Nadat megabanken onder toezicht van de Federal Reserve meer dan $ 10 miljard hebben verloren aan een hedgefonds met een hoge hefboomwerking, doet de Amerikaanse centrale bank lippenstift op een varken in zijn financieel stabiliteitsrapport.
Kent u de Amerikaanse uitdrukking "putting lipstick on a pig" (lippenstift
op een varken doen)? Het werd populair na het uitbreken van de
dot.com-crisis toen bekend werd dat de grote banken van Wall Street
veelbelovende nieuwe aandelenuitgiften aan hun klanten hadden
aanbevolen, terwijl ze die aandelen in interne e-mails in het geheim "rotzooi"
en hun klanten "honden" noemden.
Lippenstift op een varken doen is wat de Federal Reserve probeert te
doen in het Financial Stability Report dat deze Amerikaanse
centrale bank gistermiddag publiceerde. Zowel de lippenstift als het
varken komen aan bod in deze paragraaf op pagina 8 van het rapport van
de Federal Reserve:
Banken blijven goed gekapitaliseerd en de hefboomwerking bij
broker-dealers is laag. De maatstaven van de hefboomwerking van
hedgefondsen liggen iets boven hun historische gemiddelden, maar de
beschikbare gegevens omvatten mogelijk geen belangrijke risico's van
hedgefondsen of andere "leveraged" fondsen.
Om de omvang van de misleiding van de Federal Reserve in deze
paragraaf uit te leggen, moet men eerst begrijpen dat als gevolg van
de intrekking van de Glass-Steagall Act in 1999 de grootste
federaal verzekerde banken op Wall Street nu de grootste
broker-dealers bezitten (handelende casino's). Als de "beschikbare
gegevens" niet de volledige omvang van de risico's tussen de
hedgefondsen en de megabanken en de broker-dealers die ze bezitten,
weergeven, dan is er geen bewijsmateriaal voor de Federal Reserve om
te stellen dat "banken goed gekapitaliseerd blijven".
Ervoor zorgen dat de megabanken in de VS goed gekapitaliseerd blijven,
zou de eerste prioriteit moeten zijn van de Federal Reserve en zijn
team van bankonderzoekers, aangezien de laatste keer dat de Fed met
zijn oogkleppen op werd betrapt resulteerde in $ 29 biljoen aan
cumulatieve bailout-operaties om het financiële systeem van de
grootste supermacht ter wereld overeind te houden.
In 2008 implodeerden eeuwenoude bedrijven van Wall Street sneller dan
romeinse kaarsen tijdens een explosie van een vuurwerkfabriek: Bear
Stearns, weg. Lehman Brothers, weg. Citigroup, insolvabel en gesteund
door de Federal Reserve. Fannie Mae en Freddie Mac, opgenomen in het
conservatorium van de Amerikaanse regering - waar ze zich nog steeds
bevinden. AIG dat werd gesteund met overheidsgeld om zijn
derivatencontracten met de megabanken te redden. Enzovoort, enzovoort.
Ieder weldenkend mens zou hebben gedacht dat het abominabele falen van
de Federal Reserve als toezichthouder in de aanloop naar de financiële
crisis van 2008 ertoe zou hebben geleid dat het Amerikaanse Congres
het in de toekomst zou hebben ontdaan van elke toezichthoudende rol.
In plaats daarvan werd het Congres het slachtoffer van lobbywerk op
Wall Street en versterkte het in feite juist de
toezichthoudende rol van de Fed op de megabankholdings met de
financiële hervormingswetgeving van Dodd-Frank uit 2010. Elke
Amerikaan is veel slechter af als gevolg van die uitverkoop door het
door het bedrijfsleven gekochte Congres.
Het Congres ontdekte hoe ontoereikend de veelgeprezen stresstests van
deze banken door de Federal Reserve zijn toen mediaberichten eind
maart verschenen dat het hedgefonds Archegos Capital Management
was geïmplodeerd als gevolg van het verkrijgen van maar liefst 90
procent marge-leningen op een handvol sterk geconcentreerde
aandelenposities van banken die onder toezicht staan van de Fed. Die
banken hebben - zoals we vaker meldden - tot dusver meer dan $ 10
miljard aan verliezen van Archegos geleden.
Archegos is slechts één van de meer dan 3.000 family office-hedgefondsen
die actief zijn in Noord-Amerika waarvoor de Federal Reserve geen
duidelijkheid verschaft. In tabel 3 van het meest recente financiële
stabiliteitsrapport (Financial Stability Report) van de Fed worden
hedgefondsactiva in het Amerikaanse financiële systeem gewaardeerd op
$ 8 biljoen - acht duizend miljard dollar. Maar aangezien de Federal
Reserve geen idee heeft hoeveel blootstelling banken hebben aan family
office-hedgefondsen zal dat cijfer waarschijnlijk enorm worden
onderschat.
De Amerikaanse grootbanken zijn erin geslaagd om de rapportage over de
margeleningen van de family office-hedgefondsen aan hun
toezichthouders te ontwijken door de leningen te structureren als
derivatenswap-overeenkomsten - private, over-the-counter (op maat
gemaakte) contracten tussen twee partijen waarover toezichthouders
weinig tot geen gedetailleerde informatie hebben.
Een federale toezichthouder die wel enkele niet-gedetailleerde
gegevens over deze derivatencontracten heeft, is het Office of the
Comptroller of the Currency (OCC) - een regulator waarvoor
president Biden nog steeds geen permanent hoofd heeft benoemd.
Volgens het "Quarterly Report on Bank Trading and Derivatives
Activities" van de OCC voor het kwartaal dat eindigde op 31
december 2020, zijn effecten (aandelen) derivatencontracten bij
federaal verzekerde banken en spaarverenigingen explosief gestegen,
van $ 737 miljard (nominaal bedrag) sinds de Wall Street-banken
zichzelf in 2008 opbliezen tot $ 4,197 biljoen nominaal per 31
december 2020. Dat is een niet te bevatten stijging van 469 procent in
slechts 12 jaar tijd.
Het OCC-rapport merkt specifiek op dat deze
aandelenderivatencontracten worden aangehouden bij de federaal
verzekerde banken - en niet bij hun broker-dealers. Het rapport merkt
verder op dat "de vier banken met de meeste derivatenactiviteit 88,4
procent van alle bankderivaten bezitten." Die banken zijn:
JPMorgan Chase, Bank of America, Citigroup's Citibank en Goldman Sachs
- allemaal onder toezicht van de Federal Reserve. (De eerste drie
rangschikken in de top vier van de grootste federaal verzekerde banken
in de VS. De resterende bank van de top vier is Wells Fargo.)
Het officiële rapport over de financiële crisis van 2008 van de
Financial Crisis Inquiry Commission stelde vast dat derivaten een
centrale rol speelden bij de crash en merkte op dat "over-the-counter-derivaten
aanzienlijk hebben bijgedragen aan deze crisis" door "ongecontroleerde
hefboomwerking; gebrek aan transparantie-, kapitaal- en
onderpandvereisten; speculatie; onderlinge verbindingen tussen
bedrijven; en risicoconcentraties in deze markt."
Dat is precies wat er gebeurde tijdens de implosie van Archegos in
maart.
In feite is er sinds 2008 heel weinig wezenlijk veranderd op Wall
Street, ondanks de voortdurende mooiweer-presentaties van stresstests,
financiële stabiliteitsrapporten, vergaderingen van de Financial
Stability Oversight Council en het oproepen van regelgevers naar
hoorzittingen van het Congres. De megabanken zijn groter dan in 2008;
de megabanken betalen de kredietbeoordelaars nog steeds om giftige
schulden te beoordelen; de Volcker Rule van Dodd-Frank is door de
banken betekenisloos gemaakt door handel voor eigen rekening een
afdekkingsfunctie te noemen en hun balansen uit te lenen om fondsen te
hedgen via derivaten; de megabanken verhandelen nog steeds de aandelen
van hun eigen bank in hun eigen Dark Pools, waardoor ze mogelijk hun
aandelenkoersen manipuleren; en de honderden biljoenen dollars aan
derivaten, waarvan het publiek verzekerd was dat onder de Dodd-Frank
financiële hervormingswetgeving die uit het mistige gebied zouden
verdwijnen naar beurzen of centrale verrekeningsinstanties, maar
grotendeels gewoon nog in het duister opereren, aangezien
privécontracten met onbekende voorwaarden tussen de bank en een
onbekende tegenpartij business as usual is.
Het is niet de vraag òf dit verkeerd kan aflopen, maar eerder de vraag
wannéér dit verkeerd zàl aflopen.
[7 mei 2021]
Afdrukken
Doorsturen
