bindende uitspraak. Die vereist dat het platform inhoud
verwijdert, op basis van de beslissing van de autoriteiten dat het de
wet overtreedt. Verwijzingen zijn de gemakkelijkste keuze voor
wetshandhaving, omdat ze weinig of geen juridische analyse inhouden en
het papierwerk eenvoudiger is. Ze zijn ook eenvoudiger voor platforms -
en het naleven ervan helpt om goede relaties met autoriteiten te
onderhouden.
De internetcensuur-wet in de praktijk
Afgezien van deze fundamentele en tot op zekere hoogte reeds bestaande "stimulansen",
voegt de verordening nog een aantal nieuwe toe. Een platform dat een
verwijzing afwijst en een Uitspraak ontvangt, kiest er feitelijk voor om
grote en onvoorspelbare nieuwe verplichtingen te accepteren. Voor
kleinere platforms die nog niet hebben geïnvesteerd in inhoudsfilters,
leidt het verkrijgen van een Uitspraak (of het opstellen van
verschillende Uitspraken) tot de verplichting om ze te bouwen.
Dat is duur voor elk bedrijf en kan onbetaalbaar zijn voor kleine
bedrijven. Bedrijven die Uitspraken ontvangen, gaan ook uit van een
nieuwe en slecht gedefinieerde relatie met autoriteiten. Zij moeten
jaarverslagen indienen waarin hun filterinspanningen worden beschreven
en wijzigingen in de engineering of het productontwerp aanbrengen als de
autoriteiten niet tevreden zijn. Aangezien niemand zeker weet wie deze
nieuwe de facto toezichthouders zullen zijn of hoe goed ze de
beschikbare technologieën zullen begrijpen, is het moeilijk te
voorspellen waar ze om vragen.
De beste manier voor platformen om deze kosten en onzekerheden te
vermijden, is om alle verwijzingen te accepteren - zelfs als dat vereist
dat de manier waarop ze hun servicevoorwaarden interpreteren, verandert,
en eerder toegestane expressies worden verwijderd. Dat betekent dat
zelfs de meest agressieve verwijzingen van nationale autoriteiten
toegestaan zullen worden, zodat hun verzoeken de vorm geven aan online
toegang tot informatie in de hele EU en de rest van de wereld.
Zo zal dus altijd de "bevoegde autoriteit" aan het langste eind trekken.
Deze "Rule of Terms of service" in plaats van "Rule of Law" zal tot
slechte resultaten leiden, maar het zijn dan vaak de toezichthouders die
de platformen de schuld daarvan geven, want het kan toch niet zo zijn
dat hun eigen slechte EU-regelgeving daarvan de oorzaak is?
Het wordt een complete puinhoop.
De maatregelen zullen ook strijdig zijn met het First Amendment in de
VS. Misschien dat de Amerikaanse regering zal proberen akkoord te gaan
met de EU-richtlijn, maar in de VS zullen dan ongetwijfeld rechtbanken
zich ermee gaan bemoeien en deze EU-onzin weggooien. Dat zou moeten
betekenen dat het internet van de EU zou moeten worden afgeschermd. Wie
zou op dat moment zaken willen doen in de EU?
En over zakendoen gesproken.... bestaat straks niet de mogelijkheid dat
bedrijven buiten en in de EU hun concurrenten willen beschadigen, en zij
berichten op de sites van die concurrenten gaan posten die hen hoge
boetes gaan opleveren? Op zijn minst dwingen ze om geen door gebruikers
gegenereerde inhoud toe te staan. Dan wordt het internet gewoon een
passieve dienst. Zoals de tv.
Tegengas
Onlangs heeft een aantal belangenorganisaties een brief naar
EU-regelgevers gestuurd waarin alle problemen van de verordening
uitvoerig werden uiteengezet. Dat is nogal een opsomming (link
hier).
En dat is niet alles. De UN's Special Rapporteur on the Promotion and
Protection of the Right to Freedom of Opinion and Expression (ja, dat is
zijn titel), David Kaye, heeft ook
een brief gestuurd waarin hij
waarschuwt voor de problemen van een dergelijke regeling inzake vrijheid
van meningsuiting. Het is 14 pagina's lang, maar het belangrijkste punt
is dit:
...we wish to express our views regarding
the overly broad definition of terrorist content in the
Proposal that may encompass legitimate expression protected under
international human rights law. We note with serious concern what
we believe to be insufficient consideration given to human rights
protections in the context of to the proposed rules governing content
moderation policies. We recall in this respect that the
mechanisms set up in Articles 4-6 may lead to infringements to the right
to access to information, freedom of opinion, expression, and
association, and impact interlinked political and public interest
processes. We are further troubled by the lack of attention to human
rights responsibilities incumbent on business enterprises in line with
the United Nations Guiding Principles on Business and Human Rights.
Omdat het gebruik van upload-filters een bijzonder slecht idee is, staat
websites (platformen) één van de volgende zaken te doen:
a) "op zwart gaan",
b) hun automatisering zeer conservatief maken en veel legitieme inhoud
verwijderen,
c) personeel in dienst nemen en moderators inhuren (of meer
waarschijnlijk werk uitbesteden aan een moderatieservice) of
d) overschakelen op de uitgevers-stand, waar door gebruikers
gegenereerde inhoud slechts een berg content is waaruit je kunt kiezen
(of een combinatie van het bovenstaande).
Al deze opties zullen leiden tot minder door gebruikers gegenereerde
inhoud in de EU (en elders, door neveneffecten) en resulteren in een
verdere consolidatie van de sector. Oh ja: wie voor optie c) kiest zal
er rekening mee moeten houden minder winstgevend te zijn.
De ironie is dat dit door de EU wordt gepromoot als "behoud van de EU (Franse)
cultuur" , terwijl het eigenlijk een "consolideer het internet" -wet is.
Dit is gewoon een wet om het aantal organisaties op internet te
verminderen (ten faveure van de grote spelers) en het verder monddood
maken van de gebruikers van het internet, u en wij en iedereen, dus.
Maar we zien ook een positieve kant aan deze vervelende zaak: de
mediabedrijven (uitgevers) snijden zichzelf hier in de vingers. Zij
kunnen dan wel hun auteursrechten claimen (namens hun gebruikers), maar
hetzelfde recht hebben mensen die content plaatsen op Youtube en
Twitter: tweets, foto's, video's en citaten van gebruikers kunnen dan
niet straffeloos door de mediabedrijven worden aangehaald.
De EU-Raad is aan zet
Het beruchte tekort aan democratisch besef in Brussel is niet alleen een
kwestie van de EU-instellingen en hun inter-institutionele betrekkingen,
zoals "trialogen" en soortgelijke onderhandelingen. In democratisch
opzicht is de EU een bananenrepubliek waar de stemmingen (net als
referenda) worden herhaald totdat het resultaat de elites bevalt, zoals
het besluit om het Europees nepparlement niet te laten stemmen
over individuele amendementen op de wet op het auteursrecht.
Maar er is een even groot probleem met de manier waarop de regeringen
van de meeste EU-lidstaten hun nationale parlement buitenspel zetten. In
Zweden laat de Europese Commissie aan de regering weten hoe ze moeten
stemmen in de EU-Raad (en er is een goede kans dat Zweden zijn stem over
de hervorming van de auteursrechten van ja naar nee zal moeten
veranderen, maar so what: de parlementaire beslissing is niet strikt
bindend).
We voorzien ook weer een nieuw staaltje van minachting van politici voor
de rechtstreeks verkozen volksvertegenwoordigers (en burgers).
Volgens het huidige plan zal de EU-Raad proberen de wet op de
auteursrechten op 15 april aan te nemen tijdens een Luxemburgse
vergadering van de ministers voor landbouw en visserij (!). Het zou geen
probleem zijn om een niet-controversiële wet zonder debat aan te nemen,
en in dat geval doet het er niet eens toe waarvoor de ministers en
staatssecretarissen die de vergadering bijwonen, verantwoordelijk zijn.
Maar in het geval van de voorgestelde richtlijn inzake auteursrecht in
de digitale ééngemaakte markt (die daardoor minder digitaal zal zijn),
is dit slechts een poging om publiek toezicht te voorkómen door
de aandacht te minimaliseren en het onmogelijk te maken om inhoudelijk
te debatteren (wat zou vereisen dat er een ander type minister vereist
is om de vergadering bij te wonen).
Stem ze weg
Al met al: we hebben hier te maken met wéér een Europese verordening die
gericht is op internetbedrijven (waarvan er velen niet in Europa zijn
gevestigd), een richtlijn die zal leiden tot een grotere censuur, méér
consolidatie onder internetreuzen (aangezien kleinere platformen niet in
staat zullen zijn om te concurreren) en massale "onbedoelde" gevolgen
voor het internet als geheel.
Gezien het fundamentele karakter van deze vorm van EU-censuur is het
zinvol bij de komende EU-verkiezingen een duidelijke boodschap af te
geven, vóórdat deze onzin zich over de rest van de wereld verspreidt. Er
zijn nu al politici en lobbyisten n Canada en de VS die op soortgelijke
maatregelen aandringen! Zorg ervoor dat ze allemaal weten dat hun
gekozen posities op het spel staan als ze doorgaan met het negeren van
de wil van de burgers.
Kiezers zouden voor het uitbrengen van hun stem ook nog eens goed moeten
nadenken of het EU-project nog wel dàtgene is wat zij jaren geleden
ervan hadden verwacht.
Hoe kan het zijn dat politici vele honderdduizenden migranten (we
bedoelen niet vluchtelingen, maar gelukszoekers waaronder uitschot en
criminelen) op hun eigen burgers afsturen? Wat voor soort organisatie is
het als het bestaat uit ongekozen miljonairs die beslissen (zonder enige
vorm van overleg) over wetten op basis van wat lobby's en miljardairs
hen vertellen te doen?
De EUSSR is een gigantische dictatuur waarvan het enige doel is om alle
europeanen tot slaaf te maken en hun beschavingen (de meest briljante in
de geschiedenis van de mensheid) te vernietigen. Zolang europeanen niets
doen om de EU te stoppen, zullen ze uiteindelijk zelf (met inbegrip van
hun cultuur en normen en waarden) het slachtoffer worden en uiteindelijk
verdwijnen.