In vier weken tijd veranderde de visie van de Federal Reserve van "de economie bevindt zich op een goede plek en er zijn geen renteverlagingen nodig of hogere repoleningen" naar het verlagen van rentetarieven naar nul, $ 700 miljard QE, een biljoen dollar aan repo's, nieuwe kredietlijnen, enz. enz. De geldkraan is wijd opengezet...... voor de banken.
De Board of Governors van de Federal Reserve kondigde
gisteravond om 18.00 uur
lokale tijd aan dat het
de richting volgt van
Steve Mnuchin, de voormalige "koning van de executieverkopen" *) die nu
dienst doet als minister van Financiën van de VS, en toestemming geeft
voor de herinvoering van een afzichtelijk beheerd, miljarden dollars
verslindend bailout-programma voor de handelshuizen van Wall Street,
bekend als het Primary Dealer Credit Faciliteit (PDCF).
En net zoals men bij de PDCF de vorige keer deed, heeft de Federal
Reserve aangekondigd dat ze aandelen als onderpand voor deze leningen
zal accepteren - een ondenkbare activaklasse voor elke voorzichtige
kredietverstrekker in een tijd waarin de aandelenmarkt op een dag met
maar liefst 3.000 punten daalt.
*) Begin 2009 leidde Mnuchin een groep investeerders die een bank
genaamd IndyMac opkochten en de naam in OneWest veranderde. OneWest was
echt uniek. Terwijl Mnuchin CEO was, bewees de bank dat ze kwetsbaardere
mensen sneller op straat kon zetten dan wie dan ook.
Terwijl hij CEO was, gaf een vice-president van OneWest in een rechtbank
toe dat de bank 750 door robots getekende "foreclosure"-documenten per
week afhandelde. Ze besteedde minder dan 30 seconden aan elk dossier, en
in feite had ze haar handtekening ingekort om het proces te kunnen
versnellen. Onderzoek heeft uitgewezen dat de bank documenten vaak
verkeerd heeft behandeld en heeft nagelaten ze te herzien. Het enige dat
nodig was om gezinnen in een nachtmerrie te storten zodat zij hun huizen
zouden kwijtraken, was 30 seconden slordig papierwerk en een paar
lukrake handtekeningen.
Dit soort tactieken was in gebruik tussen 2009 en 2014, een periode
waarin deze bank meer dan 35.000 woningen executeerde. "Weduwe-faillissementen"
op omgekeerde hypotheken - OneWest deed er meer van dan wie dan ook. De
bank verdedigde toen haar staat van dienst op het gebied van
leningwijzigingen, maar werd schuldig bevonden aan een illegale praktijk
die bekend staat als "dual tracking". Daarbij zegt een bankafdeling
tegen huiseigenaren dat ze moeten stoppen met betalen zodat ze
wijzigingen kunnen doorvoeren, terwijl een andere afdeling doorgaat en
hen tot executie dwingt.
Veteranen op Wall Street zien het PDCF-programma als een cash-for-trash-faciliteit,
waar het giftige afval van Wall Street van een decennium van
onverantwoordelijke handel en leningen wordt verwijderd van de balansen
van de banken van Wall Street en wordt overgeheveld naar de balans van
de Federal Reserve - net zoals gebeurde tijdens de laatste financiële
crisis op Wall Street.
De Fed heeft een jarenlang gevecht voor de rechtbank gestreden om de
details van de PDCF en haar tweeling Wall Street-bailout-programma's
geheim te houden voor het Amerikaanse volk. Dankzij een wijziging die
door senator Bernie Sanders aan de Dodd-Frank-wetgeving inzake
financiële hervormingen van 2010 was toegevoegd, kreeg het Government
Accountability Office (GAO) de opdracht om een audit uit te voeren van
de PDCF en de rest van de alfabetsoep van programma's die de Fed had
opgezet. Daaruit bleek dat in het geheim
$ 29 biljoen
naar de
geldwolven van Wall Street, de buitenlandse banken die tegenpartijen
waren bij hun falende derivatentransacties, centrale banken en zelfs
een hedgefonds dat de eigen aandelen van de Wall Street-banken shortte,
was doorgesluisd.
We kwamen door de GAO-audit te weten dat de Primary Dealer Credit
Facility het grootste bailout-programma voor Wall Street was tijdens
de financiële crisis. Het gaf 1.376 leningen uit voor een totaalbedrag
van $ 8,95 biljoen. Net zoals dit keer gebeurt, gaf de
Fed er een draai aan door te zeggen dat het programma Amerikaanse
arbeiders en bedrijven zou helpen.
Dat deed het niet. Het ging om de handels- en derivatenoperaties van
zinkende schepen op Wall Street, terwijl diezelfde bedrijven miljoenen
dollars aan bonussen uitbetaalden aan hun verdorven leidinggevenden en
handelaars. Van de $ 8,95 biljoen aan leningen uitgegeven door de PDCF,
ging $ 5,7 biljoen, of 64%, volgens de GAO-audit naar Citigroup,
Morgan Stanley en Merrill Lynch.
(Het Levy Economics Institute berekende dat percentage - zie grafiek
hiernaast - op 67,3%.)
Gisteren bracht de Amerikaanse zender CNBC het nieuws over de herstart
van het programma op deze manier onder onze aandacht: "De Federal
Reserve voegt nog een wapen toe om ervoor te zorgen dat huishoudens en
bedrijven de financiering krijgen die ze nodig hebben terwijl de
economie de coronaviruscrisis aanpakt." CNBC voegde eraan toe dat
minister van Financiën Mnuchin zei dat het programma "de
beschikbaarheid van krediet voor Amerikaanse werknemers en bedrijven
zou vergemakkelijken".
Alleen in een Bizaro World zoals dat bestaat in de hersenen van Lloyd
Blankfein (de voormalige CEO van Goldman Sachs die naar eigen zeggen
zei dat hij dacht dat hij "Gods werk" deed) zou $ 5,7 biljoen dat naar
Citigroup, Morgan Stanley en Merrill Lynch gegooid wordt opgevat
kunnen worden als een hulpmiddel voor Amerikaanse arbeiders en
bedrijven.
Tijdens de financiële crisis heeft Citigroup gezinnen die een alias
gebruikten en illegaal huizen van de markt hielden, uit die huizen
gegooid; Merrill Lynch, een makelaarsonderneming en investeringsbank,
was zo'n organisatie die door Bank of America moest worden overgenomen;
en voor Morgan Stanley gold een hefboomeffect van 40 tegen 1, wat
betekent dat voor elke $ 40 aan activa er slechts $ 1 aan kapitaal was
om verliezen te dekken. Een daling van minder dan 3% van de
activawaarden kan een bedrijf de nek omdraaien”, aldus
het rapport van de
Financial Crisis Inquiry Commission dat de crash voor het Congres
onderzocht.
Erger nog,toen Morgan Stanley $ 2,04 biljoen aan bailout-fondsen van
de verschillende Fed-programma's bijeen sprokkelde, was Morgan
Stanley's eigen hedgefonds, FrontPoint Partners, aan het shorten (wedden
tegen) subprime woninghypotheken en deed het korte weddenschappen op
de grootste banken van Wall Street.
De manager van deze arrogante praktijken tijdens de financiële crisis
van 2007-2010 was de New York Fed. Gisteren maakte de Board of
Governors van de Federal Reserve bekend dat de New York Fed dit keer
weer de leiding krijgt.
Terwijl de banken van Wall Street Amerikaanse gezinnen nog steeds 17%
rente in rekening brengen op hun creditcards, zal de New York Fed aan
die banken leningen van het PDCF-programma verstrekken tegen de
absurde rentevoet van 0,25% - de nieuwe rentevoet bij het Discount
Window, die afgelopen zondagavond (wat een toevallig gunstig
moment....) door de Federal Reserve met een ongekend
anderhalf punt omlaag
is gebracht.
De Fed kondigde ook aan dat zij andere zeer twijfelachtige zekerheden
zal accepteren, waaronder: commerciële door hypotheek gedekte effecten
(commerial mortgage backed securities - CMBS), door zekerheden gedekte
leningsverplichtingen (collateralized loan obligations - CLO's) en
door zekerheden gedekte schuldverplichtingen (collateralized debt
obligations - CDO's). De strategie hier is om deze instrumenten
blijkbaar te laten veranderen in met junk-gewaardeerde effecten in de
boeken van de New York Fed in plaats van in de boeken van de mega-banken
van Wall Street..... die openbaar handelen, in tegenstelling tot de
New York Fed.
De Fed zei dat het nieuwe PDCF-leningen van 90 dagen zal verstrekken
en dat de faciliteit gedurende ten minste zes maanden zal blijven
bestaan, met de mogelijkheid om het programma te verlengen. Het oude
PDCF-programma duurde twee en een half jaar.
Om een grote verontwaardiging onder het publiek en het tevoorschijn
halen van de hooivorken te voorkómen, hoopt Mnuchin de
nieuwsgierigheid van het Amerikaanse publiek over de uitgestrekte,
miljarden dollars tellende geldkraan naar Wall Street af te kopen met
een voorgestelde
cheque van $ 1.000
aan
Amerikanen die hij binnen twee weken wil uitgeven. Het Wall Street-programma
voor repo-leningen ter waarde van $ 9 biljoen is al zes maanden actief
en het nieuwe PDCF-programma met meerdere biljoenen loopt nog minstens
zes maanden, terwijl het '"checks-to-Americans"-programma een
eenmalige actie lijkt te zijn.
De Federal Reserve is in 1913 opgericht door middel van wetgeving van
het Amerikaans Congres. Gedurende de geschiedenis van de Fed tot de
financiële crisis van 2007-2010 werd haar rol gezien als laatste,
ultieme geldschieter aan de commerciële banken van de Verenigde
Staten, en beslist niet aan risicovolle effectenbedrijven op Wall
Street. Volgens
een verhaal dat wij te
danken hebben aan David Fettig, een senior adviseur van de Federal
Reserve Bank van Minneapolis, werd sectie 13 (3) "spaarzaam gebruikt
en werden er slechts 123 leningen verstrekt" van 1932 tot 1936 tijdens
de vorige grote crash op Wall Street. De leningen bedroegen in totaal
$ 1,5 miljoen of ongeveer $ 27,3 miljoen, omgerekend in hedendaagse
dollars. De actie van 1936 was de laatste keer dat 13 (3) in het leven
werd geroepen, tot 2007.
Rodge Cohen, één van de advocaten van Wall Street werkzaam bij
Sullivan & Cromwell, speelt een rol in hoe de Federal Reserve de kliko
voor giftig afval is geworden voor de handelshuizen op Wall Street.
Cohen speeldehad een belangrijke rol bij de interpretatie van de
noodleningsautoriteit van de Fed overeenkomstig artikel 13, lid 3, van
de Federal Reserve Act na de beurscrash in 1987.
In
een voorontwerp van de
Financial Crisis Inquiry Commission legt het de rol van Rodge Cohen in
een amendement van artikel 13, lid 3, als volgt bloot: (De verwijzing
naar Cohen is verwijderd in het eindrapport van de FCIC.)
"In 1991 zochten Goldman Sachs en andere grote effectenbedrijven naar
wetgeving die hen meer toegang zou geven tot de noodleningen van de
Fed op grond van artikel 13, lid 3, van de Federal Reserve Act.
Goldman en de andere bedrijven waren bezorgd over "het ontbreken van
een vangnet onder bedrijven van Wall Street" in het licht van (a) de
terughoudendheid van sommige commerciële banken om krediet te
verstrekken aan effectenmakelaars-dealers tijdens de beurscrash van
1987, en (b) de val van Drexel in 1990. Op voorstel van H. Rodgin
Cohen, een bankadvocaat bij Sullivan & Cromwell in New York City,
drongen de effectenfirma's er bij het Congres op aan om een wijziging
van artikel 13, lid 3, in FDICIA op te nemen.
De in 1991 aangenomen wijziging van artikel 13, lid 3, machtigde de
Fed om noodleningen te verstrekken aan niet-bancaire bedrijven, zolang deze leningen "naar tevredenheid (van de Fed) zijn gedekt", en de
wijziging gaf de Fed ook de vrijheid om bijna elk type onderpand van
de lenende bedrijven te accepteren."
Dat niet alleen de banken in de VS rijkelijk voorzien worden van (belasting)geld
en hun bailout krijgen, blijkt uit het feit dat
luchtvaartmaatschappijen in dat land om een
bailout van $ 50 miljard
hebben gevraagd. Terwijl ze de afgelopen tien jaar voor maar liefst $
45 miljard aan eigen aandelen hebben opgekocht (waardoor hun
aandelenkoersen stegen en de top van die ondernemingen hun bonussen
flink zagen stijgen).
Bailouts, dus geld van de belastingbetalers, verstrekken in het
algemeen zou ons inziens dan ook alleen kunnen onder voorwaarde van
géén inkopen van eigen aandelen (nooit) en het terugschalen van de
topsalarissen van het management van de betreffende ondernemingen.
[18 maart 2020]