Heeft u zich nooit afgevraagd hoe het kan dat de banken in New York zo succesvol zijn dat ze bonussen van een miljoen dollar kunnen geven, of in staat zijn directiecontrole van Fortune 500-bedrijven te kunnen kopen - en dat zij miljoenen kunnen schenken aan zogenaamd filantropische doelen? Hoe verbergt het Federal Reserve-systeem miljarden dollars aan winsten op niet-gecontroleerde rekeningen? Als u regelmatig onze site bezoekt weet u dat inmiddels.
Vandaag nog even over het gebrek aan transparantie bij de Fed, en wat meer over het Federal Reserve-systeem, de 12 Fed-banken die het in de VS ècht voor het zeggen hebben.
De Federal Reserve vervalt weer in haar oude vastgeroeste routines.
Een paar dagen geleden heeft de Federal Reserve een persbericht
uitgegeven, waarbij je op het eerste gezicht denkt dat de Fed
volledige openbaarheid zal geven waar haar biljoenen dollars aan geld
(dat uit het niets is gemaakt) naar toe gaat. Helaas zegt de Federal
Reserve bij nader inzien alleen de namen en details van haar
programma's vrij te geven van haar bailout-programma's waarvoor de
belastingbetaler diep in de buidel moet tasten.
Dat betekent dat er over de volgende programma's geen enkle
transparante verslaglegging bestaat: het repo-leningenprogramma van de
Fed, dat al voor meer dan $ 9 biljoen aan supergoedkope doorlopende
leningen heeft verstrekt aan de handelshuizen op Wall Street; het
Discount Window (kortingsvenster) van de Fed, dat sinds afgelopen
woensdag een saldo van $ 33,7 miljard heeft dat naar onbekende banken
is gegaan; de $ 31,5 miljard die momenteel uitstaat bij de Primary
Dealer Credit Facility van de Fed, die aan de handelshuizen op Wall
Street doorlopende leningen verstrekt voor ¼ van één procent tegen
onderpand van aandelen (!) en giftig afval dat bekend staat als CDO's
en CLO's.
Dan is er ook nog de $ 409,7 miljard die vanaf woensdag momenteel
uitstaat voor niet bij naam genoemde buitenlandse centrale banken in
dollarswaplijnen van de Fed.
In de openingszin van het genoemde persbericht van de Fed werd de "sterke
reputatie van transparantie en verantwoording..." van de Federal
Reserve geprezen. Die zin had rechtstreeks uit The Onion kunnen komen,
die satirische nieuwssite. Dit is de Federal Reserve die tijdens de
laatste financiële crisis bijna drie jaar lang een juridisch gevecht
tegen de Amerikaanse mediareus Bloomberg News voor de rechter voerde
om haar verbazindwekkende $ 29 biljoen aan doorlopende leningen aan
Wall Street en haar partners in crime geheim te houden voor het
Amerikaanse volk en het Congres.
Onderstaand de tijdlijn van de "transparantie en verantwoording" van
de Fed ten aanzien van het verzoek van Bloomberg News om details over
leningen in 2008 te verstrekken:
21 mei 2008: Bloomberg News dient een verzoek in het kader van de
Freedom of Information Act in (een soort WOB-verzoek) om informatie
van de Federal Reserve te krijgen. De Amerikaanse centrale bank wijst
het verzoek af;
7 november 2008: Bloomberg News begint een rechtszaak tegen de Federal
Reserve bij de Amerikaanse districtsrechtbank voor het zuidelijke
district van New York in New York City;
24 augustus 2009: Districtsrechter Loretta Preska bepaalt dat de
Federal Reserve de gevraagde informatie aan Bloomberg News moet
verstrekken;
30 september 2009: de Federal Reserve gaat in beroep tegen de
beslissing van de rechtbank bij het Circuit Court of Appeals;
19 maart 2010: de rechtbank van het Circuit Court of Appeals bevestigt
de eerdere uitspraak van de districtsrechtbank;
4 mei 2010: de Federal Reserve en de megabanken op Wall Street
vermommen zichzelf als de Clearing House Association en vragen het
Circuit Court of Appeals om haar volledige batterij rechters bijeen te
roepen ("rehearing en banc") om de beslissing van de
districtsrechtbank alsnog te vernietigen;
23 augustus 2010: het volledige beroepspanel van het Circuit Court of
Appeals weigert de beslissing van de rechtbank te vernietigen;
26 oktober 2010: de Clearing House Association dient een
verzoekschrift in bij het Amerikaanse Hooggerechtshof om haar beroep
te accepteren.
21 maart 2011: het Amerikaanse Hooggerechtshof verwerpt het beroep en
beveelt de vrijgave van de gevraagde gegevens van de Federal Reserve.
Veel van de informatie van de Fed was al bekendgemaakt vóór de
uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof als gevolg van een
wijziging die door senator Bernie Sanders aan de financiële
hervormingswet van Dodd-Frank van 2010 was toegevoegd.
Volgens de huidige tekst van de Dodd-Frank Act zou de Federal Reserve
haar Discount Window-gegevens en haar "open-markt" -programma's niet
hoeven vrij te geven tot "de laatste dag van het achtste
kalenderkwartaal volgend op het kalenderkwartaal waarin de gedekte
transactie werd uitgevoerd ". Het kan jaren duren om de burgers een
compleet beeld te verstrekken.
Wat betreft de Primary Dealer Credit Facility (PDCF), waarmee de Fed
tijdens de laatste financiële crisis tussen 16 maart 2008 en 1
februari 2010 $ 8,95 biljoen aan geheime cumulatieve leningen aan Wall
Street en buitenlandse mondiale banken heeft verstrekt, zou het wel
een jaar kunnen duren om de details te weten te komen. De PDCF is
opgericht in het kader van het zogenaamde 13 (3) noodleningsprogramma
van de Fed, maar accepteert momenteel geen belastinggeld van de
Amerikaanse schatkist om de verliezen op te vangen. Dodd-Frank zegt
het volgende over dat programma: "Voor noodkredietfaciliteiten die
zijn gecreëerd op grond van artikel 13, lid 3, van de Federal Reserve
Act, moet de informatie één jaar na de effectieve beëindigingsdatum
van de vergunning voor de faciliteit worden vrijgegeven."
De laatste keer sluisde de Fed tweederde van de $ 8,95 biljoen die als
leningen van de PDCF werd uitgegeven naar slechts drie Wall Street-ondernemingen:
Citigroup, Morgan Stanley en Merrill Lynch, en veel van dat geld ging
naar hun handelshuizen in Londen. Dat heeft Amerikaanse huishoudens en
arbeiders zéker niet geholpen, in tegenstelling tot het sprookje dat
de Fed ons blijft vertellen (namelijk dat dat wel haar doelstelling
is).
De Federal Reserve is een uit de hand gelopen instelling die aan
niemand verantwoording verschuldigd is en zichzelf de bevoegdheid
heeft gegeven om uit het niets onbeperkte sommen geld te creëren. We
krijgen weleens de vraag hoe groot de macht van de Amerikaanse
centrale bank nu in werkelijkheid is.....
Eerder deze maand kwam president Trump met zijn mededeling dat de
Amerikaanse president tijdens een nationale noodsituatie "totale macht"
heeft. In werkelijkheid wordt de echte macht echter uitgeoefend door
de Federal Reserve Bank van New York (New York Fed), een organisatie
zonder door de burgers van de Verenigde Staten democratisch gekozen
vertegenwoordigers.
De snelheid waarmee de New York Fed, eigendom van multinationale
banken, biljoenen dollars kan genereren door op een elektronische knop
te drukken en de rijke 1% op Wall Street financieel te hulp te komen,
staat in schril contrast met de miljoenen kleine en grote bedrijven in
de hele VS die nog steeds wachten op de eerste dollarcent die zij
zouden krijgen als corona-compensatie van een "democratisch" gekozen
Congres, waardoor een groeiend aantal kleine bedrijven permanent moet
worden gesloten waardoor geld en macht in de Verenigde Staten verder
wordt geconsolideerd (ten faveure van de grote ondernemingen).
Op 17 september 2019, maanden voordat enig geval van coronavirus
COVID-19 waar dan ook ter wereld werd ontdekt, begon de New York Fed
honderden miljarden dollars per week te pompen in supergoedkope
leningen aan de handelshuizen van Wall Street, een groep van 24
bedrijven die het zijn "primary dealers" noemt. Deze actie op de markt
voor repo-leningen was de eerste door de New York Fed sinds de
financiële crisis van 2008. Op 27 januari 2020, voordat er in de
Verenigde Staten ook maar één overlijden als gevolg van het virus was
aangekondigd, had de New York Fed ondertussen al $ 6,6 biljoen
cumulatief in doorlopende leningen doorgesluisd naar de handelshuizen
van Wall Street. Op 14 maart bedroeg het totaal van de leningen meer
dan $ 9 biljoen en het stijgt nog steeds.
Naast die repo-leningen, voert de New York Fed een ratjetoe uit van
noodhulpprogramma's voor de megabanken en handelshuizen op Wall
Street, naast de miljarden die de Federal Reserve leent via haar
Discount Window (kortingsvenster) op 1/4 van één procent rente. De
Amerikaanse minister van Financiën Steve Mnuchin heeft een groots
gebaar gemaakt naar de rijke 1% van Wall Street door toe te staan dat
er 454 miljard dollar aan belastinggeld wordt gebruikt om de verliezen
op deze noodvoorzieningen voor Wall Street te absorberen.
In de afgelopen 90 jaar zijn er op Wall Street drie financiële crises
geweest die noodmaatregelen van de Federal Reserve vereisten. Twee van
die drie crises hebben zich de afgelopen 12 jaar voorgedaan. Dat zou
voor elke Amerikaan en het Congres een heel duidelijk signaal moeten
zijn dat Wall Street het systeem aan het vernietigen is.
Volgens David Fettig, een senior adviseur van de Federal Reserve Bank
van Minneapolis, werden de noodleningen van de Fed na de financiële
crash van 1929 "spaarzaam gebruikt en werden er slechts 123 leningen
verstrekt" van 1932 tot 1936. De leningen bedroegen in totaal $ 1,5
miljoen of ongeveer $ 27,3 miljoen, omgerekend in dollars van vandaag.
De leningen van 1936 waren de laatste keer dat de Fed haar
bevoegdheden op het gebied van noodleningen uitoefende, tot 2007.
Tijdens de financiële crisis van 2007-2010 heeft de Fed meer dan
21.000 leningen verstrekt voor een totaal van meer dan $ 19 biljoen.
Als we de dollarswaplijnen aan buitenlandse centrale banken toevoegen
komt het totaal op $ 29 biljoen. Het overgrote deel van de noodfondsen
tijdens de crisis van 2007-2010 kwam uit de koker van de New York Fed,
net als nu weer het geval is.
De New York Fed is uniek onder de 12 regionale Federal Reserve-banken.
De president van de New York Fed verdient een hoger salaris dan de
president van de Verenigde Staten - $ 486.600 (per december 2018)
versus $ 400.000 voor de president van de Verenigde Staten (hoewel
Trump geen salaris voor zichzelf aanneemt). Alle 12 balansen van de
Federal Reserve-banken bedragen samen in totaal $ 6,6 biljoen. Dat
omvat ook de Boston Fed, Philadelphia Fed, Cleveland Fed, Richmond
Fed, Atlanta Fed, Chicago Fed, St. Louis Fed, Minneapolis Fed, Kansas
City Fed, Dallas Fed en San Francisco Fed. De balans van de New York
Fed van $ 3,7 biljoen is groter dan het gecombineerde totaal van de
andere 11 Federal Reserve-banken.
De Dallas Fed, die een regio van het land vertegenwoordigt die een
catastrofale ineenstorting van de olieprijzen ondergaat, heeft een
balans van slechts $ 300 miljard om de crisis het hoofd te bieden,
vergeleken met de Wall Street-vriendelijke New York Fed-balans van $
3,7 biljoen. De San Francisco Fed, die een regio vertegenwoordigt die
de op vier na grootste economie ter wereld is, heeft volgens de
laatste H.4.1-release van de Federal Reserve een noodbalans van
slechts $ 606 miljard.
De New York Fed is op andere opmerkelijke manieren uniek van de andere
Fed Banken. Het is de enige van de 12 regionale Federal Reserve Banken
die een Wall Street-style-handelsvloer heeft met Bloomberg-terminals
en snelkiesnummers voor de grootste bedrijven op Wall Street. Sinds
1935 worden alle open-markttransacties van het gehele Federal Reserve-systeem
uitgevoerd door de New York Fed.
De website van de New York Fed vertelt ons dat zij "verantwoordelijk
is voor het ingrijpen op de valutamarkten om de doelstellingen van het
wisselkoersbeleid voor de dollar te bereiken". De New York Fed slaat "monetair
goud op voor buitenlandse centrale banken, overheid en internationale
instanties". Ondanks dat ze de toezichthouder was van de grootste Wall
Street-bankholdings op het moment dat hun obscene niveaus van
hefboomwerking en corruptie het financiële systeem van de Verenigde
Staten in 2008 instortten, blijft de New York Fed verantwoordelijk
voor het plaatsen van bankonderzoekers in deze bedrijven en fungeert
zij nog steeds als zowel hun toezichthouder als hun financiële
bailout-verstrekker.
Als het Congres ooit besluit het Amerikaanse financiële systeem
serieus te hervormen vóórdat het land failliet is gegaan, is er geen
betere plek om te beginnen dan de New York Fed. Maar wij denken dat
het al ruimschoots te llaat is om zo'n actie te beginnen - afgezien
van het feit dat de wil daartoe ontbreekt.
[27 april 2020]
