Federal Reserve onderschat kwetsbaarheid financiële systeem VS bij komende crash

Gisteren was er in de VS weer een zitting van de Senate Banking Committee, met als getuigen de voorzitter van de Federal Reserve Jerome Powell en minister van Financiën Janet Yellen. Tijdens deze zitting stelde senator Elizabeth Warren aan Yellen de vraag waarom BlackRock niet werd onderzocht omdat het een systeemrisico vormt voor het Amerikaanse financiële systeem. Warren verklaarde het volgende:

"BlackRock is 's werelds grootste vermogensbeheerder en beheert bijna $ 9 biljoen (!) aan activa. Dat is meer dan het dubbele van 10 jaar geleden. Het heeft ook een belang in zowat elk bedrijf dat in de S&P 500 staat genoteerd. Om dat in perspectief te plaatsen, beheert Blackrock meer activa dan het gehele bbp van Japan, of Duitsland, of Groot-Brittannië of enig ander land ter wereld, behalve de Verenigde Staten en China."

BlackRock kan inderdaad een groot systeemrisico vormen voor het Amerikaanse financiële systeem, maar het is niet omdat het een belang heeft in zowat elk bedrijf dat in de S&P 500 staat vermeld, maar omdat het Exchange Traded Funds (ETF's) produceert die intraday-liquiditeit beloven aan kopers en verkopers, wat duidelijk niet het geval is tijdens een panieksituatie op de financiële markten.
Tijdens de paniek in de markt bij de pandemie vorig jaar, gaf de Federal Reserve een exclusief contract aan BlackRock om zijn aankoopprogramma's voor bedrijfsobligaties te beheren, wat BlackRock in staat stelde om zijn eigen rommelobligaties en investment-grade obligatie-ETF's te redden. (Zie ons artikel van 30 maart vorig jaar getiteld "Federal Reserve neemt "extreem gevaarlijke onderneming" in de arm".)

Maar als we het serieus willen hebben over systeemrisico's voor het Amerikaanse financiële systeem, moeten we bovenaan de ladder beginnen. Dat is JPMorgan Chase. Volgens het Office of the Comptroller of the Currency, de toezichthouder van de nationale banken in de VS, beheert JPMorgan Chase "één van 's werelds grootste en meest complexe fiduciaire bedrijven met een totale fiduciaire en gerelateerde activa van $ 29,1 biljoen, inclusief $ 1,3 biljoen aan fiduciaire activa en $ 27,8 biljoen aan niet-fiduciaire activa."

We willen niet zeuren, maar $ 29,1 biljoen is 5,8 keer het $ 5 biljoen bbp van Japan in 2020, terwijl de activa van BlackRock slechts 1,8 keer het Japanse bbp bedroeg in 2020. Bovendien is BlackRock nooit beschuldigd van een misdrijf door het Amerikaanse ministerie van Justitie. JPMorgan Chase is door het ministerie van Justitie van de VS in de afgelopen zeven jaar beschuldigd van vijf misdrijven en heeft het concern in alle gevallen schuld bekend.

Het laten lijken dat crimineel gedrag een kenmerk is, en geen bug, bij JPMorgan Chase is het een feit dat de Raad van Bestuur het gepast vond om Jamie Dimon als voorzitter en CEO aan te houden tijdens deze onvoorstelbare misdaadgolf bij de grootste federaal verzekerde bank in de Verenigde Staten. Het bestuur heeft Dimon ook zeer royaal vergoed. (Jamie Dimon ontving toen $ 31,5 miljoen salaris ondanks de strafrechtelijke aanklachten tegen de bank, en het feit dat de VS toen onder Uruguay daalde op de wereldwijde corruptie-index - ook hierover hebben wij uitvoerig geschreven.)

Het is ook niet zo dat de Amerikaanse Senaat zich niet bewust is van het systeemrisico dat JPMorgan Chase vormt voor het Amerikaanse financiële systeem. In 2012 en 2013 voerde de Permanent Subcommittee on Investigations van de Senaat een onderzoek van negen maanden uit naar het London Whale-schandaal bij JPMorgan Chase. De bank had maar liefst $ 157 miljard aan deposito's bij haar federaal verzekerde bank gebruikt om zwaar te gokken in derivaten in Londen. De bank verloor op die transacties minstens $ 6,2 miljard aan spaargelden van haar cliënten.

Senator McCain was het vooraanstaande lid van de Permanent Subcommittee on Investigations op het moment dat het 300 pagina's tellende rapport over de London Whale werd vrijgegeven. Tijdens de hoorzitting op 15 maart 2013 over het rapport zei senator McCain het volgende:
"Dit onderzoek naar de zogenaamde 'Whale Trades' bij JPMorgan heeft verrassende mislukkingen aan het licht gebracht bij een instelling die zichzelf prijst als een expert in risicobeheer en trots is op haar 'oersolide balans'. Het onderzoek heeft ook licht geworpen op de complexe en volatiele wereld van synthetische kredietderivaten. Binnen een paar maanden was JPMorgan in staat om zijn blootstelling aan risico's enorm te vergroten en tegelijkertijd het toezicht door federale toezichthouders te ontwijken. De transacties kostten de bank uiteindelijk miljarden dollars en aandeelhouderswaarde. Deze verliezen kwamen niet aan het licht vanwege bewonderenswaardige risicobeheerstrategieën bij JPMorgan of vanwege effectief toezicht door nauwgezette toezichthouders. In plaats daarvan kwamen deze verliezen aan het licht omdat ze zo schadelijk waren dat ze de markt schokten, en zó vernietigend dat ze de aandacht van de pers trokken. Na de onthulling dat deze enorme transacties afkomstig waren van het kantoor van JPMorgan in Londen bleven de verliezen van de bank toenemen. Tegen het einde van het jaar bedroegen de totale verliezen maar liefst $ 6,2 miljard dollar..."

Tijdens de crash van Wall Street in 2008 leerden Amerikanen de betekenis van 'too big to fail' als het ging om megabanken op Wall Street die federaal verzekerde deposito's aanhielden, terwijl ze door hun toezichthouders ook toestemming kregen om casino's te runnen in aandelen, subprime-schulden, grondstoffen en derivaten. De banken en de buitenlandse tegenpartijen bij hun derivatentransacties werden gered - voor een cumulatief bedrag van $ 29 biljoen aan geheime leningen die door de Federal Reserve zijn verstrekt van ten minste 1 december 2007 tot en met 21 juli 2010.

Bij de aanstaande crash op Wall Street - wat alleen een kwestie is van wanneer en niet van als - zal het Amerikaanse volk eindelijk inzien dat de financiële "hervormingswet" van Dodd-Frank van 2010 niets zinvols heeft gedaan om Wall Street daadwerkelijk te hervormen. Het stelde deze megabanken eenvoudig in staat om nòg groter te worden en systematischer met elkaar verbonden, waardoor een domino-effect van faillissementen ontstaat wanneer één van de megabanken bankroet gaat.

In 2016 hebben onderzoekers van het Office of Financial Research (OFR) van het Amerikaanse ministerie van Financiën, Jill Cetina, Mark Paddrik en Sriram Rajan, voor de federale toezichthouders en het grote publiek het potentieel voor besmetting en systemische tegenpartijrisico's binnen deze banken van Wall Street nauwkeurig beschreven. Uit het rapport bleek dat de stresstests van de Federal Reserve niet het echte risico op Wall Street in beeld brachten. Volgens de onderzoekers is de cruciale vraag niet wat er zou gebeuren als de grootste tegenpartij van een specifieke bank failliet zou gaan, maar wat er zou gebeuren als die tegenpartij de tegenpartij zou zijn van andere belangrijke systeembanken van Wall Street.

De onderzoekers legden uit dat de stresstest van de Federal Reserve "uitsluitend kijkt naar het risico van direct verlies van concentratie en geen rekening houdt met de gevolgen van indirecte verliezen die kunnen optreden via een gedeelde tegenpartij, die systemisch belangrijk is."  Door zich te concentreren op de "solvabiliteit op bankniveau" in plaats van op het financiële systeem als geheel, onderschat de Federal Reserve zeer waarschijnlijk de kwetsbaarheid van het Amerikaanse financiële systeem in tijden van stress.

Volgens de Systemic Risk Indicators 2019, vrijgegeven door het National Information Center, onderdeel van de FEderal Financial Institutions Examination Council (FFIEC), staat JPMorgan Chase bovenaan de risicolijst met acht van de 12 gemeten risico-indicatoren.

Het meest angstaanjagende feit is waar deze bank, die veroordeeld is voor vijf misdrijven, staat in het Amerikaanse betalingssysteem. Volgens zijn eigen gegevens die zijn ingediend bij de Y-15-aanvraag (de Federal Reserve gebruikt de Y-15-gegevens om doorlopend het systeemrisicoprofiel te volgen van de instellingen die onderworpen zijn aan verbeterde prudentiële normen op grond van sectie 165 van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act), was JPMorgan Chase verantwoordelijk voor $ 337 biljoen aan betalingen in de afgelopen vier kwartalen. Dat is $ 168 biljoen méér dan de op één na grootste bank in de betalingscategorie, Bank of New York Mellon.







[Alle links, bronnen en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[25 maart 2021]



Afdrukken Doorsturen