Het ging vorig weekend in Brussel niet zozeer over de coronacrisis, maar meer over wat de EU de komende jaren gaat uitspoken, en hoeveel burgers daarvoor moeten betalen. En dat alles onder leiding van Angela Merkel. De decennialang nagestreefde plannen voor het voltooien van het Vierde Rijk sluiten naadloos aan bij het Duitse voorzitterschap. Volgens de Duitsers moet de Unie in de toekomst optreden als een "effectief anker van stabiliteit en een wereldspeler in internationaal crisisbeheer". Berlijn heeft hiervoor een aantal plannen gemaakt: er komt een "strategisch kompas" dat veel duidelijker gericht is op "dreigingen", met name op de aartsvijanden Rusland (waarvan men overigens graag goedkoop gas koopt), maar ook China (waarmee men graag handel drijft). Als u het ons vraagt bereidt de EU zich (en ons) voor op een periode van oorlogvoering. Zoals u wellicht weet is het voeren van oorlogen hèt beproefde middel om uit een crisis te komen.
Eén van de speerpunten wat de staatshoofden en regeringsleiders van de
Europese Unie vorig weekend zouden bespreken was niet de coronacrisis,
maar tijdens hun dagenlange discussies waren het vooral financiële
onderhandelingen over het militaire- en bewapeningsbeleid van de
Europese Unie. Hoewel elders dringend geld nodig zou zijn, vooral in
de door de corona-crisis getroffen gebieden blijkt er nog steeds meer
dan genoeg geld beschikbaar te zijn voor het zogenaamde Europees
Defensiefonds.
Er is 7,014 miljard euro beschikbaar, nog eens 1,5 miljard zal worden
gestort in de uitbreiding van het vervoersnetwerk onder de noemer "Militaire
mobiliteit", wegen die geschikt moeten worden gemaakt voor militair
vervoer. De "Europese vredesfaciliteit" ontvangt 5 miljard euro,
aangezien militaire hulp aan derde landen onlangs is weggepoetst. En
voor de ruimtevaartprogramma's, met name Galileo en Copernikus, is
13,202 miljard euro gereserveerd.
De decennialang nagestreefde plannen voor het voltooien van het Vierde
Rijk sluiten dus volledig aan bij het Duitse voorzitterschap. Volgens
hun wil moet de Unie in de toekomst optreden als een "effectief anker
van stabiliteit en een wereldspeler in internationaal crisisbeheer".
Berlijn heeft hiervoor een aantal plannen gemaakt: er komt een "strategisch
kompas" dat veel duidelijker gericht is op dreigingen, met name op de
aartsvijanden Rusland (waarvan men overigens graag goedkoop gas koopt),
maar ook China (waarmee men graag handel drijft).
De kern van het "strategisch kompas" is een nieuwe gezamenlijke
EU-dreigingsanalyse, die Berlijn onder zijn EU-voorzitterschap wil
hebben. Het moet worden geschreven op basis van beoordelingen door de
nationale geheime diensten via hun EU-equivalent, het European Union
Intelligence and Situation Centre (EU IntCen). Het "strategisch kompas"
streeft ernaar de strategievorming van EU-landen met uiteenlopende
nationale belangen te standaardiseren. De dreigingsanalyse, die ook de
basis vormt voor toekomstige militaire interventies van de EU, is
daarom niet onderworpen aan enige democratische controle.
Als kernelement van het "strategisch kompas" - een première in de
geschiedenis van de EU - is de oprichting van een gemeenschappelijke "dreigingsanalyse"
van alle lidstaten gepland, die tegen het einde van het jaar, dwz
onder het Duitse voorzitterschap van de Raad, moet zijn afgerond.
Volgens de directeur van het defensiebeleid van het Duitse federale
ministerie van Defensie, Detlef Wächter, is de dreigingsanalyse
opgevat als een "document van de inlichtingendiensten", niet als een "politiek
document"; Het is samengesteld op basis van input van de
inlichtingendiensten van de lidstaten door de verantwoordelijke
EU-instelling, het EU IntCen (European Union Intelligence and
Situation Centre). De lidstaten hebben geen eindstemming. De kern van
een centraal basisdocument van het toekomstige buitenlands en militair
beleid van de EU wordt dus, zoals we daarnet al vertelden, verwijderd
van elke democratische controle. De Europese Unie baseert haar besluit
onder meer op toekomstige militaire interventies op het voorbereidende
werk van spionageagentschappen. Deze bleken in het verleden onder meer
te bestaan uit het vrij verzinnen van oorlogsredenen en door
deelname aan de ontvoering en marteling van verdachten in het kader
van de "terrorismebestrijdingsoorlog".
Het plan om een "strategisch kompas" voor de EU te creëren werd
vorig jaar door de Duitse federale regering gepresenteerd. Sindsdien,
zoals Detlef WächteR uitlegt, hebben alle EU-landen niet alleen het
initiatief ondersteund - ze beschouwen het zelfs als "één van de
belangrijkste projecten van de komende tijd".
Op 16 juni gaven de EU-ministers
van Defensie het EU-hoofd van het buitenlands beleid, Josep Borrell,
de taak om het "strategische kompas" te realiseren - gebaseerd op de
in juni 2016 gepresenteerde algemene strategie van de EU.
Op 13 juli adviseerde Wächter zijn collega's uit de andere EU-landen
over het project.
Op 14 juli presenteerde de Duitse minister van Defensie Annegret
Kramp-Karrenbauer (ook bekend als AKK, over wie zometeen meer) het als
een essentieel onderdeel van het Berlijnse voorzitterschap aan de
verantwoordelijke commissies in het Europees nepparlement.
Op 26 augustus wordt verwacht dat de EU-ministers van Defensie het
document opnieuw zullen bekijken. Het plan is om door te gaan met de
werkzaamheden onder het Portugese en Sloveense voorzitterschap en het
"strategische kompas" onder het Franse voorzitterschap in de eerste
helft van 2022 goed te keuren - als bindend document voor alle
EU-lidstaten.
Wat zegt u: hierover heeft u nog weinig gelezen of gezien op de
mainstream media? Dat klopt. Informatievoorziening geschiedt meer
richting
de Kamer of
bijvoorbeeld
instituut Clingendael,
om er maar een paar te noemen. Het zal allemaal niet zo'n vaart lopen,
zegt u? De
Adviesraad Internationale vraagstukken
zegt: "Nederland doet er goed aan zoveel mogelijk
aansluiting te zoeken bij Frans-Duitse initiatieven op veiligheids- en
defensiegebied." Is hierover ooit uw mening gevraagd? Niet dat er
dat nog wat aan zou kunnen veranderen.... het is niet voor niets dat
de partij Demagogen'66 het referendum de nek om heeft gedraaid.
Kramp-Karrenbauer, de Duitse minister van Oorlog
Kramp-Karrenbauer is er duidelijk voorstander van om systematisch
samenwerking te zoeken met bondgenoten buiten de Unie, ongeacht de
focus van de militaire planning van de EU. Tijdens het Duitse
voorzitterschap zou de Duitse regering bijvoorbeeld er aan werken om
het Verenigd Koninkrijk bij PESCO-projecten te betrekken, vertelde ze
onlangs tegen de commissies van het Europees nepparlement: het was
immers ook belangrijk om het Britse potentieel te gebruiken in het
belang van de EU. Hetzelfde geldt voor Noorwegen vanuit het
perspectief van Berlijn.
Volgens Kramp-Karrenbauer is de voortdurende samenwerking met de
Verenigde Staten, met name binnen het NAVO-kader, absoluut onmisbaar:
"We moeten heel duidelijk in gedachten houden dat we in de Europese
Unie als geheel ver verwijderd zijn van de mogelijkheden van de NAVO
en om de transatlantische partner te kunnen vervangen door onze eigen
EU-troepen", aldus de minister. Zo beschikt de transatlantische
oorlogsalliantie over commandostructuren die al decennia lang beproefd
en getest zijn en die in de EU moeten 'worden toegepast. "Daarom: de
NAVO is en blijft een hoeksteen van de Europese veiligheid", zei
Kramp-Karrenbauer. Tegelijkertijd moet er echter rekening mee worden
gehouden dat sommige conflicten de belangen van de EU aanzienlijk meer
hebben geschaad dan die van de NAVO; in dat geval moet de EU
zelfstandig kunnen handelen. Hiervoor zijn de eigen militaire
capaciteiten van de EU nodig.
De afgelopen tijd reisde Kramp-Karrenbauer naar de Visegrád-landen (Polen,
Tsjechië, Slowakije, Hongarije) en Bulgarije tijdens haar eerste
zakenreis na het uitbreken van de corona-crisis, om daar campagne te
voeren voor het "strategische kompas". De reden hiervoor is dat soms
buitenlandse en militair-politieke belangen van ten minste enkele van
deze landen afwijken van de Duitse ideeën.
Polen is bijvoorbeeld sterk gericht op de VS en probeert de
aanwezigheid van Amerikaanse troepen in het land te vergroten, wat de
Duitse controle over het continent duidelijk bemoeilijkt. De Duitse
federale minister van Defensie zei in Warschau dat de geplande
gezamenlijke EU-dreigingsanalyse de Duits-Poolse samenwerking zou
kunnen verdiepen; ze is ook van mening dat specifiekere Duits-Poolse
projecten wenselijk zijn. Last but not least geldt dit ook voor de
wapenindustrie; Het is denkbaar dat Polen zal deelnemen aan de bouw
van de nieuwe Duits-Franse gevechtstank. Warschau doet momenteel
uitgebreide aankopen van wapens in de Verenigde Staten, wat betekent
dat Duitse wapenfabrikanten een mogelijke export mislopen.
Boedapest daarentegen is al begonnen met uitgebreide wapenaankopen in
Duitsland: vorig jaar was het de grootste klant van Duitse
defensiebedrijven met opdrachten ter waarde van 1,8 miljard euro.
Berlijn bekritiseert echter het feit dat Hongarije af en toe de
militaire positie van het Westen tegen Rusland niet zo krachtig
tegemoet komt als gewenst - een factor die het "strategische kompas"
van de EU naar de zin van de Duitsers zou kunnen corrigeren.
Voor het verwezenlijken van die plannen is het nodig dat de
samenwerking met de NAVO wordt uitgebreid,
vooral met betrekking tot militaire mobiliteit - de vraag is: voor
welke marsen? En tot slot wordt de corona-pandemie schaamteloos
uitgebuit om hogere uitgaven voor bewapening door te drukken. Het
European Medical Command, een project van de zogenaamde Permanente
Gestructureerde Samenwerking (Pesco), is om "modulaire pakketten voor
medische benodigdheden te leveren voor gebruik bij epidemieën en
pandemieën". In de kleine lettertjes staat: ook "voor missies en
operaties". Dus voor militaire operaties van de Europeesche Unie.
Als het aan de Duitse Führer minister van Defensie,
Annegret Kramp-Karrenbauer ligt zouden er in buitenlandse missies in
de EU ook meer "coalitions of the willing" moeten zijn. Het komt erop
neer dat er in Mali meer militaire operaties zullen moeten
plaatsvinden (totdat Frankrijk haar werk van leegzuigen van het land
heeft voltooid).
Het Duitse leger zit al Mali, in samenwerking met Frankrijk. Daar
wordt goud gedolven, maar in het gebied tussen Gao en Kidal bevindt
zich ook uranium, dat Frankrijk voor zijn talrijke kerncentrales wil
vastleggen. Grote hoeveelheden aardgas en ruwe olie zijn beschikbaar
in de regio, sommige transnationaal, maar in Mali wordt dit niet
ontgonnen vanwege de onzekere situatie. Het naburige Niger is, en dit
is waarschijnlijk de sterkste reden voor de Franse oorlog, momenteel
de derde grootste uraniumleverancier ter wereld. Ruim 70 procent van
het Franse uranium komt uit Niger, gewonnen door het Franse bedrijf
Areva. Daarbij komt de aanleg van een 4.000 kilometer lange
pijpleiding van Nigeria via Niger naar Algerije (en dus naar de havens
van de Middellandse Zee), onder andere gefinancierd door het Russische
bedrijf Gazprom. Deze landen zijn dus onmisbaar voor Frankrijk (en dus
voor de winning van supergoedkope grondstoffen door westerse bedrijven).
Uiteraard is de aanwezigheid van westerse troepen er niet voor altijd:
als het land is leeggeplunderd dan zal het - zoals zo vaak - aan haar
lot worden overgelaten.
Overigens zijn de uitspraken van AKK in strijd met de Duitse Grondwet
die in art. 26. 1 stelt dat “Handelingen die ertoe strekken en bedoeld
zijn om de vreedzame coexistentie van volkeren te verstoren, met name
om een agressieoorlog voor te bereiden, zijn ongrondwettelijk. Ze
moeten worden gestraft.” Daarover zegt het Duitse strafwetboek:
levenslang of minstens tien jaar gevangenisstraf.
In de huidige mondiale politieke situatie draagt dit Duitse
programma voor het EU-voorzitterschap van de Raad niet bij tot de de-escalatie
van bestaande conflicten. Het volgt de geest van bewapening. De EU zal
onder militair voorzitterschap van de Raad verder worden uitgebreid op
militair gebied.
Dit is in principe al helemaal verkeerd, maar vooral dit jaar, wanneer
de hele wereld kreunt onder de corona-pandemie.
Annegret Kramp-Karrenbauer is de opvolgster van de nieuwe voorzitter
van de Europese Commissie Ursula von der Leyen die het Duitse
ministerie van Defensie opzadelde met torenhoge (miljoenen)rekeningen
van externe adviseurs. Een mislukte minister van Defensie, dus dus nu
het voor het zeggen heeft in Brussel. En AKK.... die heeft in korte
tijd het ministerie van Defensie verandert in een ministerie van
Oorlog.
Bij haar eerste publieke optreden bij de NAVO stelde zij voor om een
internationale beschermingsmacht voor Syrië in te zetten. De EU-partners
spraken lovende woorden, maar lieten het verder afweten - terwijl de
Duitse regering nergens van af wist. Ook schilderde zij in het
openbaar Duitsland als een op belangen gebaseerde, wereldwijde
grootmacht/militaire macht.
Deze toespraak zei toen al alles over AKK vanwege het openlijk
imperialistisch karakter en het openlijke militarisme. Ze praat over
“Russische agressie in Oekraïne”, wereldwijde netwerken van
islamitisch terrorisme, de machtspolitieke opkomst van China, maar
schroomt ook niet haar mening te geven over onderwerpen als
klimaatverandering, demografie en digitalisering. Duitsland moet
volgens AKK de leidinggevende rol als "vormgevende macht" op zich
nemen, maar hier geldt wel: voor wat hoort wat.
Ze vindt het bijvoorbeeld ook tijd dat Duitsland met haar partners in
de regio Indo-Pacific aanwezig moet zijn, vanwege de machtspositie van
China. Dat alles moet vooral door “versterking van de Europese
defensiesamenwerking” gebeuren die “helpt een sterk, verenigd Europa
op te bouwen.”
Voor het "strategisch kompas" geldt dat het volgens AKK alleen een
succes kan worden door een sterke Frans-Duitse as, die de
gemeenschappelijke Europese zaak dient in de geest van het Verdrag van
Aken.” De verdragen van Maastricht en Lissabon zijn voorgoed in de
kliko verdwenen.
Het gaat bij AKK om het oude imperialisme, verpakt in nieuwe
Orwelliaanse taal. Er wordt niet gesproken van "oorlog", maar van "missie";
niet van "militaire agressie", maar van "aanwezigheid en houding",
niet van "bedreiging", maar van "het gebruik van strategieën". Zo
schrijdt de militarisering van Europa steeds verder en wordt de
Nobelprijs voor de Vrede die de EU in 2012 kreeg een steeds gênantere
aangelegenheid.
In plaats van Europese supermachtsdromen na te jagen, zouden de
miljarden die aan (Duitse en Franse) wapens uitgegeven worden, beter
kunnen worden geïnvesteerd in gezondheid, sociale zaken en onderzoek.
De Duitse minister van Defensie kwam zelfs op het idee om in de EU
ziekenhuistreinen te introduceren - als "rollende intensive care-eenheden"
voor de overdracht van pandemiepatiënten. Dat zou zelfs geen slecht
idee zijn als het alleen bedoeld was als civiele maatregel en niet
afkomstig was van een Duitse minister van Defensie.
De herrijzenis van Hitler's Volkssturm
De Duitse oorlogsminister Annegret Kramp-Karrenbauer heeft relatief
kort nadat zij in functie was het concept voor een vrijwillige
Bundeswehr-dienst gepresenteerd in "Heimatschutz". Terwijl ze vol lof
was over de dienst die als "stopverf de samenleving in moeilijke
tijden bij elkaar houdt", spreekt de Bundeswehr-leiding op haar
website duidelijk over soldaten van de binnenlandse veiligheid: "Eerdere
en huidige ervaringen (...) tonen de grote kans aan dat ondersteunende
diensten (...) in het geval van natuurrampen en ernstige ongevallen of
andere vormen van crisis is de Bundeswehr al in vrede vereist zijn
(...) Het takenpakket strekt zich dus uit van waarschijnlijke inzet in
het kader van bijstand (bescherming tegen rampen) tot de militaire
verdediging van het Duitse grondgebied."
Waakzaamheid is geboden wanneer Duitse militaire officieren expliciet
verwijzen naar ervaringen uit het verleden! De laatste keer dat Duitse
politici en het leger binnenlandse veiligheidstroepen hadden opgericht
"voor de militaire verdediging van Duits grondgebied" was in 1944.
Voor Hitler's Volkssturm moest je 16 jaar oud zijn, ook daar werden je
voor buitenlandse missies gespaard en mocht je alleen de "thuisbasis"
van het Duitse Rijk verdedigen "totdat je zeker bent van de toekomst
van Duitsland en zijn bondgenoten en dus Europa."
Maar de binnenlandse "Heimatschützer" waren destijds slecht opgeleid
en bewapend en maakten bovendien geen deel uit van de Wehrmacht. Dat
moet nu anders worden geregeld. Weliswaar voert Duitsland momenteel
alleen in het buitenland oorlogen, maar het verleden leert dat het
niet zo hoeft te blijven. En wie het oorlogsvermogen aanzienlijk wil
uitbreiden om militair wereldwijd economische belangen te kunnen
behartigen, moet ervoor zorgen dat de eigen bevolking de oorlogszucht
en bewapening tenminste niet afwijst.
Terwijl de Duitse bevolking nog moet worden voorbereid op komende
oorlogen, werken regeringen in dat land al jaren aan de mogelijkheid
om opnieuw oorlog te voeren vanaf Duitse bodem. Daarvoor werd de
grondwet gewijzigd zodat de Bundeswehr in 1956 kon worden ingevoerd.
Dit vereiste strengere noodwetten, die ondanks sterke
protestbewegingen in 1968 werden aangenomen.
Naast veel inperkingen op de grondrechten heeft de Duitse Bondsdag ook
de paragrafen 87a in de grondwet opgenomen. Met welk voornemen
beschrijft de Bundeswehr heden op haar website met verbazingwekkende
openheid: "Dit artikel maakt het mogelijk gebruik te maken van
strijdkrachten door de federale regering om de politie en de federale
politie te ondersteunen, om een dreigend gevaar voor het bestaan
of de vrije democratische rechtsorde van de federale regering of van
een land als het land waar het gevaar dreigt niet klaar of in staat is
het gevaar zelf te bestrijden en de capaciteiten van de staatspolitie
en de federale politie onvoldoende zijn. In dit geval kan de
krijgsmacht worden gebruikt ter ondersteuning van de bescherming van
civiele objecten en de strijd tegen georganiseerde en militair
bewapende opstandelingen."
Eén van de "verschillende soorten crises" zou kunnen zijn dat de
Bundeswehr een deelstaat binnenmarcheert omdat "zij zelf niet bereid
is het gevaar te bestrijden". Als er al een specialistische
binnenlandse Heimatschutz-dienst aanwezig is, kan dit alleen maar
nuttig zijn. En zou het niet denkbaar zijn dat stakingen één van de
mogelijke toepassingen zouden zijn die de Bundeswehr omschrijft als
een "andere crisissituatie"? Sommige leden van de Bondsdag hadden
waarschijnlijk ook deze vrees, daarom werd artikel 9 van de grondwet
uitgebreid met de volgende formulering: "Maatregelen in
overeenstemming met de artikelen (...) 87 bis, lid 4 (...) mogen niet
gericht zijn tegen industriële geschillen die gericht zijn op
handhaving en bevordering van de arbeids- en economische
omstandigheden die worden beheerd door verenigingen in de zin van zin
1." Maar dat betekent niets anders dan dat het Duitse leger kan
worden ingezet tegen stakende arbeiders, bijvoorbeeld als ze strijden
voor politieke doelen (als de heersende elite zich in zo'n "andere
crisissituatie bevindt" en zich dan nog steeds aan de wet en orde
houden). Ook bij dergelijke operaties kan de Heimatschutz waardevolle
diensten verlenen.
Dit soort ontwikkelingen verontrust ons behoorlijk. In het voorbeeld
hierboven tonen wij aan dat het leger kan worden ingezet tegen de
eigen burgers - iets wat je in een westers land niet zou (moeten
kunnen) verwachten. Maar zelfs in ons land wordt het inmiddels
toegepast: regelmatig wordt het leger (illegaal) ingezet bij
demonstraties van de boeren, dus tégen de eigen bevolking en vóór de
belangen van multinationals, banken en de bouwlobby die het allemaal
op (goedkope) boerengrond hebben voorzien. Wijlen prof. Bob Smalhout
signaleerde dit "beleid" al in 2003.
De mainstream media laten ook in zo'n geval de oren hangen naar de
regering.... maar er wel schande van spreken als de Amerikaanse
president hetzelfde doet.
Kritische berichtgeving hierover ontbreekt ook in de Duitse mainstream
media. Nou, oké dan: in een klein artikel gaf de Frankfurter
Allgemeine Zeitung kort en bondig commentaar: "De vrijwilligersdienst
van de Bundeswehr is bedoeld om meer bewakers aan te trekken". Wat dit
betekent, lazen we in een artikel van de Süddeutsche Zeitung. Rekruten
van de binnenlandse veiligheid zouden alleen de meest noodzakelijke
militaire vaardigheden krijgen, staat er. "Dit omvat het hanteren van
pistolen en geweren, maar niet trainen op complexe wapensystemen. In
het geval van een crisis zouden ze in staat moeten zijn om kritieke
infrastructuur zoals energiecentrales te verdedigen als veiligheids-
en beschermingssoldaten".
Dus leden van de binnenlandse Heimatschutz moeten met een pistool in
de hand de kerncentrale beschermen tegen de Russen of terroristen? De
bladen Handelsblatt en Die Welt hebben hierover met geen woord gerept.
De toekomst van de Europese Unie
Het voortbestaan van de Europese Unie is van het hoogste Duitse
belang. De top vorig weekend heeft echter niet bijgedragen aan het
voortbestaan en zeker niet aan de verdere ontwikkeling van de Unie.
De cruciale vragen zijn niet alleen uitgesteld, maar zelfs niet
gesteld. In plaats daarvan de noodzakelijke leugen: de duizenden
miljarden euro's zouden alleen en uitzonderlijk en tijdelijk en niet
herhaalbaar worden gegooid in een bijzonder unieke noodsituatie
genaamd Corona-crisis. Maar je kunt ook zeggen: de corona-crisis biedt
mogelijkheden voor diegenen die nooit geïnteresseerd waren in het
hervormen van de EU. De corona-crisis is een gelegenheid en een excuus
om in de verkeerde richting te gaan.
Dat de Europese Unie niet geïnteresseerd is in haar burgers en hun
democratische rechten blijkt uit het feit dat de meest elementaire en
noodzakelijke vragen niet gesteld zijn, en die zouden o.a. kunnen zijn:
hoe hervormen we de Europese Unie?
Moeten de bestaande problemen met steeds meer geld worden tegemoet
getreden?
Waarom creëren we niet eerst een gemeenschappelijke regelgevende
basis?
Hoe pakken we de grootschalige corruptie binnen Brussel aan?
Hoe kunnen we politici en beleidsmakers (o.a. Brussel, ECB, landelijke
politici) verantwoordelijk stellen voor hetgeen zij doen?
Hoe temmen we het regiment van beleidsbureaucraten?
Waarom gebruiken we niet onze grootste troef: diversiteit in eenheid?
Waarom eenheid ten koste van alles?
Hoe beëindigen we het Brusselse centralisme en stappen we over op een
efficiënt, modern netwerk van Europese regio's?
Hoe democratiseren we de Unie?
Genoeg stof om over na te denken op wel honderd toppen, waarvan er
niet één is gepland.
En waarom niet? Omdat noch Merkel, Macron, Rutte, noem ze maar op,
noiemand in Brussel het oude continent als een diep culturele taak en
verplichting ziet. Daarom is er uiteindelijk alleen het geruzie over
macht en geld.
Wat uiteindelijk heeft geleid tot de schuldenunie. Dit maakt de
Europese Unie kleiner dan die is. Het verkort zijn historische mandaat
op criminele wijze. We zijn niet alleen netto-betalers en
bruto-ontvangers en omgekeerd. Wij zijn Europeanen, westerlingen. En
laten we er trots op zijn.
Oudheid, humanisme, verlichting, ontdekkingsdrang, optimisme voor
vooruitgang zijn onze erfenis. De culturele en politieke elites
ontrafelen echter onze geschiedenis, waarvan nationalisme en
kolonialisme niet de grootste successen zijn geweest. Maar daar kunnen
ze tot herleid worden. De gemeenschappelijke wortels worden met
vreugde belasterd, weggepoetst en gediscrimineerd - daarvoor is geen
plaats in het Vierde Rijk.
Afdrukken
Doorsturen