De Duitse bondskanselier Merkel staat achter het plan voor een internationale veiligheidszone in Syrië, dat minister van Defensie Kramp-Karrenbauer eerder deze week in Duitse media presenteerde. Gekozen wordt voor een echte EU-brede aanpak: Merkel gaat praten met de Franse president Macron, de Britse premier Johnson en de Turkse leider Erdogan over het voorstel van AKK. Duitse soldaten naar het front.... wat zou er fout kunnen gaan?
We lazen gisteren in
de Volkskrant het volgende:
De Duitse minister van Defensie, Annegret Kramp-Karrenbauer (CDU)
stelt een ‘internationale veiligheidszone in Noord-Syrië’ voor, in
samenwerking met Turkije en Rusland. Het zou voor het eerst sinds de
Tweede Wereldoorlog zijn dat Duitsland het initiatief neemt voor een
militaire missie.
...
‘De invasie druist volgens ons in tegen het volkenrecht.’
Volgens de federale Duitse regering is de Syrische invasie door NAVO-partner
Turkije in strijd met het internationale recht. Van de Merkelregering
hebben wij nog nooit gehoord dat de aanwezigheid van duizenden
Amerikaanse soldaten in Syrië óók een schending van het internationale
recht is.
Ook verschillende EU-landen hebben jarenlang het internationale recht
van Syrië met voeten getreden. Terwijl Brussel nu beweert "toegewijd
te zijn aan de soevereiniteit en territoriale integriteit van de
Syrische staat", en dit van Ankara eist, hebben vooral West-Europese
machten sinds medio 2011 regelmatig de Syrische soevereiniteit
genegeerd door zich aan te sluiten bij de opstand tegen de regering
van Bashar al. Assad, die zelfs wordt ondersteund - inclusief de
bewapening van de opstandelingen (wij noemen ze liever terroristen).
Frankrijk heeft ongeveer 200 speciale troepen gestationeerd op Syrisch
grondgebied zonder de toestemming van de regering in Damascus. De
Bondsrepubliek schendt ook de soevereiniteit van Syrië door Duitse
Tornado-jets die regelmatig in het Syrische luchtruim vliegen om
posities en operaties van Islamitische Staat op Syrisch grondgebied te
bespioneren - ook zonder toestemming van de bevoegde Syrische
autoriteiten.Een woordvoerster van de Duitse regering bevestigde dat
de vluchten van Duitse tornado's zonder beperking zouden doorgaan. De
ministers van Buitenlandse Zaken van de EU hebben gelijk als ze
beweren dat de aanvallen op Syrië het lot van de bevolking dramatisch
verslechtert, maar dat geldt evenzo voor de sancties van Brussel tegen
Damascus, die al jaren fatale gevolgen hebben gehad.
Bijna tot op de dag precies 30 jaar na de val van de Berlijnse muur,
die opnieuw een dreigende oorlog in Europa mogelijk maakte, stelt de
Duitse Bondsrepubliek voor het eerst sinds haar bestaan een militaire
interventie voor - buiten het officiële NAVO-gebied. Hiermee is dus
duidelijk wat dit land wil: de VS gaan uit het noorden van Syrië, "wij"
gaan het overnemen - inclusief het Koerdische socialisme. Zelfs als
het initiatief om een "internationale beschermingszone" (protectoraat)
in Noord-Syrië op te zetten niet zal worden uitgevoerd, is het
proefballonnetje al opgelaten, nationale grootheidswaanzin is het
leidende principe.
De Duitse federale minister van Defensie (hoe kan het toch dat
vrouwelijke politici in deze functie het zo slecht doen - niet alleen
in Duitsland, overigens) heeft dus een voorstel gedaan. Vanuit Duits
politiek oogpunt werd dat ook wel eens tijd, omdat haar ambities om
uiteindelijk bondskanselier te worden de laatste tijd op een ramp zijn
uitgelopenen. Dus is ook hier de aanval de beste verdediging.
Het wil met de carrière van minister van oorlog Kramp-Karrenbauer maar
niet goed komen. Het einde van haar carrière nadert, dus is er een
uitweg door toevlucht te nemen tot het laatste redmiddel van politici
in verval: oorlog. Hoewel de dame haar recente voorstel verkoopt als
"International Security Zone in Northern Syria" zouden natuurlijk
Duitse troepen de vermeende veiligheid daar moeten uitvoeren.
Dat AKK nu het zó brengt dat het initiatief van de NAVO uit zou moeten
gaan, is een indicatie van het risico dat het zichzelf
vertegenwoordigt. Dat komt omdat de situatie is ontstaan door de
illegale binnenkomst van NAVO-lid Turkije, dat dat gedaan heeft in
strijd met het internationale recht. En dan zien we ook nog dat dat
NAVO-lid Islamitische Staat ondersteunt, door de acties van de Turkse
troepen tijdens de interventie. Dus de organisatie waar de agressie
vandaan kwam en die de interventie niet kon of wilde voorkómen, moet
nu de ergste gevolgen van haar eigen acties wegnemen. Dat noemen we "bankroete
logica".
Het grappige van haar verzoek is ook nog dat in het initiatief op de
een of andere manier Turkije en Rusland moeten zijn betrokken, anders
loopt het op niets uit. De minister van Defensie lijkt hier gelijk te
hebben, maar op de een of andere manier is dat zo. Rusland heeft zich
altijd op het mandaat van zijn eigen interventie door de Syrische
regering kunnen beroepen en aan het internationale recht voldaan.
Turkije heeft het tegenovergestelde gedaan, maar staat steeds meer
onder Russische invloed omdat het in het Westen steeds verder
geïsoleerd is geraakt. Erdogan speelt deze kaart tegen het Westen,
omdat deze laatste wil voorkómen dat Turkije in de invloedssfeer van
Rusland terechtkomt. Overigens valt Erdogan's gespeelde kaart goed op,
samen met de Syrische vluchtelingengijzelaars, wat de militaire en
financiële hulp, vooral uit Duitsland, overduidelijk laat zien.
Dreigen met een tsunami van vluchtelingen heeft bij de technocraten in
Brussel steeds weer gewerkt.
Naast de moeilijke carrière ziet AKK en zien met haar veel Duitse
politici nog een andere belangrijke reden om Duitse soldaten naar de
etterende oorlog in Syrië te sturen. We zeiden het al: Rusland! De
Russen konden hun rol als partners van de Syrische regering uitbreiden,
ze hebben het door de VS geïnitieerde Islamitische Staat grotendeels
verslagen, konden invloed krijgen en ze konden uiteindelijk ook nog
een (tijdelijke) vrede bereiken in het noorden van Syrië. De bedoeling
van AKK is dat er enkele tienduizenden westerse soldaten
gestationneerd moeten worden.
De vraag is waarom vooral Syrië, dan Rusland en uiteindelijk de
indringer Turkije geïnteresseerd zouden moeten zijn in een
NAVO-beschermingsmacht? Omdat mevrouw AKK later bondskanselier wil
worden? Nauwelijks. Als een initiatief gewicht zou kunnen hebben, zou
het van de VN-Veiligheidsraad moeten komen. Of dit dan op een
meerderheid in de Raad zou kunnen rekenen moet nog worden maar worden
afgewacht. Zoals gezegd zullen de Russen hun vetorecht gebruiken.
Het voorstel van de Duitse minister van Defensie is een
promotiecampagne voor haarzelf, maar onthult een nogal verward beeld
van de heersende krachten. Het enige interessante eraan is de
mogelijkheid om te weten hoe groot de bereidheid is voor meer en meer
strijdlustige acties. Op naar de Derde Wereldoorlog, want historisch
gezien is ook daarvoor een Duitse inbreng nodig.
O ja, er is natuurlijk nog die kleinigheid dat de Syrische regering
niet om toestemming wordt gevraagd, maar dat hebben de Amerikanen,
Fransen en Britten ook niet gedaan, so what?. De omverwerping van het
Assad-regime en de verdeling van de grondstoffen van dit land was en
is het oorlogsdoel van de NAVO-landen in verband met de feodale
dictaturen aan de Golf en Israël gedurende acht jaar.
Alleen een verdeeld Syrië is een acceptabel Syrië voor deze coalitie
van staatsterreur die honderdduizenden doden en miljoenen ontheemden
achterlaat. De interventie, die Kramp-Karrenbauer wil hebben, vond al
plaats in 2011 en was toen nauwelijks vermomd als een "burgeroorlog".
Vanaf de eerste dag zijn tonnen wapens en geld, evenals tienduizenden
jihadisten, over de Syrische grenzen heen geleid.
Nu de VS hun inbreng in de "regime-change"-oorlog terugschalen tot de
controle over een aantal oliebronnen, en meteen maakt de Duitse
Bondsrepubliek duidelijk wat Merkel twee jaar geleden in een biertent
in München bedoelde, toen zij verklaarde dat "wij europeanen" toch
echt nodig ons lot in eigen hand moeten nemen. Deze Europese Unie moet
eindelijk een aanvallende oorlogsunie worden.
De reactie op het voorstel van AKK variëren. Maar veel politici in
Duitsland vinden het nu weleens de tijd voor een sterkere Duitse
militaire aanwezigheid in de wereld dan tot op heden het geval is. Dat
is wel consistent. Iedereen die wereldkampioen export wil worden,
heeft in de relevante technologieën van vandaag brandstof van allerlei
aard en zeldzame aardmetalen nodig. En wanneer de oude patroonheilige,
de VS, het roer uit handen geeft (aan Rusland), moeten er beslissingen
worden genomen.
Maar zover is het nog lang niet. AKK lijkt de krankzinnige situatie
van een NAVO-lid te willen gebruiken voor een nieuwe optie van
militair interventionisme. Ze pleit voor een beschermingszone in
Noord-Syrië. In principe is er niets mis met beschermde gebieden in
precaire internationale conflicten. Ze kunnen zinvol en vitaal zijn
voor de burgerbevolking.
Maar AKK wil een soort "Duits Noord-Syrië" hebben. Vanuit haar
gezichtspunt begrijpelijk, want verschillende vliegen kunnen dan in
één klap worden geslagen: Duitse wapenfabrikanten kunnen dan hun
fabrieken daar opzetten, de afleverroutes naar het conflictgebied
zouden korter zijn en niet meer worden belemmerd door omslachtige
mensenrechtenconventies, en de door conflicten gegenereerde
vluchtelingen kunnen dan onmiddellijk in het "beschermde gebied"
blijven als een soort loonslaaf om meer wapens te produceren in plaats
van in Die Heimat.
Maar laten we eens kijken naar de fantastische aard van dit verzoek,
omdat er geen militair-realistische basis voor is.
Hoe moet het gebied van de Turken worden afgenomen? Moet de Wehrmacht
toeslaan? De cavalerie uit het koloniale tijdperk heroprichten? Of
moet men vrij pragmatisch Erdogan herprogrammeren - van de
onderdrukker tot de man die staat voor veiligheid en directe
samenwerking? Of gewoon de andere kan op kijken? Die aanpak lijkt ook
te werken met Saoedi-Arabië. En de Duitse, Franse en Nederlandse
wapens waren al geleverd vóór de Amerikanen hun vertrek bekendmaakten...
Trouwens, in haar voorstel ontbreekt iets heel belangrijks. Rusland
zou namelijk een veto uitspreken in de Veiligheidsraad. En bij ons
weten is Rusland de enige buitenlandse mogendheid in Syrië die door de
wettige regering uitgenodigd is er actief te zijn....
Inmiddels is ook bekendgeworden dat Rusland en Turkije gezamenlijk de
militaire controle over het aangewezen gebied van de beschermingszone
zullen overnemen. Dit is de eerste stop in Turkije in hun plannen voor
uitbreiding van haar macht. De Duitse politiek lijkt niets te hebben
geleerd van de Duitse nederlagen! Haar plan krijgt in eigen land veel
steun, hoewel van Kramp-Karrenbauer wordt gezegd dat ze haar voorstel
zonder overleg in het openbaar heeft gebracht. Zij is een vrouwelijke
marionettenspeler (van het grootkapitaal) die alleen aan de draden van
de Duitse hoofdstadfriemelt en het ergste daar is dan ook nog dat Die
Linke in haar voorstel méégaat. Die Linke, de zogenaamde anti-oorlogspartij,
heeft niets beters te doen dan hierover enthousiasme uit te drukken.
Ook zij hebben niets geleerd!
Het beeld dat Duitsland in het buitenland oproept, roept zóveel jaren
na de Tweede Wereldoorlog nog steeds walging en zelfs angst (voor
herhaling) op. De gevreesde "Duitse schreeuwlelijk" is nooit verdwenen,
de oude fascistische onzin is ondergronds blijven werken en staat nu
in de vorm van twijfelachtige Merkelpolitiek weer op de rails. De oude
machtsdromen moeten weer worden gerealiseerd (de Europese Unie, maar
wel een Duitse Europese Unie - het Derde Rijk), in de oude
revanchistisch-racistische geest.
Wat verlangens verbergen achter het masker van vrijheid, democratie en
mensenrechten, dat kan zelfs de domste gans nog doorzien. Het is een
schande dat een culturele natie als de Duitse zó bestuurd kan worden
door zóveel kleine geesten, de instrumenten van het onverzadigbare
grootkapitaal.
Mevrouw Karrenbauer praat graag over wat ze wil, het maakt niet uit.
Wat de doorsnee Duitser niet beseft, is dat door het beleid van Merkel
en alle politici die haar altijd hebben gesteund - en dat zijn de
meesten - niet alleen veel europeanen, maar ondertussen de hele wereld
zich min of meer snel van Duitsland begint te distantiëren.
Hoe hypocriet door Duitsland wordt omgegaan met de kwestie Turkije/Syrië
blijkt wel uit de wapenexporten naar het land van Erdogan. Die gaan
namelijk gewoon door ondanks het feit dat bondskanselier Angela Merkel
onlangs had gezegd dat Duitsland "onder de huidige omstandigheden ...
geen wapens aan Turkije zou leveren".
Van het Federale Ministerie van Economie vevestigde staatssecretaris
Ulrich Nußbaum: "De federale overheid geeft geen nieuwe vergunningen
af voor bewapening die door Turkije in Syrië kunnen worden gebruikt."
Dienovereenkomstig kunnen niet alleen reeds goedgekeurde wapenexporten
worden uitgevoerd; nieuwe vergunningen zijn ook toegestaan, op
voorwaarde dat de betrokken wapens naar verluidt of in feite niet
kunnen worden gebruikt in Syrië. Als klassiek voorbeeld worden
oorlogsschepen en alle andere wapens voor de marine beschouwd.
In feite bereikt de Duitse wapenexport naar het land momenteel
recordniveaus. Zoals het Federale Ministerie van Economie op verzoek
van de plaatsvervanger Sevim Dağdelen (Die Linke) aankondigde, zijn in
de eerste acht maanden van 2019 oorlogswapens ter waarde van 250,4
miljoen euro aan Turkije geleverd - meer dan in enig jaar sinds 2005.
Maar ook in de Europese Unie worden principes al gauw ingeruild voor
geld. Op 11 oktober zei de Franse minister van Europese Zaken Amélie
de Montchalin dat met het oog op de Turkse aanval op Syrië, men niet
stil kon blijven staan; EU-sancties tegen Turkije lagen daarom "op
tafel". De dag erna bevestigde EU-begrotingscommissaris Günther
Oettinger dat het debat over een embargo op de EU-top "op de agenda"
stond.
Precies op tijd voor het begin van de top riep de voorzitter van het
Europees nepparlement, David Sassoli, op tot een strenger standpunt
over de Turkse invasie in Noord-Syrië: "bestaande verdragen" zouden in
ieder geval moeten worden opgenomen in de wapenboycot. Bovendien moest
ten minste de officiële opschorting van de
EU-toetredingsonderhandelingen met Ankara worden overwogen. In feite
hebben de leiders van de Unie zich uiteindelijk beperkt tot het
veroordelen van de Turkse invasie in Noord-Syrië. In het bijzonder
ontkende de regering in Berlijn praktische consequenties:
regeringskringen hadden al van te voren verklaard dat vanuit hun
gezichtspunt geen sancties op EU-niveau zouden worden toegestaan.
Tenslotte. In Syrië gaat het naar onze mening niet over Assad of
vermeende genocide, het gaat vooral over gas, olie en pijpleidingen.
Eerst en vooral gaat het om het mondiale beleid van de VS en haar
westerse vazallen, dat wil zeggen de Wereldheerschappij. De enorme
minerale rijkdommen en het land dat wordt verbouwd voor voedsel geldt
als voorwaarde voor het verkrijgen van de wereldheerschappij.
Het is de basis van de Anglo-Amerikaanse mondiale politiek. De
gebieden van de Atlantische Oceaan tot de westelijke grens van Rusland
staan al onder NAVO-controle.
Wie op de landkaart nazoekt in welke landen het Westen de afgelopen 30
jaar oorlogen heeft gevoerd, vindt een verbinding van Syrië/Libanon
naar Irak, naar Afghanistan en Iran (dat nu om begrijpelijke redenen
ernstig wordt aangevallen).
Als de NAVO-strijders erin waren geslaagd Syrië en Irak en Afghanistan
te Balkaniseren en terroristen van Islamitische Staat en Al Qaida te
blijven steunen en sturen, dan zouden ze vroeg of laat naar het
noorden zijn verhuisd. NAVO-grondtroepen hebben de moslimgebieden van
Rusland geïnfiltreerd om dezelfde chaos te creëren die al is gecreëerd
in Syrië en Afghanistan.
Rusland zou ernstig in de problemen komen met de globalisten van het
Westen die hun doel van wereldoverheersing naderen. Als Rusland valt,
is China slechts een kwestie van tijd, omdat de heersende elite op
lange termijn denkt. Het initiatief van mevrouw AKK is een grotesk
optreden van arrogantie dat geen enkel respect verdient en geen
rekening houdt met nationaal en internationaal recht.
Wie denkt dat het Syrische leiderschap na 8 jaar oorlog met ongeveer
600.000 doden tegen een bondgenootschap van de NAVO Staten, evenals
Saoedi-Arabië en Qatar, ermee instemt een Trojaans paard van de NAVO
neer te zetten onder het mom van een veiligheidszone op hun eigen
grondgebied, is niet van deze wereld. De 8-jarige strijd van de
Syriërs om hun soevereiniteit en hun voortbestaan zou dan dus
tevergeefs zijn geweest. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat
Rusland en Iran na vier jaar vechten in Syrië met een dergelijke
oplossing instemmen. Als het Westen Syrië niet had gedestabiliseerd,
zouden de huidige problemen en de migrantenstromen helemaal niet
hebben plaatsgevonden.