De Amerikaanse Federal Reserve heeft zijn geheime geldsluizen weer naar Wall Street open gezet en probeert het erop te laten lijken dat het een onderdeel is van zijn normale open-markttransacties - terwijl het Congres en het Amerikaanse volk in het ongewis worden gelaten. Onbekend is welke bedrijven op Wall Street de honderden miljarden dollars aan doorlopende leningen nemen en hoeveel elk ontvangt. De Fed heeft de draaiboeken van de vorige financiële crisis weer uit de la gehaald.
Mark Pittman was de verslaggever van Bloomberg News die
verantwoordelijk was voor de Bloomberg-rechtszaak tegen de Federal
Reserve, waarbij het persagentschap op zoek was naar de namen van de
banken en hun aandeel in de biljoenen dollars die de Fed hen in het
geheim tijdens de financiële crisis had toegeschoven.
Pittman had al gedeeld in een Gerald Loeb-prijs voor de vijfdelige
serie van Bloomberg, "Wall Street’s Faustian Bargain" (PDF), en velen vonden
dat hij geheid een kandidaat was voor een Pulitzer-prijs. Maar een
week vóórdat de toenmalige voorzitter van de Federal Reserve, Ben
Bernanke, zijn zitting van de Senaatszitting bijwoonde, over zijn
herbenoeming voor een nieuwe termijn als Fed-voorzitter, stierf
Pittman op 25 november 2009
op 52-jarige leeftijd aan een hartaanval.
Ten tijde van Pittman's dood weigerde de Fed nog steeds de details van
zijn geheime leningen vrij te geven, ondanks het verliezen van zijn
rechtszaak bij een federale rechtbank. De beslissing van de rechter in
hoger beroep tegen de Fed zou pas op 19 maart 2010 komen, vier maanden
na de dood van Pittman. Zelfs toen gaf de Fed de gegevens niet
vrij.
Eerst vroeg het om een nieuwe zitting door het Second Circuit Court
of Appeals. Toen dat werd afgewezen, ging een Wall Street-consortium
van banken, die ontvangers waren van de biljoenen dollars aan geheime
leningen, in hoger beroep bij het Amerikaanse Hooggerechtshof. Dat
beroep faalde ook en de Fed werd gedwongen om zijn gegevens in 2011
vrij te geven.
Toen al zijn reddingsprogramma's bij elkaar werden opgeteld, kwam het
resultaat uit op een verbluffende,
cumulatieve $ 29 biljoen - allemaal
afgehandeld zonder de betrokkenheid of het medeweten van iemand die
door het Amerikaanse volk werd gekozen. Het Congres bleef gedurende
deze periode in het ongewis terwijl biljoenen dollars werden
weggesluisd naar Wall Street, buitenlandse banken, insolvente banken,
zelfs hedgefondsen die shortten (wedden tegen) de markt.
Nu heeft de Fed zijn geheime geldsluizen weer naar Wall Street open
gezet en probeert het erop te laten lijken dat het een onderdeel is
van zijn normale open-markttransacties - terwijl het Congres en het
Amerikaanse volk in het ongewis worden gelaten. Tot op heden heeft de
Fed geweigerd te noemen welke bedrijven op Wall Street de honderden
miljarden dollars aan doorlopende leningen nemen en hoeveel elk
ontvangt.
We dachten dat het nuttig zou zijn voor onze lezers om de
overeenkomsten te zien tussen wat de Federal Reserve nu aan het
uitspoken is en wat het deed toen Mark Pittman zijn spoor van
geheimgehouden transacties probeerde te volgen. Tot onze schrik en
ontsteltenis zijn veel artikelen van Pittman waarnaar we in
wetenschappelijke tijdschriften over de Fed hebben verwezen, uit
Bloomberg News verwijderd.
Op 29 september 2008 schreef Pittman een stuk getiteld "Goldman,
Merrill Collect Billions After AIG Bailout Loans". We konden dat
artikel niet vinden op Bloomberg, maar was wel aanwezig op de website
van de
Amerikaanse senator Bernie Sanders. Wie wat bewaart heeft wat.
Dat artikel legde uit hoe de reddingsoperatie van AIG ècht een
reddingsoperatie was van de grote Wall Street-banken, die AIG hadden
gebruikt als een tegenpartij voor derivaten om de
subprime-hypotheekmarkt effectief te shorten. Terwijl het Fed
bailout-geld door de voordeur van AIG naar binnen ging, ging het snel
de achterdeur uit om aan zijn verplichtingen jegens de grote Wall
Street-banken op de derivatencontracten te voldoen.
Op 10 november 2008 schreven Pittman en zijn collega's, Bob Ivry en
Alison Fitzgerald, een artikel met de kop "Fed Defies Transparance Aim
in Refusal to Disclosure". Ook dat artikel was niet te vinden
bij Bloomberg News, maar wel was er een Google-cache van bij
Yonkers
Tribune. Dat artikel meldt het volgende:
The Federal Reserve is refusing to identify the recipients of almost
$2 trillion of emergency loans from American taxpayers or the troubled
assets the central bank is accepting as collateral.
Fed Chairman Ben S. Bernanke and Treasury Secretary Henry Paulson said
in September they would comply with congressional demands for
transparency in a $700 billion bailout of the banking system. Two
months later, as the Fed lends far more than that in separate rescue
programs that didn’t require approval by Congress, Americans have no
idea where their money is going or what securities the banks are
pledging in return.
De Federal Reserve weigert de ontvangers te identificeren van bijna $
2 biljoen aan noodleningen van Amerikaanse belastingbetalers of de
problematische activa die de centrale bank als onderpand accepteert.
Fed-voorzitter Ben S. Bernanke en minister van Financiën Henry Paulson
zeiden in september dat ze zouden voldoen aan de eisen van het congres
voor transparantie bij een bailout van $ 700 miljard van het
banksysteem. Twee maanden later, nadat de Fed veel meer dan dat
uitleende in afzonderlijke reddingsprogramma's waarvoor geen
goedkeuring door het Congres nodig was, hebben Amerikanen geen idee
waar hun geld naartoe gaat of welke zekerheden de banken in ruil
daarvoor beloven.
Op 7 december 2008 schreef Pittman het artikel "Wall Street’s Toxic
Export". Nogmaals, het ontbreekt in Bloomberg News, maar het stond wel
in de
Seattle Times, waarmee
het destijds kennelijk verweven was. In dat artikel schreef Pittman
dit:
The bundling of consumer loans and home
mortgages into packages of securities — a process known as
securitization — was the biggest U.S. export business of the 21st
century. More than $27 trillion of these securities have been sold
since 2001, according to the Securities Industry Financial Markets
Association, an industry-trade group. That’s almost twice last year’s
U.S. gross domestic product of $13.8 trillion.
The growth over the past decade was made possible by overseas banks,
which saw the profits U.S. financial institutions were making and
coveted the made-in-America technology. Wall Street obliged, with
disastrous results: two-thirds of a trillion dollars in bank losses,
about 40 percent of them outside the U.S.
De bundeling van consumentenleningen en woninghypotheken tot
effectenpakketten - een proces dat bekend staat als securitisatie -
was het grootste Amerikaanse exportbedrijf van de 21e eeuw. Volgens de
Securities Industry Financial Markets Association, een
industrie-handelsgroep, is sinds 2001 meer dan $ 27 biljoen van deze
effecten verkocht. Dat is bijna twee keer het Amerikaanse bruto
binnenlands product van vorig jaar van $ 13,8 biljoen.
De groei in het afgelopen decennium werd mogelijk gemaakt door
buitenlandse banken, die de winst zagen die Amerikaanse financiële
instellingen maakten en de made-in-America-technologie begeerden. Wall
Street was welwillend, met desastreuze resultaten: tweederde van een
biljoen dollar aan bankverliezen, ongeveer 40 procent daarvan buiten
de VS.
Op 16 april 2009 was Pittman weer met de zaak bezig en schreef dat de
"Fed $ 2 biljoen aan bankleningen in het geheim aanhield." Ook
dit artikel stond niet op Bloomberg News, maar wel op een website met
de naam
DSL Reports. In dat
artikel wordt Bernanke geciteerd als wat uiteindelijk wordt genoemd
een bailout van $ 29 biljoen van de corrupte banken van Wall Street, "een
strikt tijdelijke maatregel om expansieve steun in de economie te
creëren".
De "tijdelijke" maatregel duurde van december 2007 tot ten minste juli
2010 (!) volgens een audit van de Fed die werd vrijgegeven in juli
2011 door het Government Accountability Office.
Het is frappant dat talloze andere artikelen van Pittman tijdens de
crisis eveneens verdwenen zijn van de site van Bloomberg News.
Pittman's vroegtijdige dood bracht een einde aan wat waarschijnlijk de
meest onthullende details zouden zijn geweest over hoe Wall Street-banken
samenspanden om de subprime-instrumenten te creëren die de Amerikaanse
huizenmarkt zouden laten crashen, en hoe ze vervolgens de Bloomberg-dataterminal
konden gebruiken om short bets te maken tegen diezelfde instrumenten,
op zoek naar de ergste securitisaties die gedoemd waren te mislukken.
Hij legde in het kort uit hoe de Bloomberg-terminal hem tot dan had
geholpen bij zijn rapportage
in een interview met
Ryan Chittum bij "The Audit" van Columbia Journalism Review in
februari 2009. Zes maanden later was Pittman dood. De uitwisseling
ging als volgt:
TA [The Audit]: Hoe informeert de Bloomberg-terminal u in uw
rapportage of helpt het u bij het vinden van aanwijzingen?
MP [Mark Pittman]: Nou, ik zal u een voorbeeld geven. Het eerste beste
verhaal dat ik hierover heb gedaan - ik ga hier over opscheppen - was
in juni van '07. Er stond in dat subprime obligaties falen en ze
falen in een alarmerend tempo, en ze gaan veel omhoog, dan moeten ze
allemaal worden gedowngrade. De ratingbedrijven volgen niet hun eigen
criteria voor wat een obligatie een bepaalde rating geeft. Ik deed dat
via gegevens die beschikbaar zijn op de Bloomberg. We hebben een
functie genaamd DQRP, waarmee u voor elke RMBS zogenaamde "delinquency
reports" kunt weergeven, onderverdeeld in categorieën. U kunt dus de
slechtste obligaties kiezen met de slechtste zaken en u kunt deze
opsplitsen op basis van beoordeling - sorteren op verschillende
manieren. Niemand heeft dat behalve wij.
TA: Ik wist niet eens dat die mogelijkheid er was.
MP: Wel zeker, man. En het werkt. Dan kun je elke individuele
obligatie uitkiezen en je hebt een volledige beschrijving van het
geografische bereik - hoeveel zit er in Californië, allerlei geweldige
dingen. Wat een wapen! En als je weet hoe je het moet gebruiken, werkt
het redelijk goed.
Het wachten is op iemand als Mark Pittman die opstaat vanuit de
zakelijke pers (of de politiek) om transparantie te eisen over de
honderden miljarden dollars die de Federal Reserve, via dezelfde
Federal Reserve Bank van New York die het grootste deel van het geld
naar Wall Street sluisde tijdens de laatste financiële crisis, vandaag
de dag rondstrooit, achter de rug om van het Amerikaanse volk.
