Met de overhaaste goedkeuring van het snel in elkaar geflanste spoedwetje hebben we opnieuw de bodem onder de democratie weggeslagen gezien. Dat lijkt voor de dames en heren politici in de meeste gevallen geen reden tot ongerustheid te zijn. Waarschijnlijk komt het doordat een groot deel van de bevolking sowieso niet meer in een democratisch Nederland gelooft.
Het grondwettelijke principe van de rechtsstaat houdt in dat als er
door de Staat en de autoriteiten inbreuk wordt gemaakt op fundamentele
rechten, zij een zo duidelijk mogelijk geformuleerde toestemming
daarvoor nodig hebben, en deze toestemming moet onder bepaalde
voorwaarden in de wet staan.
Wij hebben hier alleen een noodwetje, een lijst met toegestane
maatregelen, maar onder relatief vage, onduidelijke voorwaarden. In
feite hebben onze volksvertegenwoordigers het kabinet zo goed als
carte blanche gegeven om maatregelen uit te vaardigen met betrekking
tot de coronacrisis. Zelfs met het goedkeuren van het spoedwetje heeft
de Eerste Kamer ingestemd met een volledige lockdown, waarbij de
Demissionaire!) regering toestemming is gegeven haar burgers óók
overdag huisarrest op te leggen.
Gevolg is dat de discretie van de regering
ongelooflijk ruim is voor zeer ingrijpende inbreuken op onze
grondrechten. Dus alle lockdown-maatregelen zijn, om zo te zeggen,
toegestaan onder deze wet, de vereisten voor wanneer ze zijn
toegestaan zijn erg onduidelijk, onnauwkeurig en vaag. De rule of law
zou betekenen: duidelijke voorwaarden en duidelijke interventies, en
dat is hier in de huidige wetgeving behoorlijk moeilijk. Het idee van
de rechtsstaat is dat de macht van de Staat wordt getemd, dat de
staatsinbreuk op de grondrechten beperkt is. Dat is wat de wet zou
moeten doen, en naar onze mening kan het dat maar in zeer beperkte
mate doen.
Het punt waar we naartoe willen is dat het veel moeilijker - dan nu
het geval is - zou moeten zijn dat er massale inmenging is in de
grondrechten plaatsvindt. De algemene teneur klinkt misschien
anders,namelijk dat alles mag als het alleen de gezondheid van
mensen dient. Maar de definitie van de term "gezondheid" kan ook heel
breed worden opgevat en móet zelfs heel breed worden opgevat, omdat
een ziekte als Covid-19 slecht kan zijn voor alle getroffenen. Maar
als door de maatregelen die worden genomen om de verspreiding van deze
ziekte te voorkomen, de gezondheid van anderen in aanzienlijke mate in
gevaar komt, moet dat óók democratisch worden gereguleerd.
Bovendien: grondrechten zijn geen "goodies" die kunnen worden gebruikt
als het de regering goed uitkomt en in een la worden gelegd als ze niet
acceptabel voor hen zijn.
En dus blijft er niets anders over dan na te denken over wat
gewoonlijk wordt aangeduid als nevenschade (in het hedendaags
nederlands: collateral damage). Dus naast economische aspecten, ook
sociologische, filosofische, educatieve, psychologische en zeker nog
een paar meer. Wat wij nu ervaren is dat de politiek bijna uitsluitend
wordt aangestuurd door virologen en soortgelijke disciplines, maar die
"deskundigen" zijn niet in de positie - ook al hebben velen van hen
blijkbaar hun zelfkritische kijk erop verloren - om sociale factoren
voldoende in te schatten.
Dat is trouwens niet hun taak, en niemand mag het van hen verwachten.
Maar de politieke, mainstream media- en sociale situatie hebben zich
zó ontwikkeld dat het de virologen zijn die beslissen over de verdere
vooruitgang (en dan zijn er ook opvallende persoonlijkheden die in
talkshows opdraven om hun standpunten uit te dragen). Veelal hebben
zij volledig uit het oog verloren dat ze niet eens kunnen beginnen met
het inschatten van de gevolgen van hun aanbevelingen. Integendeel, een
virologische grootheidswaanzin heeft zich allang verspreid, wat ervoor
zorgt dat de eigen vaardigheden in veel gevallen naïef en gevaarlijk
overschat worden.
En de vonk verspreidde zich niet alleen naar de politiek, maar ook
naar de bevolking (waar wij natuurlijk ook onder vallen). Omdat ons
een jaar lang is verteld dat de wetenschap (om precies te zijn: de
"wetenschappers" van het RIVM) de richting bepaalt, schuiven we naarmate
de tijd verstrijkt en het beleid van de regering steeds tegenstijdiger
wordt, de aangekondigde maatregelen terzijde. Het lijkt erop dat
alleen het Outbreak Management Team kan weten wat de juiste weg is. De
relevante wetenschap, die het er grotendeels mee eens is dat ze veel
te weinig weet, is bedoeld om de antwoorden te geven op de vragen die
ze zich in grote mate en ver daarbuiten stelt. Als we dan in
gedachten houden dat zelfs de noodzakelijke grote variëteit niet is
toegestaan bij de selectie van wetenschappelijke adviezen, kan men
alleen maar tot de conclusie komen dat de hele aanpak niet klopt.
Men zegt dat we in ons land een democratie hebben. Democratie houdt in
dat de belangrijke en essentiële beslissingen door het parlement
worden genomen na een parlementair debat. De "coronawet" is praktisch
verworden tot een soort zelfvernietiging van het parlement. Dat
parlement is niet meer de belangrijkste speler, zoals het zou moeten
zijn, in onze democratie, maar het parlement staat als het ware aan de
zijlijn en kijkt naar wat de regering doet......... en is het
achteraf mee eens. De partijdiscipline is onverbiddelijk.
Dat is de verkeerde volgorde voor een democratie.
Deze gang van zaken had al jaren geleden tot een vuurwerk in de
mainstream media moeten leiden. Maar dat gebeurde niet. Fundamentele
vragen naar het belang van de democratie sneeuwen onder en worden
nauwelijks besproken, verdiept - integendeel: ze worden zelfs in
twijfel getrokken of ter discussie gesteld.
Het lijdt geen twijfel, de regering heeft een zwaard in de borst van
de democratie gestoken, en zelfs als we het blinde activisme en het
absurde en totalitair ogende maatregelenbeleid van de afgelopen
maanden negeren, blijft er uiteindelijk alleen maar ordinair
machtsmisbruik over - of het nu incompetentie, onwetendheid of gewoon
plucheplakken is. Maar het lijdt geen twijfel dat de
regering geen positief rapport kan krijgen.
Bij dit alles mag de rol van de mainstream media niet worden
onderschat. Zij hebben er alles aan gedaan om alle maatregelen goed te
praten en elke politicus aan te vallen die niet echt wilde meewerken.
De algemene houding van de mainstream media is gebaseerd op
schriktactiek en gehoorzaamheid, op wederzijds napapegaaien en
haastwerk bieden als het gaat om nog strengere maatregelen. Het duurt
maanden, waarschijnlijk het hele jaar, voordat (naar de mening van de
regering) voldoende mensen zijn ingeënt om het aantal nieuwe infecties
aanzienlijk te verminderen. Houdt dat in dat er gedurende die tijd er
min of meer grote beperkingen moeten zijn? Maar wat als steeds minder
mensen zich eraan houden omdat ze steeds minder bang zijn? En
wat als bij de uitkomsten van de verkiezingen straks blijkt dat er een
heel andere regeringsploeg gaat (moet) komen? Of dat er een derde,
vierde of cijfde golf komt, of wéér een nieuwe variant? Kan en zal het
roer dan flink omgegooid worden?
En - hier even op voort borduren - stel dat er onverwacht zeldzame,
ernstige bijwerkingen als gevolg van de massale inenting zich zouden
voordoen, kan het huidige medische experiment dan de geloofwaardigheid
van de gezondheidsautoriteiten èn de regering schaden? Over het feit
dat dergelijke bijwerkingen mogelijk zijn - en ook over het feit dat
het vaccin geen magisch medicijn is dat de epidemie in één klap opheft
- wordt niet gesproken.
De regering is niet eerlijk tegenover de burgers. Er wordt met geen
woord gerept over het verkorte goedkeuringsproces, over het ontbreken
aanwijzingen over de langetermijneffecten (want daar hoefde - ook van
de EU - niet naar gekeken worden vanwege de tijdsdruk), geen woord
over het feit dat de producenten van de vaccins zijn vrijgesteld van
aansprakelijkheid in geval van ongewenste bijwerkingen. Geen woord
over de vraag of en welke alternatieven er zouden kunnen zijn voor een
"voorlopig goedgekeurd" vaccin.
Het gebrek aan kritiek op het coronabeleid is op dit niveau ongekend
en daarom dragen naast de politiek de mainstream media de grootste
verantwoordelijkheid. Liever hakken journalisten bij de avondklokfarce
in op de leden van Viruswaarheid in plaats van de aandacht te richten
op de vreemde, gerechtelijke gang van zaken en de gevolgen. De
regering zet in op zelfvernietiging van Nederland, en in een
functionerende democratie zou iedereen (en zeker de "pers") op de
barricades moeten springen om zich tegen deze zelfvernietiging te
verzetten. En dan hebben we ook nog de zelfvernietiging van het
parlement (Eerste èn Tweede Kamer) die gelijkgesteld moet worden met
de ontmanteling van de democratie zoals wij die kennen. Maar daarover
geen woord in de mainstream media. In plaats daarvan worden de mensen
die in diverse steden de straat op gaan beschreven als mensen die niet
solidair zijn met de burgers die zich laten inenten, of erger: als
vijanden van de democratie, als nazi's, antisemieten en
complottheoretici. Er komt geen eind aan de omkering van de feiten.
Maar het ergste is dat een groot deel van de bevolking niet
geïnteresseerd lijkt te zijn in deze de-democratisering. De agressie
tegen de zogenaamde "corona-ontkenners" (de overgrote meerderheid zijn
slechts critici van het corona-beleid) neemt bijna elke dag toe, bijna
elk uur, maar het feit dat de parlementaire democratie in feite
gedeeltelijk is losgeslagen, zal veel mensen jeuken. Maar ondertussen
wel allemaal met z'n allen tegelijk naar het strand of de pleinen want
o, o, o, wat is het mooi weer...
Mark Rutte heeft de legendarische woorden van Jean-Claude Juncker
onthouden die de ronduit historische zinnen formuleerde: "We beslissen
iets, leggen het dan op tafel en wachten even om te zien wat er
gebeurt. Als er geen grote verontwaardiging is en geen opstanden zijn,
omdat de meesten niet eens begrijpen wat er is besloten, gaan we
verder - stap voor stap, totdat er geen weg meer terug is."
De boeiende eerlijkheid van deze verklaring (waar Juncker later spijt
van moet hebben gehad) impliceert echter nog iets anders dan de
gewetenloze politiek: allen die zich onthouden van verontwaardiging,
die geen weerstand bieden en in plaats daarvan rustig zitten en mensen
demoniseren die terugvechten.... zij zijn het waar Juncker bang voor
toen hij zijn zinnen uitsprak.
Maar dat is lang geleden en de verantwoordelijken zijn zeker niet bang
meer. De angst (voor corona) is grotendeels geaccepteerd door de
gehoorzame rest van de bevolking.
Zoals het hoort in een coronacratie.
[Links, bronnen en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[21 februari 2021]
Afdrukken
Doorsturen