De immense invloed van de farmaceutische industrie werkt via verschillende kanalen, van de enorme lobbybudgetten van Big Pharma tot en met een groot aantal vergaderingen met de EU (wat een bevoorrechte toegang tot de Brusselse machtscentra inhoudt). Het is de praktijk van een draaideur die twee kanten op draait, naar de diepgewortelde levering van "expertise" en het politieke debat, omkaderd door de industrie die zijn belangen niet wil vermengen met die van het publiek, en maximale winst bóven de gezondheid van mensen stelt - daarbij geholpen door de medische wereld en politici. Een ontluisterend artikel over de "redders" ten tijde van de coronapandemie.
De EMA (European Medicines Agency) is verantwoordelijk voor de
goedkeuring van vaccins en heeft daarom een erg machtige positie in
vaccinland.
Mevrouw Emer Cooke werd medio november vorig jaar benoemd tot
voorzitter van de EMA. Zij werd op 25 juni 2020 door de raad van
bestuur van het Agentschap voorgedragen als uitvoerend directeur met
een hernieuwbaar mandaat van vijf jaar en is de eerste vrouw aan het
roer van het EMA. Ze werd benoemd na haar verklaring voor de Commissie
milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (ENVI) van het
Europees nepparlement op 13 juli 2020. Emer Cooke neemt ook de functie
van voorzitter over bij de International Coalition of Medicines
Regulatory Authorities (ICMRA), die momenteel wordt geleid door de EMA.
"Ik neem de rol van uitvoerend directeur van EMA op me te midden van
een volksgezondheidscrisis van ongekende omvang", zei Emer Cooke op
haar eerste werkdag. "Mijn eerste prioriteit zal zijn om de reactie
van het EMA op de pandemie en het werk dat al aan de gang is te
stimuleren om de ontwikkeling en goedkeuring van veilige en effectieve
COVID-19-vaccins en -behandelingen te ondersteunen."
Ze benadrukte dat het Agentschap ook andere grote uitdagingen zal
moeten aanpakken, waaronder antibioticaresistentie,
ondersteuning van nieuwe innovatiegolven en het optimaal
benutten van de kansen die digitalisering biedt voor het ontdekken en
ontwikkelen van medicijnen.
"De aankondiging van de uitbreiding van het mandaat van EMA [vorige
week] is een erkenning van het vertrouwen in ons vermogen om te
leveren. Ik kijk ernaar uit om samen te werken met het
EU-regelgevingsnetwerk, de Europese Commissie en regelgevende
instanties wereldwijd om deze kwesties aan te pakken en de gezondheid
van mens en dier verder te bevorderen,” voegde ze er toen aan toe.
Waarom heeft men mevrouw Cooke op deze sleutelpositie gezet? Is het
vanwege "30 jaar ervaring in internationale
regelgevings-aangelegenheden, waarvan 18 jaar in leidinggevende
functies", zoals de diverse instanties zeggen? Of is het omdat
zij jarenlang gewerkt heeft bij één van de grootste lobbygroepen voor
de farmaceutische industrie?
In november 2016 werd Emer Cooke aangesteld als hoofd van Regulation
of Medicines and other Health Technologies bij Bill Gates'
Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Genève. In deze rol was mevrouw
Cooke verantwoordelijk voor het leiden van het wereldwijde werk van de
WHO op het gebied van regulering van gezondheidstechnologieën (medicijnen,
vaccins, diagnostiek, vectorbestrijdingsproducten en -apparatuur), het
coördineren van de regulerende teams (normen en standaarden,
prekwalificatie, versterking van regelgeving) en met lidstaten en
internationale partners om de kwaliteit, veiligheid en
doeltreffendheid van geschikte gezondheidstechnologieën te waarborgen.
Emer Cooke behaalde haar diploma in de farmacie aan het Trinity
College in Dublin, Ierland. Ze heeft aanvullende masterdiploma's in
wetenschap en bedrijfskunde, óók van Trinity.
Minstens zo interessant is het feit dat zij In de periode van 1985 tot
1988 werkte in een aantal functies binnen de Ierse farmaceutische
industrie vóórdat ze in 1988 als farmaceutisch omderzoekster naar de
Ierse regelgevende autoriteit voor geneesmiddelen ging. In 1991 trad
ze - en nu wordt het interessant - in dienst bij EFPIA, de Europese
federatie van de farmaceutische industrie, als Manager
Wetenschappelijke en Regelgevende Zaken in Brussel.
De European Federation of Pharmaceutical Industries and
Associations (EFPIA) vertegenwoordigt de biofarmaceutische
industrie die in Europa actief is. Door haar directe lidmaatschap van
36 nationale verenigingen, 39 toonaangevende farmaceutische bedrijven
en een groeiend aantal kleine en middelgrote ondernemingen (SME's), is
de missie van EFPIA het creëren van een samenwerkingsomgeving waarin
de leden van EFPIA nieuwe therapieën kunnen innoveren, ontdekken,
ontwikkelen en leveren. en vaccins voor mensen in heel Europa, en
ook bijdragen aan de Europese economie.
De niet-commerciële waakhond Corporate Europe Observatory heeft
in het verleden verschillende rapporten gepubliceerd waarin zij laat zien
hoe groot de invloed van de farmaceutische lobby in Brussel is. De
site Follow the money gaf eerder ook al een inkijkje in het machtige lobbynetwerk van Big
Farma in Europa. We citeren uit hun artikel het volgende:
"De farmaceutische industrie heeft ruim zeventien maal zoveel budget om
Europese politici te bewerken als alle maatschappelijke organisaties
bij elkaar en beschikt daarnaast over ruim drie keer zoveel lobbyisten.
Dat blijkt uit het rapport Policy prescriptions; the firepower of the
EU pharmaceutical lobby and implicaties for public health dat
Corporate Europe Observatory (CEO) afgelopen week publiceerde.
Voor de
farmalobby staat bij EU Commissarissen de deur bovendien wagenwijd
open, blijkt uit het rapport. Alleen al tussen november 2014 en maart
2015 vonden in totaal 131 besprekingen plaats tussen verschillende
EU-commissies en farmaceutische bedrijven, hun vertegenwoordigers bij
de grote lobbykantoren en de Europese farma-belangengroep EFPIA. Het
rapport is ten vervolg op het eerdere onderzoek naar de farmaceutische
lobby door CEO en Health Action International in 2012: Divide &
Conquer: A look behind the scenes of the European Union pharmaceutical
industry lobby. Daarin beschrijven beide organisaties voor het eerst
uitgebreid de omvang van de lobby en de tactieken waarmee
beleidsmakers warm gemaakt worden voor de doelen van de industrie."
Er wordt met miljoenen gesmeten of het niets is, en het zal ons niet
verbazen dat er ook het (on)nodige aan de strijkstokken van het
EU-orkest blijft hangen.
In de belangenorganisatie EFPIA zijn de farmaceuten ruimschoots (of
bijna alleen maar) vertegenwoordigd.
Het bestuur bestaat uit: President: Hubertus von Baumbach (Boehringer
Ingelheim), First Vice-President elect: Lars Fruergaard Jørgensen
(Novo Nordisk), Second Vice-President non-elect: Olivier Laureau (Servier).
Neem even de tijd om de board-members te bekijken: Carlos Alban (AbbVie),
Bill Anderson (Roche), Gabriel Baertschi (Grünenthal), Anders Blanck (LIF),
Olivier Charmeil (Sanofi), Alberto Chiesi (Chiesi), Frank Clyburn (MSD),
Eric Cornut (Menarini), Richard Daniell (Teva Pharmaceutical Europe),
Johanna Friedl-Naderer (Biogen), Murdo Gordon (Amgen), Peter Guenter
(Merck), Angela Hwang (Pfizer), Enrica Giorgetti (Farmindustria), Dirk
Kosche (Astellas), Jean-Luc Lowinski (Pierre Fabre), Catherine
Mazzacco (LEO Pharma), Johanna Mercier (Gilead), Luke Miels (GSK),
Oliver O’Connor (IPHA), Stefan Oelrich (Bayer), Giles Platford
(Takeda), Antonio Portela (Bial), Iskra Reic (AstraZeneca), Susanne
Schaffert (Novartis), Stefan Schulze (VIFOR PHARMA), Kris Sterkens
(Johnson & Johnson), Han Steutel (vfa), Alfonso Zulueta (Eli Lilly),
en nog een lege zetel van resp. BMS en Almirall.
Voor de goede orde moeten we ook nog de door de raad gesponsorde
commissies of werkgroepen (WG's) noemen die specifieke kwesties of
gebieden aanpakken. Er zijn er drie bij de EFPIA: Internationaal (voorzitter:
Alfonso G. Zulueta, Eli Lilly and Company); Patiëntentoegang: (voorzitter:
Stefan Oelrich, Bayer), (1e ondervoorzitter: Susanne Schaffert,
Novartis) en (2e ondervoorzitter: Mike Doustdar, Novo Nordisk); en de
derde valt in de categorie Innovatie (ondervoorzitter: Giles Platford,
Takeda).
Met zoveel farmaceuten in een belangenorganisatie zou je kunnen zeggen
dat zij niet elkaars concurrenten zijn, maar dat hier sprake is van
een kartel.
Daarnaast heeft EFPIA een flinke vinger in de pap bij door de EU te
verrichten zaken: elk gezondheids- of farmaceutisch beleid dat
afkomstig is van de Europese instellingen, zoals biowetenschappelijke
strategie, industriebeleid,he European Semester, het Horizon
Europa-onderzoeksprogramma, One Health Approach, om maar een paar te
noemen, maar ook, farmaceutische, wees- en pediatrische wetgeving,
COVID- 19 maatregelen tegen uitbraken. EFPIA volgt ook lopende
handelsbesprekingen en wetgevingsdossiers wanneer deze relevant zijn
voor de innovatieve farmaceutische industrie (zoals de
kaderrichtlijn water, het welzijn van dieren bij wetenschappelijke
tests, enz.).
Follow the money: "De afgelopen jaren spant de farmalobby zich
hard in voor een aantal onderwerpen. Zo zijn de versterking en
uitbreiding van patenten, waarmee medicijnenfabrikanten een langere
periode van monopolie kunnen afdwingen op hun producten, regelmatig
onderwerp van gesprek. Zo ook het beïnvloeden van regelgeving op het
gebied van wetenschappelijke onderzoeksdata. De Europese Commissie
heeft de afgelopen jaren maatregelen genomen om de data verkregen bij
tests en onderzoek naar medicijnen transparanter te maken. Daar gaat
de industrie nu rechtstreeks tegenin. Bijvoorbeeld met voorstellen om
dat soort informatie af te schermen voor het publiek en slechts onder
strikte voorwaarden prijs te geven, om enkel samenvattingen te
publiceren en om onderzoeksdata te laten bestempelen als 'handelsgeheim'."
"Veruit de meeste vergaderingen tussen de EFPIA en directoraat-generaal
Onderzoek en Innovatie betreffen het Innovative Medicines Initiative (IMI)
- Europa's grootste publiek-private initiatief. Volgens het rapport is
het in feite een verkapte subsidiemachine. Binnen het IMI werkt
belangenorganisatie EFPIA namens haar leden samen met de EU om
onderzoeksprojecten op te starten waaraan academici en farmabedrijven
samen deelnemen. EFPIA heeft binnen het initiatief de positie om
doelen en prioriteiten te stellen, onderzoeksonderwerpen te bepalen en
budgetten toe te wijzen aan onderzoekers.
De Europese belastingbetaler
draait voor 1,6 miljard euro op voor de begroting van het IMI tot
2024. Farmaceutische bedrijven die lid zijn van EFPIA hebben daarnaast
in totaal 1,4 miljard euro toegezegd, maar dan in natura: door gratis
toegang tot hun laboratoria te geven en hun onderzoekers mee te laten
werken aan IMI. Daarmee weet de industrie voor 1,6 miljard euro aan
subsidie binnen te hengelen voor research en development, kosten die
later nogmaals verhaald zullen worden op de patiënt door ze op te
voeren in de prijsbepaling van een medicijn, stelt het CEO-rapport."
Bij een pandemie wordt de farmaceutische industrie door politici, de
gezondheidssector en de mainstream media geprezen als de grote redder;
toch gebruikt de industrie de crisis om haar problematische,
winstmaximaliserende model vast te zetten. Door te streven naar
publiek geld zonder verplichtingen en strengere monopolieregels voor
octrooien, zou de verlanglijst van de industrie de toegang tot
COVID-19-medicijnen en vaccins kunnen beperken, waardoor de pandemie
in naam van winst kan worden verlengd.
Controle over prijzen en toegang mag ons inziens niet in particuliere
handen worden gelaten: gezondheid is een mensenrecht.
Het door Follow the money aangehaald Corporate Europe Observatory
heeft in een van haar rapportages melding gemaakt van het achterhalen
van tientallen documenten (via verzoeken om vrijheid van informatie) -
inclusief minuten van wekelijkse telefoontjes tussen de farmaceutische
industrie en de Commissie tijdens de pandemie - die laten zien hoe de
industrie winst stelt bóven een effectieve pandemische reactie.
De farmaceutische industrie gebruikte haar speciale toegang
aanvankelijk om te lobbyen tegen de gezamenlijke aanbesteding van
behandelingen in Europa, een instrument dat bedoeld was om te
voorkomen dat lidstaten strijden om medicijnen en zo de prijzen
opdrijven. Big Pharma heeft ook argumenten gebruikt die rijke landen
tegen elkaar opzetten (terwijl de landen met beperkte middelen
achterblijven) om lucratieve vooruitkoopovereenkomsten voor potentiële
nieuwe vaccins te sluiten, zonder dat de nodige voorwaarden van
algemeen belang aanwezig zijn (dit is het soort gezamenlijke
aanbesteding dat het graag wil). Nederland is in dit proces méégegaan,
net als de meeste landen in de Europese Unie (en de apenrots in
Brussel óók). Maar de op angst en schaarste gebaseerde argumenten van
de industrie - het aanwakkeren van vaccinnationalisme, het opleggen
van strengere controles op intellectueel eigendom - zijn afhankelijk
van het aanvaarden van het gebrekkige monopolie-winstmodel dat het wil
beschermen en dat de pandemie feitelijk dreigt te verlengen
door veel landen niet in staat te stellen behandelingen of vaccins te
betalen.
In 2019 onthulde Corporate Europe Observatory hoe de farmaceutische
industrie probeert een regulerend en intellectueel eigendomsregime
(IP) te behouden dat haar aandeelhouders verrijkt, maar dat leidt tot
hoge prijzen en de toegang tot medicijnen beperkt. Dit regime stuurt
geneesmiddelenonderzoek en -ontwikkeling (O&O) naar wat het méést
winstgevend is, terwijl minder financieel interessante gebieden zoals
armoedegerelateerde ziekten en voorbereiding op pandemieën worden
verwaarloosd.
Aangezien COVID-19 wereldwijd inmiddels honderdduizenden doden
veroorzaakt, verdient de lobby van de farmaceutische industrie - die
een sleutelrol speelt bij de ontwikkeling van behandelingen en vaccins
- nauwlettend onderzoek. Vragen over macht en winst zijn zelfs nog
belangrijker tijdens een wereldwijde noodsituatie op het gebied van de
gezondheid, omdat de antwoorden op wie IP, prijzen en toegang
controleert, in (verloren gegane) levens kunnen worden vertaald. De
pandemie heeft een grotere impact gehad op lagere sociaaleconomische
groepen en minderheden en de ziekte (en de maatregelen die zijn
genomen om deze te bestrijden) verergeren de bestaande ongelijkheden;
Het is van vitaal belang dat behandelingen en vaccins voor iedereen
toegankelijk en betaalbaar zijn - niet alleen in Europa, maar over de
hele wereld.
Veel farmaceutische bedrijven hebben beloofd wereldwijde gezondheid
bóven winst te stellen tijdens de pandemie, maar uit documenten die na
lange vertragingen zijn vrijgegeven aan het Corporate Europe
Observatory, blijkt dat de European Federation of Pharmaceutical
Industries and Associations (EFPIA) heeft gelobbyd tegen een
tool die is ontworpen om eerlijke toegang en prijzen voor pandemische
behandelingen in Europa te ondersteunen.
Na de uitbraak van de varkensgriep in 2009 heeft de EU een
gezamenlijke aanbestedingsovereenkomst gesloten als reactie op de
ongelijkheid in het vermogen van de lidstaten om pandemische vaccins
en medicijnen te verkrijgen. Het beoogt te zorgen voor meer "rechtvaardige
toegang tot specifieke medische tegenmaatregelen... samen met meer
evenwichtige prijzen". In wezen was het de bedoeling dat samen
onderhandelen farmabedrijven ervan zou weerhouden de prijzen te
verhogen door lidstaten tegen elkaar uit te spelen. In juli 2020 heeft
het Europees nepparlement een resolutie aangenomen waarin werd
opgeroepen tot "EU-gezamenlijke aanbesteding voor de aankoop van
COVID-19-vaccins en behandelingen, en voor een systematischer gebruik
ervan om te voorkómen dat lidstaten met elkaar concurreren en om
gelijke en betaalbare toegang tot belangrijke medicijnen en medische
hulpmiddelen te verzekeren”.
Maar de transcipt van een telefoongesprek op 9 maart 2020 (een
wekelijks gebeuren tijdens de pandemie door EU-gezondheidscommissaris
Kyriakides en EU-internemarktcommissaris Breton met de farmaceutische
en medische hulpmiddelenindustrie) onthude dat EFPIA zei dat het "deze
nieuwe behandelingen zou willen blijven aanbieden via hun
gebruikelijke kanalen en niet door gezamenlijke aanbesteding”. De
‘gebruikelijke kanalen’ zijn prijs- en vergoedingsonderhandelingen op
nationaal niveau, waardoor farmaceutische bedrijven hogere prijzen
kunnen eisen, zonder transparantie over wat door andere landen wordt
betaald. Dus de Big Pharma-vereniging gebruikte haar speciale toegang
om te lobbyen tégen een mechanisme dat ontworpen is om de
rechtvaardige toegang en prijsstelling van pandemische behandelingen
in Europa te verbeteren.
Maar als het gaat om potentiële COVID-19-vaccins is gezamenlijke
aanbesteding niet zo onaantrekkelijk voor de industrie (zoals
EFPIA-subgroep Vaccines Europeaantoont) - zolang het gekoppeld is aan
koopovereenkomsten die farmaceutische bedrijven ongelooflijk gunstige
voorwaarden bieden.
Dankzij tactieken uit de farmaceutische industrie die zijn ontworpen
om de angst aan te wakkeren om min of meer uitgesloten te worden,
gecombineerd met de destijds agressieve 'America First'-benadering van
Trump om potentiële COVID-technologieën veilig te stellen (bijvoorbeeld
het opkopen van het wereldwijde aanbod van Gilead's antiviraal
geneesmiddel remdesivir), begonnen eerst verschillende EU-lidstaten,
en daarna de Europese Commissie, met onderhandelingen over
koopovereenkomsten met farmaceutische bedrijven voor miljoenen doses
vaccins die al dan niet succesvol blijken te zijn. Over deze
lucratieve deals wordt achter gesloten deuren onderhandeld en wordt
overheidsgeld gebruikt om financiële risico's en - zeer zorgwekkend -
aansprakelijkheid van farmaceutische bedrijven die COVID-19-vaccins
proberen te ontwikkelen, weg te nemen, zonder overeenkomstige
voorwaarden van algemeen belang, bijvoorbeeld met betrekking tot
prijzen en beschikbaarheid. De farmaceutische industrie blijkt daarin
bijzonder geslaagd te zijn.
In augustus 2020 onthulde The Financial Times inderdaad dat
Vaccines Europe lobbyde bij de EU voor bescherming tegen
rechtszaken en andere claims als er problemen zouden zijn met nieuwe
COVID-19-vaccins. Een uitgelekte memo van Vaccines Europe toont aan
dat de lobbygroep een "compensatiesysteem" en een "vrijstelling van
burgerlijke aansprakelijkheid" eiste. EU-woordvoerders bevestigden dat
ze openstonden om vaccinbedrijven te helpen aansprakelijkheidskosten
te dekken als er iets misgaat met een COVID-19-vaccin, als onderdeel
van de Advance Purchase Agreements (APA's) waarover werd
onderhandeld met farmaceutische bedrijven. Met deze APA's betalen
regeringen vooruit voor vaccins die nog niet volledig zijn ontwikkeld,
waardoor mogelijke verliezen worden gedekt.
UIteraard schept een vrijstelling van burgerlijke aansprakelijkheid "een
gevaarlijk precedent" en heeft het "het vertrouwen van mensen in
vaccins ondermijnd. Overheden hadden de druk van de farmaceutische
industrie moeten weerstaan en transparant zijn geweest tegenover
haar burrgers. De Europese Commissie had al een deal gesloten met
AstraZeneca op het moment dat zij onderhandelde met Johnson & Johnson,
CureVac, Moderna, GSK, Sanofi en anderen. We weten inmiddels wàt voor
vaccin dat van AstraZeneca is.
Ook in augustus 2020 onthulde een Belgische krant dat voormalig
EFPIA-directeur Richard Bergström één van de zeven leden is van het EU-team
dat onderhandelt over deze vaccinovereenkomsten met farmaceutische
bedrijven. Door Bergström - die al jaren een vooraanstaande lobbyist
in de farmaceutische industrie is en momenteel betrokken is bij twee
bedrijven (Hölzle Buri & Partner Consulting en PharmaCCX) die diensten
verlenen aan Big Pharma - in staat stellen te onderhandelen over deze
vaccinovereenkomsten (die de gezondheid van honderden miljoenen
burgers aantasten) lijkt een recept voor belangenconflicten. De namen
van de zes andere onderhandelaars van de EU-vaccinovereenkomsten met
Big Pharma worden angstvallig geheim gehouden.
En nu hebben we dus Emer Cooke, de grote farma-lobbyist, als hoofd van
de EMA. Een vrouw die jarenlang lobbyist was
voor die farmaceutische bedrijven die nu goedkeuring van hun vaccins
aanvragen en er succesvol mee zijn!
De vraag rijst dan ook hoe geloofwaardig het Europees Geneesmiddelenbureau
überhaupt is - en hoe objectief de vaccins zijn beoordeeld.
Het gebrek aan transparantie over de vaccinonderhandelingen en de
overeengekomen contracten - met name wat betreft prijs, het
intellectuele eigendom, aansprakelijkheid en andere voorwaarden - is
een kwalijke zaak, net als de belangenverstrengelingen van personen en
posities binnen de Europese Unie: het algemeen belang moet voorrang
krijgen op 'commerciële vertrouwelijkheid' tijdens een wereldwijde
pandemie, omwille van de patiëntveiligheid, het vertrouwen van het
publiek en algemeen vertrouwen in vaccins. Maar dat is niet alles:
Europa - door toe te geven aan argumenten die vaccinatie-nationalisme
en concurrentie tussen staten voeden - zal de pandemie alleen maar
langer laten duren en leiden tot méér verlies aan mensenlevens.
De geschiedenis van het gedrag van de farmaceutische industrie met
betrekking tot onder andere hun prijsstelling voor hiv/aids-behandelingen
geeft weinig reden tot optimisme dat ze aan hun lot overgelaten kunnen
worden in een volksgezondheidscrisis. Winsten worden door hen hoger
gewaardeerd dan mensenlevens.
Zo kwamen antiretrovirale middelen voor de behandeling van hiv en aids
halverwege de jaren negentig beschikbaar in rijke landen, maar het
duurde een decennium van politiek activisme - en miljoenen levens -
voordat deze levensreddende behandelingen beschikbaar waren in armere
landen. De reden? Dankzij patentmonopolies waren farmabedrijven in
staat - en kozen daar bewist voor - ze zó hoog te prijzen (bijvoorbeeld
ongeveer € 7.200 per persoon per jaar) dat veel van de zwaarst
getroffen landen ze niet konden betalen.
Er is een goed gedocumenteerde geschiedenis van rijke landen die
handels- en intellectueel eigendom-regels vormgeven in het belang van
hun farmaceutische bedrijven, en ten koste van de toegang tot
medicijnen in de arme delen van de wereld. Tenzij een eerlijke toegang
tot medicijnen vroegtijdig in steen worden gebeiteld zullen talloze
mensen sterven als gevolg van een systeem waarin evenveel kosten in
rekening worden gebracht als op de rijkste markten.
Het bedrijfsmodel van Big Pharma met maximale monopoliewinst is
eigenlijk een deel is van de reden waarom laden niet beter voorbereid
waren in de basiswetenschap rond (coronavirus)vaccins. De
waarschijnlijkheid van dit soort pandemieën werd al langere tijd
voorspeld, maar de farmaceutische industrie had weinig interesse om
zich erop voor te bereiden: onzekere winsten van een toekomstige
ziekte-uitbraak kunnen niet concurreren met gegarandeerde winsten uit
blockbuster-medicijnen en 'evergreening' octrooipraktijken. En het
zijn deze strategieën die de winst voor aandeelhouders van farmaceuten
maximaliseren (en laten we niet vergeten dat veel farmaceutische
bedrijven méér geld uitgeven aan het terugkopen van aandelen en
dividenden dan aan onderzoek en ontwikkeling).
Dit is de reden waarom bedrijven (en regeringen) na een eerste
onderzoek in de vroege jaren 2000 naar andere uitbraken van het
coronavirus - SARS en MERS - hun interesse verloren naarmate de
gevallen in aantallen daalden en een winstgevende markt
onwaarschijnlijk leek. Daarom bestaat er tot op heden geen (niet-genetisch
gemanipuleerd) vaccin (zonder bijwerkingen) voor deze coronavirussen.
De COVID-19-pandemie is een wereldwijde crisis en gezondheid is een
universeel mensenrecht. Succesvolle, veilige en effectieve
behandelingen en vaccins voor COVID-19 moeten een publiek goed zijn,
dat voor iedereen beschikbaar en betaalbaar is. De beloften van
farmaceutische bedrijven om het juiste te doen, moeten politici met
een flinke korrel zout nemen: zoals uit de voortdurende lobby-inspanningen
van de farmaceutische industrie op EU-niveau blijkt gaan particuliere
belangen en winsten bóven de volksgezondheid, zelfs tijdens een
pandemie.
Er zijn ook signalen dat de farmaceutische industrie wil dat de
flexibiliteit van de regelgeving die tijdens de huidige crisis is
ingevoerd, en de grotere politieke toegang ervan, de nieuwe norm wordt.
EFPIA roept de Europese Commissie op om een forum op hoog niveau voor
betere toegang tot gezondheidsinnovatie op te richten. EFPIA zegt dat
het forum een "analyse van de grondoorzaken van ongelijke toegang tot
en verstrekking van medicijnen voor patiënten" mogelijk zou maken en -
in een duidelijk signaal van wiens belangen het zou bevorderen - dat "een
analyse zal aantonen dat een effectieve, gerichte het antwoord op de
uitdagingen op het gebied van toegang en beschikbaarheid niet ligt in
het verminderen van prikkels voor innovatie”.
De (lidstaten van de) Europese Unie laat (bewust?) veel te veel de
oren hangen naar Big Pharma, wat ondermeer blijkt uit het feit dat men
alleen "gelooft" in de heilzame werking van - genetisch gemanipuleerde
- vaccins bij de bestrijding van het coronavirus, terwijl de inzet van
bestaande geneesmiddelen die inmiddels ook hun werkzame uitwerking
ruischoots hebben bewezen (o.a. ivermectine) niet is toegestaan, zelfs
niet objectief wordt onderzocht - waarschijnlijk omdat het middelen
betreffen die vrij zijn van patenten en weinig kosten (wat het
winstmodel van de farmaceuten ondermijnt). Daarnaast speelt er een
verborgen agenda: Big Pharma wil het genetisch manipuleren op mensen (wat
tot corona niet was toegestaan) vèrder uitbreiden, en wordt daarbij
ruimhartig geholpen door de Europese Commissie, die het "Big Reset"
plan van het WEF in sneltreinvaart wil doordrukken.
[Dit artikel verscheen eerder in onze weekend-nieuwsbrief]
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[4 april 2021]
Afdrukken
Doorsturen