De situatie aan de Russisch-Oekraïense grens komt tot een hoogtepunt. De Europese Unie volgt het beleid van confrontatie van de VS en de NAVO bijna onvoorwaardelijk. Een actieve pleitbezorging van met name grote lidstaten voor de gezamenlijk ontwikkelde doelen van Minsk2 is ver te zoeken, maar daarentegen wel een campagneachtige, ronduit primitieve veroordeling van Rusland. De verantwoordelijkheid voor de huidige situatie ligt bij de NAVO, vooral bij de VS, maar ook bij de lidstaten die naar het zich laat aanzien in een nieuwe oorlog laten rommelen. Het NAVO-beleid is een confrontatiebeleid dat, met aandringen en steun van de agressieve kringen in Oekraïne, gewapende conflicten op zijn minst goedkeurend accepteert.
De VS en de NAVO zijn op een gevaarlijke manier escalerende
bedreigingen tegen Rusland aan het uiten. Het gaat dan natuurlijk over
de situatie in het oosten van Oekraïne, waar we al eerder over
schreven.
Dinsdag stond de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg,
erop dat de NAVO zou beslissen over het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne
en dat Oekraïne, dat aandringt op versnelde toelating, het recht had
om "lidmaatschap aan te vragen". Hij veroordeelde Rusland omdat het
naar verluidt zijn troepen naar de Oekraïense grens had verplaatst en
noemde de beweging "ongerechtvaardigd, onverklaard en zeer zorgwekkend".
Zowel Stoltenberg als de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken
Antony Blinken hadden in Brussel een ontmoeting met de Oekraïense
minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Kuleba, die erop aandrong dat
Oekraïne wordt toegelaten tot de NAVO. Een dag eerder publiceerde CNN
een videoverslag met de Oekraïense president Volodymyr Zelenski, die
er óók op aandrong dat de NAVO Oekraïne zo snel mogelijk zou toelaten,
zelfs met het risico van escalatie van het conflict met Rusland. En
dat voor een komiek/acteur met weinig politieke ervaring, behalve dat
hij president speelde in een populaire televisieserie.
Later, gisteren, sprak de Amerikaanse president Joe Biden met de
Russische president Vladimir Poetin en benadrukte opnieuw de steun van
de VS voor Oekraïne. Hij stelde ook een top voor de komende maanden
voor om de betrekkingen tussen de VS en Rusland te bespreken en drong
er bij Rusland op aan de situatie te "de-escaleren".
Zowel het bezoek van Kuleba als de uitspraken van Stoltenberg zijn
ongebruikelijk. Oekraïne is geen lid van de NAVO en de NAVO wordt niet bedreigd
door de inzet van troepen binnen Rusland. Aan de andere kant plant het
bondgenootschap grote militaire manoeuvres die ook gericht zijn op de Zwarte Zee
en de Krim, dat wil zeggen Rusland. Maar dit wordt nauwelijks gemeld in de
westerse mainstream media. Ook wordt verzwegen dat Oekraïne zich heeft
teruggetrokken uit het Akkoord van Minsk voor een vredesoplossing en nu streeft
naar een "reïntegratie" van de afgescheiden oostelijke regio's en de Krim -
desnoods met militair geweld.
In werkelijkheid zijn het dus de NAVO en Oekraïne die de spanningen in de
regio agressief hebben doen escaleren. Onmiddellijk onderliggend aan
de huidige oplaaiing van het conflict was de goedkeurend decreeet van
een strategie om de Krim te "heroveren" door de regering Zelensky, en
open discussies over een Oekraïens offensief in Oost-Oekraïne. Beiden
kwamen neer op de verklaring dat Oekraïne zich voorbereidde op een
totale oorlog met Rusland.
Als reactie op een door de VS en de EU gesteunde staatsgreep in Kiev
door extreemrechtse troepen tegen de pro-Russische regering van Viktor
Janoekovitsj in februari 2014, had Rusland middels een
burgerreferendum de Krim weer ingesloten, de marinebasis die zijn
Zwarte Zeevloot herbergt. Deze "staatsgreep" leidde ook tot een nu
zeven jaar durende burgeroorlog in Oost-Oekraïne tussen door Rusland
gesteunde separatisten en het Oekraïense leger, een strijd die meer
dan 14.000 levens heeft geëist en miljoenen ontheemden.
De Oekraïense regering lanceerde deze provocaties slechts enkele weken
na de inhuldiging van de democratische president Joe Biden, die een
agressieve koers is ingeslagen tegen zowel Rusland als China. De VS
sturen nu twee oorlogsschepen naar de Zwarte Zee door de Turkse
zeestraten. Volgens de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu
heeft de NAVO 40.000 manschappen en 15.000 militair materieel
verzameld langs de Russische grenzen, vooral in het Zwarte Zeegebied.
en de Baltische staten.
In tegenstelling tot alle overeenkomsten tot staakt-het-vuren en
terugtrekking, heeft de regering van Oekraïne - naast de inzet van
westerse manschappen en materieel - haar troepen in het crisisgebied
verhoogd tot 90.000 (de andere kant heeft maximaal 30.000 mensen onder
de wapens), heeft zware artillerie, raketwerpers en drones verplaatst,
evenals meer dan 100 tanks naar de regio gestuurd (gegevens volgens
OVSE-documenten). Met name de stationering van troepen aan de grens
met Wit-Rusland werd uitgebreid. Enkele duizenden rechtsextremisten en
fascistische "strijders" staan klaar voor actie "aan het front".
Dinsdag lanceerde de NAVO Locked Shields 2021, dat wordt beschreven
als de grootste cyberoorlogsoefening ter wereld. Het is gericht op de
Baltische staten en houdt in dat de NAVO oefent hoe civiele en
militaire infrastructuur te beschermen, zoals waterzuivering en
energievoorzieningen, in geval van een internationaal conflict.
Tegelijkertijd begint “Defender 21”, de grootste militaire manoeuvre
van de NAVO in Europa, met ongeveer 30.000 soldaten in Zuidoost-Europa
en het Zwarte Zeegebied (inclusief Roemenië / Bulgarije en de Zee van
Azov). Tijdens de manoeuvres in Polen en in het Zwarte Zeegebied, vaak
nabij de grens tussen Oekraïne en Rusland, is "het afweren van een
aanval vanuit het oosten" de centrale uitdaging - volgens officiële
NAVO-propaganda. Duitsland is opnieuw het knooppunt voor
troepentransporten en heeft 430 van zijn eigen soldaten erbij
betrokken. Defender 21 is de grootste oefening van de NAVO, maar verre
van de enige manoeuvre. Er zijn ook andere manoeuvres: Steadfast
Cobalt, Ramstein Apex, Ramstein Ambition, Steadfast Defender, Noble
Bonus, Steadfast Jupiter, Steadfast Leda. Het is duidelijk dat deze
manoeuvres tegen Rusland zijn gericht.
De Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken Sergei Ryabkov heeft
gereageerd op de provocerende verklaringen van vertegenwoordigers van
de Amerikaanse regering door de VS een "tegenstander" te noemen. Hij
hekelde de Amerikaanse inzet van twee oorlogsschepen en waarschuwde de
VS “ver weg te blijven van de Krim en onze kust van de Zwarte Zee. Het
zal voor hun eigen bestwil zijn." Rusland voert nu militaire
oefeningen uit aan het zuidelijk front en in de Zwarte Zee.
De acties van de NAVO, en vooral de dreigementen over een Oekraïense
NAVO-lidmaatschap, zijn buitengewoon roekeloze provocaties, die direct
het risico van een oorlog tussen nucleair bewapend Rusland en de
NAVO-mogendheden met zich mee kunnen brengen.
Rusland heeft lang gewaarschuwd dat het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne
een rode lijn zou overschrijden. Sinds de stalinistische ontbinding
van de Sovjet-Unie in 1991 is de NAVO, ondanks beloften van het
tegendeel, steeds dichter bij de Russische grenzen gekomen, waaronder
Polen, Roemenië, Bulgarije en de Baltische staten. Het was ook als
onderdeel van de omsingeling van Rusland dat de VS en Duitsland twee
staatsgrepen in Oekraïne organiseerden, in 2004 en 2014. De laatste
staatsgreep in Oekraïne heeft de VS een slordige $ 4 miljard gekost.
Het Zwarte-Zeegebied is een belangrijk onderdeel van de Amerikaanse
strategie, gericht op het bestrijden van zowel Rusland als China. Een
recent rapport van de in Washington gevestigde denktank Center for
European Policy Analysis (CEPA) benadrukte dat "de toenemende
Russische (en Chinese) invloed in de Zwarte-Zeeregio de bredere
westerse belangen in het Midden-Oosten, de Middellandse Zee en
Zuidwest-Azië schaden."
Het rapport, geschreven door een voormalige commandant van het
Amerikaanse leger in Europa, drong er bij de NAVO op aan "Georgië uit
te nodigen voor de NAVO en Oekraïne op een snelle weg naar het
lidmaatschap te brengen". Het pleitte er verder voor dat de Russische
vloot van de Zwarte Zee "kwetsbaar" moet worden gemaakt voor de kust
van de Krim, onder meer door "de inzet van drones en kruisraketten ...
en de inzet van mijnenleggers."
Andere recente denktankrapporten benadrukken de noodzaak om de invloed
van China in de regio, die nauwe economische betrekkingen heeft
opgebouwd met verschillende landen, waaronder Oekraïne, tegen te gaan.
De militaire structuren van de NAVO in Oost- en Centraal-Europa worden
enorm uitgebreid. Na de overeenkomst tussen Polen en de VS over
nauwere samenwerking werden alleen al elf locaties in Polen, waaronder
zeven luchtmachtbases, enorm uitgebreid en gemoderniseerd (waaronder
Lask, Podwitz, Mieroslawiec, Deblin). Het zogenaamde
raketverdedigingsschild van de VS / NAVO in Polen, Roemenië en
Bulgarije is klaar voor gebruik en de verdedigingssystemen kunnen snel
worden "teruggeschaald" worden naar plaatsingssystemen voor
conventionele en nucleaire raketten. Dan zijn er first-strike-wapens
om de "second-strike-capaciteiten" van de tegenstander te elimineren.
Juist omdat verschillende geopolitieke conflicten en belangen elkaar
kruisen, kan de crisis in het Zwarte-Zeegebied een catastrofale
regionale en zelfs mondiale oorlog veroorzaken. Het conflict heeft
zich al doen gelden in Turkije, Polen en Wit-Rusland.
Afgelopen weekend had de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een
ontmoeting met Zelensky en steunde hij het oorlogvoerende "Krimplatform".
Bovendien is het alleen dankzij de toestemming van Ankara dat de VS
legaal in staat zijn om hun oorlogsschepen naar de Zwarte Zee te
dirigeren.
Voorafgaand aan de bijeenkomst had Poetin Erdogan gebeld en hem
expliciet aangespoord Oekraïne niet te steunen in het conflict en de
Montreux-conventie uit 1936, die de doorgang tussen de Zwarte Zee en
de Middellandse Zee regelt, niet te schrappen, waardoor de inzet van
oorlogsschepen wordt beperkt. Het verdrag van Montreux wordt door de
heersende klasse van Rusland als kritiek beschouwd om te voorkómen dat
de Zwarte Zee "een Amerikaans meer" wordt, zoals een afgevaardigde van
de Doema het uitdrukte.
Eergisteren heeft Rusland alle vliegreizen met Turkije opgeschort,
daarbij verwijzend naar de explosie van gevallen van het coronavirus
in het land. Terwijl andere landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk,
ook de vliegreizen naar Turkije hebben beëindigd vanwege de pandemie,
speculeren commentatoren dat de verhuizing een reactie was op de steun
van Erdogan aan Zelensky.
We zijn getuige van een massale verplaatsing van troepen en
oorlogsmateriaal naar de grens tussen Oekraïne en Rusland en naar de
interne conflictlijn tussen Oekraïne en de onafhankelijk verklaarde
regio's Donbass en Lugansk. De gewapende conflicten, de wederzijdse
beschietingen op de grens tussen Oekraïne en de Volksrepublieken zijn
enorm toegenomen - met slachtoffers onder de burgerbevolking en
hernieuwde vernietiging van civiele infrastructuur.
Het Oekraïense leger is enorm gemoderniseerd, vooral met steun van de
VS, maar ook de NAVO. Tussen 30% en 40% van de Oekraïense begroting
gaat naar bewapening - terwijkl de bevolking in pure armoede leeft. In
2021 zullen maximaal 2.000 Amerikaanse soldaten tijdelijk in Oekraïne
worden gestationeerd - permanente stationering is volgens de
Oekraïense grondwet verboden - en worden ingevlogen via Ramstein Air
Base. Alle seinen wijzen op een militair offensief. De offensieve
plannen worden onder meer bevestigd door de opperbevelhebber van de
Oekraïense strijdkrachten, Ruslan Khomchak.
Er zijn ook troepenbewegingen in Wit-Rusland en Polen waargenomen.
Eerder deze week begon de Poolse regering naar verluidt troepen naar
haar grenzen met Wit-Rusland te sturen. Warschau heeft ontkend dat de
inzet iets te maken had met de crisis in de Zwarte Zee. Het komt
echter iets meer dan een week nadat Rusland naar verluidt troepen naar
de Oekraïens-Wit-Russische grens heeft gestuurd. Dinsdag riep het Wit-Russische
ministerie van Defensie de attaché van de Poolse ambassade bij zich
nadat een onbekend vliegtuig het Wit-Russische luchtruim aan de
Pools-Wit-Russische grens had geschonden.
De spanningen tussen Wit-Rusland en Polen zijn de afgelopen maanden
toegenomen doordat Warschau openlijk de oppositie tegen Loekasjenko
heeft gesteund. Warschau is ook nauw verbonden met de
NAVO-oorlogsinspanning tegen Rusland en de Oekraïense regering van
Zelensky, wiens “Krimplatform” Warschau steunt. Daarentegen heeft
president Alexander Loekasjenko, belegerd door massale protesten die
aanvankelijk ook belangrijke delen van de arbeidersklasse omvatten,
zich onlangs tot de Russische oligarchie gewend voor politieke en
militaire steun, waardoor de eerdere nauwe banden van Wit-Rusland met
Kiev in gevaar kwamen.
De huidige oorlogscrisis ligt ten grondslag aan de rampzalige uitkomst
van de stalinistische ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991, het
hoogtepunt van het decennialange verraad van de Oktoberrevolutie door
de stalinistische bureaucratie. Drie decennia na het herstel van het
kapitalisme is de levensstandaard van de arbeidersklasse overal
gedecimeerd en hebben eindeloze oorlogen, aangewakkerd door de
Amerikanen en hun westerse bondgenoten, een groot deel van
Noord-Afrika en het Midden-Oosten verwoest. De voormalige Sovjet-Unie
zelf is veranderd in een geopolitiek kruitvat.
Het partnerschap tussen de NAVO en Oekraïne wordt steeds hechter,
NAVO-officieren trainen het Oekraïense leger en nieuwe Amerikaanse
wapens (vooral drones en raketwerpers) worden aangeschaft. De
president van Oekraïne verklaart dat de toetreding van zijn land tot
de NAVO de enige manier is om het sluimerende conflict in Donbass op
te lossen. NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg bracht een
demonstratief bezoek aan Kiev en moedigde de regering aan haar
provocerende koers voort te zetten. Minister van Defensie Austen sprak
zijn steun uit en onderstreepte garanties om de soevereiniteit van
Oekraïne te verdedigen.
Oekraïne wil nog steeds met spoed en zo snel mogelijk lid worden van
de NAVO, hoewel dit - ongeacht de geostrategische gevolgen en
omwentelingen - volgens het NAVO-statuut niet mogelijk is. Dit staat
het lidmaatschap van een land met interne gewapende conflicten niet
toe - maar zoals we weten heeft het Westen zich altijd weinig
aangetrokken van regels en wetten.
Oekraïne is van plan twee nieuwe militaire bases te bouwen, een aan de
Zwarte Zee en de andere aan de Zee van Azov, de waterweg die Oekraïne
en Rusland van elkaar scheidt.
De werkende klasse heeft geen interesse in de catastrofale oorlogen
die worden voorbereid. Ziekenhuizen in de hele regio zijn nu al
overvol en elke dag sterven er duizenden door COVID-19 vanwege de
criminele reactie van de heersende klasse op de pandemie. In Oekraïne
zelf is er een enorme vijandigheid onder het volk tegen elke
voortzetting, laat staan uitbreiding van het conflict met Rusland.
Oekraïne en de Volksrepublieken Donbass en Lugansk hebben inmiddels
mobilisatie voor militaire dienst gelast. Het doel van het Oekraïense
regeringsbeleid is om het conflict te internationaliseren en vooral om
de NAVO er nog actiever bij te betrekken. De gevaren voor de Europese
politiek en veiligheid zijn duidelijk. Voor het Westen, dat zich in
een zware financiële crisis bevindt (met onomkeerbare schulden)
waaruit men met "gewone" middelen niet meer uitkomt, is een oorlog een
uitkomst (misschien wel de énige uitkomst) - dat heeft de geschiedenis
ons met vele voorbeelden uit het verleden laten zien.
Naast dit gegeven zijn de redenen voor het oorlogvoerende gedrag van
de NAVO en vooral de VS de volgende:
- De extreem sterke invloed van rechtsextremisten en fascistische
krachten op de regering in Oekraïne. Om binnenlandse politieke redenen
geeft het hier steeds meer aan toe en geeft het meer realistische
politieke standpunten op, die ook niet echt vreedzaam waren, ten
gunste van oorlogsvoorbereiding. Vrede op basis van Minsk2 staat niet
op de agenda van de politieke elites van Oekraïne, noch de regering,
noch de oppositie, die president Zelenski met nog agressievere
retoriek probeert aan te sturen.
Het is nog maar twee jaar geleden dat er over Zelenski bij de
presidentsverkiezing in Oekraïne door
De Groene Amsterdam
redelijk positief werd geschreven:
"Een noemenswaardig programma heeft Zelensky niet, behalve dat hij
zo veel mogelijk kwesties aan het volk wil voorleggen. Lastige vragen
van journalisten wuift hij met een grapje weg. Volgens sociologen doet
hij het vooral goed onder jonge kiezers die het vertrouwen in de
politiek verloren hebben én bij Russischtalige Oekraïners in het
oosten die zich ongemakkelijk voelen bij de harde nationalistische
koers van de laatste jaren. Hij is, kortom, de ultieme anti-establishmentkandidaat.
Zo voegt Oekraïne zich bij het uitdijende rijtje landen waar
demagogische narren het politieke bestel op zijn grondvesten doen
schudden. De vergelijkingen liggen voor het oprapen: Beppe Grillo,
Trump. Thierry Baudet. De grap is dat Zelensky hierbij vergeleken nog
best meevalt. Hij koestert geen extreme denkbeelden en zijn kritiek op
de Oekraïense politiek snijdt hout. Al is er ook een andere,
cynischere waarheid. Zelensky wordt gesteund door de oligarch
Kolomoisky, de op vier na rijkste man van het land. Zonder diens
kapitaal en media-imperium was de komiek kansloos geweest. Om in
idioom te blijven spreken: als Zelensky de verkiezingen wint krijgt
Oekraïne geen nar als leider, maar een marionet."
- Als staat is Oekraïne bankroet en blut, verarmd en geplunderd,
volledig afhankelijk van westerse donoren en de daarmee gepaard gaande
uitverkoop van het land. Het Westen en de donoren van het IMF en de
Wereldbank roepen op tot verdere neoliberale hervormingen die de
bevolking enorm blijven belasten en de landbouw vernietigen. Oorlog
als systeemstabilisatie van een failliet systeem is historisch niet
nieuw. Een kleine minderheid van oligarchen heeft zichzelf ongeremd
verrijkt. De diepe binnenlandse politieke crisis, de sociale
catastrofe, leidt - zoals historisch gezien vaak - tot agressief
gedrag van het buitenlands beleid dat de aandacht van de crisis
afleidt. De mensen zouden nationalistisch de oorlog in moeten
strompelen en in opstand moeten komen tegen hun eigen sociale
verarming en de hele elite "naar de maan" sturen. Vandaar de
dagelijkse onderdrukking van de kleine oppositie tegen de
Zelensky-politiek.
- Het NAVO-beleid van confrontatie en laster jegens Rusland kan
prachtig worden voortgezet naar het voorbeeld van Oekraïne. De
westerse en Oekraïense elites hebben hier sinds 2014 gelogen dat alle
tralies buigen; staatsgrepen, fascistische structuren en
ondemocratische veranderingen worden hier gesteund. Er werd een
vijandbeeld van Rusland opgebouwd, dat goed kan worden gebruikt en
ontwikkeld om zijn eigen belangen, winsten en machtsposities veilig te
stellen. Oekraïne als multiculturele samenleving, als pluralistische
staat, als brug tussen Oost en West werd opzettelijk vernietigd ten
gunste van integratie in de NAVO- en EU-structuren. Het land werd
geplunderd, de toch al arme democratie werd geruïneerd en de corruptie
groeide uit tot gigantische proporties. Dit alles kan alleen worden
volgehouden als er een 'vijand van buitenaf' is op wie alle agressieve
retoriek kan worden gericht.
- Het blijft wat Brzezinski en Kissinger keer op keer schreven: wie
Rusland resoluut wil verzwakken, moet actief vanuit Rusland een
onthechting en vijandigheid van het altijd politiek en spiritueel
verdeelde land Oekraïne nastreven en bereiken. Dit is waar de
verzwakking van Rusland en zijn omsingeling beslissend kan worden
bevorderd.
- Zoals we hierboven schreven: de herhaalde toelating van Oekraïne tot
de NAVO - in strijd met het NAVO-handvest - en gepromoot door de VS
versterkt het beleid van confrontatie, de verslechtering van de
situatie in Europa en belemmert een civiele, diplomatieke oplossing
van het conflict.
- Economisch-geostrategisch belang: Oekraïne is nog steeds het
centrale gebied voor de doorvoer van Russisch gas en olie voor
distributie in West-Europa. Daarnaast zijn de meeste grondstoffen
juist in Oost-Oekraïne te vinden.
Het is ronduit krankzinnig dat de NAVO en de EU-lidstaten, met de
welwillende mainstream media, blijven praten over de plannen van
Rusland om het Westen aan te vallen. Ter vergelijking: de militaire
uitgaven van het Westen bedragen $ 1,25 biljoen (inclusief de $ 60
miljoen die wapenfabrikanten aan presidentskandidaten doneren - en die
natuurlijk doorberekend worden aan de klanten) versus $ 90 miljard van
Rusland, en dergelijke insinuaties alleen al tonen de waanzin van een
dergelijke claim aan.
En wat de defensie-uitgaven van de "vijanden" van de VS betreft: China geeft 37%
van het Amerikaanse budget uit, Rusland 8,9% en Iran geeft 1,3% uit. Dit zijn
natuurlijk vergelijkingen van absolute bedragen. De vergelijkingen per hoofd van
de bevolking zijn ook extreem. De Verenigde Staten ontvangen elk jaar $ 2.170
van elke man, vrouw en kind voor oorlogen en oorlogsvoorbereidingen, terwijl
Rusland $ 439, China $ 189 en Iran $ 114 ontvangt.
Rusland vreest dat het optreden van Oekraïne en de NAVO tot een
burgeroorlog in Oekraïne zal leiden. Het Russische leger en de
politici vrezen dat er een situatie als die van 1999 in Srebrenica zou
kunnen ontstaan (persconferentie met Cossack op 31 maart 2021). We
hoeven dit standpunt niet te delen, maar het onthult wel de
gedachtestructuren en beoordelingen die zeker zeer serieus moeten
worden genomen. Tijdens een persconferentie op 31 maart 2021
verklaarde het plaatsvervangend hoofd van de Russische presidentiële
administratie, Dmitri Kosak, dat Rusland de inwoners van Donbass in
geval van nood zou beschermen.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[14 april 2021]
Afdrukken
Doorsturen
