De afgelopen week op Wall Street

Elk weekend blikken we (voor onze abonnee's) terug op Wall Street en de ontwikkelingen in de VS wat betreft de economie en de politiek. Vandaag aadacht voor de impeachmentprocedure tegen president Trump, de deal met China en de handelswijze van de Federal Reserve.

Er wordt van alles geprobeerd om de financiële markten omhoog tekrikken. Het is het hele jaar door al een spektakel geweest, maar afgelopen vrijdag was één van de hoogtepunten. De hele week was een rollercoaster geweest van stijgen en dalen, terwijl de headlines door algorithmen werden achtervolgd, koersen door steun- en weerstandsniveaus heen schoten als dikke kinderen in de snoepwinkel.
Maar deze vrijdag was er iets anders, bijna bedoeld om de markten een overdosis insuline te geven.

Beleggers raakten opgewonden over een aanstaande VS/China-deal, en ontmoetingen tussen onderhandelaars liet de markten pieken. Dan hadden we ook nog een Trump-tweet over "warme gevoelens", een repo-operatie van $ 82,7 miljard door de Fed om de zaken netjes te houden, er kwam plotseling $ 60 miljard uit de lucht vallen, de maandelijkse Treasury-aankoopoperatie zoals die werd aangekondigd door de Fed, en er ook nog meerdere Fed-personen hun zegje deden. Wat een theater.

Eerst maar even over de Federal Reserve. Die gooit de aankondiging van $ 60 miljard per maand op een vrijdag in de openbaarheid, terwijl de $ DJIA al 350 punten hoger staat? Een vreemde zet: de Fed kent immers de uitwerking van dit soort aankondigingen op de financiële markten. De Fed beweert schaapachtig dat het geen Quantitative Easing is. Niemand die dat serieus neemt. Het uitbreiden van de balans met $ 60 miljard per maand is een enorme ingreep, hoe je het ook wendt of keert.
Hoe groot? Reken maar mee. $ 60 miljard per maand komt uit op $ 720 miljard per jaar. En terwijl de Fed beweert dat ze het in Q2 volgend jaar zullen stoppen is er niemand die dat gelooft. Geloofde u werkelijk dat QT vorig jaar op de automatische piloot stond? LOL. Hou ons niet voor de gek.

Weet u ook wat er ook $ 720 miljard per jaar of $ 60 miljard per maand is? De gehele militaire begroting van de VS. Het grootste militaire budget op de planeet. Miljoenen wapens, onderzeeërs, vliegdekschepen, nucleair arsenaal, bommenwerpers, straaljagers, militaire bases over de hele wereld, satellieten, drones, lasergeleide raketten, noem maar op. Alles draait op $ 60 miljard per maand.
Een miljardje is tegenwoordig niets meer, dus die begrotingscijfers laten zien hoe enorm de aankondiging van de Fed eergisteren was.
Maar geen Quantitative Easing. Het zal. Geloof het als u dat wilt.

En toch, ondanks 2 renteverlagingen, het liquiditeits- en nieuwsspektakel op vrijdag: geen nieuwe hoogtepunten. Alles wordt op deze markten gegooid. De hype is vermakelijk. En waar zijn we nu aangeland, één jaar na renteverhogingen en een balans op de automatische piloot? Terug in crisisbeheersing, want dat is wat renteverlagingen en balansuitbreiding zijn.
De ECB heeft kwantitatieve verruiming (QE) verlaagd en opnieuw gelanceerd, de Fed heeft twee keer een verlaging doorgevoerd en heeft nu een expansieprogramma met de omvang van de militaire begroting van de VS.

Staatsfinanciering door het aanzetten van de drukpers. Niet toegestaan, maar het gebeurt gewoon. Centrale banken zijn nu de grootste schuldeisers van landen. De Bank of Japan heeft al bijna 50% van alle staatsstukken in handen, de ECB bijna 25% van de schulden in de eurozone.



Neem al deze acties en plaats ze ergens anders in de geschiedenis (2000, 2007, op elk moment) en dit zou een noodinterventieprogramma worden genoemd. Waarom noemt niemand het nu zo? Omdat al onze zintuigen en waarnemingen zijn afgestompt door het constante gedreun van centrale bankiers die ons vertellen dat zonder hun bestaan het stenen tijdperk terugkomt? Sorry hoor.
Wat natuurlijk speelt is dat ze (centrale bankiers, politici) allemaal bang zijn voor de gevolgen van de schulden/kredietwaardigheid die ze over de wereld hebben losgelaten en hun enige oplossing is om die enorme zeepbel nòg groter op te blazen.
Dat zal hen niet lukken. Maar al deze hectische activiteiten om de liquiditeits- en renteproblemen te manipuleren zijn te herleiden naar één grafiek, de grafiek die zegt dat we aan het begin van het einde staan.
Eerst komt de opbrengstcurve-inversie, daarna komt de steilheid, en dat is precies wat er deze week gebeurde:



Waarom gedragen centrale bankiers zich alsof er een wereldwijde crisis is? Omdat ze precies de geschiedenis van deze kaart kennen en daarom proberen ze alles in het werk te stellen om het onvermijdelijke te voorkómen. En als dat betekent dat ze moeten liegen en het niet QE noemen, dan is dat wat ze moeten doen.

Ze kopen schatkistpapieren op omdat de Amerikaanse overheid een onverzadigbare schuldvraag heeft. De uitgaven blijven toenemen, met dank aan zowel de Republikeinen als de Democraten, de militaire uitgaven blijven stijgen, aansprakelijkheidsverplichtingen, noem maar op, de inkomsten zijn niet bij lange na niet genoeg omdat de economische groei vertraagt. Vandaar dat er tekorten van biljoenen dollars zijn en de schulden moeten worden gefinancierd. Wanneer u zoveel schulden hebt om te verkopen dan heb je kopers nodig. En hier komt de Fed om de hoek kijkenl.

Het is één groot theater, maar door de mainstream media en haar propaganda denkt het grote publiek dat het echt is.

Wat ook een groot theaterstuk is is die VS/China-deal. Dat is helemaal geen deal, er staat nog geen woord van op papier, er is dus ook niets getekend, maar analisten denken: laten we het een deal noemen, fase 1 bijvoorbeeld, wat dat ook moge betekenen.

We kunnen in ieder geval zeggen wat het niet betekent: geen enkel bedrijf gaat plotseling haar kosten voor ontwikkeling of levering van niet-verbruikbare onderdelen van een product of systeem, of bedrijfsinvesteringen, verhogen, omdat binnen 5 weken misschien iets getekend gaat worden om meer sojabonen en varkensvlees te kopen als onderdeel van fase 1.
De Amerikaanse regering heeft niets opgelost, het is een gezichtsbesparende oefening en het geeft de Chinezen extra tijd. Tijd voor wat? Tijd om te kijken hoe de politieke situatie zich in de VS ontwikkelt.

Impeachment? Daar hebben we een controversiële out-of-the-box en toegegeven volledig speculatieve kijk op. Op TV werd al gezegd dat Trump in de buurt is voor fase 2 of fase 3. Iedereen gaat ervan uit dat hij die impeachmentprocedure zal overleven en de verkiezingen volgend jaar kan winnen. Maar wie zegt dat hij dat echt wil? Zo radicaal als het klinkt, is afzetting misschien zijn beste en meest wenselijke optie.

De Amerikaanse president gedraagt zich zeker alsof hij afgezet wil worden, het lijkt wel of hij niet alleen Democraten, maar ook steeds meer Republikeinen aan het uitdagen is. Denk er over na. Wat als hij echt probeert te worden afgezet en niemand het voor hem doet? Het logische pad zou zijn om steeds meer schandalige dingen te doen totdat ze uiteindelijk toegeven en hem inderdaad afzetten. Zijn plotselinge en onverwachte actie met de Koerden/Turkije veroorzaakte grote verontwaardiging bij zijn Republikeinse aanhangers die niet helemaal kunnen doorgronden wat hij deed. Als hij probeert te worden afgezet, zou zo'n actie consistent zijn met zo'n zet.
Klinkt te gek? Overweeg dit:
Waarom zou Trump afgezet willen worden? Het is eigenlijk een win-win-situatie voor hem. Ten eerste zou hij niet het risico hoeven te nemen om volgend jaar bij de stembus te verliezen. Ondanks alle beweringen van het tegendeel vallen zijn peilcijfers nogal tegen, en voor iemand die niet graag een historische nederlaag wil lijden in 2020 zou dat niet bepaald ego-rustgevend zijn. Zijn hele verhaal is steeds maar weer gegaan over nepnieuws, neppeilingen, nep dit en nep dat. Een nederlaag bij de stembus volgend jaar zou een historische afsluiting van een dergelijk verhaal zijn.

Waar bijna niemand aan denkt, maar waar wij rekening mee houden is dat Trump en zijn team wéten dat er volgend jaar een mega-recessie komt, en dan weten ze ook dat ze waarschijnlijk alleen al om die reden de presidentsverkiezing zouden verliezen. Maar het is meer dan dat. Een afzettingsprocedure maakt het mogelijk het presidentschap te verliezen, maar een diepzinnig samenzweringsverhaal in stand te houden. "Ik verloor niet, ik werd door de kwaden van binnenuit uit mijn ambt gezet".
Het is voor Trump en de Republikeinen een veel aantrekkelijker verhaal, vooral als het wordt geleverd met een blanco immuniteitscheque voor alles dat misschien nog wordt ontdekt (privé of zakelijk). Immers, het verliezen van de 2020 verkiezingen komt niet met een immuniteitsovereenkomst.... het kan wel met een aanhoudingsbevel komen. Maar het land door een constitutionele crisis heen slepen zou waarschijnlijk een immuniteitsovereenkomst met zich meebrengen, omdat mensen van beide kanten hem praktisch zouden sméken af te treden. Natuurlijk, kan hij dan zeggen, maar geef mij en mijn familie een "ga niet naar de gevangenis"-kaart.
Waarom zou president Pence dat niet doen? Het is tenslotte al eerder gedaan.

Afdrukken Doorsturen