ECB drukte geld bij voor overname Bayer-Monsanto

Drie jaar geleden kondigde Bayer CEO Werner Baumann, trots als een pauw, de aankoop aan van het Amerikaanse pesticiden- en zaadbedrijf Monsanto, en de aandeelhouders juichten hem toe. Hij beloofde een gouden toekomst voor de wereldspeler en een onvoorstelbaar dividend. Dat laatste is correct gebleken. Het is evenwel vanaf het begin een "Merger from Hell".
De hebzucht van de Bayer-top stond een voorzichtige risicoanalyse in de weg. Monsanto was een bedrijf met enorm veel lijken in de kast en een grote batterij aan rechtszaken, waarvan Bayer ten tijde van de overname had kunnen weten dat het tot hoge miljardenclaims veroordeeld zou (kunnen) worden.
Vandaag de dag is de koers van het aandeel sinds de overname fors gekelderd, vanuit de VS komen astronomische claims tot schadevergoeding, en het is niet ondenkbar dat de Leverkusen Groupedreigt te worden overgenomen of het lot van een faillissement wacht. Je zou bijna met een glimlach kunnen zeggen: net goed!

Maar het zijn niet de aandeelhouders en de managers die voor alle ellende opdraaien, maar zoals zo vaak indirect de belastingbetalers. In het licht van een dreigend faillissement zal de Duitse regering waarschijnlijk ingrijpen - zoals gebeurde tijdens de bankencrisis. De Bundesbank zal in dit geval ook aanzienlijke verliezen lijden omdat het haat topman Jens Weidmann was die de aankoop van Monsanto financierde. Hij nam het benodigde geld uit het Europese opkoopprogramma van de Europese Centrale Bank, de ECB.
(Overigens is dat geld natuurlijk - zoals zo vaak - gewoon door Draghi bijgedrukt. In zoverre is het geen belastinggeld. Een toenemende geldhoeveelheid kan voor de consument echter wel degelijk gevolgen hebben. In deze zaak is het echter bijzonder problematisch als "valutabewakers" obligaties opkopen van (minder goede) bedrijven die momenteel betrokken zijn bij risicovolle (en politiek controversiële) overnames.).

Het Public Sector Purchase Program (PSPP) werd opgericht na de laatste financiële crisis in 2007 en zou deflatie moeten voorkómen door goedkoop geld uit te geven en de door de crisis getroffen staten te helpen door staatsobligaties te verwerven. Dat dat allemaal in strijd is met alle verdragen, moge duidelijk zijn, maar aangezien de Europese politici de Draghi-maffia in Frankfurt destijds carte blanche heeft gegeven en met bovendien geen enkele verantwoordelijkheid draagt voor wat er uitgespookt wordt in dat financiële bolwerk, komen zij er gewoon mee weg en kijken politici de andere kant op. Dit kaartenhuis zal als één van de eerste bij een volgende crisis in mekaar vallen. Op zich al reden genoeg voor een spoedige Nexit!

Het PSPP werd bij invoering desondanks door velen bekritiseerd, omdat het vooral de zuidelijke landen zou bevoordelen en niet Centraal-Europa. Bundesbank-chef Weidmann was de enige in de Euroraad die tegen dit "goedkoop geld" stemde. In feite was dit al de eerste stap naar de nu in volle vaart dooordenderende transferunie.

De Berlijnse advocaat Markus Kerber nam contact op met het Bundesverfassungsgericht (Federale Constitutionele Hof), dat deze zorgen deelde en de zaak voorlegde aan het Europees Hof van Justitie. Kerber beschouwt de aankoop van obligaties als "geldvernietiging" en pleitte in plaats daarvan voor een "harde hervormingskoers". Het EUHvJ staat evenwel bekend als de slager die het eigen ECB-vlees keurt, en het s dan ook niet verwonderlijke dat zij het ECB-programma in december 2018 goedkeurde (PDF hier); op 30 juli wil de BVerfG in een mondelinge procedure beslissen.

Hoewel Weidmann jarenlang ageerde tegen de aankoop van staatsobligaties, zweeg hij toen in maart 2016 de ECB tot invoering van het Corporate Sector Purchase Program (CSPP) besloot. Vanaf dat moment verspreidde het goedkope Brusselse (eigenlijk ons) geld zich over de bedrijven. Er waren slechts een paar tegenstemmen voor deze nieuwe hoorn des overvloeds - ook hieruit blijkt dat in de EU de onbenullen het voor het zeggen hebben. Kerber nam hiertegen stelling: het "discrimineert de niet-beursgenoteerde bedrijven" en benadeelt de concurrentie van de middenklasse en startups. Geen nieuws, wat de Europese Unie is - net als ons land - een corpocratie (wat vooral bleek tijdens de Unilever-miljarden-dividend-affaire van onze "premier" Rutte).

Een groot deel van de Bayer-obligaties van de Bundesbank werd gekocht met ECB-gelden. De ECB-lijst (link hier) laat zien wie gesubsidieerd werd met dit praktisch weggegeven geld: Daimler, Telecom, Vonovia, maar ook Coca-Cola, Nestlé en Shell (om er maar een paar te noemen). Waarom de laatstgenoemden ook door Europese belastingbetalers werden gesteund, is nog niet uitgelegd door de ECB. Het antwoord zal nooit komen.

De obligaties zoals die zijn uitgegeven door Bayer AG en Bayer Capital Group (voor de aankoop van Monsanto) zijn door de ECB verworven in zes transacties. William Lelieveldt, woordvoerder van de ECB, bevestigde de aankoop van de Bayer-obligaties onder het CSPP-programma, maar verzweeg de exacte reikwijdte en de rentevoet. Natuurlijk is er sprake geweest van "risicobeheersingsoverwegingen", beweert Lelieveldt. Maar hoe deze er concreet uitzagen, werd door hem niet meegedeeld.
De obligaties zitten nu in de portefeuille van de Bundesbank.
Tegen Bayer AG is inmiddels een rechtszaak aangespannen omtrent de (ontbrekende) publicatie van haar Due Diligence-rapport (America First of wie profiteert van de Bayer-Monsanto-deal). Dat zal op 12 september dienen voor het Oberlandesgericht in Keulen.

Het in Leverkusen gevestigde bedrijf, dat volgens zijn website "hogere standaarden door transparantie" belooft, heeft Monsanto de hoofdprijs van $ 62 miljard betaald. "Welke bank geeft zo'n grote lening," vroeg de Duitse krant Frankfurter Allgemeine zich af. Een kwart van het bedrag zou afkomstig zijn van het eigen vermogen, van de verkoop van bedrijfsaandelen aan BASF, wat de Amerikaanse Securities and Exchange Commission had geëist, en van de verkoop van de materialenfabrikant Covestro. Daarnaast had Bayer nieuwe aandelen uitgegeven door middel van een kapitaalverhoging en hadden Bank of America, Credit Suisse en Haus Rothschild zich voor de rest van de financiering ingezet. Onbekend was dat in feite een groot deel van de Bayer-obligaties door de Bundesbank met geld van de Europese belastingbetalers werd gekocht.

Overigens bezit de Amerikaanse vermogensbeheerder BlackRock omvangrijke aandelenpakketten aan Monsanto en Bayer, evenals van BASF en Covestro. BlackRock nam echter niet deel aan de CSPP-transactie, verklaarde Lelieveldt desgevraagd. Hij bevestigde dat BlackRock een aantal diensten voor de ECB verricht: "Externe dienstverleners, bijvoorbeeld betrokken bij stresstests van banken, moeten het serviceteam strikt scheiden van andere grote financiële instellingen of investeerders adviseren."
De ECB zou zorgvuldig onderzocht hebben of hier sprake was van een belangenconflict. Je kunt natuurlijk onderzoeken wat je wilt, het gaat erom wat de uitkomst daarvan is.....

Weidmann solliciteert al geruime tijd naar de functie van de nieuwe president van de ECB. Je zou zeggen dat het feit dat hij het geld van Europese belastingbetalers aan de aandeelhouders van Monsanto heeft gegeven in zijn nadeel zal werken. Jarenlang heeft hij geprotesteerd tegen de aankoop door de ECB van staatsobligaties, maar nu verdedigt hij deze praktijk ten volle. "In de tussentijd heeft het Europese Hof van Justitie bepaald dat wat toen besloten is, legaal is," verklaarde Weidmann in DIE ZEIT.
Spoedig wordt over de opvolging van Mario Draghi in Brussel beslist. Weidmann blijkt geen verantwoordelijke centrale bankier te zijn, maar een doodordinaire rat. Iemand die naadloos past in de Brusselde criminele mores. Daarom denken wij dat hij die functie wel zal krijgen.

Maar afgezien van Weidmann is het natuurlijk absurd dat de ECB particuliere ondernemingen helpt risicovolle overnames te plegen. Het opkoopprogramma is officieel bedoeld om de economie te ondersteunen, maar dat het eigenlijk andere doeleinden nastreefde was al veel langer bekend.
En dan ook nog het feit dat de Europese centrale bank in het Duitse Frankfurt een Duitse multinatioal helpt om wereldmarktleider te worden!
Stel je voor dat de ECB Fiat of Renault helpt om Volkswagen over te nemen of Chrysler te kopen. Zou er dan ook zo'n stilte heersen?.
Los van deze zaak is het ook verdacht stil het schandaal over de zwarte lijsten die Monsanto in en over Europa had gecreëerd. Waar zijn de namen, waar zijn de sancties? En wat doet de Europese Commissie eigenlijk?