We vragen ons wel eens af: de topman van de NAVO, Jens Stoltenberg, een Noorse carrièrepoliticus, moet zelf toch nog wel wat hersens hebben.... maar waarom vecht hij voor een verloren zaak? Hij, Stoltenberg, weet dat Rusland en China het Westen in principe gunstig gezind zijn, en dat ze door Washington uitgevonden vijanden zijn, omdat de VS altijd een vijand nodig heeft om oorlogen en conflicten voort te zetten en te "bestrijden" - ten behoeve van de miljardenwinsten van het militair industrieel complex. Een artikel over een EU die in het Midden-Oosten ten strijde wil trekken, en een NAVO die toewerkt naar een totale vernietiging van de mensheid.
Kort voordat de veiligheidsconferentie van München vandaag begon,
namen de westerse mogendheden maatregelen om hun invloed in het
Midden-Oosten te consolideren. Berlijn zet de uitvoering van de
besluiten van de Libische conferentie voort om zijn posities in het
Noord-Afrikaanse land te versterken en de posities van Rusland en
Turkije daar te verzwakken.
De NAVO-ministers van Defensie hebben op hun beurt besloten de inzet
van de oorlogsalliantie in Irak uit te breiden. Het parlement in
Bagdad eiste onlangs dat buitenlandse troepen zouden worden
teruggetrokken, maar daar wil de NAVO niets van weten: zij proberen nu
de Iraakse regering te dwingen de stemming nietig te verklaren.
Bovendien zijn verdere maatregelen gepland in de Arabische wereld, met
name in Jordanië en Tunesië. Als de inspanningen mislukken, worden de
Westerse mogendheden geconfronteerd met ernstige politieke tegenslagen
in de Arabische staatsring rond Europa. Het hoofd van de
veiligheidsconferentie, Wolfgang Ischinger, heeft aangekondigd dat het
begin van de aftocht van het Westen één van de onderwerpen van de
conferentie van dit jaar zal zijn.
Naar verwachting worden dit jaar ongeveer 800 deelnemers aan de
Veiligheidsconferentie van München verwacht, een bijeenkomst die
aanstaande vrijdag begint. In de Beierse hoofdstad komen ondermeer
ongeveer 40 staatshoofden en regeringsleiders en ongeveer 100
ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie bijeen. De
openingstoespraak is voorbehouden aan de federale president
Frank-Walter Steinmeier; de Franse president Emmanuel Macron wordt
morgen al verwacht.
De Verenigde Staten, Rusland, China en Iraanse ministers van
Buitenlandse Zaken zullen komen, evenals de Amerikaanse ministers van
Defensie en Energie. De Duitse bondskanselier Angela Merkel, die vorig
jaar was verschenen en zich demonstratief positioneerde tegen de
Amerikaanse vice-president Mike Pence blijft dit jaar weg.
Conferentieleider Wolfgang Ischinger heeft geprobeerd de
Noord-Koreaanse vice-minister van Buitenlandse Zaken Kim Song Gyong te
laten deelnemen maar dat zal niet gebeuren ondanks de aanvankelijke
toezegging van de Noord-Koreaanse regering. Ischinger is van plan
volgend jaar weer Pyongyang uit te nodigen.
Vooraf had Ischinger benadrukt dat het debat over het begin van de
aftocht van het Westen een rol zou spelen op de veiligheidsconferentie.
In München zal het natuurlijk ook gaan om de westerse inspanningen om
een vertrek uit de regio te vertragen of te voorkómen. Een voorbeeld
is de follow-up van de voor zondag geplande Libië-conferentie in
Berlijn.
Met de Libië-conferentie probeerde de Duitse federale regering het
voortouw te nemen in de internationale inspanningen om de oorlog in
Libië te beëindigen en de groeiende invloed van Rusland en Turkije in
het land tegen te gaan. Moskou en Ankara bepalen op dit moment de gang
van zaken in Syrië, waar de Verenigde Staten en de EU alles in het
werk stellen om een pro-westerse regering aan de macht te brengen, al
sinds nadat de onrust begon in 2011 - en ondanks alle propaganda,
misinformatie en voor miljarden aan geleverd wapentuig is dat niet
gelukt.
Tot dusverre heeft de Libië-conferentie in Berlijn slechts geleid tot
een trots aangekondigde maar uiterst fragiele wapenstilstand. Het
bewapenen van de twee belangrijkste strijdende partijen door externe
machten, meestal zeer nauwe bondgenoten van Berlijn en Washington,
gaat (ondermeer dankzij de invloedrijke wapenlobby) gewoon door.
Wat betreft Irak worden door het Westen momenteel inspanningen
geleverd om de westerse posities in dat land te consolideren. Daar
eiste het parlement de terugtrekking van buitenlandse troepen na de
Amerikaanse drone-moord op de Iraanse generaal Qassem Soleimani.
Als dit gaat gebeuren, zouden de westerse mogendheden zich moeten
terugtrekken uit een ander land in de Arabische wereld.
Dienovereenkomstig oefenen ze massale druk uit op de Iraakse regering
om de parlementaire stemming te ondermijnen - het Westen heeft het
zoals bekend geen hoge pet van democratische waarden en normen. Hoewel
Bagdad nog geen beslissing heeft genomen, overweegt de NAVO al haar
activiteiten in Irak gewoon verder uit te breiden. Echt
Noord-Atlantisch bezig, die NAVO.....
De achtergrond hiervan is de Amerikaanse poging om grotendeels eigen
troepen uit het Midden-Oosten naar huis te brengen om ze beschikbaar
te hebben voor de oorlog die de VS graag tegen China wil laten
uitvoeren. De NAVO-troepen zullen nu hun plaats innemen en de
Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten (met de levens van
Europeanen) te verdedigen. Vanuit het perspectief van de VS zou dit
het voordeel hebben dat ze relatieve controle behouden over de
militaire aanwezigheid van de westerse staten in het Midden-Oosten,
ondanks hun eigen terugtrekkingsplannen. Dienovereenkomstig eiste de
Amerikaanse president Donald Trump kort na de drone-moord op Soleimani
dat de NAVO "meer betrokken zou zijn bij het Midden-Oostenproces.
De NAVO-ministers van Defensie hebben hiervoor de koers bepaald
tijdens hun vergadering in Brussel die gisteren eindigde. Er werd
gezegd dat de NAVO-landen die eerder alleen hadden deelgenomen aan de
training van Iraakse soldaten als onderdeel van de anti-IS-coalitie
dit in de toekomst in het NAVO-kader zouden kunnen doen. Tot dusverre
zijn ongeveer 500 soldaten en burgers in Irak gestationeerd namens de
NAVO, waaronder ruim 200 militaire instructeurs en 300 andere soldaten
voor de logistiek en bescherming van hun eigen strijdkrachten.
Duitsland is één van die landen die tot nu toe heeft geweigerd zijn
militairen in NAVO-verband daarheen te sturen; Minister van Defensie
Annegret Kramp-Karrenbauer bevestigde woensdag expliciet dat ze deze
positie wilde behouden - althans voorlopig. In feite staat het
bestaande mandaat van de Bondsdag voor de verzending van Duitse
soldaten niet toe dat zij onder NAVO-commando worden geplaatst.
De NAVO-landen onder Duits opperbevel is evenwel een andere zaak.
Of er niets aan de hand is (of dat ze bij de NAVO een plaat voor hun
kop hebben) heeft de NAVO ook gezegd dat het niet alleen mogelijk was
om de inzet in Irak uit te breiden, waar de westerse staten momenteel
soldaten hadden gestationeerd in Camp Taji en Camp Besmaya bij Bagdad
en in Arbil in het Koerdisch sprekende noorden van het land. Als de
inzet is uitgebreid naar andere delen van het land, zou de NAVO haar
activiteiten in andere landen in de Arabische wereld kunnen
intensiveren; dit geldt bijvoorbeeld voor landen als Jordanië en
Tunesië, waar soldaten al worden opgeleid (!).
Pas half januari ontving NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg koning
Abdullah II van Jordanië in Brussel voor uitgebreide gesprekken.
Destijds zei het Bondgenootschap dat Jordanië "een van de
meest-verbonden mondiale partners van de NAVO is"; men heeft een lange
geschiedenis van praktische samenwerking, die zich uitstrekt "van de
Balkan tot Afghanistan". In mei vorig jaar ontving Stoltenberg ook de
toenmalige Tunesische minister van Buitenlandse Zaken Khemaies
Jhinaoui in Brussel en besloot hij stappen te ondernemen om de
bestaande samenwerking uit te breiden. Last but not least ging het om
de interoperabiliteit van de strijdkrachten, dwz de facto over de
aanpassing aan de NAVO-normen.
Er is echter in sommige landen in Oost-Europa onverwacht verzet tegen
bredere NAVO-activiteiten in de Arabische wereld, die worden beschouwd
als de nauwste bondgenoten van de Verenigde Staten in Europa. Daar is
men van mening dat de activiteiten in het zuiden de NAVO
waarschijnlijk zullen afleiden van de machtsstrijd tegen Rusland - dit
laatste wordt echter niet zo met name genoemd. Debatten hierover
kunnen ook worden verwacht op de beveiligingsconferentie van dit jaar
in München, die zoals gezegd vrijdag in de Beierse hoofdstad begint.
De vijandige opstelling van de NAVO jegens Rusland zal een heikel punt
vormen. De afgelopen jaren hebben de VS bases in Oost-Europa opgebouwd,
hun logistieke systemen uitgebouwd, enorme hoeveelheden munitie en
wapens van elk type en kaliber voorgepositioneerd, en konvooienroutes
vanaf de VS over de Atlantische Oceaan en over Europa beveiligd tot
aan de grenzen van Rusland.
Dat is gedaan voor de snelle verplaatsing van militair materieel en
formaties, het installeren van nucleaire capabele raketsystemen op
belangrijke locaties van Polen tot Roemenië, het vergroten van
inlichtingenvluchten in de Oostzee, met name met betrekking tot de
Russische basis in
Kaliningrad en de routes naar St. Petersburg, en de
Zwarte Zee, de Krim en Oekraïne en ook rond de Russische bases in
Vladivostok. Ondertussen spuwde de NAVO een vuur van propaganda en
false-flagoperaties uit die ze konden gebruiken om Rusland de schuld
te geven van lles en nog wat. Kaliningrad is door Amerikaanse
generaals en ambtenaren verschillende keren genoemd als een mogelijke
scène voor het opzetten van een false-flagoperatie om een oorlog tegen
Rusland te beginnen. Het aantal scenario's dat ze kunnen gebruiken,
wordt alleen beperkt door hun verbeelding en mogelijkheden.
Deze conventionele militaire oefeningen worden aangevuld door de
terugtrekking van de Verenigde Staten uit verschillende nucleaire
wapenverdragen om de VS de vrije hand te geven om nucleaire wapens (verder)
te ontwikkelen en in te zetten die ze volgens hun nationale
defensiestrategie zullen gebruiken waar en wanneer zij dat nodig
achten, zonder voorbehoud of beperkingen, inclusief de intentie om een
nucleaire eerste aanval uit te voeren. De duidelijke doelen zijn
Rusland en China. De "spil naar de Stille Oceaan" die de Amerikanen
enkele jaren geleden begonnen, maakt deel uit van deze voorbereidingen,
en hoewel dit druk uitoefent op China, bedreigt het ook Rusland.
We hebben vaker geschreven over de voortdurende voorbereidingen van de
NAVO voor een aanval op Rusland, een tweede operatie Barbarossa, de
codenaam voor de nazi-invasie van de USSR in 1941. De omstandigheden
nopen ons ertoe om er weer over te schrijven, omdat sinds de laatste
week van januari de Amerikanen en hun Europese slavenlanden in de NAVO
begonnen zijn met de grootste militaire oefeningen in 25 jaar die in
Europa plaatsvonden. De codenaam voor deze operatie is Defender-Europe
20, maar we kunnen dat interpreteren als Attack-Russia 20 - in feite
is het een voorbereiding op een mogelijke aanval op Rusland
vergelijkbaar met de nazi-invasie in 1941 waarbij 27 miljoen
Sovjetburgers werden gedood, talloze mensen gewond raakten en alles
ten westen van de Oeral werd verwoest en uiteindelijk leidde tot de
verplettering van de nazi's die de aanval lanceerden.
Op 26 februari 2016 heeft de Atlantic Council, een NAVO-denktank, een
rapport uitgebracht over de staat van paraatheid van de NAVO-alliantie
om een oorlog met Rusland te winnen. De focus van het rapport lag op
de Baltische staten. Het rapport heet "Alliance at Risk".
Het heeft de subtitel "Versterking van de Europese defensie in een
tijdperk van turbulentie en concurrentie." Laag op laag van verwarring,
halve waarheden, leugens en fantasieën verdoezelen het feit dat de
NAVO-landen de turbulentie vanuit het Midden-Oosten naar Oekraïne
hebben veroorzaakt. Volgens dit rapport is de NAVO voor niets
verantwoordelijk, behalve "de vrede beschermen". Rusland is de ultieme
agressorstaat, met de bedoeling de veiligheid van Europa te
ondermijnen, zelfs met de bedoeling Europa aan te vallen, een "existentiële
bedreiging" die de NAVO moet voorbereiden om die vanzelfsprekendheid
af te weren.
Als voorbeeld van een reeks leugens lezen we op pagina 6 het volgende:
“De Russische invasie van de Krim, zijn steun voor separatisten en
zijn invasie in Oost-Oekraïne hebben de rustige periode van na de
Koude Oorlog in Europa effectief vernietigd. President Vladimir Poetin
heeft alle gedachten over een strategisch partnerschap met de NAVO
vernietigd; in plaats daarvan is Rusland nu een de facto strategische
tegenstander. Nog gevaarlijker, de dreiging is potentieel existentieel,
omdat Poetin een internationale dynamiek heeft opgebouwd die Rusland
op een ramkoers met de NAVO zou kunnen brengen. In het middelpunt van
deze botsing zouden de veelal Russisch sprekende bevolking in de
Baltische staten staan, wier belangen door het Kremlin worden gebruikt
om de agressieve acties van Rusland in de regio te rechtvaardigen.
Volgens artikel 5 van het NAVO-Verdrag van Washington zou elke
militaire beweging van Poetin op de Baltische staten oorlog
veroorzaken, mogelijk op nucleaire schaal, omdat de Russen kernwapens
integreren in elk aspect van hun militaire denken."
Leugens, omdat geen van deze beweringen waar is en het de
NAVO-oorlogsalliantie is die de vrede bedreigt en nucleaire wapens in
al haar militaire denken en plannen opneemt.
Dit ondersteunt de waarschuwingen die de afgelopen twee jaar zijn
gegeven aan een beweging van de NAVO in de Baltische staten, die zal
worden gerechtvaardigd door false flag hybride oorlogsoperaties
uitgevoerd door de NAVO, zoals we al vaker hebben geschreven. Dit
wordt benadrukt door de aanbeveling in het rapport dat "de NAVO een
Russische aanwezigheid in de Baltische staten moet afweren, een
permanente aanwezigheid in de regio moet vestigen... om een Russische
staatsgreep te voorkomen..."
Het document gebruikt ook taal die aangeeft dat de NAVO-machten de
Russische soevereiniteit over Kaliningrad niet erkennen, die aan het
einde van de Tweede Wereldoorlog werd toegekend, en beweren dat
Rusland de situatie van na de Koude Oorlog in Europa heeft "gescheurd",
wat dat ook mag betekenen, omdat het een feit is dat de Koude Oorlog
zou eindigen met de terugtrekking van het Rode Leger uit Oost-Europa
in ruil voor een toezegging van de VS dat de NAVO niet naar het oosten
zou uitbreiden (zie
documentatie hier,
hier
en
hier en één van de tekstvoorbeelden hiernaast). In
plaats daarvan trokken de NAVO-lidstaten, met het verraad dat allang
gewoonte geworden is, snel oostwaarts naar die gebieden en begonnen ze
regelmatige en zich uitbreidende militaire oefeningen uit te voeren
die Rusland rechtstreeks bedreig(d)en. Macedonië zal eind dit jaar het
30ste NAVO-land worden (zie kaartje hieronder), iets wat de Russen
niet leuk zullen vinden.
De situatie is inmiddels zó kritiek geworden dat het Bulletin of
Atomic Scientists hun Doomsday Clock recentelijk 20 seconden dichter
bij middernacht hebben geplaatst, met als voornaamste reden het
onmiddellijke gevaar van een nucleaire oorlog tussen de Verenigde
Staten en Rusland. Ze verklaarden: "Een nucleaire oorlog die een eind
maakt aan de beschaving - of die nu is gestart volgens een plan,
blunder of eenvoudige miscommunicatie - is een reële mogelijkheid.
Maar zelfs zij, een Amerikaanse organisatie, logen over de ware stand
van zaken en beschuldigden Rusland evenveel als de VS voor de situatie
die de VS en hun bondgenoten hebben gecreëerd.
Het internationale recht is hier nergens te bekennen. De
voorbereidingen op de oorlog door de NAVO zijn een schending van het
VN-Handvest en de fundamentele beginselen van het internationale recht
die erin zijn vervat. Het zijn oorlogsmisdaden volgens de
Neurenberg-principes en het Statuut van Rome van het Internationaal
Strafhof, omdat ze deel uitmaken van de samenzwering om een
agressieoorlog tegen Rusland voor te bereiden en te plegen en omdat
het gebruik van kernwapens een zekerheid is dat als er oorlog
uitbreekt, genocide op de hele menselijke bevolking het gevolg is.
De VN kan niet optreden om dit te voorkómen, omdat de Veiligheidsraad,
volgens zijn eigen structuur, niet kàn optreden. Het ICC blijft een
irrelevantie. En omdat, in afwezigheid van een wereldregering met
politiebevoegdheden, het internationale recht op een gedeeld gevoel
van moraliteit, ethiek en menselijkheid vertrouwt om effectief te zijn,
heeft de totale ontkenning van moraliteit door het leiderschap van de
Verenigde Staten en de NAVO-landen geleid tot een uitsplitsing van
internationaal recht. Boeven, gangsters en piraten erkennen geen
wetten, en we leven in een wereld waar dit de mensen zijn die het in
het Westen voor het zeggen hebben.
Met de jarenlange wereldwijde dominantie van het Westen
hebben de westerse mainstream media een verbazingwekkende
toegeeflijkheid getoond jegens de westerse misdaden van de jaren sinds
1990. In feite zijn de drie grote openlijk gewelddadige oorlogen van
agressie van de afgelopen drie decennia gevoerd door westerse
mogendheden: de Joegoslavische oorlog van 1999 op aandringen van de
Duitse Bondsrepubliek; de oorlog in Irak in 2003, voornamelijk door de
Verenigde Staten; de oorlog in Libië in 2011, met name op initiatief
van Groot-Brittannië en Frankrijk. De vernietiging van Irak en Libië
en de oorlogen in de Sahel zijn te wijten aan de genoemde westerse
agressieoorlogen.
Het aantal slachtoffers is enorm; volgens berekeningen van
onafhankelijke deskundigen zou het aantal mensen dat direct of
indirect stierf, bijvoorbeeld als gevolg van de oorlog in Irak in 2003
en de gevolgen daarvan, de miljoen-barrière al in 2007 kunnen hebben
doorbroken. Ondanks het schokkende aantal slachtoffers is er geen
enkele westerse regering ooit vervolgd wegens het voeren van een
agressieoorlog die in strijd is met het internationale recht. Evenzo
is niemand veroordeeld voor de martelingen en moorden die zijn
gepleegd in de "anti-terreuroorlog" die sinds 2001 gaande is.
Integendeel: sommigen die er vandaag bij betrokken waren, bekleden de
hoogste posities in de westerse staten; ze profiteren van het tijdperk
van westerse straffeloosheid.
Afdrukken Doorsturen
