De Federal Reserve Bank van New York, kortweg de New York Fed heeft sinds september vorig jaar meer dan $ 9 biljoen aan bailout-operaties rondgepomp. Zij krijgt marktadvies van gigantische hedgefondsen.
De New York Fed, de bodemloze geldput in tijden van nood voor de
tradinghuizen van Wall Street, heeft vergaderingen gehouden met
hedgefondsen om hun input voor de markten te krijgen. Daarover straks
meer, maar eerst de nodige achtergrondinformatie.
Miljoenen mensen hebben de film The Big Short gezien, gebaseerd
op het gelijknamige bestsellerboek van Michael Lewis. Een belangrijk
personage in de film is Mark Baum, gespeeld door Steve Carell. Het
personage is gebaseerd op Steve Eisman, die tijdens de financiële
crisis van 2008 werkzaam was bij FrontPoint Partners LLC, een
hedgefondseenheid van Morgan Stanley. Zoals algemeen wordt erkend, was
FrontPoint aan het shorten met subprime woninghypotheken die waren
verpakt in CDO's (Collateralized Debt Obligations). Shorting betekent
een weddenschap sluiten dat een financieel instrument waarde verliest.
FrontPoint hoopte in feite dat Amerikaanse huiseigenaren uit hun
huizen zouden worden gegooid en dat hun subprime-hypotheken waardeloos
zouden worden.
Maar dat is niet het enige dat FrontPoint aan het shorten was. Lewis
schrijft in zijn boek dat Eisman tijdens de financiële crisis, terwijl
hij bij FrontPoint werkte, "Bank of America, samen met UBS, Citigroup,
Lehman Brothers en een paar anderen, had geshort". Lewis merkt verder
op dat "ze Morgan Stanley niet mochten shorten omdat ze eigendom waren
van Morgan Stanley, maar als ze het hadden gekund, zouden ze het wel
hebben gedaan."
De New York Fed had de leiding over bijna alle geheime $ 29 biljoen (ofwel
$ 29 duizend miljard) aan bailout-operaties tijdens de financiële
crisis van 2007 tot 2010. Het Amerikaanse Congres heeft deze leningen
nooit goedgekeurd of wist zelfs waar het geld naartoe ging. Nadat de
Federal Reserve een meerjarige rechtszaak had verloren om zijn
bailout-operaties voor het Amerikaanse volk geheim te houden, werd
bekend dat Morgan Stanley één van de grootste ontvangers was van
bailout-geld, met een cumulatief totaal van $ 2,04 biljoen (wat blijkt
uit cijfers van een audit van het Government Accountability Office
(GAO).
Diep begraven in de GAO-audit ligt deze bom:
"Morgan Stanley-fondsen omvatten TALF-leningen via fondsen beheerd
door FrontPoint LLC, dat eigendom was van Morgan Stanley op het moment
dat TALF actief was."
TALF was één van de bailout-programma's van de Federal Reserve. Wat
betekent dat de Federal Reserve FrontPoint subsidieerde met
supergoedkope financiering, terwijl het de banken (die de Fed wanhopig
probeerde te steunen met biljoenen dollars aan geheime leningen)
shortte.
Hoe levensvatbaar was Morgan Stanley op het moment dat de Federal
Reserve het overspoelde met noodleningen? Volgens het rapport van de
Financial Crisis Inquiry Commission hadden zowel Lehman Brothers als
Morgan Stanley eind 2007 een hefboomratio van 40:1 bereikt - “wat
betekent dat voor elke $ 40 aan activa er slechts $ 1 aan kapitaal was
om verliezen te dekken. Een daling van minder dan 3% van de
activawaarden kan een bedrijf van de kaart vegen."
Neil Barofsky, de voormalige speciale inspecteur-generaal van het
Troubled Asset Relief Program (TARP), schreef een boek over de crisis
met de titel: Bailout: An Inside Account of How Washington
Abandoned Main Street While Rescuing Wall Street. Barofsky
schrijft in het boek dat de toenmalige minister van Financiën Hank
Paulson hem vertelde "dat hij geloofde dat Morgan Stanley slechts
enkele dagen verwijderd was van de ineenstorting, en Ben Bernanke, de
voorzitter van de Federal Reserve, vertrouwde hem op dezelfde manier
toe dat hij geloofde dat Goldman Sachs de volgende zou zijn geweest.
Daarna zou het afgelopen zijn met alle weddenschappen op het
financiële systeem van het land."
Dat brengt ons bij het heden. De New York Fed heeft weer de leiding
over een groot aantal noodleningen. Het geeft geen informatie over aan
wie of hoeveel het individueel heeft geleend in drie van die
faciliteiten: de Primary Dealer Credit Facility; de Commercial Paper
Funding Facility; en de Money Market Mutual Fund Liquidity Facility.
Bovenop deze faciliteiten begon de New York Fed vanaf 17 september
2019 - máánden voordat het eerste geval van COVID-19 in de Verenigde
Staten (en de rest van de wereld) werd gemeld - een grootschalige
nood-repo-operatie, die een cumulatieve stand van $ 6 biljoen aan
leningen had bereikt tegen 6 januari.
(Zie ons artikel
FED smijt in 6 weken tijd 6 biljoen dollar
naar Wall Street.)
De Federal Reserve heeft gegevens verstrekt over de totale bedragen
van de dagelijkse leningen, maar niet de namen van de ontvangers. Het
enige dat zij loslaat is dat de leningen naar de 24 primry dealers
gaan, de trading-units van de grote banken van Wall Street. De laatste
keer dat we hun gegevens in maart optelden, had het cumulatief meer
dan $ 9 biljoen naar deze tradinghuizen doorgesluisd.
Volgens een onderzoeksrapport dat in december werd uitgebracht door de
Bank for International Settlements (BIS) waren vier grote banken en
hedgefondsen verantwoordelijk voor de repo-explosie in september.
Dat brengt ons bij het Investor Advisory Committee on Financial
Markets (IACFM) van de New York Fed, dat het in het midden van de
laatste financiële crisis op 24 juli 2009 heeft ingesteld.
Tegenwoordig zijn de helft van de deelnemers van het Comité
bestuurders van gigantische hedgefondsen, waaronder: William A. Ackman,
Chief Executive Officer Pershing Square Capital Management, LP -
Paul Tudor Jones, medevoorzitter en Chief Investment Officer Tudor
Investment Corp . - Ray Dalio, voorzitter en co-chief investment
officer Bridgewater Associates, LP - Dawn Fitzpatrick, Chief
Investment Officer Soros Fund Management - Bob Jain, Co-Chief
Investment Officer Millennium Management - Scott Minerd, Global
Chief Investment Officer en Managing Partner, Guggenheim Partners.
De groep vergadert elk kwartaal. De notulen zijn zó samengesteld dat
ze nauwelijks ook maar enig idee geven van wat er werkelijk is
besproken. De notulen van de vergadering van 9 oktober 2019, die
volgden op het begin van de enorme repo-leningoperaties van de New
York Fed, bevatten de volgende gefröbelde beoordeling:
“Zij [de deelnemers] merkten ook op dat de repo-operaties van de Fed
de financieringsproblemen hadden verlicht, hoewel ze gefocust bleven
op de druk aan het einde van het jaar. Sommige van deze aanwezigen
dachten dat sommige investeerders in de loop van de tijd geld opzij
kunnen zetten om, in het geval dat de financieringsdruk zich opnieuw
voordoet, het opnieuw in te kunnen zetten, wat in de toekomst ook een
deel van deze druk zou kunnen verminderen. "
Sinds de oprichting van de Federal Reserve in 1913 is de statutaire
rol van de Federal Reserve geweest om als laatste redmiddel te dienen
voor commerciële banken - zodat die commerciële banken de algehele
economie konden helpen door solide zakelijke en consumentenleningen te
verstrekken. De statutaire rol van de Federal Reserve is nooit geweest
om een laatste redmiddel te zijn voor de tradinghuizen van Wall Street
of hedgefondsen. Maar vanaf de financiële crisis van 2007 tot 2010
heeft de New York Fed eenvoudigweg willekeurig besloten om de
tradinghuizen van Wall Street onbeperkt geld te geven wanneer ze het
risico lopen zichzelf op te blazen als gevolg van hun eigen overmoed.
Duidelijk is dat het Amerikaanse Congres nalatig is geweest in het
beteugelen van dit misbruik. Het geeft ook de roekeloze
onverantwoordelijkheid aan van wat de New York Fed heeft mogen blijven
doen, met nauwelijks een kritisch geluid van het Congres of de
mainstream media.
