Activiteiten hedgefondsen en grootbanken in VS doen denken aan 2008

Heeft Archegos, net als het Renaissance Hedge Fund, miljarden dollars aan Amerikaanse belastingbetalingen ontweken via een regeling met een aantal van de grootste banken in de wereld?




Peter de Waard schreef een aantal dagen geleden in de Volkskrant
het volgende:

Niet alleen de AEX bereikte deze week een nieuw record, ook de Amerikaanse indices scoorden alltime highs. Dat dankten ze vooral aan de nieuwe president Joe Biden die nu al met zijn biljoenen aan stimuleringsplannen het grote vriendje van beleggers is geworden.

Helaas werd daar de feestvreugde overschaduwd door wat nu al een van de grootste schandalen uit de geschiedenis van Wall Street wordt genoemd. De ondergang van het hedgefonds Archegos gaat gepaard met miljardenverliezen. Grote zakenbanken dreigen dertien jaar na de kredietcrisis, opnieuw in problemen te komen. De kwade genius is de christelijke kapitalist Sung Kook Hwang, die als tiener met zijn ouders van Korea naar het zondige Las Vegas verhuisde, waar zijn vader voorganger werd in een van de vele kerken. Sung Kook ging zich Bill noemen en leerde Engels spreken door in de nachtelijke uren bij McDonald’s te werken en overdag economie te studeren. Hij kwam bij een hedgefonds terecht, waar hij alles leerde over long en short gaan. Zijn keuzes vielen heel lang goed uit. Hij wist zelfs een voorkennisschandaal te overleven, begon een eigen hedgefonds in New York en schraapte 10 miljard dollar bij elkaar. Via een hefboom kon hij 100 miljard inzetten op het wel en wee van tien fondsen. En die wedjes bleken vorige week allemaal verkeerd te zijn uitgevallen.

Omdat Hwang zelf blut is zal de rekening ergens anders terechtkomen. Wall Street houdt zijn hart nu al vast.



Uit het voortkabbelende beekje van nieuwe onthullingen is duidelijk geworden wat er in de VS achter de schermen van hedgefonds Archegos Capital Management, zijn rijke eigenaar, Sung Kook (Bill) Hwang, en de wereldwijde banken van Wall Street gebeurde, en dat het publiek pas het eerste bedrijf heeft gezien in wat zeker een veel complexer drama zal worden.

Een samenvatting van de informatie van wat het publiek tot dusver is te weten gekomen werpt licht op waarom het volledige Archegos-verhaal nog moet worden onthuld. Volgens mainstream mediaberichten kreeg Archegos een hefboomwerking van meer dan zes keer het geld dat het als onderpand aanbood om aandelen te kopen die op rekeningen stonden bij een handvol van de grootste banken van Wall Street. Via een onderhands onderhandeld derivatencontract beweerden de banken technisch eigenaar te zijn van de aandelen, maar het hedgefonds, Archegos, selecteerde de aandelen, regisseerde de handel op de rekeningen en kreeg het zowel de voor- als de tegenvallers van het handelsrendement. In ruil daarvoor heeft de bank een vergoeding geïnd.

Een cruciaal ontbrekend onderdeel van dit verhaal is het volgende: als de banken van Wall Street zouden beweren technisch eigenaar te zijn van de aandelen op de rekening van Archegos - wie was er dan verantwoordelijk voor het betalen van de miljarden aan belastingen op korte en lange termijn winsten op de aandelenverkopen die aan Uncle Sam verschuldigd waren? Volgens berichten in de mainstream media had Hwang tussen 2013 en begin maart 2021 een fortuin van $ 10 miljard vergaard door de vele handelstransacties op zijn trading-rekeningen. Er moeten dus miljarden aan vermogenswinstbelasting verschuldigd zijn geweest.

Over Archegos zometeen meer.

De structuur van de rekening van Archegos lijkt griezelig veel op een verbluffend onderzoek dat in 2014 werd uitgevoerd door de Permanent Subcommittee on Investigations van de Amerikaanse Senaat, waaruit bleek dat hedgefondsen een vergelijkbare structuur hadden gebruikt om 'belastingen en hefboomlimieten te vermijden'. Het hedgefonds van Renaissance Technologies (RenTec of RenTech) stond centraal in het onderzoek van de Senaat, waarin werd geconcludeerd dat het als gevolg van de regeling voor 6,8 miljard dollar aan belastingbetalingen aan de IRS had ontweken.

Tijdens een hoorzitting gehouden door genoemde subcommissie op 22 juli 2014 legde Steven M. Rosenthal, een Senior Fellow bij het Urban-Brookings Tax Policy Center in Washington, D.C., de ontwijk-regeling als volgt uit:
“Ik ben gevraagd om de aard van de winsten van de Renaissance hedgefondsen te evalueren op basis van mijn beoordeling van materiaal dat door het personeel van de Subcommissie is verstrekt. Door de Renaissance hedgefondsen werd er vaak verhandeld, meer dan 100.000 transacties per dag, meer dan 30 miljoen transacties per jaar, en ze handelden snel, waarbij ze hun portefeuille bijna elke 3 maanden volledig omgooiden.

Omdat de hedgefondsen een handelsstrategie voor de korte termijn hebben gevolgd, zouden we verwachten dat hun winsten ook voor de korte termijn zouden zijn. Maar de hedgefondsen, met de hulp van Barclays en Deutsche Bank, wikkelden derivaten rond hun handelsstrategie om hun korte-termijn-handelswinsten om te zetten in lange-termijn-kapitaalwinsten. Deze belastingalchemie was bedoeld om het belastingtarief op de winsten te verlagen van 35 procent naar 15 procent en de belastingen die aan de schatkist zouden moeten worden betaald met ongeveer 6,8 miljard dollar te verlagen. Ik geloof dat de hedgefondsen de derivaten onherkenbaar hebben uitgerekt voor belastingdoeleinden en hun winsten verkeerd hebben gekwalificeerd als lange-termijn-winsten."

In feite was de brutale aard van de regeling veel erger dan het bovenstaande suggereert. Volgens het onderzoek en de bewijzen van de Senaat werkte de accountstructuur als volgt:

Het hedgefonds zou geld storten op een rekening bij de desbetreffende bank. De rekening stond niet op naam van het hedgefonds, maar op naam van de bank. De bank zou dan $ 9 op dezelfde rekening storten voor elke dollar die het hedgefonds had gestort. Soms kon de hefboomwerking oplopen tot 20 tegen 1.

Het hedgefonds controleerde de handel op de rekening en genereerde tienduizenden transacties per dag met behulp van hun eigen high frequency trading programma en algoritmen. Veel van de transacties duurden slechts enkele minuten. De bank rekende de hedgefondsvergoedingen voor de transacties en rente over het geleende geld.

Er was een schriftelijke nevenovereenkomst (side agreement) die op een slimme manier een "basket option" werd genoemd, ongetwijfeld bedacht door een van Wall Street's goedbetaalde belastingadvocaten bij een groot advocatenkantoor. De nevenovereenkomst bepaalde dat het hedgefonds na een jaar of langer alle winsten op de rekening op naam van de bank zou innen. Hierdoor kon het hedgefonds volgens de regeling miljoenen transacties die minder dan een jaar werden aangehouden, veelal slechts enkele minuten, karakteriseren als langetermijnwinst (die volgens de wet een aanhoudingsperiode van meer dan een jaar vereist). Ten tijde van het onderzoek door de Senaat werden lange-termijn-vermogenswinsten belast tegen minder dan de helft van het hoogste tarief op korte-termijn-winsten. Tegenwoordig is het hoogste belastingtarief op lange-termijn-vermogenswinst 20 procent, terwijl het toptarief op korte-termijn-vermogenswinst, die wordt belast als gewoon inkomen, 37 procent is.

Alle aandelentransacties werden uitgevoerd in naam van de bank en bewaard op de eigen handelsrekening van de bank. Winsten of verliezen op de transacties bleven op de rekening totdat de zogenaamde "basket option" werd uitgeoefend. Het hedgefonds had de vrijheid om de optie uit te oefenen.

Volgens het onderzoek van de Senaat werden verliezen op de rekening als volgt afgehandeld:

"De banken beweerden dat de hedgefondsen niet 100% van het verliesrisico droegen, omdat de banken een zogenaamde 'gap'-bescherming boden in het geval van een catastrofaal marktfalen. Dat risico was echter zó klein dat ondanks, bijvoorbeeld, honderden miljoenen transacties die plaatsvonden in de meer dan 60 "basket options" die RenTec gedurende een decennium bezat, ook tijdens de ergste financiële crisis in een generatie, geen van de banken een verlies moest incasseren als gevolg van een falen van de markt.
Om het kloof-risico verder te minimaliseren, bevatte het optiecontract verschillende bepalingen om handelsverliezen op de rekening te beperken tot de premie van 10% die door het hedgefonds werd verstrekt. De belangrijkste bepaling had dat doel bereikt door een verliesdrempel te specificeren - soms een "barrière"- of "knock-out"-bedrag genoemd - die, indien bereikt, de optie zou doen vervallen, of "knock-out", en het vermogen van de bank om de rekeningactiva te liquideren."

In 2015 publiceerde de Amerikaanse belastingdienst een memo waarin werd aangegeven dat de "basket optie" een ongepaste manoeuvre was om korte-termijn-winsten om te zetten in lange-termijn-winsten. Je zou verwachten dat het ministerie van Justitie Renaissance Technologies zou beschuldigen van belastingfraude en de banken met het helpen en aanmoedigen van een belastingontwijkingsplan en het verschaffen van een illegale hefboomwerking aan een klant. Maar dat is niet gebeurd.

Voor zover het publiek weet is dat Renaissance Technologies agressieve advocaten had ingehuurd om de zaak eindeloos voor de belastingrechtbank aan te vechten. Tot op heden is er geen bericht in de mainstream media verschenen dat suggereert dat het hedgefonds de zaak heeft opgelost met de Amerikaanse belastingdienst (IRS - Internal Revenue Service).

Renaissance Technologies heeft het afgelopen decennium miljoenen uitgegeven om te lobbyen voor belastinghervormingen die gunstig zouden zijn voor haar hedgefondsen. Sinds 2014 geven de lobbyformulieren aan dat de volgende onderwerpen zijn gelobbyd: "Belasting op derivaten"; "Waardering tegen marktwaarde voor financiële instrumenten"; "Kwesties die te maken hebben met vermogenswinsten en -verliezen."

James (Jim) Simons richtte Renaissance op in 1982. Het hoofdkantoor is gevestigd in East Setauket, een schilderachtig stadje aan de oostkant van Long Island, New York. Robert Mercer werkte meer dan twee decennia bij Renaissance en ging op 1 januari 2018 met pensioen als co-CEO. Beide mannen zijn miljardair dankzij het geld dat ze bij het hedgefonds hebben binnengeharkt.

Robert Mercer schonk ten minste $ 25 miljoen aan Republikeinse campagnes in de verkiezingscyclus van 2016 en bouwde een uitgebreid netwerk van sociale mediaprojecten op, zoals Cambridge Analytica, om zich digitaal te richten op de "innerlijke demonen" van kiezers. Simons werkte aan de overkant van de straat en pompte $ 27 miljoen in de portemonnee's van Democratische kandidaten en aanverwante campagnecommissies. In dat bedrag van Simons zat $ 11 miljoen dat naar Priorities USA ging, een SuperPac ter ondersteuning van de campagne van Hillary Clinton in 2016 voor het presidentschap.

Mercer en Simons hebben het volgende gemeen: beiden zijn computerwetenschappers met doctoraten die voorheen aan militaire projecten hebben gewerkt; de namen van beide mannen doken op in de Paradise Papers, een schat aan miljoenen gelekte bestanden van offshore belastingparadijzen.

Volgens een artikel uit november 2017 in de Britse krant The Guardian had Simons meer dan $ 8 miljard weggesluisd naar het belastingparadijs Bermuda. De krant meldde ook afzonderlijk dat Robert Mercer in de Paradise Papers opduikt "als een directeur van acht Bermuda-bedrijven", die naar eigen zeggen werden gebruikt om "legaal een weinig bekende Amerikaanse belasting van maximaal 39% te ontwijken op tientallen miljoenen dollars aan investeringswinsten, vergaard door de stichting van de familie Mercer", die vervolgens werden gebruikt om conservatieve groeperingen te financieren alsmede een "pensioenfonds van $ 475 miljoen voor het personeel van het hedgefonds van Mercer, Renaissance Technologies".

Volgens het Center for Responsive Politics ontving de presidentiële campagne van president Joe Biden $ 7 miljoen van Euclidean Capital, het familiebureau dat het vermogen van Jim Simons beheert.

We beloofden terug te komen op Archegos. De korte versie van wat de ineenstorting van het hedgefonds van Archegos Capital Management aangeeft, is dat het er één was in een lange reeks van Wall Street's maniakale rijkdomonttrekkingsplannen voor die ene procent (wat uiteindelijk dus verkeerd uitpakte).

Laten we beginnen met persberichten dat grote bedrijven van Wall Street 85% marge-leningen verstrekten om aandelen te kopen tegen 15% contant onderpand van Archegos. De "Regulation T" (Reg T) van de Federal Reserve is gecodificeerd in 12 CFR § 220.12 (dat voor de ingewijden). Het beschrijft de margevereisten voor aandelentransacties als volgt: "50 procent van de huidige marktwaarde van het effect of het percentage dat is vastgesteld door de regelgevende instantie waar de transactie plaatsvindt, afhankelijk van wat het grootst is."

Volgens de geldende wet van het land konden effectenmakelaars/handelaren op Wall Street Archegos niet meer dan 50 procent hebben geleend om zijn aandelenaankopen te doen. Maar om dit te omzeilen openden de banken geen margerekening voor Archegos. Volgens de persberichten structureerden de banken in plaats daarvan derivatencontracten waarbij ze 85 procent van het geld aan Archegos leenden om de transacties uit te voeren, terwijl ze technisch gezien het eigendom van de aandelen zèlf in eigendom behielden.

Door de federaal uitgevaardigde regels voor margerekeningen en aandelenhandel niet op te volgen trapten de bedrijven van Wall Street in een aantal valstrikken.

Elke verstandige beursvennootschap op Wall Street heeft veel strengere eisen dan een marge van 50 procent als de klant dezelfde aandelen koopt. Dat komt omdat de klant zijn risico concentreert op één naam (die een negatieve kredietwaardigheid of op een andere negatieve manier in het nieuws zou kunnen komen) en ook zijn risico zó concentreert dat hij die positie kan verlaten zonder dat de aandelenkoers omlaag gaat.

Volgens berichtgeving in de New York Times afgelopen weekend bezat Archegos "$ 20 miljard aan aandelen van ViacomCBS, waardoor het in feite de grootste institutionele aandeelhouder van het mediabedrijf was. Maar weinigen waren op de hoogte van zijn totale blootstelling, aangezien de aandelen voornamelijk werden gehouden door middel van complexe financiële instrumenten, derivaten genaamd, gecreëerd door de banken."

We nemen even een time-out en gaan rekenen. Het artikel van de New York Times geeft aan dat de waarde van $ 20 miljard die door Archegos in ViacomCBS-aandelen werd aangehouden, "half maart" plaatsvond. Als je tussen 15 maart en 19 maart een gemiddelde koers van $ 96 gebruikt, zou dat betekenen dat Archegos 208.333.333 aandelen van ViacomCBS bezat. Volgens de meest recente ingediende volmacht van 2 april voor ViacomCBS, had het op 26 maart 605.267.057 Klasse B-aandelen uitstaan, wat betekent dat Archegos maar liefst 34 procent van de uitstaande aandelen bezat zonder dat iemand daarvan wist.

Deze misleiding door derivaten omzeilde een andere belangrijke regel die zowel Amerikaanse bedrijven als alle investeerders ten goede komt. Wanneer een persoon of een andere entiteit 5 procent of meer van de aandelen van een bedrijf verwerft, moeten ze een openbare aanvraag indienen bij de Securities and Exchange Commission (SEC), zodat het bedrijf en andere investeerders weten wie de aandelen van het bedrijf verwerft, en het materiële onthullende informatie verschaft. Maar toen Sung Kook "Bill" Hwang, de man achter het hedgefonds van Archegos Capital, zijn gigantische belang in ViacomCBS aan het vergaren was, was iedereen nog onwetend omdat hij dergelijke aanmeldingen niet deed. Dit onthield het bedrijf ViacomCBS en andere investeerders van de wetenschap dat een man die eerder door de SEC werd beschuldigd van handel met voorkennis en het manipuleren van aandelenkoersen de stille kracht was achter de stijging van de aandelenkoers van ViacomCBS.

Volgens Yahoo! hadden ViacomCBS Klasse B-aandelen de afgelopen drie maanden een gemiddeld dagelijks handelsvolume van 32,53 miljoen aandelen gehad. Hoe denk je 208 miljoen aandelen snel van de hand te kunnen doen tijdens een margin call zonder de aandelenkoers dramatisch te verlagen? Het antwoord is dat Archegos geen exitplan had en dat gold ook voor de bedrijven van Wall Street die hem die hefboomwerking hadden gegeven.

Toen Archegos niet aan zijn margin-calls kon voldoen, begonnen bedrijven van Wall Street, waaronder Goldman Sachs, Morgan Stanley, Credit Suisse, Nomura, Deutsche Bank en anderen, de aandelen van Archegos te dumpen. De aandelen van ViacomCBS verloren meer dan 50 procent van hun marktwaarde in slechts vier handelssessies tussen woensdag 21 maart en het slot van de beurs op maandag 26 maart.

Credit Suisse heeft enkele dagen geleden een verklaring vrijgegeven dat het in het eerste kwartaal een last van $ 4,7 miljard zal nemen voor zijn verliezen die verband houden met Archegos. Twee topmanagers zullen ook het bedrijf verlaten. Nomura heeft gezegd dat de verliezen in de orde van grootte van $ 2 miljard kunnen liggen. Amerikaanse handelsfirma's zijn merkwaardig stil geweest over het bedrag van hun verliezen dat verband houdt met het hedgefonds.

Wall Street's omzeiling van voorzichtige margeleningsregels had nog een ander effect. Het bracht mediakanalen ertoe om ten onrechte te melden wat de aandelenkoersen van zowel ViacomCBS als Discovery Inc., een ander aandeel dat wordt geaccumuleerd door Hwang's Archegos, veranderde.
Uit een artikel van 9 februari van Bloomberg News:
"Mediabedrijven ViacomCBS Inc. en Discovery Inc. zijn twee van de beste presteerders in de S&P 500 Index dit jaar dankzij de verwachting dat hun late intrede in de streamingvideo-industrie de omzet zal verhogen.
Sinds eind juli zijn de traditionele mediabedrijven meer dan verdubbeld in vergelijking met een stijging van 20% van de S&P 500 Index. Ze zijn dit jaar ook met meer dan 40% gestegen, waardoor ze tot de drie beste presteerders in de benchmark behoren en zelfs de industriegigant Netflix Inc. overtreffen, aangezien investeerders op zoek zijn naar blijvende exposure van streamingdiensten die favoriet zijn bij thuisblijvende consumenten."

ViacomCBS maakt deel uit van de S&P 500-index. Koersontwikkeling is een sleutelfunctie van financiële markten. Beleggers lijden wanneer mediakanalen worden misleid als verkeerd wordt gemeld wat de opwaartse bewegingen van de aandelenkoersen stimuleert.

Gezien de koersdaling in zowel het aandeel ViacomCBS als Discovery, nadat Archegos implodeerde en de banken begonnen te verkopen, lijkt het erop dat hun snelle stijging van de aandelenkoers veel minder te maken had met potentiële winsten op hun streaming-ativiteiten en veel méér met krankzinnige margeleningen en misleidende derivaten bij de vaak strafrechtelijk veroordeelde mondiale banken.

Het herinnert ons aan wat er gebeurde tijdens de ineenstorting van subprime/synthetische derivaten in 2008, die op zijn beurt de Amerikaanse economie en huizenmarkt instortte, en de hele wereld in een diepe crisis gooide.




In onze volgende weekend-nieuwsbrief gaan we verder in op deze praktijken.


[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[7 april 2021]



Afdrukken Doorsturen