De Digital Services Act zou het decennia-oude kader van de e-commerce-richtlijn kunnen vervangen, suggereert de Europese Commissie. Het document schetst een volledige herziening van de regels voor het net. Een nieuwe stap naar de Big Brother EU.
Eén van de redenen waarom wij en vele anderen zo hard hebben gevochten
tegen de slechtste ideeën van de EU-auteursrechtrichtlijn, is dat het
duidelijk het doel voorbij schoot. Als zaken als uploadfilters en het
opleggen van aansprakelijkheid van tussenpersonen op grote schaal
worden geïmplementeerd, als gevolg van wettelijke vereisten op het
gebied van auteursrecht, zou het slechts een kwestie van tijd zijn
voordat ze zouden worden uitgebreid naar andere domeinen.
Er is een zeven pagina's tellend document van de Europese Commissie
gelekt waarin ideeën zijn geschetst voor een nieuwe EU Digital
Services Act (PDF
hier) die suggereert om precies dat te doen. Het bereik
van de wet is extreem breed:
The scope would cover all digital services, and in particular online
platforms. This means the clarification would address all services
across the internet stack from mere conduits such as ISPs to cloud
hosting services; while a special emphasis in the assessment would be
dedicated to updated rules for online platforms such as social media,
search engines, or collaborative economy services, as well as for
online advertising services.
Een kerndoelstelling (blijkt uit het document) is de in 2000
aangenomen e-commercerichtlijn te vervangen. Dit wordt weggezet als
dat het "verouderd" is, maar de suggesties in het document zijn
duidelijk een voortzetting van aanvallen op de fundamentele principes
die ten grondslag liggen aan het open internet dat begon met de
auteursrechtrichtlijn (Copyright Directive).
Een van de problemen voor de EU bij het doorvoeren van de
uploadfilters van artikel 13/17 in de auteursrechtrichtlijn is dat
artikel 15 van de e-handelrichtlijn (e-Commerce
Directive) expliciet stelt dat er "geen algemene
monitorplicht" is.
Constante bewaking is de enige manier waarop uploadfilters kunnen
werken. Als er niet altijd gecontroleerd wordt, kan men er niet zeker
van zijn dat alles geblokkeerd wordt wat de wet vereist. Bovendien
benadrukt artikel 14 van de e-Commerce Directive dat "de
dienstverlener niet aansprakelijk is voor de informatie die wordt
opgeslagen op verzoek van een ontvanger van de dienst".
Dat is onderhevig aan bepaalde voorwaarden, zoals bijvoorbeeld het
feit dat materiaal moet worden verwijderd dat inbreuk maakt op het
auteursrecht, maar alleen nadat de provider op de hoogte is gesteld
van de aanwezigheid op haar servers.
De nieuwe Digital Services Act wil internetbedrijven dwingen verder te
gaan dan reactief gedrag:
...a binding "Good Samaritan provision" would encourage and incentivise
proactive measures, by clarifying the lack of liability as a result of
such measures.
Het document gaat verder met de eerdere pogingen van de EU om te
beweren dat uploadfilters geen schrijnend voorbeeld zijn van algemene
monitoring - iets waar EU-rechters wellicht worden gevraagd om zich
over uit te spreken. Het gelekte document zegt:
While the prohibition of general monitoring obligations should be
maintained as another foundational cornerstone of Internet regulation,
specific provisions governing algorithms for automated filtering
technologies -- where these are used -- should be considered, to
provide the necessary transparency and accountability of automated
content moderation Systems.
Hier zien we een EU-klassieker: bevestigen dat algemene monitoring
verboden is, terwijl er regels komen voor proactieve geautomatiseerde
filtertechnologieën - ook wel algemene monitoring genoemd.
Het zou het speelveld nog meer kantelen ten gunste van grote, meestal
Amerikaanse bedrijven, en zou garanderen dat de EU nooit haar eigen
digitale reuzen zoals Google of Facebook toestaat (wat trouwens ook al
min of meer in de Copyright Directive staat). Het andere hoofdvoorstel
van het document is het invoeren van verplichte pan-Europese regels
voor het aanpakken van online haatzaaiende en desinformatie, waarbij
gebruik wordt gemaakt van het implementeren van ideeën in
nationale wetgeving:
Uniform rules for the removal of illegal content such as illegal hate
speech would be made binding across the EU, building on the
Recommendation on illegal content and case-law, and include a robust
set of fundamental rights safeguards. Such notice-and-action rules
could be tailored to the types of services, e.g. whether the service
is a social network, a mere conduit, or a collaborative economy
service, and where necessary to the types of content in question,
while maintaining the maximum simplicity of rules.
Een vereenvoudiging? Nauwelijks. Dit klinkt allemaal als een recept
voor een volledig onwerkbare reeks complexe vereisten die opnieuw
grote bedrijven met diepe zakken en grote juridische afdelingen zullen
bevoordelen.
De auteurs van de uitgelekte notitie zijn erin geslaagd om een optie
te bedenken om deze plannen nog erger te maken: het creëren van een "centrale
regelgever" voor de héle EU om dit geblokkeerde, gedoogde internet af
te dwingen dat ze willen creëren. Hoewel dit slechts een intern
document is, geen formeel voorstel van de EU, toont het de soort van
echt slechte ideeën aan die al rond de
Europese Commissie zweven en
daar serieus worden overwogen.
Als u dacht dat de EU-auteursrechtrichtlijn slecht was, wacht dan
gewoon tot u de nieuwe EU Digital Services Act ziet.
