De nep-leenrente van de New York Fed in de meest recente bailout van de grootbanken op Wall Street (de repo-crisis) roept de frauduleuze en criminele activiteiten van die banken tijdens het Libor-schandaal weer in herinnering. Als we niet oppassen worden we gecontronteerd met een crisis met ongewenste gevolgen.
Als het gaat om de mentaliteit van Wall Street, is er de gedachte dat
het legaal is als je ermee weg kunt komen. Die gedachtengang lijkt de
Federal Reserve Bank van New York te hebben aangenomen sinds zij in
het geheim vele biljoenen dollars in insolvente banken heeft gepompt -
in strijd met haar wettelijk mandaat - tijdens de financiële crisis;
ook heeft de Fed in het verleden een bankenonderzoeker ontslagen omdat
zij weigerde haar negatieve onderzoek naar Goldman Sachs aan te passen;
en verzuimde de Fed een reeks misdaden te onderzoeken waarvan zij op
de hoogte was gebracht. Hierover hebben wij in het verleden al eens
geschreven.
Eén van de misdaden die de New York Fed niet onder de aandacht van de
Amerikaanse wetshandhavingsinstanties bracht, was het feit dat de
megabanken van Wall Street manipuleerden met de leenrente die ze
rapporteerden als hun London InterBank Offered Rate or Libor, een
benchmarkrente die wereldwijd wordt gebruikt om derivatenhandel af te
wikkelen en ook wordt gebruikt als referentietarief om hypotheekrente,
creditcardtarieven, studieleningen en andere consumentenleningen vast
te stellen.
De grootste banken op Wall Street hebben gezamenlijk miljarden dollars
aan schikkingskosten betaald om (over de hele wereld) vanwege hun
praktijken om Libor-tarieven op te trekken om hun eigen
handelsposities te verbeteren of, in sommige gevallen, zichzelf
gezonder te laten lijken dan ze eigenlijk waren, door een Libor-tarief
in te voeren dat onder hun werkelijke kosten lag van het lenen van
andere banken.
Op 27 juni 2012 heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie
bijvoorbeeld het Britse handelshuis en de bank, Barclays, een boete
opgelegd van $ 160 miljoen voor het indienen van valse Libor-financieringskosten.
Volgens het
Amerikaanse ministerie van Justitie
was er sprake van dat "tussen ongeveer
augustus 2007 en januari 2009, in reactie op de initiële en
voortdurende speculaties in de pers dat Barclays' hoge Amerikaanse
dollar LIBOR-invoering op dat moment mogelijk liquiditeitsproblemen
bij Barclays weerspiegelde, en dat leden van het management van
Barclays opdracht hadden gegeven die dollar LIBOR-invoering te
verlagen. Deze managementinstructie resulteerde vaak in het indienen
van onjuiste tarieven door Barclays die niet de waargenomen kosten
weerspiegelden voor het verkrijgen van interbancaire fondsen."
Op 12 december 2012 heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie een
strafrechtelijke vervolging ingesteld tegen Tom Hayes (pdf
hier), een voormalige
UBS- en Citigroup-handelaar, in de Libor-zaak wegens aanklachten die
“de publicatie van gemanipuleerde rente-informatie in New York, New
York” omvatten. Hayes zit momenteel een gevangenisstraf van 11 jaar
uit.
Plaats nu deze gebeurtenis tegen de achtergrond van wat er op 17
september dit jaar en sindsdien elke werkdag is gebeurd.
Op 17 september steeg de rente op overnacht-leningen in de repo-markt
(repo-leningen) van de typische 2% naar 10%. De Amerikaanse repomarkt
is waar banken, hedgefondsen en beleggingsfondsen 's nachts leningen
aan elkaar verstrekken tegen goed onderpand zoals US Treasury-effecten.
De grote piek in de tarieven suggereerde voor velen op Wall Street dat
de megabanken op Wall Street zich terugtrokken van leningen aan één of
meer financiële instellingen of hedgefondsen uit angst voor hun
kredietwaardigheid. Zie ons artikel van 26 november jl, getiteld
FED e-mail uit 2008 biedt inzicht in huidige
repo-crisis.
Maar in plaats van de vrije markt in staat te stellen verdere
prijsvaststelling te onderzoeken op de markt voor nachtleningen en een
vrije markt in staat te stellen de werkelijke kosten van het lenen
voor specifieke banken te bepalen, sprong de New York Fed op 17
september in de markt en overstroomde het de markt met honderden
miljarden dollars per week aan supergoedkope leningen, waardoor de
werkelijke financieringskosten op deze markt kunstmatig worden
gemanipuleerd en verdoezeld.
De New York Fed grijpt sinds 17 september elke werkdag in op deze
markt. Afgelopen donderdag heeft de New York Fed aangekondigd geen
plannen te hebben om deze markt op zichzelf te laten functioneren. Zie
ons artikel
De doodgezwegen bailout.
Vanmorgen heeft de New York Fed aan Wall Street's handelshuizen weer
geld geleend, handelshuizen die het niet met naam wil en zal noemen: $
26,26 miljard in een nachtlening tegen 1,55% - dat is 8,45% lager dan
het niveau waar deze markt op 17 september wilde handelen. Ook
vanochtend heeft de New York Fed een lening van 14 dagen van $ 31,269
miljard aan deze markt verstrekt tegen een rentevoet van 1,57%.
Ondanks het feit dat de New York Fed de rentevoeten kunstmatig
manipuleert op een belangrijke markt in New York, moet het Amerikaanse
Congres nog steeds een openbare hoorzitting houden die uitsluitend op
deze kwestie is gericht. Op 5 december hield het House Financial
Services Committee echter een hoorzitting met de Amerikaanse minister
van Financiën Steve Mnuchin als enige getuige. Mnuchin fungeert ook
als hoofd van de Financial Stability Oversight Council (F-SOC), die
verondersteld wordt alle rode vlaggen die de financiële stabiliteit in
de VS zouden beïnvloeden nauwlettend te volgen.
Mnuchin werd herhaaldelijk door leden van het comité ondervraagd over
wat er op de repomarkt gebeurt. Congreslid French Hill (R-Arkansas)
hield er zo zijn eigen mening op na: “Ik denk dat de zorg is dat de
Federal Reserve in New York de repomarkt niet ondersteunt. Ze
zijn de repomarkt. Ik denk dat dat de uitdaging is. En
we zien niet dat de bankreserves meer dan voldoende zijn - miljarden
meer dan nodig, bijvoorbeeld voor JPMorgan, $ 120 miljard aan
dagelijks contant geld dat bij de Fed wordt aangehouden met een
vereiste van $ 60 miljard contant geld, en toch gaan ze daar niet de
repomarkt mee op."
De bedragen die we al een poosje in deze artikelenreeks rondstrooien
zijn duizelingwekkend, bijna rampzalig, zowel in termen van omvang als
wat ze betekenen voor de Amerikaanse economie (en die van de wereld)
als geheel.
We maken ons grote zorgen over twee kwesties: ten eerste is er de
reële mogelijkheid van een financiële crash die de Amerikaanse Grote
Depressie van de jaren dertig vorige eeuw doet verbleken, en ten
tweede is er de realiteit (het beproefde middel) dat de Amerikaanse
regering tot nu toe door oorlogen uit de financiële problemen is
gekomen.
Heeft u ook in de gaten over welke "schurkenlanden" de Amerikaanse
mainstream media hun collectieve oorlogszuchtige artikelen hebben
geschreven en nog steeds schrijven? We noemen er maar een paar: China, Rusland, Noord-Korea,
Iran......
We brengen in dit verband even de volgende realiteit naar voren:
het Amerikaanse leger heeft voor een oorlog het geld noch de wapens
noch de wapenproductie of de troepenmacht, waarmee een oorlog kan
worden gewonnen met één van de bovengenoemde landen.
Een oorlog met Noord-Korea garandeert bijna een oorlog met China; een
oorlog tegen Iran garandeert bijna een oorlog met Rusland.
De Amerikaanse regering moet zich van deze duistere realiteit bewust
zijn en een buitenlands beleid opstellen dat zich net zo ver van
oorlog kan distantiëren als het Amerikaanse antwoord op al deze
uitdagingen zich in werkelijkheid bevindt.
Afdrukken Doorsturen