De duistere geheimen in de laatste bailout van Wall Street door de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, krijgen een sluwe make-over.
Van december 2007 tot 10 november 2011 heeft de Federal Reserve in het
geheim en zonder medeweten van het Amerikaanse Congres 19,6 biljoen
dollar (!) aan cumulatieve leningen doorgesluisd om de handelshuizen op
Wall Street van hun ondergang te redden. Slechts 14 wereldwijde
financiële instellingen ontvingen 83,9% van die leningen of $ 16,41
biljoen. (Zie bijgaande tabel.) Een aantal van die banken was
destijds insolvent en kwam volgens de Amerikaanse wetgeving niet in
aanmerking voor deze Fed-leningen. Aanzienlijke bedragen van deze
leningen werden gedekt door junk bonds en aandelen, in een tijd waarin
beide markten in vrije val waren. Volgens de Amerikaanse wet mag de Fed
alleen leningen verstrekken tegen "goede" zekerheden.
Zes van de instellingen die enorme leningen van de Federal Reserve
ontvingen, waren niet eens Amerikaanse banken, maar mondiale
buitenlandse banken die moesten worden gered omdat ze via
niet-gereguleerde derivaten sterk met de banken van Wall Street waren
verweven. Als een financiële instelling in deze reeks van derivaten
failliet zou gaan, zou dat een domino-effect hebben veroorzaakt. Lees
hierover meer in ons artikel van 18 april vorig jaar: "De
derivatenbom").
De Federal Reserve heeft toen nog eens $ 10 biljoen uitgegeven door het
verstrekken van dollarswaps aan buitenlandse centrale banken, wat het
uiteindelijke totaalbedrag van de bailout op $ 29 biljoen brengt. Het
Levy Economics Institute gebruikte de gegevens die de Federal Reserve
gedwongen was vrij te geven (als gevolg van een amendement dat in 2010
aan de financiële hervormingswet van Dodd-Frank was gehecht om het
totaal van $ 29 biljoen samen te kunnen stellen) De cijfers komen
overeen met de controle van het Government Accountability Office (GAO),
die ook door hetzelfde amendement was uitgevoerd. De GAO-audit omvatte
de meeste, maar niet alle, Fed-programma's, dus de cijfers zijn niet zo
compleet als die van het Levy Economics Institute.
Er zijn twee duistere geheimen over de laatste redding van de Federal
Reserve op Wall Street. Ten eerste heeft de Federal Reserve Board in
Washington, DC, een federaal agentschap waarvan de voorzitter en de raad
zijn aangesteld door de president en bevestigd door de Amerikaanse
senaat, de reddingsoperatie uitbesteed aan de Federal Reserve Bank of
New York (kortweg de New York Fed), wat een particuliere instelling
is... eigendom van de banken van Wall Street. De New York Fed besteedde
op haar beurt het beheer van de bailout uit aan enkele van de Wall
Street-bedrijven (de "vendors") die de fondsen ontvingen. We weten dit
uit de details in de GAO-audit. We komen daar zo op terug.
Het tweede duistere geheim is dat de onderliggende oorzaak van de enorme
omvang van de bailout - honderden biljoenen dollars aan derivaten die
dezelfde wereldwijde banken als tegenpartijen met elkaar verbonden -
nooit door het Congres is aangepakt. Er werd een zwakke poging gedaan in
de Dodd-Frank-wetgeving, maar die werd snel ingetrokken door een
amendement dat door de grootste ontvanger van het bailoutplan,
Citigroup, was "gefikst". Citigroup was insolvent voor een groot deel
van de tijd dat de New York Fed er $ 2,65 biljoen tegenaan gooide.
We weten dat derivaten een buitensporige rol spelen in de huidige
financiële crisis omdat banken van Wall Street, Deutsche Bank en de
verzekeringsmaatschappijen (inclusief AIG) nog steeds met elkaar
verbonden zijn aangezien het elkaars tegenpartijen van derivaten zijn,
hun aandelenkoersen veel meer zien afkalven dan de bredere marktindices.
En, ter onderstreping van ons punt, afgelopen vrijdag, toen de
bankaandelen onder behoorlijke druk stonden, kondigde de Federal Reserve
aan dat het een regel versoepelde over hoe de grote banken hun
tegenpartij-kredietrisico-derivatencontracten zouden moeten meten.
Op hetzelfde moment dat we dit schrijven ontvangen dezelfde banken de
volgende ronde van bailout-operaties van de New York Fed, met behulp van
veel van de identieke programma's die de New York Fed de vorige keer (tijdens
de financiële crisis) gebruikte, zoals de Commercial Paper Funding
Facility (CPFF), de Primary Dealer Credit Facility (PDCF) en de Term
Asset-Backed Securities Loan Facility (TALF) samen met een groot aantal
anderen.
Het doel van de New York Fed bij het gebruik van zoveel programma's met
zoveel afkortingen is om het geestdodendduizelingwekkend moeilijk te
maken om de geldstromen van de biljoenen dollars bij te houden die het
uitgeeft aan banken van Wall Street en hun buitenlandse collega's. Het
duurde bijna vier jaar na het opendraaien van de laatste
niet-verantwoorde Fed-geldkraan om nauwkeurige rapporten te krijgen over
wat het had gedaan. De Fed heeft meer dan twee jaar in de rechtszaal
gestreden om te voorkomen dat het publiek de details te weten zou komen.
Hoe we weten dat dezelfde banken de nieuwe bailout-gelden ontvangen?
Omdat de New York Fed een lijst publiceert van haar 24 "primary
dealers", de handelshuizen van Wall Street waarmee zij haar open-market-handelsactiviteiten
uitvoert en die in aanmerking komen voor haar leningen. (Ja, de New York
Fed heeft een eigen handelsvloer - de enige van de 12 regionale Fed-banken
die er een heeft.) Met uitzondering van AIG, een
verzekeringsmaatschappij, Bear Stearns, dat werd overgenomen door
JPMorgan Chase, en Royal Bank of Scotland (RBS), komt elke bank in de
bovenstaande tabel momenteel in aanmerking voor biljoenen dollars aan
leningen die sinds 17 september 2019 - vier maanden vóór het eerste
gerapporteerde coronageval in China - door de New York Fed worden
uitgespuwd. Dat gebeurde vijf maanden vooóór het eerste gerapporteerde
overlijden als gevolg van het corona-virus in de Verenigde Staten.
Wat de bailout-operatie van Wall Street door de New York Fed dit keer zo
veel gevaarlijker maakt, is dat het heeft besloten om een andere
structuur te gebruiken voor haar leningen aan Wall Street - een
structuur die verliezen zal opleggen aan belastingbetalers en, naar men
hoopt, een ijzersterke oplossing zal opleveren voor het moeten
publiceren van informatie: door een mistgordijn te leggen rond hoeveel
bailout het uitgeeft en waar het geld naartoe gaat.
De New York Fed is van plan dit keer weer gebruik te maken van Special
Purpose Vehicles (SPV's) voor veel van haar financieringsfaciliteiten.
Het is een herhaling van zetten: Enron gebruikte SPV's om de ware
toestand van zijn financiën te verbergen en zichzelf op te blazen.
Maar de vorige keer kwamen alle verliezen op het bordje van de New York
Fed terecht.
Van die fout heeft de Fed nu geleerd. Dit keer dwingt de New York Fed de
Amerikaanse schatkist om $ 454 miljard van de belastingbetaler te
storten om de aandelenbelangen in zijn SPV's te financieren, die hij van
plan is te benutten tot ten minste $ 4 biljoen, volgens economisch
adviseur Larry van het Witte Huis Kudlow. Maar de New York Fed
ondertekent vervolgens een privé-contract met een privébedrijf in Wall
Street om het de manager van de SPV te laten zijn, die de aankoop van
giftig afval van de handelshuizen van Wall Street afhandelt en hen
zuivere contanten verstrekt. Hierover schreven wij gisteren een artikel.
De New York Fed vraagt deze firma's om een ijzersterke
vertrouwelijkheidsovereenkomst die, zoals we in eentje hebben kunnen
lezen, de beëindigingsduur van het contract zal overleven. De New York
Fed heeft al drie programma's opgezet met BlackRock, een van de grootste
uitgevers van junkbonds en investment grade bedrijfsobligaties Exchange
Traded Funds (ETF's).
De laatste keer creëerde de New York Fed de SPV's als Limited Liability
Corporations (LLC's). Omdat de New York Fed het aandelenbelang in de SPV
had opgezet, werd zij onder boekhoudkundige regels geacht een
controlerend financieel belang in de SPV te hebben en moest zij de
financiële verslagen van de SPV consolideren met die van zichzelf. Deze
financiële rapporten bevatten geen gedetailleerde gegevens over wie de
leningen heeft ontvangen en de cumulatieve totalen.
Omdat het de belastingbetaler is die dit keer het aandelenbelang levert,
mag er geen geconsolideerde rapportage of transparantie zijn vindt de
New York Fed, behalve voor die programma's die geen SPV's zijn, zoals
het kortingsvenster (Discount Window) van de Federal Reserve. De
leengegevens van het Discount Window worden, onder Dodd-Frank, pas twee
jaar later vrijgegeven. De GAO-audit die in 2011 werd vrijgegeven,
vertelde ons het volgende over het onderwerp van de SPV LLC's:
“FRBNY (Federal Reserve Bank of New York) consolideerde de rekeningen en
resultaten van de activiteiten van LLC's in haar jaarrekening, en gaf zo
een totaaloverzicht van haar algehele financiële positie. FRBNY
presenteert geconsolideerde financiële overzichten vanwege haar
controlerende financiële belang in de LLC's. In het bijzonder heeft
FRBNY de macht om de significante economische activiteiten van de LLC's
te leiden en is het verplicht verliezen op te vangen en heeft het recht
op voordelen van de LLC's die mogelijk significant kunnen zijn voor de
LLC. Hoewel de financiële overzichten van FRBNY de rekeningen en
activiteiten van de LLC's bevatten, publiceert elke LLC ook zijn eigen
jaarrekening."
Hoewel alleen commerciële banken in het verleden toestemming hebben
gekregen om te lenen van het kortingsvenster van de Fed, heeft de Fed
een beroep gedaan op haar noodleningsbevoegdheden onder de Federal
Reserve Act en stond zij haar Commercial Paper Funding Facility (CPFF)
toe, die was opgezet als een SPV LLC, om te lenen van dat
kortingsvenster. De GAO-audit onthult het volgende:
“Door het gebruik van een SPV kon FRBNY de bestaande marktinfrastructuur
gebruiken voor de uitgifte van commercial paper. Met behulp van leningen
van FRBNY's kortingsvensterinfrastructuur, zou CPFF LLC in aanmerking
komende papieren te kopen op dezelfde manier als beleggers die papieren
op de markt zouden kopen."
De reden dat de New York Fed de laatste, ultieme geldschieter moest
worden op de markt voor handelspapieren (en zoveel andere markten) was
omdat de banken van Wall Street en hun buitenlandse broeders zo verweven
waren geraakt met derivaten dat geen van hen wist welke onderneming de
volgende Bear Stearns of Lehman Brothers zou kunnen zijn en het loodje
gaan leggen. Dus trokken ze zich terug van het accepteren van elkaars
handelspapieren en andere essentiële marktfuncties. Dit is precies wat
er vandaag de dag ook gebeurt.
De New York Fed gebruikte ook een deel van haar $ 10 biljoen dollar
swaps om de Zwitserse centrale bank (de Swiss National Bank) te helpen
bij het opzetten van een SPV om UBS, de wereldwijde bank met een enorm
belang op Wall Street, te ondersteunen. Het GAO-rapport vertelt ons
hierover:
"...op 16 oktober 2008 kondigde de Zwitserse Nationale Bank aan dat ze
dollars zou gebruiken die ze via haar ruillijn met FRBNY had verkregen
om een SPV te financieren die ze zou creëren om tot 60 miljard dollar
aan illiquide activa van UBS te kopen."
We zouden nog even terugkomen op de "vendors".
Volgens de GAO-audit heeft de New York Fed "bijna tweederde van haar
contracten niet-concurrerend toegekend" voor haar bailoutprogramma's.
JPMorgan Chase speelde een grote rol in veel van deze programma's,
waaronder de Primary Dealer Credit Facility, waar het honderden
miljarden dollars uitdeelde aan doorlopende leningen aan handelshuizen
op Wall Street, met junk bonds en aandelen die als een groot deel van
het onderpand werden geplaatst.
Het was ongekend in de 95-jarige geschiedenis van de Federal Reserve (in
die tijd) om junk-obligaties en aandelen als onderpand te accepteren en
het was ongekend om leningen te verstrekken aan handelsondernemingen in
Wall Street. JPMorgan Chase werd ook de manager van de door hypotheken
gedekte effecten die de New York Fed kocht als onderdeel van haar QE1-,
QEII- en QEIII-programma's.
Volgens de GAO-audit was er geen contract tussen de New York Fed en
JPMorgan Chase voor hun werk aan de Primary Dealer Credit Facility. De
GAO zegt dat de New York Fed simpelweg "vertrouwde" op JPMorgan Chase en
een andere clearingbank, Bank of New York Mellon, "om transacties uit te
voeren tussen FRBNY en ontvangers van programma's (primary dealers).
Overeenkomsten tussen de clearingbanken en FRBNY identificeerden in
aanmerking komend onderpand en andere programmavoorwaarden, maar de
clearingbanken werden betaald door programmadeelnemers en de
functionarissen van de Federal Reserve Bank wisten niet hoe groot de
vergoedingen waren die aan de clearingbanken was betaald."
Een audit die niet wil weten hoeveel JPMorgan Chase werd betaald als een
stimulans om tientallen miljarden dollars toe te kennen aan wankelende
bedrijven zoals Morgan Stanley, tegen junk-obligaties en aandelen als
onderpand - in een tijd waarin zowel junk-obligaties als aandelen in de
markt in waarde daalden - schiet ernstig tekort als een audit van een
toezichthouder van de overheid.
Andere financiële bedrijven in dienst van de New York Fed die werden
onthuld tijdens de GAO-audit waren Morgan Stanley, PIMCO en BlackRock,
waarvan de laatste door de Fed vandaag de dag opnieuw wordt ingehuurd
voor drie van zijn programma's.
PS I.
Als teken dat de Federal Reserve van alles uit de kast probeert te halen
om de neergang van het financiële systeem tegen te houden - wat niet zal
lukken - lezen we het volgende op de site van
Zerohedge:
Nu Amerikaanse dealers niet langer gebruik maken van de
repo-faciliteiten van de Fed (vanmorgen hadden we weer een 'no bid'-nachtelijke
repo met slechts $ 250 miljoen aan MBS ingediend voor een operatie van $
500 miljard), terwijl de Fed alle effecten opneemt via haar agressieve
QE die nog steeds voor $ 75 miljard aan papieren per dag opkoopt, voelde
Powell (Fed-voorzitter red.) zich een beetje onbemind en vanochtend om
8.30 uur onthulde de Fed weer een "tijdelijke"
noodliquiditeitverschaffende faciliteit, dit keer aan buitenlandse
centrale banken, in de vorm van een repo-faciliteit gericht op "buitenlandse
en internationale monetaire autoriteiten", dat wil zeggen buitenlandse
centrale banken die schatkistpapieren die bij de Fed in bewaring worden
gehouden, mogen omwisselen voor Amerikaanse dollars.
Met andere woorden, slechts een week nadat de Fed haar swaplijnen met
centrale banken had "verbeterd" en een aantal niet-G5-centrale banken
had opgenomen in de lijst met tegenpartijen, heeft zij geconstateerd dat
dit niet werkt - misschien vanwege haar onbetaalbare tarieven op de
faciliteit - en deelt zij nu dollars uit tegen in de VS gedeponeerde
effecten. We vragen ons af of de opname door de centrale bank hoger zal
zijn dan de repo-faciliteit gericht op Amerikaanse dealers en die nu
overbodig is. Natuurlijk, als dat niet lukt, kan de Fed gewoon aanbieden
om alle effecten van de centrale bank te kopen in waarover zelfs
gerenommeerde FX-strategen nu grappen maken ("Fed slaat op tilt"): een
Fed die op stoom komt en van plan is alle buitenlandse centrale banken
uit te kopen.
En dus, net toen de financiële situatie begon te stabiliseren, herinnert
de Fed iedereen eraan hoe kapot alles nog is.
Persbericht Federal Reserve hier.
PS II
In de
Wall Street Journal
zegt de vorige voorzitter van de Federal Reserve, Janet Yellen, dat
teveel bedrijfsleningen het economisch herstel zullen belemmeren. En
dat is dan de mening van een Fed-voorzitter nadat men 11 jaar lang de
rente heeft laten dalen tot nul.
[31 maart 2020]
