Het bankenkartel van Wall Street bestaat - en hier is het bewijs

Wall Street is de enige industrietak in Amerika die het toegestaan is op klaarlichte dag zijn eigen private rechtssysteem te exploiteren, terwijl zijn werknemers en klanten bindende contracten moeten ondertekenen om er hun klachten te deponeren om gerechtigheid te zoeken. Dat is hetzelfde als je arm in de bek van een krokodil steken die net je tas heeft gepakt en dat je verwacht dat-ie er weer heel uit komt. Een artikel over gelegaliseerde criminele activiteiten in de Amerikaanse bankensector.

Talloze verslagen van journalisten over hoe gemanipuleerd dit private rechtssysteem is, hebben niets gedaan om de gang naar het gerechtsgebouw van het land opnieuw vrij te maken voor claims tegen Wall Street. Niet alleen kunnen de algemene adviseurs van de grootste wereldwijde banken van Wall Street hun eigen systeem maken om claims tegen de banken te horen, ze ontmoeten elkaar ook nog in het geheim - al gedurende twee decennia - om zich bezig te houden met andere onderwerpen die hun gemeenschappelijk belang beïnvloeden.

In 2016 brachten Bloomberg-verslaggevers Greg Farrell en Keri Geiger het exclusieve verhaal dat de beste interne advocaten voor de megabanken van Wall Street al twee decennia lang in het geheim hadden vergaderd met hun tegenhangers van buitenlandse internationale banken.
De 2016-bijeenkomst vond plaats in een Ritz-achtig hotel in Versailles. Onder de locaties uit het verleden vinden we bijvoorbeeld ook het Vierwoudstedenmeer in Zwitserland en de landelijke panorama's van de historische Litchfield County van Connecticut, blijkt uit het verslag. (Bedenken hoe je de burgers en bedrijven kunt afzetten en zelf uit de gevangenis kunt blijven is zoveel ontspannender terwijl je cognac van de veranda van een 19e-eeuwse herberg nipt.)

Op de geheime bijeenkomst van 2016 waren de volgende advocaten aanwezig: van Goldman Sachs was dat Gregory Palm; Stephen Cutler van JPMorgan Chase (een voormalig Director of Enforcement bij de toezichthouder Securities and Exchange Commission (SEC)); Gary Lynch van Bank of America (ook een voormalig Director of Enforcement bij de SEC); Eric Stanman van Morgan Stanley; Citigroup's Rohan Weerasinghe; Markus Diethelm van UBS Group AG; Richard Walker van Deutsche Bank (wederom een voormalig Director of Enforcement bij de SEC); Robert Hoyt van Barclays; Romeo Cerutti van Credit Suisse Group AG; David Fein van Standard Chartered; Stuart Levey van HSBC Holdings; en Georges Dirani van BNP Paribas SA.

Voormalig Directors of Enforcement bij de SEC weten zéker dat het een antitrustkwestie is om eenmaal per jaar in het geheim met de tegenhangers van wereldwijde banken te vergaderen - zonder openbare aankondiging, zonder gepubliceerde notulen en zonder dat de pers aanwezig is (of er zelfs weet van heeft).

Blijkbaar hoeft een industrietak die wegkomt met het creëren en exploiteren van een eigen privaat rechtssysteem zonder enige tegenwerking van het Amerikaanse ministerie van Justitie, zich geen zorgen te maken over vervelende details zoals geheime bijeenkomsten tussen concurrenten.

Een andere zaak die decennia lang is ontsnapt aan antitrusthervormingen op Wall Street, lijkt een vast akkoord te zijn over de vergoedingen die door de megabanken in rekening worden gebracht voor nieuwe beursgangen, de Initial Public Offerings (IPO's).

In 1998 ontdekte IPO-onderzoeker Jay Ritter dat banken van Wall Street een vergoeding van 7% in rekening hadden gebracht voor 90% van de IPO's die $ 20 miljoen tot $ 80 miljoen opleverden. In 2012 meldde Reuters dat de "typische IPO die minder dan $ 500 miljoen bijeenbrengt een vergoeding van 7% kost - wat in het beleggingscircuit bekend staat als "de oplossing van 7 procent."
Maar naarmate IPO's groter worden, krimpt het percentage van de vergoeding ..."

We laten dit alles even tot ons doordringen. Gedurende ten minste twee decennia heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie niets gedaan aan de praktijk van de geheime vergaderingen van Wall Street's adviseurs, noch de schijnbaar “vaste” 7% vergoeding voor IPO-transacties van minder dan $ 500 miljoen stopgezet.

Zelfs na 20 mei 2015, toen het Amerikaanse ministerie van Justitie aanklachten tegen vier banken had ingesteld voor het manipuleren van de deviezenmarkt, waaronder de twee Amerikaanse banken JPMorgan Chase en Citigroup, waren de Amerikaanse autoriteiten niet nieuwsgierig naar wat het bankenkartel nog meer zou kunnen manipuleren - bijvoorbeeld zijn privaat rechtssysteem.
Alle vier de banken pleitten schuldig aan de beschuldigingen en aan het gebruik van een chatroom voor hun samenzweringen - die (hoe kan het ook anders) "Het Kartel" werd genoemd.

Dan is er ook nog het derivatenkartel. Volgens een recent rapport (PDF) van het Office of the Comptroller of the Currency (OCC), beheersen slechts vijf Wall Street bankholdings 86% van de $ 232,7 biljoen (!) aan derivaten bij de meer dan 5.000 banken in de VS. Die bankholdings zijn : JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs Group, Morgan Stanley en Bank of America - vijf van dezelfde banken waarvan de adviseurs elk jaar in het geheim bijeenkomen tijdens een chique uitje.

Derivaten speelden een belangrijke rol in de grootte van de financiële crash van 2008 op Wall Street en zouden volgens de Dodd-Frank-wetgeving voor financiële hervormingen van 2010 worden hervormd. Dat is tot op de dag van vandaag niet gebeurd - sterker: de toezichthoudende regels op de banken van Wall Street worden binnenkort versoepeld.
De concentratie van deze enorme hoeveelheid derivaten onder deze handjevol bedrijven en de tegenpartijen bij deze transacties brengt de VS en de wereldeconomie vandaag de dag ernstig in gevaar.

Een ander potentieel kartel zijn de Dark Pools die eigendom zijn van dezelfde megabanken. Hierover hebben we herhaaldelijk geschreven. Het Amerikaanse ministerie van Justitie en de SEC kijken de andere kant op, terwijl deze algemeen bekende samenzweerders in het manipuleren van de deviezenhandel de aandelen van hun eigen bank en hun bankconcurrenten op een geheime locatie verhandelen.

Met de altijd bewegende draaideur tussen de advocatenkantoren van Wall Street, het Amerikaanse ministerie van Justitie en de Securities and Exchange Commission, is het misschien onmogelijk om corruptie op Wall Street uit te roeien. Maar het zou alleen al nodig zijn om de Glass-Steagall Act te herstellen om te voorkómen dat het Wall Street Casino de federaal verzekerde deposito's gegijzeld houdt bij de eerstvolgende keer dat het bankenbouwwerk instort door zijn eigen corruptie. Elk van de grote handelsbedrijven in Wall Street bezit een of meer federaal verzekerde handelsbanken.

De Glass-Steagall Act, officieel de Bankwet van 1933 genoemd, profileerde zich als “Een wet om te zorgen voor een veiliger en effectiever gebruik van de activa van banken, om interbancaire controle te reguleren, om de onnodige omleiding van middelen naar speculatieve transacties te voorkomen.” De eenvoud van de 37 pagina's tellende wet was de reden waarom het Amerikaanse banksysteem 66 jaar lang veilig bleef. Slechts 9 jaar ná de intrekking in 1999 stortte Wall Street in, op een manier die opmerkelijk vergelijkbaar was met de crash van 1929, toen er ook geen muren bestonden tussen het casino van Wall Street en de bankentegoeden.

Een aanzienlijk deel van de 37 pagina's ging over het afsluiten van verzekeringen op bankdeposito's, wat we tegenwoordig de Federal Deposit Insurance Corporation of FDIC noemen. De verzekeringsgarantie was hard nodig in 1933 omdat banken in het hele land failliet gingen en het publiek het vertrouwen in het aanhouden van (spaar)gelden bij banken had verloren.

De bepalingen die die banken verbieden deel te nemen aan het effectenbedrijf, zijn opgenomen in de artikelen 16, 20 en 21 en zijn een jaar na de inwerkingtreding van de wetgeving in 1933 van kracht geworden.
Het belangrijkste is dat sectie 21 gevangenisstraf heeft toegevoegd voor degenen die de wet overtreden, en beval dat iedereen die de bepalingen van die sectie overtreedt, bij veroordeling "een boete van niet meer dan $ 5000 of een gevangenisstraf van niet meer dan vijf jaar of beide zou krijgen."
Zowel het bedrag van de boete als de termijn van de gevangenisstraf moeten nodig worden verhoogd om een impact te hebben op de hedendaagse Wall Street-miljardairs. Nu lachen zij nog om beide strafvormen, vooral omdat bij alle criminele activiteiten van de Amerikaanse bankiers er nog nooit een gevangenisstraf is uitgesproken.

Afdrukken Doorsturen