Wetgeving gericht op nepnieuws is niet ongevaarlijk. Ze beschermen het publiek niet. Ze zijn nutteloos. En ze lenen zich voor het uitoefenen van censuur. Gezien deze factoren is het moeilijk te geloven dat er buiten politici ook nog andere mensen voorstander zijn van dit soort wetten, denken dat die te goeder trouw zijn, maar verblind worden door goede bedoelingen en vage logica. Overal waar die wordt toegepast, hebben zedat soort wetten rechtstreeks geleid tot van overheidswege actie ondernemen tegen politieke tegenstanders, dissidenten en activisten. Het wordt gedaan onder het mom van de nationale veiligheid en de bescherming van het publiek, maar uiteindelijk verliezen de burgers stap voor stap hun grondwettelijke rechten.
We zijn behoorlijk bezorgd over de pogingen (en méér dan dat) van
westerse regeringen om de grondrechten van de burgers beetje bij
beetje te slopen. Er gaat geen week voorbij of we lezen wel van
voornemens, plannen of wetsvoorstellen die - onder het mom van de
strijd tegen terrorisme, om maar eens een open deur te noemen - dat
moeten regelen.
Het is ook de reden dat wij op dit vlak kijken naar de
ontwikkelingen in andere landen in de wereld. Vaak zijn die namelijk
een voorbode van wat ons in het Westen mogelijk te wachten staat.
Politici kunnen namelijk nogal eens op (verkeerde) ideeën gebracht
worden, of ze eigenen zich die zelfs toe.
Een voorbeeld waar we het even over willen hebben is
de nepnieuwswet
die in Singapore is aangenomen. Het is niet alleen maar een
kritiekgericht, spraakmakend stuk wetgeving dat is aangenomen onder
het mom van het bieden van een betrouwbaardere sociale media-ervaring
aan de burgers. Het is voor de overheid ook een handig instrument voor
méér binnenlandse bewaking, zoals bijvoorbeeld Jennifer Daskal meldt
voor de
New York Times:
The law could be used to require any company that operates as an
“internet intermediary” — including search engines, social media
companies, and messaging services — to keep records of what users
view. But it doesn’t stop there. While it’s unclear how the new law
will be enforced, it even appears to leave room for the government to
require encrypted messaging services like WhatsApp or iMessage to
identify who said what to whom.
Vrij vertaald:
De wet kan worden gebruikt om van elk bedrijf dat als een "internetbemiddelaar"
opereert - inclusief zoekmachines, sociale-mediabedrijven en
berichtenservices - eisen dat ze bijhouden wat gebruikers zien. Maar
daar stopt het niet. Hoewel het onduidelijk is hoe de nieuwe wet zal
worden gehandhaafd, lijkt het er zelfs op dat het voor de overheid
ruimte open laat dat versleutelde berichtenservices zoals WhatsApp of
iMessage bekendmaken wie wat zei tegen wie.
Wat dit te maken heeft met het controleren van "nepnieuws" mag Joost
weten. Maar "nep-nieuws" -wetgeving gaat nooit echt over het opsporen
en verwijderen van nepnieuws. Het gaat vooral over het beheersen van
wat mensen online zien (en doen) en bieden een handige dodemansknop
voor alles wat overheden niet willen zien doorgegeven via internet.
De wet staat de overheid toe om de verwijdering van inhoud te eisen
die de officiële informatie van de overheid ondermijnt. Dit is geen
maas in de wet of een onverwacht neveneffect.
Het is de bedoeling
van de
wet. Elke minister kan een verzoek tot inhoudsverwijdering indienen
als hij iets ziet dat volgens hem "democratische processen of de
samenleving ondermijnt".
Politici zeggen dat deze nieuwe wet zich niet zal richten op kritiek,
satire of parodie. Maar dat is vaker gezegd bij soortgelijke wetten,
die zijn gericht op kritiek, satire en parodie. De Singaporese
overheid zal beslissen wat wel of niet "waarheid" is en
dienovereenkomstig handelen.
Volgens het wetsvoorstel kunnen straffen voor sommige overtredingen
leiden tot boetes tot ongeveer $ 44.000 en een gevangenisstraf van
maximaal zes jaar voor individuen, of boetes van maximaal ongeveer $
738.000 in "elk ander geval".
Verwijderingseisen zouden het laatste redmiddel moeten zijn. Het
eerste antwoord op vermeend nepnieuws is de uitgifte van een
correctiemelding - nogmaals: zoals dat wordt geëist door de
Singaporese overheid. Dit is veel minder draconisch dan de eis tot het
verwijderen van bepaalde inhoud, maar deze manier van reageren heeft
zijn eigen soort problemen. De wet vereist méér dan het toevoegen van
een correctie aan vermeend nepnieuws. Het eist ook van tech-bedrijven dat zij ervoor zorgen dat iedereen die het vermeende
nepnieuws heeft bekeken op de hoogte is van de correctie. Dit zal
resulteren in het creëren en onderhouden van een infrastructuur van
web-tracking, uitsluitend ten behoeve van de overheid.
Correction notices effectively require websites to track those who
post, look at and might be influenced by or attracted to a “false”
statement. They can be ordered to identify all those who looked at the
infringing material even before it was labeled troubling. They must
then send out correction notices to these prior viewers, or risk hefty
fines and even jail time.
Vrij vertaald:
Correctie-aankondigingen vereisen effectief dat websites degenen
volgen die berichten plaatsen, die ze bekijken en er mogelijk door
worden beïnvloed, al dan niet aangetrokken door een "valse" verklaring.
Ze kunnen worden bevolen om iedereen te identificeren die naar het
inbreukmakende materiaal heeft gekeken, nog vóórdat het als
verontrustend werd bestempeld. Ze moeten dan correctieberichten sturen
naar deze eerdere kijkers, of riskeren hoge boetes en zelfs
gevangenisstraf.
Zodra bedrijven gegevens van alle Singaporese gebruikers bewaren om te
voldoen aan de nepnieuwswet, kunnen ze niet geloofwaardig beweren dat
ze deze informatie niet hebben als de overheid ze om andere redenen
begint op te eisen. Het omvat méér dan alleen nieuwsbronnen en
sociale mediasites. Het heeft ook betrekking op "nepnieuws"
dat ergens
anders kan worden geplaatst, inclusief commentaarthreads en
review-sites.
Waar het vandaag de dag om draait is dat één van de zaken waar elke
overheid in geïnteresseerd is, is ervoor zorgen dat de top van het
grote bedrijfsleven, de financiële sector en donateurs kunnen doen wat
ze willen, zonder dat het publiek dat te weten komt en er vragen over
kan stellen, terwijl "gewone" mensen niets kunnen doen zonder te
worden vervolgd en uiteindelijk bestraft! We leven in het nieuwe
tijdperk van de wereldwijde dictatuur en als er geen ingrijpende
wijzigingen plaatsvinden zullen we er niets aan kunnen doen, omdat
heersende politici innig samenwerken om ervoor te zorgen dat degenen
die zich verzetten, uit beeld verdwijnen.
De mainstream media en sociale media verlenen volop hand- en
spandiensten. Zo is het aantal keren niet meer te tellen dat Twitter
content heeft verwijderd of gebruikers geblokkeerd vanwege vermeende
"hate speech", ook al zo'n open deur om mensen de mond te snoeren.
Terrorisme, kinderen, auteursrecht, misdaad in het algemeen,
nep-nieuws (en de ergste vorm daarvan: oorlogspropaganda): het leidt
allemaal uiteindelijk tot (internet)censuur en de vernietiging van
burgerlijke vrijheden (vrijheid van geweten, vrijheid van pers,
vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van
vergadering, het recht op veiligheid en vrijheid, het recht op
privacy, het recht op gelijke behandeling volgens de wet en een
eerlijk proces, en het recht op leven).
En wat betreft Singapore: opzettelijk of niet, de
Singaporese overheid heeft nepnieuws gebruikt
(de commissie achter de wetgeving had de feedback die zij tijdens een
openbare hoorzitting had ontvangen, ernstig geredigeerd) om een
internetbewakingsprogramma in het leven te roepen. Het beste voor die
regering is dat het nog geen cent kost om het te implementeren. Het zal
gratis worden uitgevoerd door technologie-bedrijven die dan ook nog
boetes moeten betalen als de overheid beslist dat ze niet goed
nep-nieuws bestrijden.
