Jarenlang heeft Al Gore de klimaathysterie kunnen aanwakkeren met zijn boek "An inconcenient truth", een manipulatief boek waarin hij het niet zo nauw nam met de waarheid. Milieugroepen en politici omarmen sindsdien de klimaathoax, en laatstgenoemde groep voornamelijk omdat het een onuutputtelijke geldbron vormt. De gekte bereikte zijn hoogtepunt toen besloten werd CO2 ondergronds op te slaan. Is CO2 werkelijk een ramp voor de aarde en de mensheid? Een ontnuchterend artikel (waar actiegroepen en politici zich van de uitkomst trouwens niets van zullen aantrekken).
We lazen gisteren het volgende in
de Volkskrant:
Het wordt tijd om de bomen te hulp te roepen. Herstel van de bossen op
aarde is in theorie genoeg om de hoeveelheid broeikasgassen die de
aarde opwarmen terug te brengen tot vooroorlogs niveau. En ruimte is
er genoeg: op aarde staat een oppervlak groter dan China klaar om
bossen te herbergen.
Tot die opmerkelijke conclusies komt een Zwitsers onderzoeksteam na
analyse van tienduizenden satellietbeelden van het aardoppervlak. Op
dit moment is er zo’n 5,5 miljard hectare bos op aarde, een gebied
tweemaal zo groot als Europa. Maar daarnaast staat een slordige 1,7
tot 1,8 miljard hectare ‘leeg’: een gebied ruwweg ter grootte van de
VS, dat niet in gebruik is voor landbouw of steden, waar nauwelijks
menselijke activiteit is, en waar bossen prima zouden kunnen groeien.
In totaal 0,9 miljard hectare groene boomtoppen zou je daar kunnen
kweken, becijfert het onderzoeksteam onder leiding van de Zwitserse
ecoloog Tom Crowther in het prestigieuze wetenschapsblad Science. En
dat is niet alles: in steden en op het platteland is plek voor nog een
goede 0,7 miljard hectare aan boomtoppen, aldus de Zwitsers: een
oppervlak iets kleiner dan India.
Alles bij elkaar is zo’n bomenoffensief genoeg om liefst 205 miljard
ton koolstof in op te slaan, blijkt uit de rekensommen – bomen zetten
immers CO2 om in materie en zuurstof. Dat is tweederde van de ongeveer
300 miljard ton CO2 die de mens sinds de industriële revolutie heeft
uitgestoten. ‘Het duurt tientallen jaren voordat bossen volgroeid zijn’,
zegt Crowther in een toelichting. ‘Maar als we nu in actie komen, kan
dit het CO2 in de dampkring met een kwart verminderen, tot een niveau
dat we al haast een eeuw niet meer hebben gehad.’
Baanbrekend onderzoek, zou je zeggen. De
Volkskrant geeft de natuurlijke oplossing: bomen, heeft men ontdekt, absorberen C02.
Vooral veel bomen planten, het gebied van de VS herbebossen, dat hebben de
onderzoekers berekend met een zeer uitgebreid model. En als er zoals
de onderzoekers zeggen veel CO2 gebonden is, kan 1,5 graad
broeikaseffect worden voorkomen, ook weer volgens diezelfde onderzoekers
(of hun
kunstmatige intelligentie).
Hiermee borduren de onderzoekers en hun kunstmatige intelligentie
voort op wat Jean Senebier in 1796 eigenlijk al concludeerde met zijn
stelling dat planten CO2 nodig. De studie van fotosynthese die
begonnen was in de 17e eeuw met Baptista van Helmont vod met Senebier
een voorlopige conclusie. Na hem is fotosynthese een onderwerp bij het
schoolonderwijs geworden.
Natuurlijk gaat het bij het in de Volkskrant genoemde onderzoek over
regulier onderzoek, onderzoek waarvoor geld van de belastingbetaler
beschikbaar is, omdat resultaten worden geproduceerd die politieke
partijen (en actieproepen) willen horen, die hen legitimeren, om
burgers te reguleren en controleren, en te hen beroven van burgerlijke
vrijheden. Maar het is wel onderzoek dat gebaseerd is op de
veronderstelling dat CO2 klimaatrelevant is - een veronderstelling die
door steeds meer onderzoekers als helemaal verkeerd wordt
geïnterpreteerd.
Aan het eind van dit artikel een video waarin William Happer,
professor in de fysica aan de Princeton University en bewezen
onderzoeker op het gebied van klimaatproblemen, al decennia lang zijn
argumenten presenteert dat we niet teveel maar te
weinig CO2 in de atmosfeer van de aarde hebben. We hebben de
belangrijkste argumenten hieronder ook even samengevat.
Om zijn stelling dat we niet te veel, maar te weinig CO2 in de
atmosfeer hebben, moet eerst de mythe van de relatie tussen CO2 en het
broeikaseffect worden weggenomen. Dat doet Happer als volgt:
De lucht die ons omringt bestaat hoofdzakelijk uit stikstof (ongeveer
78 vol.%), Zzuurstof (21 vol.%) en argon (0,9 vol.%). De overige 0,1
volumeprocent bestaat uit andere spoorgassen, inclusief CO2 met een
aandeel van 0,04 volumeprocent.
CO2 is dus niet noodzakelijkerwijs een onderdeel dat veel in de lucht
vóórkomt.
Het vermogen van CO2 om de omgevingstemperatuur te verhogen is beperkt.
Om een stijging van de temperatuur van de aarde met gemiddeld 1 graad
Celsius te bewerkstelligen, zou het nodig zijn om de 200 ppm CO2 in de
atmosfeer te moeten verhogen tot 400 ppm CO2 in de atmosfeer. Om de
temperatuur op aarde met nòg een graad Celsius te verhogen, zou een
verdere toename van 400 ppm tot 800 ppm noodzakelijk zijn. En dan nòg
een graad Celsius extra zoudan een toename van 800 ppm vereisen,
enzovoort.
Het vermogen van CO2 om de temperatuur van de aarde te beïnvloeden is
daarom niet onbeperkt. Het is net als het schilderen van een muur met
rode verf. Na de eerste laag is de muur redelijk rood. Met een tweede
laag kan de intensiteit van de rode kleur worden verhoogd. Vanaf de
derde laag merk je geen verandering. De muur is verzadigd met rode
kleur.
Met CO2, een molecuul dat Happer al tientallen jaren onderzoekt, en
zijn vermogen om de temperatuur van de aarde te verhogen, is dit
analoog. Dit vermogen van CO2 is sinds 1940 uitgeput, zoals Happer het
zegt. Sindsdien heeft CO2 geen invloed meer op de temperatuur van de
aarde.
Het feit dat we te weinig CO2 in de atmosfeer hebben of, met andere
woorden, dat meer CO2 in de atmosfeer van de aarde een positief effect
heeft op de kwaliteit van het menselijk leven, heeft één simpele
oorzaak: planten profiteren van meer CO2. Een hogere CO2-concentratie
gaat gepaard met een groei-effect dat de NASA in de afgelopen 35 jaar
als vergroening van het land heeft aangetoond, een toename van de
bladmassa. De productiviteit van de landbouw profiteert ook van meer
CO2. Bovendien zorgt een hogere concentratie CO2 ervoor dat planten
minder water gebruiken om CO2-moleculen te "vangen". Met andere
woorden, planten worden beter bestand tegen droogte.
Gegevens van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA tonen aan dat
sinds 1982 de aarde dankzij CO2 groener is geworden!
CO2 is dus goed voor de mensheid, niet slecht, zoals de klimaatgekkies
die vandaag de dag de burgers op schrikbarende kosten jagen, zeggen.
Maar waarom beweren zij dan toch dat er teveel CO2 aanwezig is?
Het is een massahysterie, zoals het herhaaldelijk heeft plaatsgevonden
in de geschiedenis van de mensheid, aldus William Happer. Het wordt
gevoed door mensen als Al Gore, die een NASA-foto gebruikte
voor de omslag van zijn boek
"Miljonair worden dankzij een hoax"
"Our Choice: A Plan to Solve the Climate Crisis" en uit de originele foto wolken verwijderde om de
indruk te wekken dat wolken geen enkele rol spelen voor het klimaat op
aarde. Daarnaast werden er wat orkanen in gezet om het beeld wat
dramatischer te maken.
Maar in werkelijkheid spelen wolken spelen een hoofdrol, wat verklaart
waarom de klimaatmodellen (de meer dan 70 klimaatmodellen die in
omloop zijn) allemaal opvallen omdat ze de evolutie van het klimaat
volledig verkeerd hebben voorspeld en omdat geen van de modellen
rekening houdt met wolken (of waterdamp). Daardoor ontbreekt ongeveer
70% van de broeikasgassen in de klimaatmodellen.
De klimaatmodellen zijn, aldus Happer, fout omdat ze geen rekening
houden met de realiteit. De veronderstelde onderzoekers houden zich
meer bezig met het aanpassen van de modellen aan die van andere
vermeende onderzoekers dan met het aanpassen van de modellen aan de
realiteit. Groupthink (groepsdenken), noemt Happer dat, sociologen
noemen het isomorfie.
Hoewel Groupthink een groep mensen tot een soort sekte probeert te
maken en hun eigen kijk op de realiteit niet wil (laten) toetsen,
breidt het sociologische concept van isomorfie, dat wil zeggen
wederzijds kopiëren, de vrijwillige denkbeperkingen over het
opportunisme dat nodig is, verder uit. Alles wordt in het werk gesteld
op anderen te overtuigen van een ideologie en om resultaten te
produceren die niet in overeenstemming zijn met de realiteit, maar die
ertoe dienen ervoor te zorgen dat dezelfde onderzoekers openbare
financiering voor hun projecten (blijven) ontvangen. De
belastingbetalers hebben immers geld genoeg......
Wat bekend staat als regulier klimaatonderzoek is daarom een gevaar
voor de wetenschap, omdat het aantoont dat wetenschap commercieel
omkoopbaar is, en wetenschappers zich aanbieden aan politieke actoren,
omdat ze er mede (en vooral) financieel afhankelijk van zijn.