Tijdens de hoorzitting in de VS van het House Financial Services Committee over het giftige bedrijfsmodel dat op stoom komt op Wall Street, waar market makers betalen voor de orderstroom van online brokeragebedrijven zoals Robinhood (om te handelen tegen het zogenaamde "domme geld" van particuliere beleggers) zijn de door Wall Street gefinancierde Republikeinen in het Comité blijkbaar volledig onwetend van de 88-jarige geschiedenis van effectenwetten in de VS die specifiek gericht waren op het beschermen van particuliere beleggers tegen de haaien op Wall Street. De financiële zeepbel staat op het punt uiteen te barsten, maar er is nog tijd om vooral de kleine beleggers mee te sleuren in de ellende die de wereld te wachten staat.
Tijdens de hoorzittingen in de VS van de Senate Banking Committee van
9 maart en de House Financial Services Committee van 17 maart over de
conflicten met Robinhood en Citadel bij het verhandelen van aandelen
GameStop (en andere "meme"-aandelen) van kleine investeerders werd
dezelfde getuige opgeroepen door de Republikeinse kant van de
commissies. Zijn naam is Michael Piwowar.
In de openingsverklaringen van Piwowar voor beide commissies stelde
hij zichzelf voor als de uitvoerend directeur van een denktank, het
Milken Institute, en als een voormalig commissaris bij de Securities
and Exchange Commission. Blijkbaar verstrekte hij dezelfde informatie
aan de voorzitters van beide commissies, want zo introduceerden de
voorzitter van de Senate Banking Committee Sherrod Brown en de
voorzitter van het House Financial Services Maxine Waters, Piwowar.
Wat tijdens beide hoorzittingen niet openbaar werd gemaakt, is het
feit dat Piwowar ook wordt betaald als Senior Advisor van een
trading-firma op Wall Street genaamd GTS. We hebben deze informatie
geverifieerd bij GTS. Volgens het bedrijf heeft Piwowar van maart 2019
tot heden daar gewerkt als Senior Advisor.
GTS is de meerderheidsaandeelhouder van ClearList, dat geld wil
inzamelen voor particuliere bedrijven. In januari ontving het bedrijf
de goedkeuring van de zelfregulerende instantie, FINRA, om een
alternatief handelssysteem (ATS) te exploiteren waarvan het bedrijf
zei dat het de weg zou effenen "voor ClearList om secundaire handel in
effecten van privébedrijven op zijn platform aan te bieden".
Het toeval wil dat Piwowar bij beide recente hoorzittingen van het
Congres erop aandrong dat de SEC haar definitie van Accredited
Investor opnieuw definieerde om zo de weg vrij te maken voor
kleine investeerders om aandelen van particuliere bedrijven te kopen.
Dit onderwerp had niets te maken met de GameStop/Robinhood/Citadel-kwesties
waaromheen de commissies de hoorzittingen hadden bijeengeroepen, maar
Piwowar was vastbesloten om het onderwerp naar voren te brengen.
In zijn schriftelijke getuigenis voor het House Financial Services
Committee, heeft Piwowar deze agenda als volgt gepusht:
"De definitie van geaccrediteerde investeerders van de SEC
verdeelt de wereld van particuliere investeerders in wezen in twee
willekeurige categorieën van individuen: de personen die de
geprivilegieerde status krijgen van een geaccrediteerde investeerder
en degenen die dat niet zijn. Kortom, als u $ 200.000 of meer aan
jaarinkomen verdient of $ 1 miljoen of meer aan nettowaarde hebt, dan
bevindt u zich in de bevoorrechte klasse en kunt u ervoor kiezen om te
investeren in het volledige arsenaal aan investeringen, zowel publiek
als privaat. Zo niet, dan heeft de SEC besloten dat u, voor uw
bescherming, beperkte toegang hebt om te investeren in particuliere
bedrijven... Ik betwist de grondgedachte van de SEC voor
beleggersbescherming om niet-geaccrediteerde investeerders te
verbieden om te investeren in risicovolle bedrijven."
De beweegreden is eigenlijk te vinden onderaan een persbericht van
ClearList. Het luidt als volgt:
"ClearList waarschuwt dat beleggingen in particuliere,
niet-geregistreerde effecten een hoog risiconiveau met zich meebrengen
en mogelijk niet geschikt zijn voor alle beleggers. Een investering in
effecten van particuliere ondernemingen is zeer speculatief en brengt
een hoog risico met zich mee, evenals het potentiële verlies van uw
volledige investering. Effecten van particuliere ondernemingen zijn
ook zeer illiquide en er is geen garantie dat er zich een markt voor
dergelijke effecten zal ontwikkelen, ook niet op het ClearList
Alternative Trading System. Er is ook geen garantie dat een
onderhandse plaatsing openbaar zal worden genoteerd via een directe
notering of een beursintroductie. U dient zich ervan bewust te zijn
dat elke investering ook zijn eigen specifieke risico's met zich
meebrengt en dat u uw eigen onafhankelijke due diligence met
betrekking tot de investering moet uitvoeren, inclusief het inwinnen
van aanvullende informatie, meningen, financiële prognoses en
juridisch of ander investeringsadvies."
Piwowar is niet de enige persoon die verbonden is met GTS en die
aandringt op de definitie van de SEC van geaccrediteerde investeerder.
In een opiniestuk van 1 november 2019 in Barron's schreef Ari
Rubenstein, de CEO van GTS en voorzitter van ClearList, het volgende:
"Vanwege federale effectenwetten die in de jaren dertig van de vorige
eeuw zijn aangenomen, kunnen alleen instellingen en vermogende
particulieren in veel van de meest opwindende jonge bedrijven van ons
land investeren. Een persoon moet onder het label geaccrediteerde
investeerder vallen om deel te nemen aan de meeste aanbiedingen
van particuliere effecten. Dit betekent een jaarinkomen hebben van
minimaal $ 200.000 of een persoonlijk nettowaarde van meer dan een
miljoen dollar.
De Securities and Exchange Commission, die geweldig toezicht houdt op
onze kapitaalmarkten, is lang van mening dat investeerders "financieel
geavanceerd" moeten zijn om deel te nemen aan particuliere
aanbiedingen. Hoewel ik het er volledig mee eens ben dat kleinere
investeerders beschermd moeten worden tegen risicovolle en
ondoorzichtige regelingen, wordt door hen uit te sluiten van
investeringen in innovatieve bedrijven tegen redelijke waarderingen
een ondemocratisch systeem met twee niveaus in stand gehouden."
Zoals Amerikanen een dure les leerden tijdens de dot.com-crash toen
honderden onbetrouwbare beursintroducties de kop opstaken nadat
bedrijven van Wall Street hun initiële openbare aanbiedingen (IPO's)
bij het publiek hadden gepusht op hetzelfde moment dat ze de bedrijven
voor "honden" en "rommel" uitmaakten in interne e-mails, zijn er al
veel risico's aanwezig voor de kleine investeerders in nieuwe
aandelenemissies.
Tijdens de dot.com-manie bereikte de Nasdaq een slotkoers van 5.048,62
op 10 maart 2000. De Nasdaq verloor vervolgens 78 procent van zijn
waarde in de daarop volgende 2,5 jaar. De koers van deze index
bereikte een laagtepunt van 1.114,11 op 9 oktober 2002.
Een jaar na de crash beschreef New York Times-verslaggever Ron Chernow
de verwoesting als volgt, op 15 maart 2001:
"Laten we duidelijk zijn over de omvang van de ineenstorting van de
Nasdaq. De val was zo steil en zo bloederig - bijna $ 4 biljoen aan
marktwaarde weggespoeld in één jaar - dat het bijna vier keer zo groot
is als het bloedbad dat plaatsvond tijdens de crash van oktober 1987."
De Nasdaq was zó in diskrediet gebracht in de ogen van beleggers dat
het zijn hoogtepunt in maart 2000 pas 15 jaar later opnieuw bereikte.
In feite bleef het tot 2007 50 procent of meer onder dat maximum. Het
laatste dat beleggers in de VS op dit moment nodig hebben zijn meer
onbetrouwbare, niet goed gescreende bedrijven die de toewijzing van
kapitaal in de VS verder misvormen. Wat men er nodig heeft zijn
bedrijven die het vermogen hebben om goedbetaalde banen voor de
burgers te creëren en het concurrentievoordeel van de VS op de
wereldmarkten te vergroten.
Het is een teken aan de wand dat getuigen wordt toegestaan te getuigen
voor comité's van het Amerikaanse Congres zonder hun woedende
belangenconflicten aan het publiek te onthullen. Het is onderdeel van
een complot om nu het nog kan méér kleine beleggers op de top van een
nieuwe zeepbellenmarkt mee te sleuren.
[Alle links, bronnen en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[23 maart 2021]
Afdrukken
Doorsturen