De financiële markten zijn zwaar overgewaardeerd, zowel volgens de Buffett Indicator als de Schiller P/E ratio. Alles bij elkaar genomen zijn dit betrouwbare indicatoren dat Wall Street niet helder denkt. Optimisten volharden in de waanvoorstelling dat het beursfeest voor altijd door zal gaan. In onze Weekend Nieuwsbrief hebben wij steevast een rubriek over Economie en Beleggen, en onderstaand artikel is van afgelopen weekend.
Kijk bijvoorbeeld naar de Buffet Indicator.
De Buffett-indicator is de verhouding tussen de totale waardering van
de Amerikaanse aandelenmarkt en het bbp. Op 19 augustus 2021 berekenen
we de Buffett Indicator als volgt:
Totale Amerikaanse marktwaarde: $ 53,8 biljoen
BBP op jaarbasis: $ 23,1 biljoen
Buffett-indicator: $ 53,8 ÷ $ 23,1 = 238%
Volgens onze berekening ligt dat momenteel 87% (of ongeveer 2,8
standaarddeviaties) bóven het historisch gemiddelde, wat suggereert
dat de markt sterk overgewaardeerd is. Dit zijn historische, all-time
highs.
Kijk vervolgens naar de Schiller CAPE ratio:
Wall Street ontweek al één kogel die ze niet eens hoorden afgevuurd:
de bedrijfswinsten zijn op zo'n spectaculaire manier gestegen dat die
waarderingen - wanneer ze worden vergeleken met de werkelijke winst
die een jaar later wordt gerapporteerd - bijna 20% goedkoper waren dan
analisten dachten toen beleggers in april 2020 in de S&P 500-index
begonnen te hamsteren.
Ziet u wat er is gebeurd? Beleggers stortten zich op aandelen die
achteraf goedkoper bleken te zijn dan ze dachten. Vergeet niet dat dit
een vreemde tijd was. Veel Amerikaanse staten betaalden
werkloosheidsuitkeringen aan arbeiders die thuis waren gestrand, dus
het is logisch dat geld vrijelijk werd uitgegeven (in een "hyperspeculatieve",
"blind moedige" manie).
We gebruiken hier met opzet het woord 'manie' om irrationeel gedrag te
beschrijven dat gebaseerd is op hoop. Degenen die tijdens de
postpandemische opleving kochten, deden dat niet op basis van
fundamentele analyse, maar eerder op speculatie dat Fed-voorzitter
Jerome Powell de aandelenmarkt niet zou laten instorten. En bij nader
inzien kunnen we zien dat ze gelijk hadden. In onze Economedian
weekend nieuwsbrief van vorige week vindt u een uitgebreid artikel
over Jerome Powell (en waarom hij volgend jaar niet herkozen zou
moeten worden).
Je zou denken dat dat genoeg zou zijn. Maar dat is het niet. Winsten
op de aandelenmarkt genereren een positieve feedbacklus die extra
aankopen aanmoedigen, en zelfs nieuw geld aantrekt van de zijlijn ("goede
resultaten van de buurman en de goedgelovigheid van de menigte").
Deze goedgelovigheid, deze overtuiging dat koersen van aandelen op de
een of andere manier niet kunnen dalen, staat op een recordhoogte: met
21 keer de verwachte winst zit de S&P 500 inderdaad in de buurt van
het hoogste veelvoud sinds het dotcom-tijdperk. Maar wat als die
winstramingen ook dit keer te laag zijn?
Veel analisten zijn van mening dat er goede redenen zijn voor de
huidige overwaardering op de Amerikaanse aandelenmarkt. Irrationeel
hoopvolle meningen zijn er in overvloed. De markt kiest de kant van de
bullish mening, is ook zo'n regelmatig gehoorde opmerking. Klinkt
opwindend - optimisme is tenslotte een deugd. Maar hier zien we het
echte probleem: als je eenmaal in de bubbel zit, verlies je je
perspectief. Van binnenuit is het geen bubbel meer. Het is gewoon
business as usual.
Elke speculatieve zeepbel overtuigt investeerders dat de wereld is
veranderd op een manier die elementaire rekenkunde irrelevant maakt. U
kunt zien dat de Buffett-indicator hierboven wijst in een ongezonde
richting in plaats van een reden om bullish te zijn. Volgens deze
indicator handelt de aandelenmarkt tegen tweemaal de gemiddelde
marktwaarde. Een prijsdaling van 50% zou het terugbrengen naar de
langetermijntrend. Dat lijkt meer op een zeepbel die op het punt staat
te knappen dan op een once-in-a-lifetime verandering in fundamentele
waarden.
En dan is er de Schiller CAPE ratio, die een economie laat zien die
afstevent op het gebied van de "Dotcom-zeepbel in 1999", wat niet iets
is om optimistisch over te zijn. De nuchtere investeerder kan nadenken
over de marktgeschiedenis en begrijpen dat terugkeer naar het
gemiddelde (ook bekend als "de wet van de financiële zwaartekracht")
altijd en onvermijdelijk torenhoge prijzen terug naar de realiteit
sleept. Het zijn echter niet de emotieloze mensen die het meeste
risico lopen.
Uiteindelijk weten we niet wanneer het beursfeest eindigt. We weten
niet wat de eerste exodus zal veroorzaken. Wat we wel weten, is dat de
uitgaven van particuliere beleggers achter deze 'hyperspeculatieve',
'blind moedige' marktzeepbel hebben gestaan.
We laten nog even wat indrukwekkende grafieken zien.
Allereerst het beroemde Hindenburg Omen, de technische indicator die
de correctie van 2008 op de aandelenmarkt voorspelde. Die is weer in
de "ALARM"-modus geschoten.
Zeker, er is sinds de financiële crisis geen grote correctie op de
aandelenmarkt geweest, vooral omdat de Federal Reserve de markten
sinds eind 2008 constant heeft gemanipuleerd.
Maverick Capital plaatste voor het weekend dit fraaie plaatje met de
Buffet Indicator (Amerikaanse aandelenmarktkapitalisatie/bbp) en
Amerikaanse bedrijfswinsten/bbp. Het enige wat we hierop kunnen zeggen
is "gewoon onhoudbaar".
De mensen moeten onder ogen zien dat de Federal Reserve zijn groeipad
bij de aankoop van activa van staatsobligaties en door hypotheken
gedekte effecten (mortgage agency backed securities) kan veranderen,
maar het is twijfelachtig of ze hun balans zullen terugschroeven. Het
is een "eindeloos toenemende balans". Waarom? Eén reden: een kennelijk
nooit eindigende corona-crisis.
Hier is een grafiek van het rendement op 10-jaars Amerikaanse
staatsobligaties, de effectieve rente van Fed Funds, de Fed-balans en
omgekeerde repo's sinds de covid-uitbraak en de massale interventies
van de Federal Reserve. Het komt erop neer dat ze de korte rente
hebben onderdrukt en neerwaartse druk hebben uitgeoefend op het
rendement op 10-jaars staatsobligaties.
Terwijl de rente op 10-jaars staatsobligaties onderdrukt blijft
ONDANKS HET HOOGSTE INFLATIEPERCENTAGE SINDS 2008 blijft ook de rente
op 30-jaars hypotheken van Freddie Mac onderdrukt. Dat betekent in
feite NEGATIEVE ECHTE HYPOTHEEKRENTES.
Dit levert een ECHTE hypotheekrente op van -2,56%.
De spreiding van de hypotheekrente over het rendement op tienjarige
staatsobligaties bedraagt sinds 1971 ongeveer 173 basispunt.
Waar zullen de rentetarieven van Amerikaans schatkistpapier naartoe
gaan? Als we de technische analyse zoals de Ichimoku Cloud moeten
geloven, zal de 10-jaars Treasury-rente waarschijnlijk stijgen.
Negatieve reële hypotheekrentes en razendsnelle huizenprijsstijgingen?
[Update 23 augustus:] De verkoop van bestaande woningen in de VS steeg
in juli tot 5,99 miljoen seizoensgecorrigeerd, wat beter was dan de
verwachtingen. Maar de voorraad huizen die te koop staan, blijft
historisch gezien laag.
De mediane prijs van bestaande huizen daalde tot 17,8% op jaarbasis,
terwijl de Federal Reserve geld in het systeem pompte alsof het niet
op kan.
Daarom is alles wat kleine beleggers, gewone mensen zoals u en wij,
onder druk zet, slecht nieuws voor de aandelenkoersen. En daarom is
bijvoorbeeld een aanhoudend hoge inflatie een waarschuwing
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[23 augustus 2021]
Afdrukken
Doorsturen
