De Amerikaanse Vijfde Vloot kondigde op 18 september aan dat een Carrier Strike Group, bestaande uit USS Nimitz, door de Straat van Hormuz was gegaan met de geleide-raketkruisers USS Princeton en USS Philippine Sea en de geleide-raketvernietiger USS Sterett. Na een onderbreking van zo'n tien maanden wordt een Amerikaans vliegdekschip ingezet in de Perzische Golf. Dit nieuws doet vermoeden dat er een militaire actie waarbij Iran betrokken is, in de maak is.
Als namelijk de campagne van president
Donald Trump voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november
geen vooruitgang boekt, kan hij besluiten zijn toevlucht te nemen tot
een aantal wanhopige trucs die hem kilometers voorsprong in de
nieuwscyclus opleveren en de publieke opinie helpen opzwepen onder het
goedgelovige Amerikaanse publiek dat zich achter hun bevelhebber zou
scharen. Daarom zou het Plan B van Trump wel eens een besluit kunnen
zijn om een militaire actie in een of andere vorm waarbij Iran
betrokken is, te bewerkstelligen.... in de paar weken die nog resteren
tussen nu en de verkiezingen van 3 november in de VS.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo kan gezien
worden als het brein achter zo'n Plan B. En steeds meer krijgen we
signalen dat het de bedoeling lijkt te zijn om Iran op de een of
andere manier te provoceren om zèlf geweld te gebruiken. Het zou
namelijk het Amerikaanse leger een alibi zou geven om "vergeldingsaanvallen"
uit te voeren. De inzet van de Carrier Strike Group in de wateren voor
de kust van Iran kan hier een aanwijzing voor zijn (zie ons artikel
van 19 september "Zorgen de VS voor een oktober-verrassing?").
Nadat hij er niet in geslaagd is de VN-Veiligheidsraad ertoe te
bewegen zijn poging om "snapback"-sancties tegen Iran in te stellen,
te steunen, dreigt Pompeo dergelijke "VN-sancties" eenzijdig te
implementeren, zelfs zonder een mandaat van de VN-Veiligheidsraad.
Het is een bizarre situatie. Maar Pompeo is onvermurwbaar over het
afdwingen van de niet-bestaande VN-sancties ingaande "middernacht GMT
op 20 september".
De voorgestelde "handhaving" van "snapback"-sancties zou inhouden dat
Amerikaanse oorlogsschepen Iraanse vrachtschepen in internationale
wateren aanvallen en in beslag nemen - evenals niet-Iraanse schepen
die ervan worden verdacht Iraanse goederen te vervoeren. Pompeo stelt
dat deze maatregelen niet alleen wettig maar ook noodzakelijk zijn en
dat de VS de uitspraak van de VN-Veiligheidsraad uitvoeren (wat
natuurlijk een complete leugen is).
Het vliegdekschip USS Nimitz passeerde de Straat van Hormuz als het
vlaggenschip van de US Carrier Strike Group op 18 september jl.
Waar kennelijk aan gewerkt wordt is een soort zeeblokkade van Iran. De
wanhopige poging van de VS om de spanningen in de regio op te pompen
door Iran te provoceren, lijkt vanzelfsprekend.
Het is een uitgemaakte zaak dat Israël met vreugde zal reageren op de
eerste de beste Amerikaans-Iraanse militaire vuurzee. Met de
normalisatie van de betrekkingen van Israël met de Verenigde Arabische
Emiraten (VAE), Bahrein en Oman, krijgt Israël toegang tot 3 vitale
halteplaatsen met uitzicht op de Iraanse kust van waaruit zijn jets
kunnen opereren.
De timing van de "vredesakkoorden" van Israël met de VAE, Bahrein en
Oman krijgt onder deze omstandigheden een nieuwe onheilspellende
dimensie. Het is een lang gekoesterde Israëlische droom om de VS ertoe
te brengen Iran militair aan te vallen. En Israël zal er wanhopig op
gebrand zijn die droom te verwezenlijken terwijl het land hoopt dat
Trump de president blijft en Pompeo, een ex-CIA-directeur, een
invloedrijke beleidsmaker.
Op dit moment zitten zowel Trump als de Israëlische premier Benjamin
Netanyahu in hetzelfde schuitje. Netanyahu is een in diskrediet
geraakte politicus die baat heeft bij het opzwepen van oorlogsretoriek
bij een aanstaande verkiezing. Hij staat terecht voor beschuldigingen
van corruptie; bovendien wordt zijn wanbeheer van de corona-pandemie
algemeen veroordeeld door het Israëlische publiek, dat hem vraagt zijn
ontslag in te dienen en te vertrekken. (Israël kondigde vorige week
een tweede nationale lockdown aan, omdat de pandemie uit de hand liep.)
Trump staat voor een aanstaande verkiezingsstrijd, waarvan onzeker is
naar welke kant de balans uitslaat.
De kans is groot dat als de Amerikaanse marine Iraanse schepen zou
tegenhouden, Teheran gedwongen zal worden om in een of andere vorm
wraak te nemen. Welke vorm het kiest zal alleen de tijd leren. Het
machtige hoofd van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC)
generaal Hossein Salami heeft Trump rechtstreeks gewaarschuwd.
Het is denkbaar dat Trump zou weten dat dit een risicovolle weg is.
Want het hele Plan B kan een boemerangeffect veroorzaken als Iran de
Amerikaanse strijdkrachten heel wat ernstige slachtoffers maakt. De
raketcapaciteit van Iran is zeer substantieel. Maar Plan B van Pompeo,
een gepensioneerde Amerikaanse marineofficier, lijkt grote kans van
slagen invoeren te hebben.
Pompeo kijkt vooruit naar de presidentsverkiezingen van 2024 en staat
te popelen om toe te geven aan de Joodse lobby. (Over Pompeo in onze
weekend-nieuwsbrief een uitgebreid artikel). Bovenal zal een oorlog
met Iran goed aflopen met Pompeo's evangelische kiesdistrict thuis.
Plan B kan dus ingevoerd worden, ondanks de hoge risico's - dat wil
zeggen, tenzij Trump op het laatste moment op de rem trapt.
In historisch perspectief gezien is dit een situatie analoog aan het
beruchte incident in de Golf van Tonkin in 1964, een nepgebeurtenis
die de VS gebruikten om een grootschalige bombardementencampagne op
gang te brengen. Deze zogenaamde False Flagoperaties zijn niet
ongewoon, maar de VS zijn gepromoveerd op dat genre. Het incident in
de Golf van Tonkin dat we net noemden, waarbij de Amerikaanse regering
opzettelijk een verkeerde voorstelling van zaken gaf om een oorlog
tegen Vietnam te rechtvaardigen, is in de moderne geschidenis wel het
meest bekend. Wat er toen gebeurde is ook in onze weekend-nieuwsbrief
te lezen.
