Ibiza-gate schandaal blijkt grote beerput

Het Ibiza-schandaal, ook bekend als Ibiza-gate, is een politiek schandaal in Oostenrijk rond Heinz-Christian Strache, de voormalige vice-kanselier en de leider van de Vrijheidspartij van Oostenrijk (FPÖ) en Johann Gudenus, een vice-voorzitter van de partij. Het schandaal veroorzaakte de val van de Oostenrijkse regering Kurz op 18 mei 2019 en de aankondiging van vervroegde verkiezingen. Meer informatie, als aanvulling op ons eerder verschenen artikel, hier, waarbij opgemerkt moet worden dat veel informatie afkomstig is van een informant.

Tot ongeveer 2014/15 werkten meer dan een dozijn veiligheidsmensen uit Oostenrijk, Duitsland en de Balkan zeer succesvol met een gezamenlijk bedrijf samen met internationale bekende bedrijven. De veiligheidsmedewerkers losten problemen op met betrekking tot sigarettensmokkel, corruptie bij het toekennen van contracten, enz., en werden vervolgens betrokken bij een groot schandaal in verband met een wereldwijd industrieel bedrijf uit Oberösterreich - het ging om industriële spionage.

Toen het schandaal afgelopen was werden alle contracten van de bekende bedrijven uit het beveiligingsbedrijf weggehaald, en nadat er nog een miljoenenomzet was gedraaid dreigde er ervolgens een faillissement.

Eén van de partners van het beveiligingsbedrijf, een zekere Sascha Wandl, moest zich eind juni 2019 ten overstaan van de rechtbank van Krems verantwoorden wegens o.a. laster. Getuige in dit proces is de inmiddels in Oostenrijk bekende detective Julian Hessenthaler. In de grote strafzaak in Oostenrijk werden alle beschuldigingen tegen de industriële onderneming en alle andere betrokkenen stopgezet.

Sascha Wandl was de enige die zijn zenuwen niet meer de baas was en had in een biecht/eigen verslag van 15 pagina's alle betrokkenen en hun activiteiten aan de autoriteiten bekendgemaakt, en zo "vrienden voor het leven" gemaakt.


Het businessmodel.

De harde kern van de ervaren huursoldaten kwam in de jaren 2015/16/17 samen met de advocaat Ramin Mirfakhrai in de beveiligingsbusiness tot de slotsom een nieuw bedrijfsmodel te ontwikkelen en uit te voeren: als eerste zou het probleem van een politieke partij of een groep worden gedefinieerd, vervolgens wordt de "eigen oplossing" gemaakt. Het afgewerkte "product" wordt vervolgens te koop aangeboden aan de politieke partij of groepering.

In 2017 kwamen verschillende gelukkige omstandigheden samen voor de implementatie van dit bedrijfsplan van de vier veiligheidsmusketiers: een in de directe nabijheid van H.C. Strache werkende veiligheidsman (lijfwacht) voelde zich genoodzaakt om advocaat Ramin Mirfakhrai op de hoogte te houden van de gewoonten, uitdrukkingen, voorkeuren, zwakheden en contacten van zijn hooggeplaatste politieke leider. Tot in het kleinste detail kreeg de advocaat vrijwel alles over H.C. Strache en zijn directe omgeving te weten zonder dat hij daarvoor hoefde te betalen. Dagelijks een rapport over de afgelopen 24 uur inbegrepen.

De tweede "gelukkige" omstandigheid was dat Strache-intimus en vriend Mag. Johann Gudenus (afgestudeerd aan de diplomatieke universiteit van Moskou, van aristocratische afkomst) een bosperceel bezat met daarvoor een jachtvergoeding in de Krems-vallei, ongeveer 20 km ten noorden van Krems.

Een aantrekkelijke, in Servië geboren vrouwelijke makelaar, die de familie Gudenus al jaren kende, vertelde hem of hij haar de opdracht zou gunnen om het te verkopen. De Weense advocaat creëerde een informatieknooppunt: een dagelijks verslag over H.C. Strache, tot stand gekomen door persoonlijk contact met Gudenus in verband met de verkoop vande grond.

De advocaat en zijn vrienden uit de veiligheidsindustrie gebruikten de informatie en contacten: het idee was geboren, de FPÖ met de nieuwe informatie van H.C. Strache (eerst fractievoorzitter en afgevaardigde, nog niet vice-kanselier) in een algemeen begrijpelijk document/video te verwerken. Dat businessplan werd geïmplementeerd.

Een actueel gerucht doet de ronde, namelijk dat Mag. Johann Gudenus 200.000 euro zou hebben ontvangen van de vermeende Russische oligarchennicht (als aanbetaling voor de grondtransactie). Het is slechts een gerucht en komt niet overeen met de feiten.


Nuttige contacten bij de inlichtingendienst.

De productie van de video was voor de beveiligingsprofessionals relatief eenvoudig en snel te implementeren: hun professionele contacten uit de lopende activiteiten met inlichtingendiensten in Oostenrijk en Duitsland maakten het mogelijk om op Ibiza een voor het bespioneren voorbereid en volledig voor camera's en afluisterapparatuur bedraad huis te vinden.
Van de Oostenrijkse inlichtingendienst kwam de informatie over deze eenvoudige en snelle manier om het bespioneren te implementeren.

De villa op Ibiza werd al gebruikt door geheime diensten en de financiële politie van verschillende landen, voor afluisterpraktijken, of het nu ging om het witwassen van geld, drugsdealers, observaties, financiële overtredingen enz., activiteten die door de autoriteiten werden uitgevoerd.

De Oostenrijkse veiligheidsmensen vonden dus een kant en klaar huis en hoefde slechts kleine aanpassingen door te voeren. Voor de perfecte voorbereiding van het geheim "Actie Ibiza" telde ook de keuze van onderwerpen, personen en bedrijven, die in Ibiza moesten worden gebruikt.


Hoe bruikbaar is de informatie?

Het belangrijkste bij de selectie van de verkregen informatie was dat er bedrijven, individuen of politieke actoren moesten zijn die geïnteresseerd en bereid waren om veel geld uit te geven aan informatie of veel geld te betalen om deze informatie buiten de publiciteit te houden.

Het bedrijf van de beveiligingsmensen had al verschillende keren vóór 2017 (in verschillende landen) gewerkt voor STRABAG, volgens hun eigen informatie. Zij wisten natuurlijk dat STRABAG in het bijzonder afhankelijk was van het defacto-opdrachtenmonopolie van de Oostenrijkse Republiek, vertegenwoordigd door het Ministerie van Verkeer en zijn 100% dochterondernemingen ASFINAG en ÖBB.

Het was voor de initiatiefnemers van het videomodel duidelijk dat uitspraken van H.C. Strache, dat in de toekomst, met de machtsovername door de FPÖ, er minder of geen opdrachten (aan STRABAG) zouden worden verstrekt, en dat zou een ondraaglijke situatie zijn. STRABAG, een succesvol Europees concern, is voor 26,4% eigendom van de Haselsteiner Groep, 25,9% is van de Russische oligarch Oleg Deripaska, 14,3% van de UNIQA Group, 13,2% van de Raiffeisen Group en 6,7% van de eigen aandelen van de onderneming en 13,5% is "free float" - en een verlies aan orders van de Republiek Oostenrijk zou zeer ernstige gevolgen kunnen hebben.

Het (door de beveiligingsmensen) noemen van namen van andere bedrijven en personen uit de Forbes-lijst van miljardairs was de logische voortzetting van hun consistent gestructureerde vraagstellingen.


Het gebruik van alcohol en andere substanties.

Naast veel alcohol, Red Bull, enz. was er ook de bekende stof die Oostenrijkers hun politici niet vergeven wanneer die dat gebruiken, in tegenstelling tot de consumptie van alcohol, dat zelfs het imago van sommige politici in het verleden heeft doen stijgen.
Bij de stof waar we het over hebben zijn er talloze kwaliteitsverschillen: van licht tot zuiver. In de normale verkoop is de "lichte tot medium versie" in omloop en worden het lichaam, de hersenen en de psyche van de gebruikers niet extreem beïnvloed door een dergelijke lage kwaliteit. De beveiligingsmensen wisten het: een hoge kwaliteit, puur, creëert een ongetemde euforie, megalomanie, Superman en Batman in één persoon. Deze stof werd bewust en opzettelijk gratis geserveerd aan gasten in de Ibiza Villa. Het resultaat is zichtbaar in de video.

De vermeende nicht van een Russische oligarch, die Strache en Gudenus in de zomer van 2017 op Ibiza ontmoetten, zou een meertalige (vier talen waaronder perfect Russisch) Bosnische agro-studente zijn geweest. Zij werd gecast op basis van het voorkeurprofiel van Strache (voor vrouwen). Volgens de krant "Krone" ontving ze een dagelijkse vergoeding van 6.000 tot 7.000 euro voor haar acteerprestaties.


De video was al lang bekend in politieke kringen.

Toen het werk "zeven uur aan opnamen", succesvol in de ogen van de veiligheidsmensen, werd voltooid, werd het in Wenen getoond - nog steeds in 2017 - aan het hoofd van STRABAG en vertegenwoordigers van in het parlement zittende partijen, met name de partijtop en marketingspecialisten, getoond.  De producenten van de video waren ongeveer 380.000 euro aan productiekosten kwijt geweest, en ze dachten voor de video een bedrag te kunnen vangen van ergens tussen 1,5 en 2 miljoen euro (voor de hele video).

In 2017 wisten politieke kringen in Oostenrijk, elitaire kringen rond de Weense advocaat Ramin Mirfakhrai en ten minste de STRABAG-groep, van het bestaan van de video en verwierpen ze de aankoop in de duidelijkst mogelijke bewoordingen. Noch STRABAG, noch de politieke partijen wilden iets te maken hebben met deze video als resultaat van een verwerpelijke actie, en al helemaal niet wilde ook maar iemand ervoor betalen.


Motieven en rustig wachten op het juiste moment.

De beloning voor het werk in 2017 was: schouderklopje en voldoening, vooral afkomstig van één van de "eigenaars" van de video. Die persoon was iemand afkomstig uit één van de Balkanlanden, iemand die met onvoldoende respect was behandeld door de FPÖ en door Strache persoonlijk. Voor hem was de productie van de video niet alleen een kwestie van (te verwachten) hoge verdiensten, maar ook van genoegdoening.

Waarschijnlijk - vanwege de steeds weer terugkerende contacten tussen beveiligingsbedrijven en inlichtingendiensten, wisten bekende agenten van de inlichtingendiensten van deze video af, en ze hadden misschien al een volledige kopie van de productiesite op Ibiza (vooral omdat het huis in hun kringen erg bekend was).

De man van het schouderklopje raadde de producenten aan de video voorlopig te "begraven", om het wellicht op een later tijdstip te kunnen gebruiken. Dat latere tijdstip kwam: in maart/april van dit jaar.


Een nieuwe poging de video te verkopen.

De vier informatie-verkopers (van hun eigen videoproductie) waren het erover eens: nú is het cruciale tijdstip. De komende EU-verkiezingen bieden een geweldige kans om één of meer kopers te vinden. De Oostenrijkse firma nam advocaat Ramin Mirfakhrai over. Hij aarzelde niet om de video zelf aan te bieden aan bekende media in Oostenrijk en hij eiste daarvoor hoge bedragen.

Hij bood de "Ibiza-video" ook aan aan een lobbyist van STRABAG - voor ongeveer vijf miljoen euro in de zomer van 2017. Naar nu blijkt had  de lobbyist enkele fragmenten uit de video gezien, maar hij weigerde. de deal te sluiten.  De vraagprijs was "idioot hoog", en bovendien betaalt STRABAG nooit voor chantage. Hij zou de topman van STRABAG Hans Peter Haselsteiner niet over de video hebben verteld, maar pas ná de publicatie ervan. Dat bevestigde Haselsteiner volgens een persbericht.
Het slijten van de video in Oostenrijk lukte dus niet.

Meerdere personen uit Wenen die afwisten van de video hebben toen dringend geadviseerd om ermee de boer op te gaan in Duitsland. De detective Julian Hessenthaler had beroepsmatig contact met verschillende advocaten, een advocatenkantoor in München en ook met een advocatenkantoor in Berlijn, een zeer bekend advocatenkantoor in Duitsland, dat vaak te maken had met processen op het gebied van mediawetgeving. Op de (verdwenen) website van Hessenthaler zijn in
Web archieven nog aankondigingen van die website te vinden, waarin bijvoorbeeld wordt verklaard dat van zijn klantenkring ook de BMI (Bundesministerium für Inneres) en de BKA (Bundeskriminalamt), evenals buitenlandse regeringen, deel uitmaakten (!).

Het in Berlijn gevestigde advocatenkantoor "Johannes Eisenberg, Prof. Dr. med. Stefan King, Dr. Stefanie Schork" was de mogelijke vertegenwoordiger van Julian Hessenthaler. De (volgens bronnen geloofwaardige) informanten beweren nu dat Julian Hessenthaler dit advocatenkantoor heeft gevraagd om hem te helpen bij de verkoop van de video aan de media in Duitsland of aan politieke groeperingen of dito partijen.

Al aan het begin van dit jaar werd dit geïnitieerd door Julian Hessenthaler, maar slechts ongeveer twee maanden vóór de EU-verkiezingen kwam alles in een stroomversnelling. De advocaten gaven aan een geïnteresseerde partij gevonden te hebben. Het gaat om een vereniging die bereid is om de video te kopen als mediaprofessionals het interessant vinden.
In Berlijn werd toen een vertoning van de hele 7-uur durende video georganiseerd, waarbij de vraagprijs voor de video op 1,5 tot 2 miljoen euro werd vastgesteld. De vertegenwoordigers van de vereniging waren echter niet bereid om de hoge vraagprijs te betalen, maar wilden de video hoe dan ook kopen. Julian Hessenthaler en de vereniging kwamen een koopsom overeen van 600.000 euro.

Julian Hessenthaler wilde echter niet de hele video vrijgeven, maar slechts zeven geselecteerde fragmenten. Deze zeven geselecteerde delen uit de totale video konden door de vereniging en de media zelf worden uitgekozen en deze werden vervolgens overgedragen aan de vereniging. De producenten behielden het eigendom over de hele video en zij beweren dat niemand - althans voor zover zij weten - de hele video tot hun beschikking heeft. Omdat echter inlichtingendiensten en andere "kopieerders" toegang hadden tot videoapparatuur bij en in het huis op Ibiza kan men niet voor de volle 100% garanderen dat deze partijen het niet hebben.


Het centrum voor politieke schoonheid.

Vervolgens werd een contract van 18 pagina's opgemaakt in het advocatenkantoor in Berlijn en ondertekend door de vertegenwoordigers van de vereniging en Julian Hessenthaler namens zijn bedrijf. Deze vereniging is het Centrum voor Politieke Schoonheid (ZPS).

Eergisteren werd door informanten uitdrukkelijk bevestigd dat het inderdaad deze vereniging is. Maar toen kwamen er problemen ten aanzien van het betalingsproces. De betrokken partijen wilden een belastingvriendelijke afhandeling,maar  aan de andere kant officieel over de ontvangen gelden beschikken. Aanvankelijk werd door de vereniging een oplossing bedacht: het zou dan zogenaamd gaan om de aanschaf van een oud maar goedkoop schilderij. Het schilderij zou dan door een expert moeten worden opgewaardeerd tot 600.000 euro en deze aankoopprijs zou dan naar de verkoper van de video moeten gaan.
Het lukte hen evenwel niet een expert te vinden die de opwaardering wilde uitvoeren. Toen kwamen partijen op het idee om in gouden munten van Krugerrand te betalen. De gouden schat werd daadwerkelijk overgedragen, waarbij, zoals in de praktijk bleek, het weer terug veranderen in geld niet zo gemakkelijk ging als de gelukkige schatzoekers hadden gedacht.

Het politieke belang, vertegenwoordigd door de vereniging, kwam hoogstwaarschijnlijk door een impulsieve reactie uit de Weense politieke kringen, evenals het besluit om de video in Duitsland te verspreiden. De media-exploitatie - op het best mogelijke moment vóór de EU-verkiezingen - was vanuit het huidige perspectief en ook vanuit het oogpunt van de informanten een bijzonder zeer succesvolle actie.


De huidige status en strafrechtelijke gevolgen.

Oostenrijkse onderzoeksjournalisten hebben de toezegging gekregen dat een exclusief interview met het hoofd van het beveiligingsbedrijf in München, Julian Hessenthaler, op korte termijn kan plaatsvinden. We moeten dus afwachten.

De advocaten van de videoproducenten en de belangrijkste beïnvloeders van de EU-verkiezingen, denken de insiders,  geloven dat dit, met uitsluiting van mogelijke kleine inbreuken op de gegevensbescherming tot nu toe, niet relevant is. Volgens de informanten die over deze zaak bijzonder geloofwaardig hebben gelekt en ook beweringen konden boekstaven aan de hand van sms-berichten, zijn er momenteel verschillende belanghebbenden, die een bedrag van 2 tot 3 miljoen euro voor de hele video willen betalen.

De eigenaars van de video hebben besloten om niet meer met dergelijke producties te gaan werken en willen er alles aan doen om terug te keren naar hun traditionele activiteiten met bekende industriële klanten. Ze verklaarden dat ze in geen geval en voor geen geld de video zullen verkopen, vooral omdat hun advocaten ook hebben opgemerkt dat de verkoop van de hele video strafrechtelijk van groot belang kan zijn. Zij zouden van plan zijn de video te willen vernietigen.

Het "Centrum voor Politieke Schoonheid" - een Duitse vereniging die zich inzet voor politieke kunst en als een mogelijke klant van de "Ibiza video" wordt genoemd - heeft gisteren via Twitter elke betrokkenheid ontkend.

Het bouwbedrijf Strabag heeft onbedoeld een rol gespeeld in de affaire rondom de Ibiza-video. Heinz-Christian Strache zei in juli 2017, toen hij FPÖ-partijleider was, in de discussie met de vermeende Russische oligarchie-nicht en ex-FPÖ clubbaas Johann Gudenus: "Het eerste wat ik bij een regeringsdeelname kan zeggen, is: Haselsteiner krijgt geen opdrachten meer." (Hans Peter Haselsteiner is mede-eigenaar en ex-CEO van het bouwbedrijf).
Haselsteiner zegt in een interview met de STANDARD dat hij een paar dagen geleden gecontacteerd werd door Zoltán Aczél. De lobbyist, eens algemeen secretaris van het Liberaal Forum, adviseert Strabag al enige jaren over de Oost-Europese sector en heeft ook het agentschap Eurocontact geëxploiteerd. Volgens Haselsteiner vertelde Aczél hem onlangs dat "Aczél daadwerkelijk de Ibiza-video werd aangeboden". Aczél had geweigerd en het aanbod niet aan Strabag of rechtstreeks aan Haselsteiner doorgestuurd of aangeboden.
"Omdat hij wist dat ik dat niet zou accepteren", zei Haselsteiner. Haselsteiner heeft zelf pas een paar dagen geleden over deze kwestie gehoord. Strabag toont hoe dan ook toenemende ergernis om te worden betrokken bij de Ibiza-zaak: uit de omgeving van het bouwbedrijf is te horen dat de SPÖ verbindingen probeert te leggen tussen Strabag en Ibiza-gate.

De vraag is wat de (inmiddels ex)bondskanselier Kurz van de video afgeweten heeft, en in hoeverre er een politiek spel is gespeeld. Met Strache en Gudenus zijn de twee belangrijkste architecten van de as Wenen-Moskou geneutraliseerd - door een Bosnische actrice (die in onze mainstream media ook nog steeds als Russin wordt aangemerkt).
De Oostenrijkse minister van Binnenlandse Zaken Kickl moest ook het veld ruimen om de Oostenrijkse inlichtingendienst van de "Russische" greep op de FPÖ verlost te krijgen. Of het ontslag van de andere FPÖ-ministers en de omverwerping van ECFR-lid Kurz gepland was, is twijfelachtig. President Van der Bellen heeft inmiddels een tijdelijke bondskanselier kunnen benoemen: Hartwig Löger.

Justitie in Oostenrijk doet onderzoek naar deze zaak, maar wil (nog) geen details kwijt, hangende het onderzoek. De geheime diensten spelen ongetwijfeld ook een rol in deze affaire. Omdat de video in de vuile politieke campagne gedurende de zomer van 2017 blijkbaar te koop werd aangeboden aan partijkringen en een groep, had ook het Bundesamt für Verfassungsschutz und Terrorismusbekämpfung (BVT) hiervan op de hoogte moeten zijn.
Al op zaterdag 25 mei stelde ex-minister van Binnenlandse Zaken Herbert Kickl in een interview op
oe24.tv dat er waarschijnlijk banden zijn tusssen Ibiza-gate en het BVT.
Kickl's reflecties zijn niet de enige in de Ibiza-affaire waarin het Federaal Bureau voor de bescherming van de grondwet en de strijd tegen het terrorisme (BVT) een rol spelen. Al op 21 mei schreef het
online magazine XlargE:
"In feite heeft XlargE Magazin explosieve informatie van geheime bronnen, volgens welke in juli 2017 een Russische vrouw met een Duits paspoort en verschillende medewerkers van de BTV (bedoeld wordt waarschijnlijk BVT - red.) bijna tegelijkertijd, zelfs onder haar eigen naam, naar Ibiza reisde."
Meer informatie over de mogelijke betrokkenheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken bij Ibiza-gate
hier.

De verborgen video-opname van personen is naar Spaans recht niet strafbaar. "Het opnemen van een zelf gehouden gesprek is niet strafbaar, omdat degenen die het hebben oopgenomen, hebben deelgenomen aan het gesprek", zegt René Kuppe van het Instituut voor juridische filosofie van de Universiteit van Wenen aan de krant KURIER. "Iemand is om zo te zeggen meester van zijn eigen gesprek en dit geeft iemand het recht om het gesprek te documenteren. Wie niets weet over de video, draagt zelf de risico's, omdat hij zijn gesprekspartners vrijwillig heeft gekozen. De opname van "intieme en vertrouwelijke details" is evenwel ook in Spanje verboden.

Afdrukken Doorsturen