De Europese Commissie eiste 63 keer bezuinigingen op de openbare gezondheidszorg in landen van de EU gedurende de periode 2011-2018. De waarheid is dat het continue geld afpakken van de burgers altijd worden veroorzaakt door het neoliberale beleid van de EU, hoewel ze steun krijgen van de verschillende nationale regeringen, die net als de zich zelfverrijkende EU-politici en volgevreten Brusselse technocraten de grootsheid van lobbyisten van bedrijven willen verzilveren.
De corona-pandemie laat de meedogenloze waarheid zien die inherent is
aan de bezuinigingen op de gezondheidszorg, die tien jaar lang door de
Europese Commissie aan de lidstaten van de EU werden opgelegd. Het heeft
geleid tot een aanzienlijke verslechtering van de gezondheidszorg in de
hele EU.
Artsen in Noord-Italië hebben de afgelopen week de gruwelijke situatie
beschreven waarin ze gedwongen werden te kiezen welke patiënten
behandeld moesten worden en welke ze moesten achterlaten om te sterven.
Het European Centre for Disease Control
waarschuwde op 12 maart
dat: "De snelheid waarmee COVID-19 nationaal uitroeiende epidemieën kan
veroorzaken zodra de overdracht binnen de gemeenschap is vastgesteld,
geeft aan dat het binnen een paar weken of zelfs dagen waarschijnlijk is
dat vergelijkbare situaties als die in China en Italië worden gezien,
ook in andere EU/ EER-landen of het Verenigd Koninkrijk kunnen optreden…
Het risico dat de capaciteit van het systeem van de gezondheidszorg de
komende weken in de EU/EER en het VK wordt overschreden, wordt als hoog
beschouwd.”
De
Wereldgezondheidsorganisatie
(WHO) heeft de onmiddellijke acties geschetst die alle lidstaten van de
EU moeten uitvoeren:
Het opsporen, isoleren, testen en behandelen van elk geval en het
traceren van elk contact;
Ziekenhuizen gereedmaken en het beschermen en trainen van de medewerkers
in de gezondheidszorg.
Dit was de strategie die werd gebruikt in China, Zuid-Korea en andere
landen in Zuidoost-Azië en die de epidemie effectief inperken. Maar de
reactie van veel EU-lidstaten omvat niet eens de ambitie om "elk geval
te vinden, te isoleren, te testen en te behandelen en elk contact op te
sporen". De sectoren gezondheidszorg en de openbare sector van de EU
zijn eenvoudigweg niet toegerust om te reageren in overeenstemming met
internationale beste praktijken.
Een rapport (van het kantoor van europarlementslid Martin Schirdewan)
dat we vorige maand publiceerden en op onze site
hier is te dwonloaden,
toont aan dat de Europese Commissie 63 individuele verzoeken aan
lidstaten deed om tussen 2011 en 2018 te bezuinigen op de
gezondheidszorg en/of de gezondheidszorg te privatiseren of uit te
besteden, om te voldoen aan de doelstellingen voor willekeurige schulden
en tekorten die zijn vastgelegd in de Stabiliteits- en Groeipact.
Deze eisen hadden vooral vèrstrekkende gevolgen voor de "perifere"
economieën die door de staatsschuldencrisis werden getroffen:
Griekenland, Spanje, Italië, Ierland en Portugal.
Enkele van de belangrijkste bevindingen van het rapport, Discipline
and Punish: End of the Road for the Stability and Growth Pact?,
inclusief de impact ervan op openbare diensten in de EU, worden
hieronder kort beschreven.
EU-toezicht en controle van de begrotingen van de
lidstaten
Het stabiliteits- en groeipact (SGP), voor het eerst vastgesteld in
1997, is een van de meest competitieve en controversiële kenmerken van
de Economische en Monetaire Unie en de bredere EU gebleken. Het SGP legt
twee numerieke plafonds op voor overheidsuitgaven: (1) de schuldquote
van de overheid moet lager zijn dan 60 procent; en (2) het jaarlijkse
tekort van de lidstaten moet worden beperkt tot 3 procent van het bbp of
minder.
De bevoegdheid van de Europese Commissie om de nationale begrotingen van
de EU-lidstaten te bewaken en te controleren, werd in 2011 aanzienlijk
versterkt door de goedkeuring van het Six-Pack en in 2013 door de
goedkeuring van het Two-Pack en de ondertekening van het Fiscal Compact,
een verdrag tussen regeringen.
Het European Semester is het jaarlijkse programma van gecoördineerd
economisch beleid in de hele EU, dat in 2011 door de Europese Commissie
is geïntroduceerd. Het heeft in wezen tot doel de nationale begrotingen
van de lidstaten te onderwerpen aan toetsing, wijziging en goedkeuring
door de Europese Commissie en de Europese Raad vóór de uiteindelijke
begrotingsplannen in stemming worden gebracht in de nationale
parlementen.
Gezondheidszorg uitkiezen voor bezuinigingen
Het rapport onderzoekt de rol van het SGP bij het intensiveren van de
overdracht van welvaart van arbeid naar kapitaal in de EU, met name
sinds de wereldwijde financiële crisis. Het onderzoekt de precieze
manieren waarop het SGP deze overdracht tot stand brengt door de inhoud
te onderzoeken van de landspecifieke aanbevelingen die de Europese
Commissie aan de EU-lidstaten heeft gedaan op basis van het SGP en de
procedure voor macro-economische onevenwichtigheden. Het onderzoekt ook
de zeer corrosieve impact van het SGP en het ondersteunende kader ervan
op de democratie in de EU, en de implicaties hiervan.
Het rapport analyseert de inhoud van alle landspecifieke aanbevelingen
die zijn gedaan in het kader van het SGP en de procedure voor macro-economische
onevenwichtigheden van 2011 tot 2018. Het stelt vast dat de Europese
Commissie, naast de consistente vraag naar verlagingen van de
overheidsuitgaven, specifiek kortingen eiste op de pensioenen en de
gezondheidszorg, lagere loonstijgingen, afbraak van de werkzekerheid en
verlaging van werkloosheidsuitkeringen.
De inhoud van landspecifieke aanbevelingen van de
Europese Commissie in het kader van het stabiliteits- en groeipact en de
procedure bij macro-economische onevenwichtigheden 2011-2018
- Vanaf de introductie van het Europees semester in 2011 tot 2018 heeft
de Europese Commissie 105 afzonderlijke verzoeken aan individuele
lidstaten gedaan om de wettelijke pensioenleeftijd te verhogen en/of de
overheidsuitgaven voor pensioenen en ouderenzorg te verlagen.
- Het stelde 63 eisen dat regeringen de uitgaven voor gezondheidszorg
zouden verminderen en/of diensten voor de gezondheidszorg zouden
uitbesteden of privatiseren.
- Llidstaten hebben 50 keer de eis gekregen om de loongroei te drukken.
Het resultaat ziet er zó uit:
- Er werden 38 keer instructies gegeven om de arbeidszekerheid, de
rechtsbescherming van werknemers tegen ontslag en de collectieve
onderhandelingsrechten van werknemers en vakbonden te verminderen.
- Naast routinematige verzoeken om de overheidsuitgaven voor sociale
diensten in het algemeen te verminderen, heeft de Europese Commissie ook
45 specifieke eisen gesteld om de uitkeringen voor werklozen, kwetsbare
mensen en mensen met een handicap te verminderen of te schrappen, onder
meer door strafmaatregelen te nemen om deze personen tot arbeid te
dwingen - of, tenminste, om werkzoekende te worden.
Onder de mom van het beperken van schulden en tekorten, handhaaft de
Europese Commissie bezuinigingen op beleidsterreinen waar zij geen
wettelijke bevoegdheid over heeft.
De huidige politieke focus moet natuurlijk liggen op het reageren op de
onmiddellijke en enorme uitdagingen van de pandemie. Maar nu we
geconfronteerd worden met een waarschijnlijk veel sterkere recessie dan
die van de wereldwijde financiële crisis, hebben we ook een eerlijke
beoordeling nodig van het mislukte overheidsbeleid dat de
gezondheidszorgstelsels van de EU in zo'n zwakke positie heeft
achtergelaten, met zulke verwoestende resultaten.
[30 maart 2020]
