De race voor 5G is begonnen. De Chinese elektronicafabrikant Huawei wil ons 5G-netwerk gaan bouwen. De enorme hoeveelheid antennes, de zendstations, de centrale routers. Arjen Lubach zette er in zijn uitzending vraagtekens bij: hij wil niet met ze in zee en noemt er zo zijn redenen voor. Alleen niet de goede.
Ondanks een gebrek aan hard, openbaar bewijs dat Huawei burgers in het
Westen bespionneert (wat de zogenaamde "kern" van het probleem is),
komt de bijdrage van Zondag met Lubach wel op een toevallig moment, nu
de AmerikaanseFCC de afgelopen week het drama van de Trump-administratie
over Chinese telecombedrijven dramatisch escaleerde.
In een door het agentschap verspreid
informatieblad zegt de
FCC dat het in november zal stemmen over een nieuwe regel die
Amerikaanse bedrijven zou verbieden subsidies (van belastinggeld) te
ontvangen als ze Huawei, ZTE of andere Chinese apparatuur in hun
netwerken gebruiken. Dit zou later kunnen worden gevolgd met
aanvullende regels die vereisen dat bedrijven Chinese uitrusting van
hun netwerken halen en vervangen door vermoedelijk Amerikaanse
alternatieven, aldus de FCC.
Net als FCC-baas Ajit Pai levert ook Lubach een inspanning om de
nationale veiligheid èn ons te beschermen terwijl we "natuurlijk"
meedoen met de "race naar 5G".
Ajit Pai zei het volgende:
When it comes to 5G and America’s security, we can’t afford to take a
risk and hope for the best. We need to make sure our networks won’t
harm our national security, threaten our economic security, or
undermine our values. The Chinese government has shown repeatedly that
it is willing to go to extraordinary lengths to do just that.
And Chinese law requires all companies subject to its jurisdiction to
secretly comply with demands from Chinese intelligence services. As
the United States upgrades its networks to the next generation of
wireless technologies—5G—we cannot ignore the risk that that the
Chinese government will seek to exploit network vulnerabilities in
order to engage in espionage, insert malware and viruses, and
otherwise compromise our critical communications networks.
Als het gaat om 5G en de veiligheid van Amerika, kunnen we het ons
niet veroorloven om een risico te nemen en er het beste van te hopen.
We moeten ervoor zorgen dat onze netwerken onze nationale veiligheid
niet schaden, onze economische veiligheid niet bedreigen of onze
waarden ondermijnen. De Chinese regering heeft herhaaldelijk laten
zien dat ze bereid is om tot het uiterste te gaan om juist dat te doen.
En volgens de Chinese wet moeten alle bedrijven die onder hun
jurisdictie vallen, in het geheim voldoen aan de eisen van Chinese
inlichtingendiensten. Terwijl de Verenigde Staten hun netwerken
upgraden naar de volgende generatie draadloze technologieën - 5G -
kunnen we niet voorbijgaan aan het risico dat de Chinese overheid zal
proberen netwerkkwetsbaarheden te misbruiken om spionage te plegen,
malware en virussen in te voeren en anderszins onze kritische
communicatienetwerken compromitteren.
Hoewel noch Huawei noch China onschuldige engelen zijn, blijft deze
zwartmakerij enkele problemen opleveren. Eén daarvan is dat de
Verenigde Staten, met haar geschiedenis van het bespioneren van Huawei
en het gebruik van AT&T om iederéén te bespioneren, niet bepaald het
morele voorbeeld voor de wereld is. Maar er zijn ook veel vaagheden of
deze activiteiten van Huawei te ver gaan en of ze de beoogde impact
hebben.
Dat speelt namelijk óók mee: de hypocrisie van het Westen over dit
onderwerp.
De NSA,
met AT&T, Google,
Facebook en noem ze maar op, is herhaaldelijk betrapt op het
bespioneren van alles en iedereen. Het moet toch duidelijk zijn voor
iedereen die niet door patriottische ijver is besmet: het is OK om
heimelijk de hele wereld te bespioneren als je de Verenigde Staten
bent (of Rusland als je Nederland bent), maar de zwakste bewering dat
China hetzelfde doet moet resulteren in een massaal protectionistisch
verbod.
Ten eerste lijkt hard, openbaar bewijs nog steeds een bijzaak.
Een onderzoek van achttien maanden
door het Witte Huis in 2012 (de laatste keer dat we dit onderwerp
nogal gehyped werd) toonde aan dat er geen bewijs was dat Huawei zijn
uitrusting actief gebruikte om Amerikanen te bespioneren. Andere
gegevens geven aan dat een groot deel van het gecreërde probleem wordt
aangedreven door tech-reuzen zoals Cisco, die gewoon niet willen (en
kunnen) concurreren met goedkopere Chinese uitrusting. Dat wil niet
zeggen dat er hier geen legitieme beveiligingszorgen zijn, alleen dat
protectionisme een grote rol speelt. Hoe groot die rol is is moeilijk
te bepalen zonder openbaar bewijs van Huawei-spionage.
Ook zijn er vragen of dit soort oorlogszuchtige taal zijn gestelde
doelstelling wel bereikt zonder extra problemen te veroorzaken. Veel
kleinere, meer op het platteland gerichte Amerikaanse bedrijven hebben
verklaard dat ze financieel zullen worden geschaad door hun toegang
tot goedkopere Huawei-apparatuur te elimineren. Het Universal Service
Fund (USF) van $ 8,5 miljard is al door de Trump-regering onder vuur
genomen, en een verdere beperking van de uitrusting van bedrijven met
krappe budgetten zou de inspanningen om de jammerlijke middelmatige
breedbandinfrastructuur van Amerika te verbeteren, inclusief de
zogenaamde "race naar 5G", kunnen beperken.
Verder lijkt de koppeling aan cybersecurity inconsistent. Het Westen (aangevoerd
door de VS) legt veel nieuwe gecompliceerde regels op aan China en
negeren fundamentele verbeteringen. En terwijl Chinese apparatuur in
telecomnetwerken resulteert in een verontwaardigde ophef, lijkt
niemand zich druk te maken over de miljoenen goedkope Chinese
IOT-apparatuur die we op onze thuis- en bedrijfsnetwerken aanbrengen.
Die technologie, vol met zwakke beveiliging en privacy, creëert een
geweldige kans voor vreemde landen zoals China om buitenlandse
inwoners en industrie te bespioneren, via van alles, van hun "slimme"
tv tot koffie-automaat met internetverbinding, maar de overheid doet
daar niets aan.
Als cybersecurity, en niet protectionisme, de echte motivator voor de
overheid is, waarom is de focus dan zo nauw afgestemd op alleen
telecomapparatuur?
Daarom vragen we ons af hoeveel bedrijven van de zwarte lijst - zoals
Huawei - de oorzaak zijn van èchte zorgen over cybersecurity, en
hoeveel worden er als instrument gebruikt in de contraproductieve
handelsoorlog van Trump? Hoeveel angst voor cybersecurity uitgebuit
ten voordele van westerse ondernemingen, zoals bijvoorbeeld
Cisco dat vaak bij de Amerikaanse overheid
lobbyt tegen Huawei (en o ironie: bij nadere
beschouwing blijkt veel Cisco-apparatuur "Made in China"-stickers te
hebben. OK, misschien staat er soms "Designed in the USA" of zoiets
op, maar de daadwerkelijke productie is ergens in China gebeurd).
Dat de focus zo nauw is afgestemd op alleen telecomapparatuur (en niet
cybersecurity in het algemeen) is een reden waarom landen als
Duitsland
niet zijn ingegaan op
de Amerikaanse verzoeken en hebben zij gereageerd door te zeggen dat
ze zich gewoon zullen houden aan bestaande beveiligingsnormen en -praktijken.
Als het een aantoonbaar onveilige router of ander apparaat is, wordt
het niet in het netwerk geplaatst.
In het verleden hebben we meerdere malen opgemerkt dat de inspanningen
van de VS om Huawei op de zwarte lijst van wereldwijde telecommarkten
te plaatsen niet echt worden gedaan met deugedelijk ondersteunend
bewijsmateriaal. De Trump-administratie en FCC hebben allerlei acties
ondernomen om het bedrijf in een kwaad daglicht te stellen, van
Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen onder druk zetten om plannen te
laten vallen om Huawei-telefoons te verkopen tot het besluit van de
FCC om bedrijven te verbieden Huawei-apparatuur te gebruiken als ze
federale subsidies willen (blijven) ontvangen.
Daarbij willen we opmerken dat als in een "vrije markt" bij
overheidssubsidies de grootste zorg van een bedrijf het geld is dat de
overheid hen geeft in plaats van dat zij zelf inkomsten genereren uit
het bedrijfsleven, deze bedrijven misschien technisch gezien in wezen
onder de controle van de overheid staan. Er is een naam voor dat
economische model, maar we komen er niet zo gauw op.
De onderliggende rechtvaardiging voor deze bewegingen is gericht op
het idee dat Huawei werkt als een uitbreiding van de surveillance van
de Chinese overheid, iets dat nog steeds niet is bewezen ondanks de
decennia aan claims in dit verband, en een onderzoek van anderhalf
jaar door het Witte Huis.
Dat wil niet zeggen dat de Chinese regering een onschuldig klein
madeliefje is. Het is ook niet bedoeld om te suggereren dat het
onmogelijk is dat Huawei Amerikanen bespioneert. Maar het ontbreken
van enig feitelijk openbaar bewijs van spionage blijft toch
verontrustend, gezien het feit dat als het bewijs er wèl was, er
enorme consternatie zou zijn van de kant van politici en de industrie.
We hebben ook herhaaldelijk opgemerkt dat ons inziens de "race naar de
vijfde generatie draadloos (5G)" nogal dom is. Hoewel 5G belangrijk is
op de manier dat snellere, betere netwerken altijd belangrijk zijn,
zijn de vermeende voordelen van de technologie pijnlijk overhyped. En
ze zijn pijnlijk overhyped, grotendeels om twee redenen: ten eerste,
mobiele providers willen de haperende verkoopcijfers van mobiele
telefoons wel weer eens opkrikken, terwijl netwerkhardwareleveranciers
zoals Cisco de acceptatie van nieuwe, dus duurdere, telecomhardware
stimuleren.
De "race naar 5G" is geen race. 5G is wèl een soort magisch "wondermiddel"
geworden van technische beleidsgesprekken, dat allerlei soms dubieus
beleid rechtvaardigt. Maar de onderliggende wens om simpelweg meer
apparatuur te verkopen, heeft ook de protectionistische aanvallen van
de Trump-administratie op bedrijven zoals Huawei geïnfecteerd, die
gebaseerd zijn op ongeveer 40% werkelijke bezorgdheid over
cybersecurity en 60% lobbyinspanningen van (Amerikaanse)
hardwareleveranciers die niet willen en kunnen concurreren met
goedkopere Chinese hardware. Maar dat hadden we al gezegd.
Misschien dat Zondag met Lubach een gebrek had aan andere onderwerpen,
maar de door hem verstrekte informatie over de
5G-straling en de rol
van Huawei vinden wij wel erg eenzijdig en summier. Wellicht dat de
AIVD hem iets in het oor gefluisterd heeft? Of Frans Timmermans,
wiens Europese Commissie het 5G Public-Private Partnership (5GPPP)
heeft opgericht?