Gebroken link? Meldt het ons!

Tankers in Golf van Oman: aanval of false flag?

De Perzische Golf is sinds de Iraanse revolutie in 1979 een kruitvat. Maar de afgelopen 40 jaar zijn er geen aanvallen op tankers geweest, ongeacht wie er oorlog tegen hen heeft gevoerd of wie door wie werd gesanctioneerd.
De olie-export is voor iedereen belangrijk. O.K., er waren wel bedreigingen, maar er gebeurde nooit iets. Tot een maand geleden.

We weten nog dat begin mei 2018 de Amerikaanse president Donald Trump de nucleaire overeenkomst met Iran verbrak. De EU-landen zijn er in wollige bewoordingen voorstander van om de overeenkomst te handhaven, maar zij doen niets om zich eraan te houden. Dat komt omdat zij zich hebben vastgelegd in de overeenkomst om de handel met Iran te hervatten. Dat doen zij niet onder druk van de VS, want ze bieden geen afrekeningssysteem aan waardoor de handel kan worden afgewikkeld. En zonder betaling vindt er geen handel plaats, zoals u weet. De EU schendt dus óók de overeenkomst.

Iran is zeer geduldig geweest en heeft Amerikaanse sancties en de passiviteit van de Europese Unie een jaar aangezien alvorens het land begin mei aankondigde dat het geen deel meer uitmaakt van de overeenkomst. Overigens is dat zijn recht, omdat de overeenkomst hem in staat heeft gesteld om precies dat te doen, ingeval een staat namelijk opnieuw sancties oplegt. Maar in plaats van daar op te wijzen, hebben politici en de mainstream media in Europa het over een "onaanvaardbaar ultimatum" uit Iran.

De Verenigde Staten hadden al in april een tweede vliegdekschipgroep naar de Golf gestuurd en bedreigden Iran met oorlog in geval van "provocaties". Zoals de geschiedenis herhaaldelijk heeft aangetoond, vinden dergelijke provocaties gewoonlijk plaats net op het moment dat de VS met oorlog hebben gedreigd. Dat gebeurde bijvoorbeeld ook met Syrië, waar Obama zijn rode lijn had getrokken en Syrië werd bedreigd met een Amerikaanse aanval als Assad gifgas zou gebruiken. En ziedaar, kort daarna kwamen de VS met het "bewijs" voor het eerste gebruik van gifgas. Zoals we vandaag de dag weten was het niet Assad die het had gebruikt.

Hetzelfde gebeurde met Iran. Nauwelijks had de VS zijn dreigement uitgesproken, of voor het eerst werden tankers in de Golf gesaboteerd. En opnieuw vroegen de mainstream media (en politici) zich af of Iran net zo levensmoe is als Assad vermoedelijk was. Zou het onmiddellijk na een Amerikaanse oorlogsdreiging een oorlog provoceren?  Wat zou Iran te winnen hebben? Niets, maar zelfs veel te verliezen. In de VS zijn de haviken echter blijkbaar vastberaden, in de personen van Bolton en Pompeo. Alleen Trump trapt nog steeds op de rem.

Twee olietankers waren donderdagochtend in de Golf van Oman in nood, na te zijn aangevallen. Als gevolg hiervan begon de aanvalscampagne van de VS, Israël en enkele Arabische monarchieën tegen Iran weer aan te trekken. Slechts een maand geleden, op 12 mei, hadden zich in dezelfde regio aanvallen met magnetische mijnen tegen vier tankers voorgedaan, twee van Saudi-Arabië, één van de Verenigde Arabische Emiraten en één van Noorwegen. Er was schade in de vorm van gaten tot drie meter in de zijwanden van de schepen, maar er vielen geen slachtoffers.


De nu twee getroffen tankers zijn de Front Altair en de Kokuka Courageous.

De Front Altair was beladen met nafta in de haven van Ruwais Emiraten en op weg naar Taiwan. Er zouden drie explosies op het schip hebben plaatsgevonden. De Kokuka Courageous werd boven de waterlijn geraakt, wat een torpedo-aanval uitsluit. De rederij vermoedt mijnen. Normaal torpedo's of anti-schip raketten, die alle landen in de regio hebben, zouden de schepen gemakkelijk tot zinken hebben kunnen brengen.
Dat was duidelijk niet de bedoeling van de aanvallen.
De Kokuka Courageous heeft Japanse eigenaars en de explosies vonden plaats precies tijdens een vergadering van de Japanse regering met Imam Khamenei. Het schip was gecharterd door een Duitse rederij en voer onder de Filippijnse vlag. De tanker kwam uit de Saoedische haven van Al-Jubail, waarbij methanol werd geladen.
De chemicaliëntanker was twee keer aangevallen. De eerste aanval had een brand in de machinekamer veroorzaakt, waarvan de bemanning  in staat om die zelf te blussen. Drie uur later werd het schip opnieuw aangevallen. Toen verliet de bemanning het schip.


De VS zijn weer op de bekende toer gegaan: ditmaal hebben zij de "proof video" (hierboven) gepubliceerd. Er wordt beweerd dat het bewijst dat Iraanse revolutionaire bewakers een magnetische mijn hebben verwijderd van een van de schepen omdat het niet is geëxplodeerd en om sporen te verwijderen. Hier zou elke specialist of journalist goed naar moeten kijken, want er is hier duidelijk sprake van ernstige manipulaties.
We zien op heel amateuristische wijzen de "revolutionaire bewakers" het schip naderen, waarbij men weet dat er gemakkelijk een explosie kan plaatsvinden, vooral omdat dit soort mijnen onvoorspelbaar zijn, en omdat de naburige explosieven wèl ontploften en die ene - ondanks de schok - intact was. En bovendien, wat voor zin zou het moeten hebben om magnetische mijn te verwijderen?
Als het een specifiek ontwerp is, bewijst dat niets, omdat de VS zeker genoeg materiaal hebben voor een false flag-aanval, en misschien, heel misschien, heeft een bewaker ook wel zijn ID-kaart uit de mijn vergeten te halen.
Nee, die verwijderingsactie heeft alleen zin als je de vijand wilt laten zien dat je zelf schuldig bent en tegelijkertijd zo stom bent dat je denkt dat je niet gefilmd wordt in een zeestraat waar de schepen bijna tegen elkaar botsen.
En afgaande op de kwaliteit van het materiaal zou hier ook sprake kunnen zijn van eenoefening in noem maar wat: de Oostzee.

Ook worden door de mainstream media volop leugens verspreid. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo - die in het verleden ook regelmatig de waarheid naar zijn hand zette, beweerde dat geen enkel ander land in de regio het vermogen en de professionaliteit heeft om zo'n "aanval" uit te voeren. Dit is een flagrante leugen, omdat de VS daar rond varen met hun ultramoderne apparatuur. Beide schepen kwamen bovendien uit beschermde en bewaakte havens in de VS. Het hechten van een magnetische mijn aan een schip dat in de haven is aangemeerd, is ook niet ondenkbaar.

Ook verschenen in de mainstream media berichten dat de olieprijs omhoog schoot en dat de automobilist het snel in zijn portemonnee zou voelen. Dit is vreemd omdat de prijs voor een vat ongeveer $ 60 is, terwijl het in oktober 2018 nog steeds meer dan $ 80 was. Zelfs aan het einde van april 2019 was het nog steeds meer dan $ 75. De prijs is niet erg hoog, maar relatief laag (en dat u dat niet aan de pomp merkt heeft andere redenen). Zou het ook een motief kunnen zijn voor die aanvallen?

De Verenigde Staten volgen de inmiddels standaard westerse gewoonte die meer tot een traditie is geworden: beschuldigen zonder enige beperkingen - en natuurlijk totaal geen bewijs - dat Iran achter de aanslagen zit. We hebben het gezien bij de affaire Skripal, de chemische aanvallen in Syrië, de Russische bemoeienis bij westerse verkiezingen, noem maar op...... Het principe van "onschuldig tot het tegendeel bewezen is", is al lang geleden in de kliko gegooid.

Gisterochtend lezen we dat de Japanse tanker-operator ontkent dat het betrokken schip getroffen is als gevolg van een torpedo-aanval. De bemanningsleden hadden vóór de explosie "vliegende voorwerpen" gezien. Maar misschien is Iran erin geslaagd om vliegende magnetische mijnen uit te vinden?

Wat precies gisteren gebeurde, bleef in het begin onduidelijk. Hoewel er in Teheran werd gezegd dat in totaal 44 bemanningsleden waren opgenomen door Iraanse schepen, lijken ook ndere landen betrokken te zijn geweest bij reddingsoperaties. Zelfs simpele feiten, zoals de eigenaars van de twee tankers en hun bestemmingen, werden verschillend gemeld. Er werd bijvoorbeeld beweerd dat één van de schepen naar Singapore onderweg was en de andere naar Taiwan. Afwijkend hiervan zei de Japanse minister van industrie Hiroshige Seko zonder verdere details te noemen dat beide schepen "Japan-gerelateerde vracht" aan boord hadden.

Dit doet bij ons een lampje branden en vestigt de aandacht op de politieke achtergrond van de spectaculaire gebeurtenissen: sinds woensdag is Shinzo Abe het eerste Japanse regeringshoofd (sinds 41 jaar) in Teheran. Op donderdagochtend ontmoette hij de "revolutionaire leider" Ali Khamenei. Het vooraf aangekondigde doel van dit staatsbezoek was het handhaven en versterken van de dialoog met Iran. Als de beschuldigingen van Pompeo voor Japan geloofwaardig zouden zijn en als Iran een Japans schip op een schaamteloze manier zou hebben aangevallen, zou het dan niet voor de hand liggen dat Abe zijn reis onmiddellijk zou afbreken?

Dit alles roept de vraag op wie op dit moment mogelijk geïnteresseerd zou zijn in terroristische daden die deze dialoog verstoren of in gevaar brengen, of op zijn minst een duidelijk antwoord: de Iraanse regering, de Iraanse staat zéker niet. De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammed Jawad Sarif beschreef daarom de timing en omstandigheden van de aanvallen als "verdacht". Al na de aanslagen van 12 mei benadrukte Sarif dat een dringend noodzakelijke politieke conclusie was om de "regionale dialoog" te bevorderen en een forum te vormen voor de landen die aan de Perzische Golf grenzen. Naast Iran zijn dit onder meer het buurland Irak, maar ook Koeweit, Bahrein, Qatar, Oman en vooral Saoedi-Arabië.

Iran kan niet geïnteresseerd zijn in een oorlog tegen de VS, die waarschijnlijk ook Saoedi-Arabië en mogelijk Israël aan hun zijde hebben. Maar er zijn haviken in Israël die al langere tijd een militair hard optreden tegen Iran willen. Saoedi-Arabië zou ook geïnteresseerd zijn in het uitschakelen van zijn belangrijkste rivaal in de regio, middels een door de Amerikanen begonnen oorlog. En niemand kan zeggen hoe sterk de haviken in Washington de CIA beïnvloeden.
Er zijn dus genoeg inlichtingendiensten die geïnteresseerd zijn in het organiseren van een dergelijk incident om een aanleiding voor een oorlog tegen Iran te fabriceren. Het zou er niet voor het eerst zijn, denk maar aan de Golf van Tonkin. In die tijd hebben de Verenigde Staten vrijelijk aanvallen op hun schepen verzonnen om een reden te hebben voor deelname aan de oorlog in Vietnam.
En dus is het niet verrassend dat de Verenigde Emiraten onlangs hebben gemeld dat achter de sabotage van de tanker een geheime dienst schuilt. Alleen welke dienst dat zou moeten zijn wilden ze niet vertellen. Dit werd wel gedaan door de Amerikaanse veiligheidsadviseur Bolton, die zei dat hij bewijs had van de betrokkenheid van Iran. Zoals we hierboven schrevenij heeft hij die bewijzen nog niet geleverd.

Ondanks al deze inspanningen is Donald Trump nog steeds niet bereid Iran aan te vallen, en de wereldgemeenschap is niet enthousiast over dergelijke plannen. Het was te verwachten dat er een nieuwe, gewelddadiger provocatie zou komen, en zie daar: er werd dus gemeld dat twee tankschepen niet alleen werden gesaboteerd zonder veel schade aan te richten, maar dat twee tankschepen blijkbaar werden getorpedeerd door onderzeeërs. Iran móet dat hebben gedaan..... maar nogmaals willen we weten: wie heeft belang bij een oorlog in de Golfregio.
Er zijn drie landen: eerst de VS, die ook graag de Iraanse oliebronnen willen controleren. Als tweede: Saoedi-Arabië, dat graag zijn rivalen in de regio zou willen kwijtraken, en ten derde, Israël, dat al jarenlang aanringt op een oorlog tegen Iran. Deze eenvoudige connectie vinden we maar mondjesmaat aanwezig in de gevestigde media.
Israël en Saoedi-Arabië kunnen niet wachten dat Iran wordt aangevallen. Toen Barack Obama nog Amerikaans president was, weigerde hij deel te nemen aan een dergelijk oorlogsavontuur. Israël was en is echter afhankelijk van de deelname van de VS, omdat alleen dan de Iraanse raketfaciliteiten na de nucleaire faciliteiten kunnen worden vernietigd. Obama koos koos eieren voor zijn geld, en voor diplomatie - succesvol - wat resulteerde in het sluiten van de nucleaire deal met Iran - die door de Amerikanen dus vrij snel nadat Obama gewieberd was, opgezegd werd.
Saoedi-Arabië: het land dat met de steun van de VS meer dan 80.000 Jemenitische burgers heeft gedood en miljoenen mensen hebben uitgehongerd.

Donald Trump staat bekend om zijn bikkelharde opstelling vóórdat hij onderhandelingen aangaat voor diplomatieke oplossingen. Zie bijvoorbeeld  in het geval van Noord-Korea en de leider van dat land Kim. Met zijn herroeping van de nucleaire overeenkomst van Iran heeft de Amerikaanse niet alleen internationale kritiek gekregen, maar heeft hij ook aangetoond dat hij niet afhankelijk is van de Amerikaanse verplichting zich aan verdragen te houden. Neem het geval van de stelselmatige uitbreiding van de NAVO naar het oosten.

De ergste vijanden van Trump zijn niet waar dan ook op de aardbol te vinden, ze opereren in de VS zelf. Het is het militair-industriële complex, de "Deep State" en de financiële sector, die bijzonder nauw verweven zijn. Vooral in het geval van Iran mag de "Israel Group" niet worden onderschat. De verzameling van Trump-vijanden in de VS is zó krachtig dat die zelfs de "Israëlische groep" niet tot een vijand kan maken. Het is niet alleen in de VS een belangrijke machtsfactor, en de vraag is dus of de agenda van Trump tegen Iran door hen bepaald wordt?

De manier waarop Trump met Iran omgaat heeft het Amerikaanse leger gedwongen om specifiek met een wapencampagne tegen Iran bezig te gaan. Dit omvat ook rekening te houden met de duidelijke boodschap van China en Rusland dat zij niet langer toestaan dat de VS "gewoon" staten aanvallen en vernietigen.

Trump en "we lied, we cheated, we stole" Mike Pompeo en dienstplichtontwijker John Bolton willen een regimewijziging met volledige stopzetting van elk nucleair programma - voor altijd. Daarbij willen ze ook graag voldoen aan de eisen van Israël en Saoedi-Arabië - de Amerikaanse wapenlobby is inderdaad bijzonder machtig.
De gedachten gaan uit naar bijvoorbeeld de volgende acties:
- het bewerkstelligen van een opstand van het Iraanse volk
- een voorwendsel creëren voor een militaire aanval door bijvoorbeeld:
  - vermeende of daadwerkelijke agressieve acties van Iran tegen scheepvaart in de Straat van Hormuz
  - of door de hervatting van het nucleaire programma.
Het lijdt geen twijfel dat de bevolking van Iran zwaar lijdt onder de sancties - zo schommelt de inflatie nu rond 60%.

Iran, met iets minder dan 80 miljoen inwoners, ligt net achter Egypte (97 miljoen). Qua gebied achter Saudi-Arabië, dat slechts 34 miljoen inwoners telt. Als enige staat in het Nabije en Midden-Oosten heeft Iran het vermogen om zijn eigen technische ontwikkelingen door te voeren, bijvoorbeeld in rakettechnologie of voor elektronische stoorinrichtingen. Hoe ver de Iraanse militaire technologie is gevorderd, is moeilijk in te schatten, maar ze hebben al Amerikaanse drones gevangen en veilig aan land gebracht. Het is duidelijk dat ze in staat zijn om het hele gebied rond de Arabische Golf te beheersen met raketten en/of straaljagers, met zelfontwikkelde wapens. Ongetwijfeld kunnen ze de Straat van Hormuz onbegaanbaar maken voor schepen, voor olietankers en oorlogsschepen.

Verschillende Amerikaanse "denktanks" hebben ook met deze problemen te maken gehad. Hun resultaten zijn verwoestend - voor de VS. Er wordt al uitgegaan van eigen verliezen, die rond de tien procent zouden uitvallen. Een invasie door grondtroepen is helemaal niet in het voordeel van de Amerikanen. Het enige dat kan worden bereikt is de complete vernietiging van de Iraanse infrastructuur en productiefaciliteiten, en dan ook nog alleen als kernwapens worden ingezet. Maar dat zou, volgens de duidelijke verklaring van sommige denktanks, de VS tot een internationaal besmette "schurkenstaat" maken. De conclusie is dat de VS zich geen oorlog of agressieoorlog tegen Iran kunnen veroorloven.
 

Laten we even kijken naar het belangrijkste dominantie- en aanvalswapen van de Verenigde Staten: de vliegdekschepen. We kunnen gerust stellen: als het eerste Amerikaanse vliegdekschip tot zinken is gebracht door vijandelijke acties, is dat het begin van het einde van het Amerikaanse rijk. Hoe reëel dat gevaar is?  Erg reëel! Al in de late jaren tachtig was het Pentagon geschokt toen zij beelden onder ogen kregen, genomen door de periscopen van onderzeeërs, die hun vliegdekschipen lieten zien in ideale lanceringsposities. De foto's kwamen van de Duitse marine en van de Chinezen. Beiden waren erin geslaagd om onopgemerkt binnen te dringen in de Aircraft Carrier Association. In geval van nood zouden ze die vliegdekschepen tot zinken hebben kunnen brengen.

Nu weten we niet in hoeverre Iran zelf geschikte onderzeeërs tot haar beschikking heeft of dat het bijvoorbeeld onderzeese wapens heeft geïnstalleerd in de Straat van Hormuz, waarmee ze een vliegdekschip al bij de ingang van de Arabische Golf kunnen laten zinken. Het maakt niet uit, omdat onderzeeërs onderwater opereren en het niet gemakkelijk is om hun oorsprong te achterhalen, vooral als ze klein zijn. Is het nogal vreemd om te veronderstellen dat China of Rusland in het geheim met dit wapen kunnen ingrijpen om hun aankondiging uit te voeren, niet langer Amerikaanse agressie toe te staan?

Daarnaast is het zo dat schepen die Iran proberen aan te vallen een mooi doelwit vormen. Sommige raketten kunnen nog steeds door hen worden onderschept, maar als tientallen tegelijk worden afgevuurd raakt een aantal van die raketten ongetwijfeld doel. Alleen op de vliegdekschepen van de VS zelf bevinden zich ongeveer 5000 soldaten. Het Amerikaanse publiek zal als zoveel Amerikanen de dood vinden, dat niet accepteren. Dat is een scenario dat Amerikaanse denktanks ook regelmatig noemen.

We lezen artikelen waarin gesteld wordt dat het met Irak óók werkte, maar die situatie is niet vergelijkbaar. Irak heeft slechts een kleine strook kustlijn naar de Arabische Golf (in het noorden) en het had geen raketten die een bedreiging vormden voor de Amerikaanse schepen. Aan de andere kant heeft Iran de hele oostkust en raketten. Aanvallen op schepen en ook Amerikaanse bases in Saoedi-Arabië kunnen van alle kanten komen en die hebben allemaal bijzonder korte afstanden af te leggen, dus zeer korte waarschuwingstijden.
Nee, de VS kunnen met hun vliegdekschepen er niet zoveel gekkigheid uithalen om Iran aan te vallen. Nogmaals, dit element wordt ook door  denktanks aangehaald. De VS zouden moeten opereren vanuit de Indische Oceaan, met complexe logistiek, zoals het bijtanken in de lucht. Het is ook volledig onduidelijk hoe Pakistan zal reageren als de Moslim Broederschap wordt aangevallen. Ze hebben nucleaire wapens en een lanceerinrichting en een kleine atoombom is genoeg om een konvooi vliegdekschepen naar de zeebodem te sturen. Waarschijnlijk heeft Trump zijn dreigement om een ​​konvooi vliegdekschepen voor Noord-Korea te stationeren (binnen het bereik van Kim's raketten) om die reden niet waargemaakt.

Zo onbegrijpelijk als de actie van Trump tegen Iran lijkt, willen we toch nog een heel andere hypothese op tafel leggen. Trump dwingt zijn krijgslustige leger om serieus om te gaan met de nieuwe realiteit. Rusland demonstreerde in Syrië hoe efficiënt het omgaat met zijn moderne wapens. China heeft zijn arsenaal opgewaardeerd naar moderne standaarden. Samen trotseren ze het VS-imperialisme. Van welke staten, behalve de NAVO-landen, kan de internationaal gehate VS steun verwachten? Zelfs hier dreigt Turkije met de Amerikanen te breken, en het is ondenkbaar dat ze de VS toestaan hun bases in Turkije te gebruiken voor een aanval op Iran. De heren in het Pentagon weten dat, althans sinds ze door Trump werden gedwongen de realiteit onder ogen te zien.

We hebben vanaf het begin gezegd dat we geen wapenwedloop verwachten tussen de VS en Iran, mede gezien de opstelling van Rusland, China en India. De ontwikkeling van de afgelopen weken laat dit ook zien. Beide partijen hebben verzekerd dat zij geen oorlog willen en de Amerikanen hebben gesprekken aangeboden. Aan de andere kant is Iran zich bewust van de strategische situatie en reageert overeenkomstig arrogant op deze voorstellen. Het enige middel van de Verenigde Staten tegen Iran heeft is dus het sanctiewapen en hun hoop kan alleen maar zijn dat hun westerse vazallen dit niet te krachtig tegenwerken.

Maar zoals gezegd zijn er twee partijen die een oorlog tegen Iran wel zien zitten. Noch Netanyahu, noch de echte heerser van Saoedi-Arabië, kroonprins en opper-hoofdafhakker Mohamed bin Salman (goede vriend van de Oranjes), is geïnteresseerd in het feit dat deze oorlog het hele Midden-Oosten in een zee van vlammen zou kunnen storten. Ze zijn er vast van overtuigd dat met de Amerikaanse militaire macht achter hen, er een snelle overwinning bereikt kan worden.

Maar beide landen hebben niet zoveel geduld meer. De Israëlische premier Netanyahu, die slechte vooruitzichten heeft voor zijn herverkiezing in september, ziet in de sluiting van de nucleaire faciliteiten van Iran de kroon op zijn werk. Saoedi-Arabië wil de heerschappij over de Soennieten veiligstellen, en de Sjiieten nog een stevige nederlaag toedienen.

Mocht Iran toch gedwongen worden om zichzelf te verdedigen, dan zou dit de hele machtsstructuur in het Midden-Oosten volledig kunnen verpesten. Saoedi-Arabië en zijn olie zouden een gemakkelijke prooi zijn voor Iran als de VS de bescherming ervan niet langer kunnen garanderen, en dat is precies wat er zou kunnen gebeuren als de VS schepen verliest en duizenden doden vanuit hun bases in Saoedi-Arabië naar huis moet repatriëren.

De VS kunnen Iran - als iedereen zijn hersens gebruikt - niet aanvallen, het zou het begin van het einde zijn van het Amerikaanse rijk en misschien zelfs de hele Verenigde Staten van Amerika. Er blijven dan twee vragen open: hoe wil Trump uit dit dilemma komen? Of is hij van plan om zijn leger duidelijk te maken dat zijn politiek de enige juiste is, om de Amerikaanse interventies bij andere landen eindelijk te beëindigen?
[15 juni 2019]

Afdrukken Doorsturen
Naar boven