Nu de parallelle regering van opstandeling en VS-marionet Juan Guaidó probeert de macht over te nemen met de steun van de VS, is het zinvol te vertellen dat de top politieke donoren in de VS die meest fanatieke voorvechters zijn van een regimewijziging in Venezuela, nauwe banden hebben met gifmenger Monsanto en belangrijke financiële belangen hebben in Bayer. De "strijd" in Venezuela gaat niet om democratische macht, maar om geld. Veel geld.
Terwijl de politieke crisis in Venezuela doormoddert is er veel gezegd
over de duidelijke belangstelling van de Trump-regering voor de
privatisering en exploitatie van de olievoorraden van Venezuela, de
grootste ter wereld, ten faveure van de Amerikaanse oliereuzen als
Chevron en ExxonMobil. Hierover hebben we op onze site ook regelmatig
geschreven.
Maar de invloed van een andere beruchte Amerikaanse onderneming,
Monsanto - nu een dochteronderneming van Bayer - is grotendeels
ongenoemd gebleven.
Terwijl tal van andere Latijns-Amerikaanse landen een "gratis voor
iedereen" zijn geworden voor dit biotech-bedrijf en zijn gelieerde
ondernemingen, is Venezuela één van de weinige landen geweest die
Monsanto en andere internationale agrochemische reuzen hebben
bestreden en overwonnen.
Echter, sinds die overwinning - die werd behaald ten tijde van de
Chavista's (de nieuwe rijken)- heeft de door de VS gesteunde
Venezolaanse oppositie er alles aan gedaan om het ongedaan te maken,
maar dat is nooit echt gelukt.
Nu probeert - de volgens de Amerikaanse regering "democratisch gekozen"
alternatieve regering van de opstandling - Juan Guaidó in het land de
macht te grijpen,met de steun van de VS. Het is veelzeggend dat
de belangrijkste politieke donoren van diegenen in de VS die vurig
druk uitoefenen op een regimewijziging in Venezuela, nauwe banden
hebben met Monsanto en belangrijke financiële belangen hebben in
Bayer.
De afgelopen maanden heeft Monsanto's meest controversiële en beruchte
product - het pesticide glyfosaat, gebrandmerkt als Roundup en gelinkt
aan kanker in recente rechterlijke uitspraken in de VS - de financiële
toekomst van Bayer als nooit tevoren bedreigd, met een zeer groot
aantal nieuwe rechtszaken die Bayer tegemoet kan zien.
Het lijkt erop dat de mensen en instanties in de VS die nu proberen de
Venezolaanse regering omver te werpen, hopen dat een nieuwe door
Guaidó geleide regering Bayer zal voorzien van een verse, broodnodige
markt voor zijn agrochemicaliën en transgene zaden, met name die
producten die nu zijn en worden verboden in landen over de hele wereld,
inclusief het destijds door de Amerikanen ontbladerde en nog steeds
vergiftigde Vietnam.
De door de VS gesteunde Venezolaanse oppositie probeert de
Chavista-zaadwetgeving en het GMO-verbod van tafel te krijgen.
In 2004 verraste de toenmalige president van Venezuela, Hugo Chávez,
velen toen hij de afzegging aankondigde van Monsanto's plannen om
500.000 hectare Venezolaans landbouwgrond vol te plempen met genetisch
gemodificeerde (GM) sojabonen. De annulering van het Monsanto-contract
in Venezuela leidde tot een ad-hocverbod voor alle genetisch
gemodificeerde zaden in het hele land, een actie die werd geprezen
door plaatselijke boerengroepen en milieuactivisten.
In tegenstelling tot anti-GM-bewegingen die in andere landen zijn
ontstaan, was Venezuela's weerstand tegen genetisch gemanipuleerde
gewassen meer gebaseerd op bezorgdheid over de voedselsoevereiniteit
van het land en de bescherming van het levensonderhoud van boeren.
Hoewel het verbod er niet in is geslaagd om GM-producten uit Venezuela
te houden - omdat Venezuela al lange tijd het grootste deel van zijn
voedsel importeert, grotendeels afkomstig uit landen die tot de
grootste producenten van genetisch gemodificeerd voedsel behoren -
heeft het wel het effect gehad dat bedrijven zoals Monsanto en andere
grote agrochemische bedrijven en zaadbedrijven geen belangrijke
positie hebben kunnen verwerven op de Venezolaanse markt.
In dit kader kùnnen we het niet laten om onderstaande héérlijke video af te
laten spelen:
In 2013 werd er bijna een nieuwe zaadwet aangenomen die GM-zaden zou
hebben toegestaan om in Venezuela te worden verkocht, als gevolg van
een juridische maas in de wet. Die wet, die werd geschreven door een
lid van de Chavista Verenigde Socialistische Partij van Venezuela (PSUV),
werd op grote schaal bestreden door boeren, inheemse activisten,
milieuactivisten en eco-socialistische groepen, wat leidde tot de
verandering van de wet, in wat de "Zaadwet van het Volk" werd
genoemd.
Die wet, die in 2015 werd aangenomen, ging zelfs verder dan het
oorspronkelijke verbod van 2004, door niet alleen genetisch
gemodificeerde zaden maar ook verschillende giftige agrochemicaliën te
verbieden, terwijl het ook de zaadrassen versterkt door de oprichting
van het Nationale Zaad Instituut.
Kort nadat de nieuwe zaadwet werd aangenomen in 2015, nam de door de
VS gesteunde Venezolaanse oppositie onder leiding van de Rondetafel
van Democratische Eenheid (MUD) - een groep bestaande uit tal van door
de VS gefinancierde politieke partijen, waaronder Guaidó's Populaire
Testament - de controle over De Nationale Assemblee. Totdat het
Hooggerechtshof van Venezuela de vergadering ontbond in 2017,
probeerde de MUD-wetgevende macht herhaaldelijk de zaadwet in te
trekken. Degenen die vóór de intrekking zijn, noemen de zaadwet "anti-wetenschappelijk"
en schadelijk voor de economie.
Ondanks het besluit van het Hooggerechtshof van 2017 is de Nationale
Assemblee nog steeds bijeengekomen, maar het orgaan heeft geen echte
macht in de huidige Venezolaanse regering.
Echter, als de huidige regering omvergeworpen wordt en Guaidó - de
"interim-president" die ook voorzitter is van de ontbonden Nationale
Assemblee - aan de macht komt, lijkt het vrijwel zeker dat de '"Zaadwet
van het Volk" één van de eerste stukjes wetgeving zal zijn die bij het
grofvuil worden gezet.
Enkele sleutelfiguren en de grootste schreeuwers in de VS die de
inspanningen van de Trump-regering ondersteunen om de Venezolaanse
regering omver te werpen, zijn nauw verbonden met één denktank in het
bijzonder, het American Enterprise Institute (AEI).
Neem de oorlogshitser en dienstweigeraar John Bolton - nu de nationale
veiligheidsadviseur van Trump en een belangrijke speler in het
agressieve beleid van de regering in Venezuela. Hij was een senior
fellow bij het AEI totdat hij de belangrijkste nationale
veiligheidsfunctionaris van Trump werd. Als nationale
veiligheidsadviseur adviseert Bolton de president van de VS over
buitenlands beleid en kwesties van nationale veiligheid, terwijl hij
ook de minister van Buitenlandse Zaken en de minister van Defensie
adviseert. Over het algemeen komen zijn adviezen neer op het uitdelen
van de eerste klap.
Hij is ook groot voorstander van militaire actie in Venezuela, lezen
we herhaaldelijk in de mainstream media.
Een ander sleutelfiguur in het beleid van Trump in Venezuela is
Elliott Abrams, de speciale vertegenwoordiger van het State Department
voor Venezuela - en hij verschijnt regelmatig op AEI-toppen en als
gast op AEI-panels en AEI-podcasts. Volgens de Secretary of State
Pompeo geeft Abrams' huidige rol hem de "verantwoordelijkheid voor
alles wat te maken heeft met onze inspanningen om de democratie te
herstellen" in Venezuela. Hieronder een toespraak van hem op een
bijeenkomst van de "SS-organisatie" Atlantic Council:
Abrams heeft bij ingewijden een reputatie van het gebruiken van hulpzendingen
als Trojaanse paarden voor de levering van wapens aan "CIA-oppositie". Hij
ontwikkelde deze techniek tijdens de "geheime oorlog" van de Reagan-regering
tegen de Sandinisten in Nicaragua, waarbij hij op deze wijze wapens regelde -
een tactiek die hij verdedigde als "strikt volgens het boekje".
De Venezolaanse autoriteiten hebben de VS alweer enige tijd geleden beschuldigd
van het heimelijk binnensmokkelen van wapens naar het land, nadat een klein
arsenaal was ontdekt aan boord van een geland vliegtuig in Valencia. Dat
behoorde toe aan een Amerikaans vrachtbedrijf met vermeende CIA-banden. Hierop
heeft het Rode Kruis niet-aangesloten organisaties gevraagd haar logo niet
langer te misbruiken om het toezicht van de autoriteiten te ontduiken.
Andere topfiguren in de Trump-administratie zijn o.a. vicepresident
Mike Pence en staatssecretaris Mike Pompeo. Die waren te gast bij de "geheimzinnige"
bijeenkomst van de AEI begin maart. Volgens een aantal mainstream
media heeft Guaidó zich in Pence's opdracht tot "interim president"
van Venezuela verklaard. Dat verstaan de VS dus over democratie - dat
een ander land bepaald wie de president moet worden.
Pompeo is ook nauw betrokken bij het beleid van Trump in Venezuela als
de belangrijkste adviseur van de president voor buitenlandse zaken.
Onderstaande video die niet door de mainstream media is getoond, laat
zien wat de CIA deed ten tijde van Pompeo's optreden daar..... een
nogal schokkende bekentenis (hoewel natuurlijk iedereen weet dat het
gebeurt).
Andere connecties met de Trump-administratie zijn onder meer minister
van Onderwijs Betsy DeVos, die eerder in de raad van toezicht van AEI
zat.
AEI is lange tijd een belangrijk onderdeel geweest van het "neoconservatief"
establishment en heeft bekende neoconservatieven in dienst, zoals Fred
Kagan - de architect van de "troepentoename" in Irak - en Paul
Wolfowitz, de architect van de oorlog in Irak. De connecties met de
regering van George W. Bush waren bijzonder opmerkelijk en
controversieel, aangezien meer dan 20 AEI-medewerkers topposities
kregen onder Bush.
Verscheidene van hen, zoals Bolton, hebben een nieuwe comeback gemaakt
in het regime van Donald Trump.
Andere belangrijke Bush-functionarissen traden toe tot de AEI, kort
nadat ze hun posten in de administratie hadden verlaten.
Een van hen was Roger Noriega, die tijdens de mislukte door de VS
gesteunde staatsgreep van 2002 de Amerikaanse vertegenwoordiger was
van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), en die van 2003 tot
2005 assistent-staatssecretaris voor zaken van het westelijk halfrond
werd, waar hij extreem invloedrijk was aangaande het beleid van de
regering jegens Venezuela en Cuba.
Sinds hij de regering-Bush heeft verlaten en zich onmiddellijk bij de
AEI heeft aangesloten, is Noriega behulpzaam geweest bij het
aanspannen van claims die geen bewijsmateriaal bevatten, maar beoogden
de huidige door president Nicolas Maduro geleide regering af te
schilderen als een nationale veiligheidsdreiging. Eén claim was
beweren dat Venezuela Iran helpt kernwapens te verwerven, een ander
dat het land gastheer was van de Libanese Hezbollah.
Hij lobbyde ook bij het Congres om de Venezolaanse oppositieleider
Leopoldo López, Guaidó's politieke mentor en leider van zijn politieke
partij, Populair Testament, te ondersteunen.
Niet alleen dat, maar Noreiga werkte samen met Martin Rodil, een
Venezolaanse balling die voorheen in dienst was bij het IMF, en José
Cardenas, die in de regering-Bush diende, om Visión Américas op te
richten, een particulier risicobeoordelings- en lobbybedrijf die was
aangenomen om "steun te verlenen aan de inspanningen van de Hondurese
privésector om de democratische overgang in hun land te helpen
consolideren" na de door de VS gesteunde Hondurese staatsgreep in
2009.
De afgelopen maanden zijn Noriega en zijn medewerkers erg gefocust
geweest op Venezuela, waarbij Cardenas Trump publiek advies aanbiedt
over hoe "Maduro's exit te bespoedigen", terwijl Rodil publiekelijk
heeft aangeboden "om een deal te sluiten" als je vuiligheid hebt over
Venezuela's regering.
Hoewel het AEI vooral bekend staat om zijn agressiviteit, is het ook
een promotor van grote landbouwbelangen.
Sinds het jaar 2000 heeft het verschillende conferenties over de
belofte van "biotechnologie" en genetisch gemodificeerde zaden
georganiseerd en heeft het het werk van voormalig Monsanto-lobbyist
Jon Entine, die een bezoekende fellow van de AEI was, vele jaren
gepromoot.
De AEI heeft ook al lange tijd connecties met Dow Chemical. De meest
waarschijnlijke reden voor het belang van de AEI bij het promoten van
biotechnologie is echter te vinden in de connecties met Monsanto. In
2013 verwierf The Nation een AEI-document uit 2009, verkregen via een
archiveringsfout en niet bedoeld voor openbaarmaking, dat de
topdonoren van de denktank othulde.
Het document, bekend als het "schema van bijdragers", onthulde dat de
twee belangrijkste donoren van de AEI destijds het Donors Capital Fund
en miljardair Paul Singer waren. Het Donors Capital Fund, dat nog
steeds een belangrijke bijdrage levert aan het AEI, is gekoppeld aan
de belangen van Monsanto via de vice-voorzitter van haar bestuur,
Kimberly O. Dennis, die momenteel ook lid is van de Nationale Raad van
de AEI.
Volgens het AEI bestaat de Nationale Raad uit "bedrijfs- en
gemeenschapsleiders uit het hele land die toegewijd zijn aan het
succes van AEI en ambassadeurs zijn voor AEI en die ons van advies,
inzicht en begeleiding voorzien."
Dennis is de vastgeroeste voorzitter van het Searle Freedom Trust, dat
in 1988 werd opgericht door Daniel Searle nadat hij toezicht hield op
de verkoop van zijn farmaceutisch familiebedrijf - G.D. Searle and
Company - aan Monsanto in 1985 voor $ 2,7 miljard. Het geld dat Searle
met die fusie had binnengeharkt werd gebruikt om het Trust te
financieren dat nu op haar beurt de AEI en andere rechtse denktanks
financiert.
Searle was ook close met Donald Rumsfeld, die jarenlang leiding gaf
aan G.D. Searle and Co. en minister van Defensie was onder Gerald Ford
en George W. Bush. Searle was ook een beheerder van het Hudson
Institute, dat ooit Elliott Abrams in dienst had.
De wereld is klein.
Nadat het familiebedrijf - dat bekendheid verwierf voor het faken van
onderzoek naar de veiligheid van zijn zoetstof, aspartaam (NutraSweet)
- werd verkocht aan Monsanto, kwamen leidinggevenden rond Daniel
Searle steeds bekender binnen het bedrijf. Robert Shapiro, die lange
tijd advocaat was van G.D. Searle en hoofd van de afdeling NutraSweet,
zou de vice-president, president en later CEO van Monsanto worden. En
dan hebben we ook nog de kleinzoon van Daniel Searle, D. Gideon
Searle. Die was tot voor kort AEI-trustee.
Toch is het AEI's belangrijkste individuele donor die vermeld staat in
het "schema van bijdragers", die alles zegt over de private biotech-belangen
die het beleid van de Trump-regering in Venezuela vóórstaan.
Paul Singer, de omstreden miljardair/hedge fund manager, is van
oudsher een belangrijke donor geweest voor neoconservatieve en
zionistische doelen - het financieren van het Foreign Policy
Initiative (FPI), de opvolger van het Project for a New American
Century (PNAC), de neoconservatieve en islamofobe stichting voor de
verdediging van democratieën (FDD), in aanvulling op de AEI.
Singer is vooral één van de belangrijkste politieke donoren van de
Amerikaanse senator Marco Rubio (Republikein/Florida) en nauw
betrokken geweest bij de recente chaos in Venezuela.
Hij wordt gezien als een van de architecten van het huidige regime-veranderingsbeleid
van de Amerikaanse regering en was niet alleen de belangrijkste donor
van de presidentiële campagne van Rubio, maar ook een sleutelfiguur
achter het controversiële "dossier" over Donald Trump dat werd
samengesteld door Fusion GPS.
Singer was inderdaad de eerste persoon die Fusion GPS had ingehuurd om
"oppositie-onderzoek" te doen op Trump. Hij is echter grotendeels zijn
toezichthoudende rol op het dossier kwijtgeraakt, waarschijnlijk omdat
hij een belangrijke donor werd voor Trump nà diens
verkiezingsoverwinning in 2016, en waarbij hij $ 1 miljoen aan Trump's
inauguratiefonds gaf.
Singer draagt een legendarische geschiedenis over Zuid-Amerika met
zich mee, hoewel hij zich relatief koest heeft gehouden ten anzien
Venezuela.
Een langzittend manager van Singer's hedge fund, Jay Newman, vertelde
onlangs aan Bloomberg dat een door Guaidó geleide regering zou
erkennen dat buitenlandse schuldeisers "niet de vijand zijn", en liet
doorschemeren dat Newman zelf overwoog of hij zich bij een groeiende
"lijst van veteranen met obligaties die al begonnen zijn met het
uitzetten van posities, anticiperend op een schuldsanering van $ 60
miljard als de door de VS gesteunde Guaidó erin slaagt president
Nicolas Maduro te verdrijven en de controle over te nemen."
De Washington Free Beacon, die grotendeels wordt gefinancierd door
Singer, is een pleitbezorger geweest voor het regime-veranderingsbeleid
van de Trump-regering ten aanzien van Venezuela.
Daarnaast gaf Singer's Elliott Management Corporation aan Roger
Noriega, de voormalige assistent van de Secretary of State van het
Westelijk Halfrond onder Bush, $ 60.000 in 2007 om te lobbyen over de
kwestie van de overheidsschuld, en voor "federale belangenbehartiging
namens Amerikaanse beleggers in Latijns-Amerika."
Gedurende de tijd dat Noriega op de loonlijst van Singer stond,
schreef hij artikelen die Argentinië en Venezuela met het niet
bestaande nucleaire programma van Iran in verband brachten. Singer was
op dat moment agressief bezig met het gerechtelijk vervolgen van de
regering van Argentinië, in een poging om meer geld te krijgen vanwege
het eerdere bankroet van het land op haar staatsschuld.
Terwijl Singer zelf stil is geweest wat betreft Venezuela, heeft hij
zakelijke beslissingen genomen die analisten achter hun oren deed
krabben, zoals het aanzienlijk vergroten van zijn belang in Bayer.
Deze stap lijkt op gespannen voet te staan met de financiële problemen
van Bayer, een direct gevolg van de vele, vele en nog meer vele
rechtszaken over de link tussen Monsanto's glyfosaat en kanker.
De eerste uitspraak die Monsanto en zijn nieuwe moederbedrijf Bayer
problemen opleverde vond vorig jaar augustus plaats, maar Singer
verhoogde zijn belang in het bedrijf afgelopen december, hoewel het
ook toen al duidelijk was dat Bayer financiële problemen had met
betrekking tot de glyfosaat rechtszaken, die nog maar net waren
begonnen.
Sinds het begin van het jaar zijn de problemen van Bayer met de
Monsanto-fusie alleen maar groter geworden, waarbij de CEO van Bayer
onlangs heeft verklaard dat de rechtszaken de aandelenkoersen en de
financiële prestaties van het bedrijf "enorm hebben beïnvloed". Dat
wist eigenlijk iedereen al vóór de fusie, maar zo'n duurbetaalde CEO
zal het wel beter hebben geweten.
Een deel van Singer's interesse in Bayer kan betrekking hebben op
Venezuela, aangezien Juan Guaido's "Vredesplan" om de Venezolaanse
economie "te redden" een focus op de landbouwsector van het land omvat.
Met name vóór en onder Chavismo hadden de landbouwproductiviteit en
investeringen in de landbouwsector een achterstand op de olieproductie,
waardoor minder dan 25% van het Venezolaanse land werd gebruikt voor
landbouwdoeleinden, ondanks het feit dat de natie over een schat aan
bouwlandgrond beschikt.
Het resultaat is dat Venezuela veel van zijn voedsel uit het
buitenland moet importeren, waarvan het meeste afkomstig is uit
Colombia of de Verenigde Staten.
Onder Chávez en zijn opvolger, Maduro, is er een hernieuwde focus op
kleinschalige landbouw, voedselsoevereiniteit en biologische landbouw.
Echter, als Maduro wordt "verwijderd" en Guaidó zijn "Vredesplan"
implementeert, dan zal
- de goede verstandhouding van de oppositie met buitenlandse bedrijven,
- de belangen van Amerikaanse coup-architecten in Bayer / Monsanto,
- de eerdere inspanningen van de oppositie om het GM-zaaibestrijdingsverbod
ongedaan te maken,
waarschijnlijk ertoe leiden dat er een nieuwe markt voor Bayer /
Monsanto-producten - met name glyfosaat - wordt geopend.
Zuid-Amerika is lange tijd een belangrijke markt voor Monsanto geweest
en naarmate de problemen van het bedrijf vorderden,voorafgaand aan de
fusie met Bayer, werd het een reddingslijn voor het bedrijf vanwege
minder strenge milieu- en consumentenvoorschriften in vergelijking tot
veel westerse landen.
In de afgelopen jaren, toen Zuid-Amerikaanse regeringen hun landen
openstelden voor meer "marktvriendelijk" beleid in hun landbouwsector,
heeft Monsanto vele honderden miljoenen verdiend.
Toen Brazilië bijvoorbeeld de investeringen in biotechnologie (dat wil
zeggen GM-zaad) in 2012 wilde uitbreiden, zag Monsanto een stijging
van 21% in de verkoop van genetisch gemodificeerd maïszaad alleen al,
wat een extra winst van $ 1 miljard voor het bedrijf genereerde.
Een soortgelijk "comeback"-scenario is meer dan ooit nodig voor
Bayer/Monsanto, omdat de juridische problemen van Monsanto de winst
van het gehele bedrijf eind vorig jaar hebben doen instorten.
Nu landen over de hele wereld glyfosaat verbieden als gevolg van
toegenomen risico's op kanker, heeft Bayer een nieuwe markt voor de
chemische stof nodig om financiële schade te voorkómen. Daarvoor kon
het concern, dat een kwalijke rol gespeeld heeft in de Tweede
Wereldoorlog, rekenen op de hulp van het corrupte nepparlement van de
Europese Unie, die het prima vindt dat de burgers vergiftigd worden
met het gif (en er misschien zelf wel financieel beter aan geworden
zijn). Zoals we eerder al schreven wordt het beleid in de Europese
Unie namelijk bepaald door lobbygroepen, en niet door democratisch
gekozen volksvertegenwoordigers.
Aangezien Singer nu een redelijk belang in het bedrijf heeft, kan hij
- samen met de politici en denktanks die hij financiert - zich
vastklampen aan een door Guaidó geleide schaduwregering gedane belofte
een einde te maken aan het anti-GM-zaaibeleid. Ook Guaidó zal het een
rotzorg zijn hoe gezond de bevolking van Venezuela kan zijn.
Bovendien, aangezien de topadviseur van Guaidó wil dat de Trump-regering
een directe rol speelt bij het besturen van Venezuela als Maduro wordt
verdreven, lijkt het waarschijnlijk dat Singer zijn connecties gaat
gebruiken om Bayer/Monsanto in leven te houden te midden van de
groeiende controverse rondom glyfosaat.
Zulk gedrag van Singer zou nauwelijks verrassend zijn in het licht van
het feit dat internationale financiële media hem hebben gebrandmerkt
als een "meedogenloze opportunist" en "overdreven agressief". Een
dergelijk resultaat zou in overeenstemming zijn met het verleden,
waarbij de winstmarges voor Monsanto en aanverwante bedrijven na coups
die door de VS werden gesteund, fors toenamen.
Na de door de VS met $ 4 miljard gesteunde en georganiseerde coup in
Oekraïne in 2014 (uiteraard héél democratisch) hebben de leningen die
het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank aan Oekraïne hebben
verstrekt het land gedwongen het gebruik van "biotechnologie" en GM-gewassen
in zijn landbouwsector te openen en uit te breiden. Monsanto, in het
bijzonder, verdiende vele miljoenen omdat het verbod van de vorige
regering op genetisch gemodificeerde zaden en hun geassocieerde
agrochemicaliën werd teruggedraaid.
O , en de Europese Unie? Het Europees nepparlement vindt in ieder
geval dat Maduro op moet stappen. Hierover heeft zij een duidelijke
mening, maar over andere bevriende landen waar de mensenrechten met
voeten worden getreden houden die volksvertegenwoordigers wijselijk
hun mond.....
Als Maduro wordt verdreven, zal waarschijnlijk een soortgelijk
scenario in Venezuela worden gespeeld, aangezien de door Guaidó
geleide regering haar intentie bekendmaakte om veel van deze
instellingen te lenen, al enkele dagen nadat Guaidó zichzelf tot
"interim-president" had verklaard.
