Het Ibiza-schandaal, ook bekend als Ibiza-gate, is een politiek schandaal in Oostenrijk rond Heinz-Christian Strache, de voormalige vice-kanselier en de leider van de Vrijheidspartij van Oostenrijk (FPÖ) en Johann Gudenus, een vice-voorzitter van de partij. Het schandaal veroorzaakte de val van de Oostenrijkse regering Kurz op 18 mei 2019 en de aankondiging van vervroegde verkiezingen. Meer informatie, als aanvulling op ons eerder verschenen artikel, hier, waarbij opgemerkt moet worden dat veel informatie afkomstig is van een informant.
Tot ongeveer 2014/15 werkten meer dan een dozijn veiligheidsmensen uit
Oostenrijk, Duitsland en de Balkan zeer succesvol met een gezamenlijk
bedrijf samen met internationale bekende bedrijven. De
veiligheidsmedewerkers losten problemen op met betrekking tot
sigarettensmokkel, corruptie bij het toekennen van contracten, enz.,
en werden vervolgens betrokken bij een groot schandaal in verband met
een wereldwijd industrieel bedrijf uit Oberösterreich - het ging om
industriële spionage.
Toen het schandaal afgelopen was werden alle contracten van de bekende
bedrijven uit het beveiligingsbedrijf weggehaald, en nadat er nog een
miljoenenomzet was gedraaid dreigde er ervolgens een faillissement.
Eén van de partners van het beveiligingsbedrijf, een zekere Sascha
Wandl, moest zich eind juni 2019 ten overstaan van de rechtbank van
Krems verantwoorden wegens o.a. laster. Getuige in dit proces is de
inmiddels in Oostenrijk bekende detective Julian Hessenthaler. In de
grote strafzaak in Oostenrijk werden alle beschuldigingen tegen de
industriële onderneming en alle andere betrokkenen stopgezet.
Sascha Wandl was de enige die zijn zenuwen niet meer de baas was en
had in een biecht/eigen verslag van 15 pagina's alle betrokkenen
en hun activiteiten aan de autoriteiten bekendgemaakt, en zo "vrienden
voor het leven" gemaakt.
Het businessmodel.
De harde kern van de ervaren huursoldaten kwam in de jaren 2015/16/17
samen met de advocaat Ramin Mirfakhrai in de beveiligingsbusiness tot
de slotsom een nieuw bedrijfsmodel te ontwikkelen en uit te voeren:
als eerste zou het probleem van een politieke partij of een groep
worden gedefinieerd, vervolgens wordt de "eigen oplossing" gemaakt.
Het afgewerkte "product" wordt vervolgens te koop aangeboden aan de
politieke partij of groepering.
In 2017 kwamen verschillende gelukkige omstandigheden samen voor de
implementatie van dit bedrijfsplan van de vier veiligheidsmusketiers:
een in de directe nabijheid van H.C. Strache werkende veiligheidsman (lijfwacht)
voelde zich genoodzaakt om advocaat Ramin Mirfakhrai op de hoogte te
houden van de gewoonten, uitdrukkingen, voorkeuren, zwakheden en
contacten van zijn hooggeplaatste politieke leider. Tot in het
kleinste detail kreeg de advocaat vrijwel alles over H.C. Strache en
zijn directe omgeving te weten zonder dat hij daarvoor hoefde te
betalen. Dagelijks een rapport over de afgelopen 24 uur inbegrepen.
De tweede "gelukkige" omstandigheid was dat Strache-intimus en vriend
Mag. Johann Gudenus (afgestudeerd aan de diplomatieke universiteit van
Moskou, van aristocratische afkomst) een bosperceel bezat met daarvoor
een jachtvergoeding in de Krems-vallei, ongeveer 20 km ten noorden van
Krems.
Een aantrekkelijke, in Servië geboren vrouwelijke makelaar, die de
familie Gudenus al jaren kende, vertelde hem of hij haar de opdracht
zou gunnen om het te verkopen. De Weense advocaat creëerde een
informatieknooppunt: een dagelijks verslag over H.C. Strache,
tot stand gekomen door persoonlijk contact met Gudenus in verband met de verkoop
vande grond.
De advocaat en zijn vrienden uit de veiligheidsindustrie gebruikten de
informatie en contacten: het idee was geboren, de FPÖ met de nieuwe
informatie van H.C. Strache (eerst fractievoorzitter en afgevaardigde,
nog niet vice-kanselier) in een algemeen begrijpelijk document/video te
verwerken. Dat businessplan werd geïmplementeerd.
Een actueel gerucht doet de ronde, namelijk dat Mag. Johann Gudenus
200.000 euro zou hebben ontvangen van de vermeende Russische
oligarchennicht (als aanbetaling voor de grondtransactie). Het is
slechts een gerucht en komt niet overeen met de feiten.
Nuttige contacten bij de inlichtingendienst.
De productie van de video was voor de beveiligingsprofessionals
relatief eenvoudig en snel te implementeren: hun professionele
contacten uit de lopende activiteiten met inlichtingendiensten in
Oostenrijk en Duitsland maakten het mogelijk om op Ibiza een voor het
bespioneren voorbereid en volledig voor camera's en
afluisterapparatuur bedraad huis te vinden.
Van de Oostenrijkse inlichtingendienst kwam de informatie over deze
eenvoudige en snelle manier om het bespioneren te implementeren.
De villa op
Ibiza werd al gebruikt door geheime diensten en de financiële politie
van verschillende landen, voor afluisterpraktijken, of het nu ging om
het witwassen van geld, drugsdealers, observaties, financiële
overtredingen enz., activiteten die door de autoriteiten werden
uitgevoerd.
De Oostenrijkse veiligheidsmensen vonden dus een kant en klaar huis en
hoefde slechts kleine aanpassingen door te voeren. Voor de perfecte
voorbereiding van het geheim "Actie Ibiza" telde ook de keuze van
onderwerpen, personen en bedrijven, die in Ibiza moesten worden
gebruikt.
Hoe bruikbaar is de informatie?
Het belangrijkste bij de selectie van de verkregen informatie was dat
er bedrijven, individuen of politieke actoren moesten zijn die
geïnteresseerd en bereid waren om veel geld uit te geven aan
informatie of veel geld te betalen om deze informatie buiten de
publiciteit te houden.
Het bedrijf van de beveiligingsmensen had al verschillende keren vóór
2017 (in verschillende landen) gewerkt voor STRABAG, volgens hun eigen
informatie. Zij wisten natuurlijk dat STRABAG in het bijzonder
afhankelijk was van het defacto-opdrachtenmonopolie van de
Oostenrijkse Republiek, vertegenwoordigd door het Ministerie van
Verkeer en zijn 100% dochterondernemingen ASFINAG en ÖBB.
Het was voor de initiatiefnemers van het videomodel duidelijk dat
uitspraken van H.C. Strache, dat in de toekomst, met de machtsovername
door de FPÖ, er minder of geen opdrachten (aan STRABAG) zouden worden
verstrekt, en dat zou een ondraaglijke situatie zijn. STRABAG, een
succesvol Europees concern, is voor 26,4% eigendom van de Haselsteiner
Groep, 25,9% is van de Russische oligarch Oleg Deripaska, 14,3% van de
UNIQA Group, 13,2% van de Raiffeisen Group en 6,7% van de eigen
aandelen van de onderneming en 13,5% is "free float" - en een verlies
aan orders van de Republiek Oostenrijk zou zeer ernstige gevolgen
kunnen hebben.
Het (door de beveiligingsmensen) noemen van namen van andere bedrijven
en personen uit de Forbes-lijst van miljardairs was de logische
voortzetting van hun consistent gestructureerde vraagstellingen.
Het gebruik van alcohol en andere substanties.
Naast veel alcohol, Red Bull, enz. was er ook de bekende stof die
Oostenrijkers hun politici niet vergeven wanneer die dat gebruiken, in
tegenstelling tot de consumptie van alcohol, dat zelfs het imago van
sommige politici in het verleden heeft doen stijgen.
Bij de stof waar we het over hebben zijn er talloze
kwaliteitsverschillen: van licht tot zuiver. In de normale verkoop is
de "lichte tot medium versie" in omloop en worden het lichaam, de
hersenen en de psyche van de gebruikers niet extreem beïnvloed door
een dergelijke lage kwaliteit. De beveiligingsmensen wisten het: een
hoge kwaliteit, puur, creëert een ongetemde euforie, megalomanie,
Superman en Batman in één persoon. Deze stof werd bewust en
opzettelijk gratis geserveerd aan gasten in de Ibiza Villa. Het
resultaat is zichtbaar in de video.
De vermeende nicht van een Russische oligarch, die Strache en Gudenus
in de zomer van 2017 op Ibiza ontmoetten, zou een meertalige (vier
talen waaronder perfect Russisch) Bosnische agro-studente zijn geweest.
Zij werd gecast op basis van het voorkeurprofiel van Strache (voor
vrouwen). Volgens de krant "Krone" ontving ze een dagelijkse
vergoeding van 6.000 tot 7.000 euro voor haar acteerprestaties.
De video was al lang bekend in politieke kringen.
Toen het werk "zeven uur aan opnamen", succesvol in de ogen van de
veiligheidsmensen, werd voltooid, werd het in Wenen getoond - nog
steeds in 2017 - aan het hoofd van STRABAG en vertegenwoordigers van
in het parlement zittende partijen, met name de partijtop en
marketingspecialisten, getoond. De producenten van de video
waren ongeveer 380.000 euro aan productiekosten kwijt geweest, en ze
dachten voor de video een bedrag te kunnen vangen van ergens tussen
1,5 en 2 miljoen euro (voor de hele video).
In 2017 wisten politieke kringen in Oostenrijk, elitaire kringen rond
de Weense advocaat Ramin Mirfakhrai en ten minste de STRABAG-groep,
van het bestaan van de video en verwierpen ze de aankoop in de
duidelijkst mogelijke bewoordingen. Noch STRABAG, noch de politieke
partijen wilden iets te maken hebben met deze video als resultaat van
een verwerpelijke actie, en al helemaal niet wilde ook maar iemand
ervoor betalen.
Motieven en rustig wachten op het juiste moment.
De beloning voor het werk in 2017 was: schouderklopje en voldoening,
vooral afkomstig van één van de "eigenaars" van de video. Die persoon
was iemand afkomstig uit één van de Balkanlanden, iemand die met
onvoldoende respect was behandeld door de FPÖ en door Strache
persoonlijk. Voor hem was de productie van de video niet alleen een
kwestie van (te verwachten) hoge verdiensten, maar ook van
genoegdoening.
Waarschijnlijk - vanwege de steeds weer terugkerende contacten tussen
beveiligingsbedrijven en inlichtingendiensten, wisten bekende agenten
van de inlichtingendiensten van deze video af, en ze hadden misschien
al een volledige kopie van de productiesite op Ibiza (vooral omdat het
huis in hun kringen erg bekend was).
De man van het schouderklopje raadde de producenten aan de video
voorlopig te "begraven", om het wellicht op een later tijdstip te
kunnen gebruiken. Dat latere tijdstip kwam: in maart/april van dit
jaar.
Een nieuwe poging de video te verkopen.
De vier informatie-verkopers (van hun eigen videoproductie) waren het
erover eens: nú is het cruciale tijdstip. De komende EU-verkiezingen
bieden een geweldige kans om één of meer kopers te vinden. De
Oostenrijkse firma nam advocaat Ramin Mirfakhrai over. Hij aarzelde
niet om de video zelf aan te bieden aan bekende media in Oostenrijk en
hij eiste daarvoor hoge bedragen.
Hij bood de "Ibiza-video" ook aan aan een lobbyist van STRABAG - voor
ongeveer vijf miljoen euro in de zomer van 2017. Naar nu blijkt had
de lobbyist enkele fragmenten uit de video gezien, maar hij weigerde.
de deal te sluiten. De vraagprijs was "idioot hoog", en
bovendien betaalt STRABAG nooit voor chantage. Hij zou de topman van
STRABAG Hans Peter Haselsteiner niet over de video hebben verteld,
maar pas ná de publicatie ervan. Dat bevestigde Haselsteiner volgens
een persbericht.
Het slijten van de video in Oostenrijk lukte dus niet.
Meerdere personen uit Wenen die afwisten van de video hebben toen
dringend geadviseerd om ermee de boer op te gaan in Duitsland. De
detective Julian Hessenthaler had beroepsmatig contact met
verschillende advocaten, een advocatenkantoor in München en ook met
een advocatenkantoor in Berlijn, een zeer bekend advocatenkantoor in
Duitsland, dat vaak te maken had met processen op het gebied van
mediawetgeving. Op de (verdwenen) website van Hessenthaler zijn in
Web archieven
nog
aankondigingen van die website te vinden, waarin bijvoorbeeld wordt
verklaard dat van zijn klantenkring ook de BMI (Bundesministerium für
Inneres) en de BKA (Bundeskriminalamt), evenals buitenlandse
regeringen, deel uitmaakten (!).
Het in Berlijn gevestigde advocatenkantoor "Johannes Eisenberg, Prof.
Dr. med. Stefan King, Dr. Stefanie Schork" was de mogelijke
vertegenwoordiger van Julian Hessenthaler. De (volgens bronnen
geloofwaardige) informanten beweren nu dat Julian Hessenthaler dit
advocatenkantoor heeft gevraagd om hem te helpen bij de verkoop van de
video aan de media in Duitsland of aan politieke groeperingen of dito
partijen.
Al aan het begin van dit jaar werd dit geïnitieerd door Julian
Hessenthaler, maar slechts ongeveer twee maanden vóór de
EU-verkiezingen kwam alles in een stroomversnelling. De advocaten
gaven aan een geïnteresseerde partij gevonden te hebben. Het gaat om
een vereniging die bereid is om de video te kopen als
mediaprofessionals het interessant vinden.
In Berlijn werd toen een vertoning van de hele 7-uur durende video
georganiseerd, waarbij de vraagprijs voor de video op 1,5 tot 2
miljoen euro werd vastgesteld. De vertegenwoordigers van de vereniging
waren echter niet bereid om de hoge vraagprijs te betalen, maar wilden
de video hoe dan ook kopen. Julian Hessenthaler en de vereniging
kwamen een koopsom overeen van 600.000 euro.
Julian Hessenthaler wilde echter niet de hele video vrijgeven, maar
slechts zeven geselecteerde fragmenten. Deze zeven geselecteerde delen
uit de totale video konden door de vereniging en de media zelf worden
uitgekozen en deze werden vervolgens overgedragen aan de vereniging.
De producenten behielden het eigendom over de hele video en zij
beweren dat niemand - althans voor zover zij weten - de hele video tot
hun beschikking heeft. Omdat echter inlichtingendiensten en andere "kopieerders"
toegang hadden tot videoapparatuur bij en in het huis op Ibiza kan men
niet voor de volle 100% garanderen dat deze partijen het niet
hebben.
Het centrum voor politieke schoonheid.
Vervolgens werd een contract van 18 pagina's opgemaakt in het
advocatenkantoor in Berlijn en ondertekend door de vertegenwoordigers
van de vereniging en Julian Hessenthaler namens zijn bedrijf. Deze
vereniging is het Centrum voor Politieke Schoonheid (ZPS).
Eergisteren werd door informanten uitdrukkelijk bevestigd dat het
inderdaad deze vereniging is. Maar toen kwamen er problemen ten
aanzien van het betalingsproces. De betrokken partijen wilden een
belastingvriendelijke afhandeling,maar aan de andere kant
officieel over de ontvangen gelden beschikken. Aanvankelijk werd door
de vereniging een oplossing bedacht: het zou dan zogenaamd gaan om de
aanschaf van een oud maar goedkoop schilderij. Het schilderij zou dan
door een expert moeten worden opgewaardeerd tot 600.000 euro en deze
aankoopprijs zou dan naar de verkoper van de video moeten gaan.
Het lukte hen evenwel niet een expert te vinden die de opwaardering
wilde uitvoeren. Toen kwamen partijen op het idee om in gouden munten
van Krugerrand te betalen. De gouden schat werd daadwerkelijk
overgedragen, waarbij, zoals in de praktijk bleek, het weer terug
veranderen in geld niet zo gemakkelijk ging als de gelukkige
schatzoekers hadden gedacht.
Het politieke belang, vertegenwoordigd door de vereniging, kwam
hoogstwaarschijnlijk door een impulsieve reactie uit de Weense
politieke kringen, evenals het besluit om de video in Duitsland te
verspreiden. De media-exploitatie - op het best mogelijke moment vóór
de EU-verkiezingen - was vanuit het huidige perspectief en ook vanuit
het oogpunt van de informanten een bijzonder zeer succesvolle actie.
De huidige status en strafrechtelijke gevolgen.
Oostenrijkse onderzoeksjournalisten hebben de toezegging gekregen dat
een exclusief interview met het hoofd van het beveiligingsbedrijf in
München, Julian Hessenthaler, op korte termijn kan plaatsvinden. We
moeten dus afwachten.
De advocaten van de videoproducenten en de belangrijkste beïnvloeders
van de EU-verkiezingen, denken de insiders, geloven dat dit, met
uitsluiting van mogelijke kleine inbreuken op de gegevensbescherming
tot nu toe, niet relevant is. Volgens de informanten die over deze
zaak bijzonder geloofwaardig hebben gelekt en ook beweringen konden
boekstaven aan de hand van sms-berichten, zijn er momenteel
verschillende belanghebbenden, die een bedrag van 2 tot 3 miljoen euro
voor de hele video willen betalen.
De eigenaars van de video hebben besloten om niet meer met dergelijke
producties te gaan werken en willen er alles aan doen om terug te
keren naar hun traditionele activiteiten met bekende industriële
klanten. Ze verklaarden dat ze in geen geval en voor geen geld de
video zullen verkopen, vooral omdat hun advocaten ook hebben opgemerkt
dat de verkoop van de hele video strafrechtelijk van groot belang kan
zijn. Zij zouden van plan zijn de video te willen vernietigen.
Het "Centrum voor Politieke Schoonheid" - een Duitse vereniging die
zich inzet voor politieke kunst en als een mogelijke klant van de
"Ibiza video" wordt genoemd - heeft gisteren via Twitter elke
betrokkenheid ontkend.
Het bouwbedrijf Strabag heeft onbedoeld een rol gespeeld in de affaire
rondom de Ibiza-video. Heinz-Christian Strache zei in juli 2017, toen
hij FPÖ-partijleider was, in de discussie met de vermeende Russische
oligarchie-nicht en ex-FPÖ clubbaas Johann Gudenus: "Het eerste wat ik
bij een regeringsdeelname kan zeggen, is: Haselsteiner krijgt geen
opdrachten meer." (Hans Peter Haselsteiner is mede-eigenaar en ex-CEO
van het bouwbedrijf).
Haselsteiner zegt in een interview met de STANDARD dat hij een paar
dagen geleden gecontacteerd werd door Zoltán Aczél. De lobbyist, eens
algemeen secretaris van het Liberaal Forum, adviseert Strabag al enige
jaren over de Oost-Europese sector en heeft ook het agentschap
Eurocontact geëxploiteerd. Volgens Haselsteiner vertelde Aczél hem
onlangs dat "Aczél daadwerkelijk de Ibiza-video werd aangeboden".
Aczél had geweigerd en het aanbod niet aan Strabag of rechtstreeks aan
Haselsteiner doorgestuurd of aangeboden.
"Omdat hij wist dat ik dat niet zou accepteren", zei Haselsteiner.
Haselsteiner heeft zelf pas een paar dagen geleden over deze kwestie
gehoord. Strabag toont hoe dan ook toenemende ergernis om te worden
betrokken bij de Ibiza-zaak: uit de omgeving van het bouwbedrijf is te
horen dat de SPÖ verbindingen probeert te leggen tussen Strabag en
Ibiza-gate.
De vraag is wat de (inmiddels ex)bondskanselier Kurz van de video
afgeweten heeft, en in hoeverre er een politiek spel is gespeeld. Met
Strache en Gudenus zijn de twee belangrijkste architecten van de as
Wenen-Moskou geneutraliseerd - door een Bosnische actrice (die in onze
mainstream media ook nog steeds als Russin wordt aangemerkt).
De Oostenrijkse minister van Binnenlandse Zaken Kickl moest ook het
veld ruimen om de Oostenrijkse inlichtingendienst van de "Russische"
greep op de FPÖ verlost te krijgen. Of het ontslag van de andere FPÖ-ministers
en de omverwerping van ECFR-lid Kurz gepland was, is twijfelachtig.
President Van der Bellen heeft inmiddels een tijdelijke bondskanselier
kunnen benoemen: Hartwig Löger.
Justitie in Oostenrijk doet onderzoek naar deze zaak, maar wil (nog)
geen details kwijt, hangende het onderzoek. De geheime diensten spelen
ongetwijfeld ook een rol in deze affaire. Omdat de video in de vuile
politieke campagne gedurende de zomer van 2017 blijkbaar te koop werd
aangeboden aan partijkringen en een groep, had ook het Bundesamt für
Verfassungsschutz und Terrorismusbekämpfung (BVT) hiervan op de hoogte
moeten zijn.
Al op zaterdag 25 mei stelde ex-minister van Binnenlandse Zaken
Herbert Kickl in een interview op
oe24.tv
dat er
waarschijnlijk banden zijn tusssen Ibiza-gate en het BVT.
Kickl's reflecties zijn niet de enige in de Ibiza-affaire waarin het
Federaal Bureau voor de bescherming van de grondwet en de strijd tegen
het terrorisme (BVT) een rol spelen. Al op 21 mei schreef het
online magazine XlargE:
"In feite heeft XlargE Magazin explosieve informatie van geheime
bronnen, volgens welke in juli 2017 een Russische vrouw met een Duits
paspoort en verschillende medewerkers van de BTV (bedoeld wordt
waarschijnlijk BVT - red.) bijna tegelijkertijd, zelfs onder haar
eigen naam, naar Ibiza reisde."
Meer informatie over de mogelijke betrokkenheid van het ministerie van
Binnenlandse Zaken bij Ibiza-gate
hier.
De verborgen video-opname van personen is naar Spaans recht niet
strafbaar. "Het opnemen van een zelf gehouden gesprek is niet
strafbaar, omdat degenen die het hebben oopgenomen, hebben deelgenomen
aan het gesprek", zegt René Kuppe van het Instituut voor juridische
filosofie van de Universiteit van Wenen aan de krant KURIER. "Iemand
is om zo te zeggen meester van zijn eigen gesprek en dit geeft iemand
het recht om het gesprek te documenteren. Wie niets weet over de
video, draagt zelf de risico's, omdat hij zijn gesprekspartners
vrijwillig heeft gekozen. De opname van "intieme en vertrouwelijke
details" is evenwel ook in Spanje verboden.