De oorlog van de Amerikaanse regering tegen Julian Assange is nu een oorlog tegen iedereen. Klokkenluiders en journalisten. Achttien absurde beschuldigingen, inclusief spionage, geven elke journalist in het "Vrije Westen" alvast een dringende boodschap - en ook elke uitgever is alvast gewaarschuwd. Het huidige doel is nog Assange. Morgen is het de New York Times, of de Washington Post. Het moderne fascisme laat haar masker vallen.....
Toen Julian Assange vorige maand in het Verenigd Koninkrijk was
gearresteerd, merkten we op hoe weinig informatie er werd gegeven over
de aanklacht. De hele zaak draaide rond een blijkbaar mislukte poging
om Chelsea Manning te helpen een CIA-wachtwoord te kraken.
We hadden toen al grote zorgen over de manier waarop de CAFA werd
gebruikt, en het feit dat de beschrijving van de "samenzwering" acties
met zich meebrachten die talloze journalisten elke dag doen - maar de
oorspronkelijke aanklacht was nogal gematigd van toon: gebruik van de
Amerikaanse spionagewet (Espionage Act) tegen de acties van een
nieuwsorganisatie.
Destijds wezen enkele deskundige waarnemers erop dat er waarschijnlijk
een vervangende aanklacht zou komen, en het zou hen niet verbazen als
het een aanklacht wegens de spionagewet zou worden. En ze hadden
gelijk.
Gisteren kwam het Amerikaanse ministerie van Justitie met de nieuwe
aanklacht tegen Assange en het zou iemand die gelooft in een vrije
pers en het 1e Amendement van de Amerikaanse grondwet absoluut angst
aan moeten jagen. Er komt een hele reeks zaken bij kijken die
journalisten bij belangrijke gevestigde media elke dag doen - bronnen
vinden en onderhouden, en het publiceren van informatie als bewijs dat
de Espionage Act is overtreden, een wet waarvan we geloven dat die
bijna zeker ongrondwettelijk is.
In het verleden hebben we duidelijk gemaakt hoe het op belachelijke
manieren tegen veel klokkenluiders is gebruikt, en het staat zelfs
niet toe dat een beklaagde een reden opgeeft waarom ze documenten
hebben gelekt (d.w.z. ze kunnen niet zeggen dat ze het hebben gedaan
om misdrijven van de overheid te onthullen - het wordt gewoon
automatisch behandeld als spionage, wat natuurlijk onzin is).
Maar deze aanklacht gaat echter veel verder. Het gaat niet om iemand
die "lekt", het gaat om een uitgever. WikiLeaks, door Donald
Trump vóór zijn inauguratie als president nog geroemd (zie
bovenstaande video), maar nu denkt
hij er toch wat anders over.
Het is zó slecht dat zelfs
ambtenaren uit het Obama-tijdperk (die de Espionage Act vaker tegen
lekken gebruikten dan welke andere president in de geschiedenis dan
ook - bij elkaar opgeteld) met afschuw vervuld lijken te zijn. Dit is
van de voormalige woordvoerder van het ministerie van Justitie van de
Obama-administratie:
Veel van de aanklacht richt zich op WikiLeaks/Assange die bronnen
onderhoudt en informatie verzamelt - wat veel journalisten dag in dag
uit (behoren te) doen. De eerste stelling bevat bijvoorbeeld de
volgende acties:
Opzettelijk communiceren van documenten met betrekking tot de
nationale defensie - met name de beoordeling van de
gevangenenbeoordeling met betrekking tot gedetineerden die werden
vastgehouden in Guantanamo Bay, berichten van het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Zaken, de Rules of Engagement-dossiers van
Irak en documenten met de namen van personen in Afghanistan, Irak en
elders over de hele wereld, die hun veiligheid en vrijheid riskeerden
door informatie te verstrekken aan de Verenigde Staten en onze
bondgenoten, die waren geclassificeerd tot op het SECRET-niveau - van
personen die legaal in het bezit zijn van of toegang hebben tot
dergelijke documenten, tot personen die géén recht hebben om ze te
ontvangen.
Maar dat is juist wat veel verslaggevers altijd doen bij het
onderhouden van bronnen binnen de overheid. Ht meest bekende voorbeeld:
Bob Woodward en Carl Bernstein werden beroemd en gelauwerd door
overheidsfunctionarissen ertoe te brengen om geheime informatie te
lekken. Inderdaad, het is wat een groep verslaggevers bij de New York
Times, de Washington Post, etc. momenteel aan het doen zijn om
informatie over dit Witte Huis te vinden.
Overigens hoeft Assange van de twee genoemde kranten geen steun
verwachten, omdat die namelijk grotendeels medeplichtig zijn aan de
Amerikaanse regering (inderdaad, tijden veranderen), en daarom zullen
in de VS weinig mainstream media Assange, Manning of Snowden (ja, die
hebben we ook nog) steunen. Deze drie personen zullen vrij snel in de
vergetelheid raken en alles wat ze onthulden over overheidsacties en
toezicht zal zijn verdoezeld. Mensen zijn wat dat betreft erg makke
schapen.
En ja, president Trump noemt hem onwelgevallig nieuws graag "nepnieuws",
maar dat is alles over één kam scheren. Wat er nu in de Verenigde
Staten hier gebeurt is een volledige frontale aanval op het Eerste
Amendement en basisverslaggeving. Als de justitie in de VS het lukt
dit dóór te drukken dan vormt het een precedent om achter eventuele
onderzoeksrapporten van de overheid aan te gaan.
Het is ook opmerkelijk - en belachelijk - dat de aanklacht zich
concentreert op het vermeende "gevaar" waar Assange/Wikileaks mensen
in situaties brengen, door de documenten te publiceren die Chelsea
Manning lekte.
De belangrijke activiteitenverslagen van de Afghanistan- en
Irakoorlogen die Assange publiceerde, bevatten namen van lokale
Afghanen en Irakezen die informatie hadden verstrekt aan de
strijdkrachten van de Verenigde Staten en de coalitie. De
bekabelingberichten van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken die WikiLeaks publiceerde, omvatte namen van personen over de
hele wereld die informatie aan de Amerikaanse regering verstrekten, in
omstandigheden waarin redelijkerwijs verwacht kon worden dat hun
identiteit vertrouwelijk zou worden behandeld. Deze bronnen omvatten
journalisten, religieuze leiders, mensenrechtenverdedigers en
politieke dissidenten die in repressieve regimes leefden en
rapporteerden aan de Verenigde Staten over het misbruik van hun eigen
regering en de politieke omstandigheden in hun landen, met een groot
risico voor hun eigen veiligheid. Door deze documenten te
publiceren zonder de namen van de menselijke bronnen of andere
identificerende informatie te redigeren, creëerde Assange een ernstig
en imminent risico dat de onschuldige mensen die hij noemde ernstig
lichamelijk letsel en/of willekeurige detentie zouden kunnen krijgen.
Uitgevers van nieuws moeten vaak moeilijke beslissingen nemen over het
publiceren van bepaalde informatie die schadelijk kan zijn, maar het
is niet in strijd met de spionagewet om dit te doen ten behoeve van
het informeren van het publiek. Erger nog, zoals al vele jaren
gedetailleerd is, gaf de Amerikaanse regering in 2013 toe dat niet één
enkele dood werd veroorzaakt door de lekken van Manning, en de
voormalige minister van Defensie, Robert Gates, noemde zelfs claims
van schade "overspannen" en zei toen:
Is dit beschamend? Ja. Is het ongemakkelijk? Ja. Gevolgen voor
het Amerikaanse buitenlandse beleid? Ik denk, weinig.
In feite meldde Reuters (via zijn eigen onderhouden bronnen en lekken)
dat de "schade"-claims opzettelijk overdreven waren door ambtenaren
van de Obama-administratie in de hoop dat het genoeg zou zijn om deze
valse beschuldigingen tegen Assange in te brengen:
Een officiële ambtenaar van het Congres, die was geïnformeerd
over de beoordelingen, zei dat de overheid zich genoodzaakt voelde
publiekelijk te zeggen dat de onthullingen de Amerikaanse belangen
ernstig hadden geschaad, en hadden geleid tot de juridische
inspanningen om de WikiLeaks-website te sluiten en aanklachten tegen
de "lekkers" naar voren te brengen.
"Ik denk dat ze gewoon het zwaarste geschut willen inzetten dat ze
kunnen vinden," zei de ambtenaar.
Maar functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken hebben
het Congres persoonlijk gezegd dat ze verwachten dat de algehele
schade aan het Amerikaanse buitenlandse beleid beperkt is, zei de
ambtenaar, één van de twee assistenten van het Congres die bekend was
met de briefings en die met Reuters had gesproken op voorwaarde van
anonimiteit.
Het enige "bewijs" van schade, getoond in de aanklacht, is alleen dat
Osama bin Laden een aantal exemplaren van de Wikileaks-bestanden had
toen de VS hem (volgens de officiële lezing) had gedood:
Een officiële ambtenaar van het Congres, die was geïnformeerd
over de beoordelingen, zei dat de overheid zich genoodzaakt voelde
publiekelijk te zeggen dat de onthullingen de Amerikaanse belangen
ernstig hadden geschaad, en hadden geleid tot de juridische
inspanningen om de WikiLeaks-website te sluiten en aanklachten tegen
de "lekkers" naar voren te brengen.
"Ik denk dat ze gewoon het zwaarste geschut willen inzetten dat ze
kunnen vinden," zei de ambtenaar.
Maar functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken hebben
het Congres persoonlijk gezegd dat ze verwachten dat de algehele
schade aan het Amerikaanse buitenlandse beleid beperkt is, zei de
ambtenaar, één van de twee assistenten van het Congres die bekend was
met de briefings en die met Reuters had gesproken op voorwaarde van
anonimiteit.
Op 2 mei 2011 overvielen de strijdkrachten van de Verenigde Staten de
compound van Osama bin Laden in Abbottabad, Pakistan. Tijdens de
overval verzamelden ze een aantal items van digitale media, waaronder
het volgende: (1) een brief van Bin Laden aan een ander lid van de
terroristische organisatie al-Qaeda waarin Bin Laden het lid vroeg om
het materiaal van het Amerikaanse ministerie van Defensie te
verzamelen voor WikiLeaks, (2) een brief van datzelfde lid van al-Qaeda
aan Bin Laden met informatie uit de oorlogsdocumenten van Afghanistan,
verstrekt door Manning aan WikiLeaks en vrijgegeven door WikiLeaks, en
(3) informatie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken verstrekt
door Manning aan WikiLeaks en eveneens uitgegeven door WikiLeaks.
Er zijn enkele andere claims van mensen die "kwetsbaar" waren door
Wikileaks, die de Manning-documenten publiceerde, maar er is geen
bewijs van daadwerkelijk aangerichte schade.
Laten we hier dus duidelijk over zijn: de Amerikaanse regering heeft
toegegeven dat ze onzin-claims heeft gemaakt over niet-bestaande "schade"
die Wikileaks zou hebben aangericht, en nu gebruikt ze dat om een
nieuwsuitgever met spionage in verband te brengen voor hetzelfde soort
werk dat talloze verslaggevers vandaag de dag - en elke dag - nog
steeds doen.
Het is een ongelooflijke aanval op het Eerste Amendement van de
Amerikaanse regering en één die hopelijk door de rechtbanken zal
worden afgewend.
[klik op afbeelding voor document in PDF]
