De Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, is radicaal veranderd van een centrale bank in een bailout-instituut. Amerikanen hebben jarenlang niet goed opgelet.
Vannacht zal in de Verenigde Staten het televisieprogramma Frontline
iets doen wat de mainstream media sinds de financiële crash van 2008
niet meer hebben gedaan. Frontline zal de resultaten uitzenden van
haar jarenlange onderzoek naar de machtigste financiële instelling ter
wereld - de centrale bank van de Verenigde Staten - bekend als de
Federal Reserve, of gewoon "de Fed".
De radicale make-over van de Federal Reserve begon in december 2007
toen de Fed op eigen houtje besloot dat ze (vond dat zij) de
bevoegdheid had om in het geheim biljoenen (met een B) dollars aan
cumulatieve leningen naar de megabanken op Wall Street te pompen om
hen te ondersteunen, evenals de buitenlandse banken die aan de andere
kant stonden van de honderden biljoenen dollars aan
derivatentransacties van Wall Street. De Fed heeft dat programma in
het geheim tot ten minste juli 2010 uitgevoerd, blijkt uit de
uiteindelijke audit die werd uitgevoerd door het Government
Accountability Office. (Die audit kwam er alleen omdat senator
Bernie Sanders een amendement bijvoegde op de Dodd-Frank financiële
hervormingswetgeving van 2010.) Hierover hebben we herhaaldelijk
geschreven.
De meest recente (ons bekende) bailout-operatie van de Fed begon op 17
september 2019, maanden voordat er ergens ter wereld een geval van
COVID-19 was. De volledige reikwijdte van deze operatie en andere
bailout-programma's blijft een duister geheim van de Fed, waardoor het
vertrouwen van investeerders in de transparantie en stabiliteit van
het Amerikaanse financiële systeem wordt aangetast.
De schrijvers en producenten van Frontline, James Jacoby en Anya
Bourg, die de kracht vormen achter de Frontline-documentaire van
vannacht,
The Power of the Fed,
zullen nu deel gaan uitmaken van een kleine groep individuen die de
vastberadenheid hebben om het verraderlijk gecultiveerde pantser van
de wollige taal van de Fed te doorbreken alsmede zijn belachelijke
structuur waarmee het biljoenen dollars elektronisch uit het niets kan
creëren voor bailout-operaties, met slechts geveinsd toezicht door het
CONgres.
We hebben de inhoud van het Frontline-programma nog niet gezien, maar
we hebben hoge verwachtingen gezien het eerdere werk van Frontline. We
weten in ieder geval dat het programma interviews bevat met meerdere
mensen die geloven dat de Fed door Wall Street is gevangengenomen en
gevaarlijke zeepbellen creëert.
De legendarische investeerder Jeremy Grantham zal de kijkers het
volgende vertellen over het beleid van de Fed: "Ze hebben de
huizenmarkt, de aandelenmarkt en de obligatiemarkt allemaal
tegelijkertijd te duur gemaakt. En ze zullen vroeg of laat niet kunnen
voorkómen dat de activaprijzen weer dalen. We spelen dus met vuur
omdat we de drie grote activaklassen tegelijkertijd naar het
bubbelgebied hebben laten bewegen.”
Andrew Huszar, een voormalige insider bij de Federal Reserve Bank van
New York, waar de Federal Reserve de gewoonte heeft om haar bailout-programma's
voor de megabanken op Wall Street uit te besteden (waarschijnlijk
omdat het letterlijk eigendom is van diezelfde banken), zal
uitleggen aan de kijkers hoe hij "in zijn eentje verantwoordelijk was
voor het aansturen van de inzet van $ 1,25 biljoen aan Fed-fondsen, en
we zagen niet de domino-voordelen die we hadden gehoopt voor de
gemiddelde Amerikaan."
De illusie dat wanneer de Fed geld in de banken pompt, het op de een
of andere manier zal doorsijpelen naar de gemiddelde Amerikaan, is
vandaag de dag ook weer in de mode. Voorzitter Jerome Powell stelt bij
elke persconferentie dat de Fed werkt aan het voordeel van het
Amerikaanse volk. De realiteit is dat de banken die sinds 17 september
2019 de bijna nulrenteleningen van de Fed ontvingen, aan consumenten
woekerrentes rekenen op hun creditcards.
Het Frontline-team heeft vannacht de kans om aanzienlijk voort te
borduren op het enorme werk van twee andere journalisten die jarenlang
onderzoek hebben gedaan naar de Fed en die het Amerikaanse begrip van
de kleptocratische aard ervan hebben vergroot: Mark Pittman en Nomi
Prins.
Mark Pittman was de verslaggever van Bloomberg News die
verantwoordelijk was voor de Bloomberg-rechtszaak tegen de Federal
Reserve tijdens de financiële crash van 2008. Pittman had de Federal
Reserve Board in april en mei 2008 op grond van een Freedom of
Information Act (FOIA)-verzoek om details gevraagd over vier
leningprogramma's, inclusief de namen van de leners en de geleende
bedragen. De programma's waren het Discount Window, de
Primary Dealer Credit Facility, de Term Securities Lending
Facility en de Term Auction Facility. Toen de Fed brutaal
barricaden opwierp tegen Pittman spande Bloomberg News een rechtszaak
namens hem aan.
Op 10 november 2008 schreven Pittman en zijn collega's, Bob Ivry en
Alison Fitzgerald, een artikel met de kop "Fed tart
transparantie-doelstelling met weigering om zaken openbaar te maken."
Het artikel meldde het volgende:
“De Federal Reserve weigert de ontvangers te identificeren van bijna $
2 biljoen aan noodleningen van Amerikaanse belastingbetalers of de
problematische activa die de centrale bank als onderpand accepteert.
Fed-voorzitter Ben S. Bernanke en minister van Financiën Henry Paulson
zeiden in september dat ze zouden voldoen aan de eisen van het congres
voor transparantie bij een bailoutoperatie van 700 miljard dollar voor
het banksysteem. Twee maanden later, terwijl de Fed veel meer uitleent
dan dat in afzonderlijke bailout-programma's waarvoor geen goedkeuring
van het Congres nodig was, hebben Amerikanen geen idee waar hun geld
naartoe gaat of welke zekerheden de banken in ruil daarvoor toezeggen."
Pittman deelde mee in een Gerald Loeb-prijs voor de vijfdelige serie
van Bloomberg, "Wall Street's Faustian Bargain", waarin werd
beschreven hoe een groep Wall Street-bankiers de
subprime-doemsdag-machine had gecreëerd tijdens een Chinees etentje.
Velen geloofden dat Pittman's onderzoek naar de Fed hem kandidaat
maakte voor een Pulitzerprijs. Maar slechts een week voordat de
geheimzinnige Fed-voorzitter Ben Bernanke zijn
Senaatsbevestigingshoorzitting (voor een nieuwe termijn aan het roer
van de Fed) zou voorzitten, stierf Pittman op 25 november 2009 op
52-jarige leeftijd aan een hartaanval.
Op het moment van Pittman's dood weigerde de Fed nog steeds de details
van haar biljoenen dollars aan geheime leningen vrij te geven, ondanks
het verlies van de rechtszaak bij de rechtbank. De beslissing van het
hof van beroep van het Second Circuit, die ook tegen de Fed werd
uitgesproken, zou pas op 19 maart 2010, vier maanden na de dood van
Pittman, komen.
Maar zelfs nadat het besluit in hoger beroep door de Fed werd verloren,
weigerde de Fed de gegevens vrij te geven. Eerst vroeg de Fed om een
nieuwe hoorzitting door het Second Circuit Court of Appeals. Toen dat
werd afgewezen, ging een Wall Street-consortium van banken, dat de
feitelijke ontvangers waren van de biljoenen dollars aan geheime
leningen, in beroep tegen de zaak bij het Amerikaanse Hooggerechtshof.
Ook dat beroep mislukte en de Fed werd gedwongen om eindelijk de
verbazingwekkende bedragen vrij te geven die het naar banken in de
hele wereld had gesmeten zonder enig medeweten van een gekozen lid van
de regering van George W. Bush of een gekozen lid van het Congres.
Toen alle bailout-programma's van de Fed werden opgeteld, kwam het uit
op een duizelingwekkende, cumulatieve $ 29 biljoen, dat is dus 29
duizend miljard dollar, zoals nauwkeurig geanalyseerd werd door het
Levy Economics Institute. De Fed had het Amerikaanse volk volledig in
het ongewisse gelaten toen het deze biljoenen naar de handelshuizen
van Wall Street, buitenlandse banken, de insolvente bank Citigroup, en
zelfs hedgefondsen die short gingen (hadden gewed tegen de markt) had
doorgesluisd.
Vandaag de dag houdt de Fed het publiek nog steeds voor de gek en
weigert ze de namen vrij te geven van enkele van haar
noodhulpprogramma's en haar repo-leningprogramma van $ 9 biljoen dat
op 17 september 2019 begon.
Nomi Prins heeft ook een buitengewone publieke dienst bewezen door
licht te brengen in de duistere gebieden die de Fed veel liever buiten
het gezichtsveld houdt. Prins schreef in 2018 het boek "Collusion:
How Central Bankers Rigged the World".
Prins schrijft dat "Acht jaar nadat de crisis [2008] begon, de Big Six
Amerikaanse banken - JPMorgan Chase, Citigroup, Wells Fargo, Bank of
America, Goldman Sachs en Morgan Stanley - gezamenlijk 43 procent meer
deposito's, 84 procent meer activa aanhielden , en drie keer de
hoeveelheid contant geld die ze eerder hadden. De Fed heeft de
grootste banken op Wall Street toegestaan om het risico dat het
systeem in 2008 verwoestte in wezen te verdubbelen.”
Prins legt in het boek uit dat wat de Amerikaanse Fed en andere grote
centrale banken zoals de Bank of Japan en de Europese Centrale Bank
aan het doen zijn, is geld "tevoorschijn te toveren". Het geld is uit
het niets getoverd of verzonnen, schrijft Prins, omdat de Fed en
andere centrale banken met een druk op de knop elektronisch geld mogen
(kunnen) creëren.
De Fed zit zo gevangen in het harnas van een toezichthouder van de
banken dat Prins zegt dat de Fed hen geen verplichtingen heeft
opgelegd in ruil voor haar bailout-operaties. Prins schrijft dat de
banken die "dit goedkope geld inademden niet verplicht waren hun
kredietverlening aan de Main Street-economie te verhogen als
voorwaarde voor de beschikbaarheid van dat geld...".
Onder Main Street verstaat men in de Amerikaanse financiële wereld de
kleine en lokale bedrijven, algemene individuele beleggers en kleine
onafhankelijke beleggingsondernemingen.
Wat betreft haar aandeel in het creëren van de meest onstabiele
financiële structuur in de geschiedenis van de VS, is de Fed absoluut
schaamteloos. Prins schrijft: “De Fed heeft zichzelf in juni 2017
ontheven van alle verantwoordelijkheid voor financiële stabiliteit in
het landschap van de grote banken, toen ze vierendertig van de
grootste banken van Wall Street, waaronder de Big Six, liet slagen
voor de stresstests. Op hun beurt maakten de banken van deze
gelegenheid gebruik om meer eigen aandelen te kopen, waardoor hun
aandelenkoersen omhoog gingen in plaats van hun leningservices voor
kleine bedrijven en Main Street-klanten uit te breiden.”
Deze manoeuvre van de Fed resulteerde in aankondigingen dat banken van
Wall Street van plan waren "om $ 92,8 miljard van hun eigen aandelen
terug te kopen als een direct antwoord op de zegen van de Fed", merkt
Prins op, wat in feite betekende dat de Fed "de legale manipulatie van
de aandelenmarkt groen licht gaf". Inderdaad zegt Prins: “De Dow
is enorm gestegen.”
De Fed en diezelfde banken bedienen zich vandaag de dag weer van
exacte dezelfde trucs - alleen zijn de bedragen èn de risico's vele
malen groter dan destijds. De beleidsaanbevelingen van Prins voor het
wegnemen van de wurggreep die de Fed op Amerika heeft, zijn om "feitelijk
toezicht op de goochelaars te implementeren en effectieve kanalen te
gebruiken om hun gezag en acties in twijfel te trekken en in te perken."
Het is de hoogste tijd dat het in twijfel trekken van de ongebreidelde
bevoegdheden van de Fed vannacht serieus begint met de Frontline-documentaire.
Het wordt vannacht gestreamd om 7.00 uur p.m. Easter Daylight Time
(01.00 uur onze tijd) op pbs.org/frontline.
We komen hier spoedig op terug.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[13 juli 2021]
Afdrukken
Doorsturen
