Wat de Wereldgezondheidsorganisatie in het begin ook was, het is volledig overgenomen door mondiale spelers zoals Bill Gates, de Rockefeller Foundation, GAVI en Big Pharma. Als volwaardig agentschap van de Verenigde Naties is de WHO van top tot teen corrupt en volledig toegewijd aan duurzame ontwikkeling.
Eergisteren in
de Volkskrant een
stukje van de redacteur "wetenschap" Olaf Tempelman over de rol van de
Wereldgezondheidsorganisatie tijdens de coronapandemie (en eerdere
soortgelijke gebeurtenissen). De organisatie wordt hier door de
wasstraat gehaald en ziet er weer schoon uit. Tempelman is een vaste
kracht bij die wasstraat - eerder had hij ook alle kritiek op Bill
Gates "weerlegd".
Dat komt omdat mensen afgunstig zijn op hem (zeer rijk), hij "deugt",
zijn Bill & Melinda Gates stichting doet alleen maar goede dingen en
hij werd ook niet met pornoactrices betrapt (sneer naar Donald Trump).
We zullen het maar niet hebben over zijn reisjes met
Epstein's Lolita Express.
Net als andere wereldorganisaties geboren uit de as van de Tweede
Wereldoorlog (de WTO, opvolger van de GATT, het IMF, de VN, de
opvolger van de Volkerenbond), is de Wereldgezondheidsorganisatie een
soort transnationaal superministerie, in dit geval voor Gezondheid.
Haar macht overstijgt die van zijn nationale equivalenten. Het is niet
onderworpen aan echt democratische verkiezingsprocedures, in de zin
van het vertegenwoordigen van de keuze die wordt gemaakt door de
bevolking van zijn lidstaten. Dit geldt voor al deze organisaties die
in feite ons dagelijks leven op hun respectieve terreinen beheersen.
Haar "grondwet" trad in werking op 7 april 1948.
Al deze organisaties zijn op een bepaalde manier als de tentakels van
een enorme octopus die tot doel heeft significante acties op
planetaire schaal te coördineren, te "verbeteren" en te "versterken".
Echter: vaak worden er verborgen agenda's op na gehouden.
Ter verduidelijking van een cruciaal punt: het zou misleidend zijn te
denken dat deze organisaties überhaupt iets onafhankelijk van elkaar
ondernemen. Men zou zich net zo goed kunnen voorstellen dat de lever
zijn eigen gang kan gaan zonder ook maar iets met het hart of de
nieren te maken te hebben. Ze werken allemaal aan dezelfde doelen, elk
op hun eigen vakgebied, en ze zijn allemaal verantwoording
verschuldigd - aan degenen die hun financiering verstrekken.
De World Health Organisation is afgekort WHO, het engels voor wie, en
inderdaad kun je je afvragen wie de organisatie vertegenwoordigt en
wie zij in werkelijkheid is.
"TrustWHO", een documentaire geproduceerd door Lilian Franck, onthult
de clandestiene invloeden die de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)
beheersen - en dat is al vanaf het begin. Opgericht door 61 lidstaten
wier bijdragen aanvankelijk de organisatie financierden,
werd de WHO snel geïnfiltreerd door de industrie.
Net als andere VN-organisaties wordt de WHO geplaagd door aanhoudende
verspillende uitgaven, een volslagen minachting voor transparantie,
alomtegenwoordige incompetentie en het niet naleven van zelfs elementaire
democratische normen. Haar dochteronderneming op het westelijk halfrond, de Pan
American Health Organization, ondersteunt antidemocratische regimes en verzwakt
de volksgezondheid in plaats van deze te versterken, volgens een opiniestuk in
de Wall Street Journal.
Waarom zijn incompetentie en losbandigheid wijdverbreid binnen deze wijdvertakte
organisatie? Het zit in meerdere opzichten in het DNA van de Verenigde Naties.
Ten eerste is de VN in wezen een monopolie. Inefficiëntie en incompetentie
kunnen niet worden bestraft door "consumenten" van hun producten of diensten die
de VN afwijzen en een concurrent betuttelen. Integendeel, in dit soort
bureaucratieën is het niet ongebruikelijk dat het niet wordt beloond met extra
middelen. Anders dan in de particuliere sector, waar mislukte projecten worden
stopgezet, als een programma bij de VN niet werkt, schreeuwen de bureaucraten om
het uit te breiden. Zie het als een Rutte-kabinet op wereldschaal.
Ten tweede worden VN-functionarissen beloond voor het laten draaien van de
bureaucratische machinerie - voor het produceren van rapporten, richtlijnen,
whitepapers en overeenkomsten, en voor het houden van vergaderingen - of ze nu
van hoge kwaliteit zijn of logisch zijn.... of niet. Vaak doen ze dat niet: de
bureaucraten offeren vaak kwaliteit en waarheidsgetrouwheid op voor consensus.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor Brussel, om maar een vergelijking te maken.
Ten derde is er geen verantwoording of transparantie bij de VN. Er is geen US
Government Accountability Office, House of Lords Select Committee of
parlementair toezicht, en geen electoraat om de VN-functionarissen eruit te
schoppen als ze oneerlijk zijn of in strijd met het algemeen belang handelen.
Ten slotte is de organisatie geen meritocratie: het land of de regio van
herkomst van een leiderschapskandidaat lijkt belangrijker dan zijn of haar
geloofsbrieven en kwalificaties. Ook hier noemen we nog even de eerder gedane
gelijkenis met de kabinetten Rutte.
Van Big Tobacco tot Big Pharma en de nucleaire industrie, de industrie
heeft historisch gezien de wereldwijde agenda van de WHO gedicteerd en
blijft dat doen tot op de dag van vandaag, waarbij winst en macht
belangrijker zijn dan de volksgezondheid.
Als u naar de officiële WHO-site gaat, krijgt u natuurlijk de indruk
dat deze organisatie een smetteloze staat van dienst heeft en geprezen
moet worden voor haar humanitaire daden. Het lijkt een beetje op het
door Bayer overgenomen Monsanto, de multinational die de markt in de
agribusiness domineert en de hele wereld zijn genetisch gemodificeerde
zaden wil opleggen, compleet met het Terminator-gen, maar die mensen
probeert te laten geloven dat het welzijn en de ontwikkeling van armen
landen hun grootste zorg is.
De ESWI, European Scientific Working group on Influenza, omschrijft
zichzelf als “een multidisciplinaire groep van opinieleiders over de
griep, die tot doel heeft de gevolgen van een griepepidemie of
pandemie te bestrijden”. Zoals de leden zelf uitleggen, is de ESWI,
geleid door de welbekende
Ab Osterhaus, de
centrale spil "tussen de WHO in Genève, het Institut Robert Koch in
Berlijn en de Universiteit van Connecticut in de Verenigde Staten".
Het belangrijkste van de ESWI is dat haar werk zo goed als volledig
wordt gefinancierd door dezelfde farmaceutische laboratoria die
miljoenen verdienen dankzij de pandemische noodsituatie, terwijl het
de uitspraken van de WHO zijn die de regeringen van de hele wereld min
of meer dwingen om voorraden vaccins te kopen. De ESWI ontvangt
financiering van o.a.
de fabrikanten AstraZeneca en Janssen, inderdaad: de producenten van
de covid-19-"vaccins".
Ab Osterhaus, wellicht de bekendste viroloog ter wereld, officieel
adviseur van het H1N1-virus bij de Britse en Nederlandse regeringen en
hoofd van de afdeling Virologie in het Medisch Centrum van de Erasmus
Universiteit (een spin in het pandemie-web),
zit bij de elite van de WHO bijeen in de SAGE Group, en is voorzitter
van de ESWI, die zoals gezegd wordt ondersteund door de farmaceutische
industrie. Op haar beurt adviseert de ESWI buitengewone maatregelen om
de hele wereld te vaccineren, aangezien er altijd wel een groot risico
is op een nieuwe pandemie die, volgens hen, vergelijkbaar zou kunnen
zijn met de angstaanjagende pandemie van de "Spaanse" griep in 1918.
Wat betreft "Dr Flu" Osterhaus: het Nederlandse parlement had in 2009
ernstige twijfels over hem over vermeende
belangenverstrengeling.
Buiten Nederland en de Nederlandse media werd toen in het
gerespecteerde Britse tijdschrift Science slechts in enkele regels
melding gemaakt van het ophefmakende onderzoek naar de zaken van
Osterhaus, die kennelijk nog steeds het vertrouwen geniet van onze
regering (maar dat zegt helemaal niets, vandaag de dag).
Wat al deze experts gemeen hebben, is het verbergen van hun connecties
met de farmaceutische bedrijven terwijl ze een hoge en invloedrijke
positie innemen in de besluitvormingshiërarchie bij de WHO, en het
feit dat ze voor hun "adviezen"niet verantwoordelijk zijn. Het
belangenconflict is duidelijk, maar wordt systematisch geminimaliseerd.
Dus nNiet hun expertise of hun intrinsieke competentie wordt in
twijfel getrokken, maar hun onafhankelijkheid en hun integriteit.
De hele zaak is, gezien het onderwerp in kwestie, onze gezondheid,
ernstig genoeg om twijfels te hebben en elk onderzoek, elke vraag te
rechtvaardigen met middelen die passen bij de urgentie van de kwestie,
en dan ook nog door werkelijk onafhankelijke organisaties met een
onberispelijke reputatie.
In april 2020 schortte Donald Trump de Amerikaanse financiering aan de
WHO op, terwijl de regering een onderzoek deed naar haar “rol bij het
ernstig wanbeheer en het verdoezelen van de verspreiding van het
coronavirus”. Als gevolg van zijn presidentsbenoeming heeft
Sleepy Joe Biden het besluit van de Trump-regering teruggedraaid en de
Amerikaanse financiering aan de WHO in "ere" hersteld.
Bill Gates is echter nog steeds de nummer 1 financier en draagt meer
bij aan het tweejaarlijkse budget van de WHO ($ 4,84 miljard) dan
welke regering dan ook. Volgens Robert F. Kennedy Jr.'s nieuwe boek,
dat in november 2021 zal verschijnen, 'heeft Gates zijn geld
strategisch gebruikt om de internationale hulporganisaties te
besmetten met zijn vervormde egocentrische prioriteiten. De VS zijn
van oudsher de grootste directe donor van de WHO.”
Bill Gates draagt echter via meerdere wegen bij aan de WHO, waaronder
de Bill & Melinda Gates Foundation en GAVI, opgericht door de Gates
Foundation in samenwerking met de WHO, de Wereldbank en verschillende
vaccinfabrikanten.
Vanaf 2018 maakten de cumulatieve bijdragen van de Gates Foundation en
GAVI Gates tot de onofficiële topsponsor van de WHO, zelfs voordat de
regering-Trump in 2020 al zijn steun aan de organisatie stopzette. En
in feite geeft Gates zoveel dat Politico een zeer kritisch artikel
schreef over zijn ongepaste financiële invloed op de activiteiten van
de WHO in 2017, waarvan Politico zei dat het de organisatie ertoe
bracht te besteden:
“… een onevenredig groot deel van zijn middelen aan projecten met
meetbare resultaten waar Gates de voorkeur aan geeft… Zijn invloed
baart NGO's en academici zorgen. Sommige gezondheidsvoorstanders
vrezen dat, omdat het geld van de Gates Foundation afkomstig is van
investeringen in grote bedrijven, het zou kunnen dienen als een
Trojaans paard voor bedrijfsbelangen om de rol van de WHO bij het
vaststellen van normen en het vormgeven van gezondheidsbeleid te
ondermijnen.”
Bovendien sluist Gates "ook financiering naar de WHO via SAGE
[Strategic Advisory Group of Experts] en UNICEF en Rotary
International, waardoor zijn totale bijdragen op meer dan $ 1 miljard
komen", legt Kennedy uit in het boek, eraan toevoegend dat deze
fiscaal aftrekbare donaties Gates zowel een hefboomeffect geven en
controle over het internationale gezondheidsbeleid, "dat hij
grotendeels aanstuurt om de winstbelangen van zijn farmaceutische
partners te dienen." Zoals opgemerkt in bovengenoemde film, kon de WHO
bij de oprichting beslissen hoe haar bijdragen werden verdeeld. Nu is
70% van haar budget gekoppeld aan specifieke projecten, landen of
regio's, die worden bepaald door de financiers. Als zodanig vormen de
prioriteiten van Gates de ruggengraat van de WHO, en het was geen
toeval toen hij over de WHO zei: "Onze prioriteiten zijn uw
prioriteiten."
“De vaccinobsessie van Gates heeft de giften van de WHO afgeleid van
armoedebestrijding, voeding en schoon water om ervoor te zorgen dat
vaccins de belangrijkste maatstaf voor de volksgezondheid worden. En
Gates is niet bang om zijn schouders eronder te zetten', aldus
Kennedy's boek. “… De enorme omvang van de financiële bijdragen van
zijn stichting heeft Bill Gates tot een onofficiële – zij het
niet-gekozen – leider van de WHO gemaakt.”
Tijdens de H1N1-pandemie (Mexicaanse griep) van 2009 werden vóór het begin
van die pandemie geheime afspraken gemaakt tussen Duitsland,
Groot-Brittannië, Italië en Frankrijk met de farmaceutische industrie,
waarin stond dat ze H1N1-griepvaccinaties zouden kopen - maar alleen
als een pandemie niveau 6 werd verklaard door de WHO. De documentaire
“TrustWHO” laat zien hoe zes weken voordat de pandemie werd
uitgeroepen, niemand bij de WHO zich zorgen maakte over het virus,
maar de mainstream media desondanks de gevaren overdreven. Vervolgens
veranderde de WHO in de maand voorafgaand aan de H1N1-pandemie van
2009 de officiële definitie van pandemie, waarbij de criteria voor
ernst en hoge mortaliteit werden verwijderd en de definitie van een
pandemie gold als “een wereldwijde epidemie van een ziekte”.
Door deze verandering in definitie kon de WHO de Mexicaansegriep tot
pandemie verklaren nadat wereldwijd slechts 144 mensen aan de infectie
waren overleden. In 2010 beschuldigde Dr. Wolfgang Wodarg, toen hoofd
Gezondheid bij de Raad van Europa, farmaceutische bedrijven van het
beïnvloeden van de pandemieverklaring van de WHO. Volgens Wodarg was
de Mexicaanse grieppandemie "een van de grootste medicijnschandalen van de
eeuw". In het onderzoek naar de vervalsing van een pandemie door de
WHO en Big Pharma stelde een onderzoek:
“… om hun gepatenteerde medicijnen en vaccins tegen griep te promoten,
beïnvloedden farmaceutische bedrijven wetenschappers en officiële
instanties die verantwoordelijk zijn voor de volksgezondheidsnormen om
regeringen over de hele wereld te alarmeren en hen strakke
gezondheidsbronnen te laten verspillen voor inefficiënte
vaccinstrategieën, en onnodig miljoenen gezonde mensen bloot te
stellen aan het risico op een onbekende hoeveelheid bijwerkingen van
onvoldoende geteste vaccins.”
Terwijl regeringen eindigden met voorraden vaccins die ze nooit zouden
gebruiken, leden veel van degenen die het H1N1-varkensgriepvaccin
kregen aan nadelige effecten, waaronder het Guillian-Barre-syndroom,
narcolepsie, kataplexie en andere vormen van hersenbeschadiging. Ook
nu worden we geconfronteerd met voorraden vaccins die weggegooid
worden (in plaats van die naar arme landen te sturen), en veel - door
de mainstream media en medici verzwegen bijwerkingen.
In 2014 heeft de WHO de ebola-uitbraak volledig verkeerd aangepakt in
een spectaculaire mislukking die meer dan 11.000 levens kostte.
Gerenommeerde experts over de hele wereld veroordeelden het feit dat
de WHO maandenlang na de uitbraak niet op ebola reageerde. Slechts
drie maanden na de uitbraak van ebola riep de WHO de noodtoestand uit.
Na de ebola-uitbraak spraken experts over de hele wereld over de
noodzaak voor hervorming van de WHO. Maar hier zijn we nu in 2021 en
er is niets veranderd.
Voordat ze bij de WHO werkte, was Marie-Paule Kieny, een Franse
viroloog die nu het cluster Health Systems and Innovation van de
organisatie leidt, bij het Franse farmaceutische bedrijf Transgene SA
in dienst, in wezen niet anders dan veel van de wetenschappers die
WHO-functionarissen adviseerden die ook belangenconflicten hadden met
de industrie. Transparantie is een groot probleem, ook voor degenen
aan binnen in de organisatie. Dit zijn zo maar wat voorbeelden van wat
er mis is bij de WHO.
In eerder genoemde documentaire verklaarde Germán Velasquez, voormalig
directeur van de WHO op de afdeling Public Health, Innovation and
Intellectual Property, dat hij en de meeste van zijn collega's waren
uitgesloten van een ontmoeting tussen de directeur-generaal en
toekomstige vaccinfabrikanten:
“Ik was afdelingshoofd van de WHO en een van de naaste medewerkers van
de directeur-generaal – een belangrijk personeelslid in de organisatie…
Hoewel ik een leidende functionaris bij de WHO was die
verantwoordelijk was voor een belangrijk onderwerp dat daar werd
besproken, mocht ik niet naar binnen. Dat toont aan dat er niet genoeg
transparantie was over wat er werd onderhandeld.”
Het gebrek aan transparantie werd onderzocht door de Parlementaire
Vergadering van de Raad van Europa, die concludeerde dat er
“overweldigend bewijs was dat de ernst van de pandemie enorm werd
overschat door de WHO” en dat de geneesmiddelenindustrie de
besluitvorming van de organisatie had beïnvloed, “wat resulteerde in
een verstoring van de prioriteiten op het gebied van de
volksgezondheid.”
De Raad van Europa eiste veranderingen, maar hoewel werd vastgesteld
dat de WHO ernstige belangenconflicten had met de
geneesmiddelenindustrie, is er sindsdien niets veranderd. WHO kan op
clandestiene manieren opereren omdat er geen verantwoordelijkheid is.
Het onderzoek van de WHO naar de oorsprong van COVID-19 was vanaf het
begin ook een ‘nep’-onderzoek. China mocht de leden van het
onderzoeksteam van de WHO kiezen, waaronder Peter Daszak, Ph.D., die
nauwe professionele banden heeft met het Wuhan Institute of Virology (WIV).
Ook onze "eigen" Marion Koopmans heeft banden met de Chinese
Communistische Partij, die lijken op een vergelijkbare relatie met
collega Daszak.
Een
document getiteld
"Scientific Advisory Group members" van de
Wereldgezondheidsorganisatie bevat de professionele biografie van
Koopmans, waaruit blijkt dat ze heeft gediend als "lid van de
wetenschappelijke adviesraad van de Centers for Disease Control of
Guangdong China". Over haar en Daszak meer in ons komende Economedian
Weekend Magazine.
De opname van Dazsak in dit team garandeerde vrijwel het afschaffen
van de theorie van de laboratoriumoorsprong, en in februari 2021
verklaarde de WHO WIV en twee andere laboratoria voor
bioveiligheidsniveau 4 in Wuhan, China, van wangedrag en zei dat deze
laboratoria niets te maken hadden met de COVID-19-uitbraak.
Pas nadat hierop commentaar was geuit, waaronder een open brief
ondertekend door 26 wetenschappers waarin een volledig en onbeperkt
forensisch onderzoek naar de oorsprong van de pandemie werd geëist,
kwam de WHO in de modus voor schadebeheersing, waarbij
directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus en 13 andere
wereldleiders zich bij de Amerikaanse regering voegden door te wijzen
op: "frustratie over het toegangsniveau dat China een internationale
missie naar Wuhan heeft verleend".
Een paar opmerkelijke punten – Gates koos Tedros Ghebreyesus uit als
directeur-generaal van de WHO, niet vanwege zijn kwalificaties –
Tedros heeft geen medische graad en een achtergrond die
beschuldigingen van mensenrechtenschendingen omvat (Tedros was een
microbioloog die in de jaren 90 in Ethiopië aan de macht kwam als lid
van de marxistische revolutionaire groep het Tigray People's
Liberation Front) – maar vanwege diens loyaliteit aan Gates, opnieuw
volgens Kennedy’s boek.
Tedros werd lid van het Tigray People's Liberation Front (TPLF), dat
een langdurige opstand begon tegen de militaire regering en cruciaal
was in de omverwerping in 1991 van Mengistu Haile Mariam, de
marxistische dictator van Ethiopië. De overwinning resulteerde in het
verwisselen van een door Amhara gedomineerde regering met een regering
onder leiding van Tigray-leiders, wat leidde tot meer dan een
decennium van conflicten. Journalist Abebe Gellaw beweert dat Tedros
een van de drie hoogst geplaatste leden van de TPLF was en dat de
partij "uiteindelijk verantwoordelijk is voor alle corruptie, moorden,
martelingen, massale detenties, landroof of verplaatsing", schreef hij
in de
Ethiopian Registrar.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft TPLF
gecategoriseerd als een terroristische organisatie vanwege haar "gewelddadige
activiteiten voordat het in mei 1991 deel ging uitmaken van de
regerende coalitie en de regering van Ethiopië".
Hij werd beschuldigd van het verdoezelen van drie cholera-epidemieën
in Ethiopië (2006, 2009 en 2011) toen hij minister van Volksgezondheid
was. Tedros ontkende de beschuldigingen en beweerde dat ze waren
gemaakt als onderdeel van een "last-minute lastercampagne" tegen hem.
Destijds noemde Lawrence Gostin, de directeur van het O'Neill
Institute for National and Global Health Law, Ethiopië's lange
geschiedenis van het ontkennen van cholera-uitbraken, zelfs toen ze
plaatsvonden, en zei dat sommige van die uitbraken plaatsvonden onder
Tedros' "bewind".
Verder was de trouw van de WHO aan China jaren eerder verzekerd, toen
China stemmen van de WHO wist te verkrijgen om ervoor te zorgen dat
zijn kandidaten directeur-generaal zouden worden. Uit een onderzoek
van de Sunday Times bleek ook dat de onafhankelijkheid van de WHO
ernstig in het gedrang kwam en dat dankzij de nauwe banden met China
COVID-19 zich in de begindagen van de pandemie kon verspreiden,
terwijl het onderzoek naar de oorsprong ervan werd verdoezeld. Volgens
de Sunday Times gaf:
“het leiderschap van de WHO prioriteit aan de economische belangen van
China boven het stoppen van de verspreiding van het virus toen
Covid-19 voor het eerst opdook. China oefende de ultieme controle uit
over het WHO-onderzoek naar de oorsprong van Covid-19, benoemde de
gekozen experts en onderhandelde over een achterkamerovereenkomst om
het mandaat af te zwakken.”
De controverse over de (te) late reactie van de WHO komt deels voort
uit de spanning tussen China en Taiwan, het eiland waar sinds 1949 de
overblijfselen van de tijdens de Chinese Communistische Revolutie
omvergeworpen regering hun toevlucht hebben gezocht. China beschouwt
Taiwan als een afvallige provincie en probeert te voorkomen dat landen
en entiteiten van de Verenigde Naties werken met Taiwanese
functionarissen. Dus toen Taiwanese functionarissen eind december
vorig jaar hun bezorgdheid aan Genève rapporteerden dat het nieuwe
coronavirus zich onder mensen verspreidde, deelde het team van Tedros
die waarschuwing niet met de WHO-lidstaten. WHO-functionarissen gingen
verder met het herhalen van de beweringen van China dat “voorlopige
onderzoeken” die verdenking niet ondersteunden.
Op 28 januari 2020, vier weken nadat Taiwan de WHO had gewaarschuwd
dat zich een mysterieuze luchtwegaandoening in China verspreidde, had
de WHO nog geen actie ondernomen en bleef het China prijzen. Tedros
prees China zelfs voor hun transparantie en zei dat de Chinese
president “zeldzaam leiderschap” had getoond en “dankbaarheid en
respect” verdiende voor het optreden om de uitbraak in het epicentrum
in te dammen”, meldde de Sunday Times. “Deze ‘buitengewone stappen’
hadden verdere verspreiding van het virus voorkomen en daarom waren er,
zei hij, slechts ‘een paar gevallen van overdracht van mens op mens
buiten China, die we nauwlettend volgen’.”
In een gesprek met de Sunday Times zei professor Richard Ebright van
het Waksman Institute of Microbiology van de Rutgers University in New
Jersey dat het deze nauwe band was die uiteindelijk de koers van de
pandemie stuurde:
“Het had niet alleen een rol; het heeft een beslissende rol gespeeld.
Het was de enige motivatie. Er was geen wetenschappelijke of medische
of beleidsmatige rechtvaardiging voor het standpunt dat de WHO in
januari en februari 2020 innam. Dat was volledig gebaseerd op het
onderhouden van bevredigende banden met de Chinese regering.
Dus bij elke stap promootte de WHO het standpunt dat door de Chinese
regering werd gezocht… de WHO verzette zich actief tegen en belemmerde
pogingen van andere landen om effectieve grenscontroles uit te voeren
die de uitbraak hadden kunnen beperken of zelfs de verspreiding ervan
hadden kunnen beperken.
Het is voor mij onmogelijk te geloven dat de functionarissen in Genève,
die deze verklaringen aflegden, deze verklaringen geloofden in
overeenstemming met de feiten die voor hen beschikbaar waren op het
moment dat de verklaringen werden afgelegd. Het is moeilijk om niet te
zien dat de directe oorsprong daarvan de steun van de Chinese regering
is voor de verkiezing van Tedros tot directeur-generaal …
Dit was een opmerkelijk hoog rendement op de investering [van China]
met de relatief kleine bedragen die werden geïnvesteerd om zijn
verkiezing te ondersteunen. Het heeft op grote schaal zijn vruchten
afgeworpen voor de Chinese regering.”
Zelfs voorafgaand aan de pandemie had de WHO een verklaring
vrijgegeven dat ze in gesprek was met Facebook om “ervoor te zorgen
dat mensen toegang hebben tot gezaghebbende informatie over vaccins en
de verspreiding van onnauwkeurigheden te verminderen”.
Op de eerste
wereldwijde vaccinatietop van de WHO, gehouden in september in Brussel
zinspeelde Jason Hirsch, Facebook's public policy manager, in 2019 op
de censuur en mediamanipulatie die zouden volgen:
"Het eerste dat we doen is de verspreiding van verkeerde informatie
over vaccinaties verminderen en het tweede dat we doen is de
blootstelling aan geloofwaardige, gezaghebbende inhoud over
vaccinaties vergroten."
In plaats van de volksgezondheid voorop te stellen, zoals het
aandringen op veiligheidsstudies naar vaccinatie, illustreert de
geschiedenis van de WHO duidelijk haar trouw aan Big Pharma en andere
industrieën. De WHO heeft bijvoorbeeld de gezondheidseffecten
gebagatelliseerd die werden veroorzaakt door de kernramp in Tsjernobyl
in 1986, door te stellen dat slechts 50 doden rechtstreeks door het
incident werden veroorzaakt en dat "in totaal tot 4.000 mensen
uiteindelijk zouden kunnen sterven aan blootstelling aan straling" als
gevolg van de ramp. De WHO tekende in 1959 een overeenkomst met de
International Atomic Energy Agency (IAEA), die 'vreedzaam gebruik van
atoomenergie promoot', waardoor het ondergeschikt is aan het
agentschap met betrekking tot ioniserende straling.
De reactie van de WHO op de stralingsramp in Fukushima in 2011 werd
ook bekritiseerd, met bewijs van een verhulling op hoog niveau. De WHO
bagatelliseerde nogmaals de risico's door te stellen dat "de
voorspelde risico's laag zijn en dat er geen waarneembare stijgingen
van het aantal kankergevallen boven de basislijn worden verwacht."
De WHO ontving van 1999 tot 2010 ook meer dan $ 1,6 miljoen van
opioïdengigant Purdue en gebruikte door de industrie ondersteunde
opioïdengegevens om op te nemen in haar officiële pro-opioïdenrichtlijnen.
Volgens de Alliance of Human Research Protection leidde de
samenwerking van de WHO met Purdue tot een groter gebruik van opioïden
en wereldwijde verslaving.
Even over Purdue: in de jaren negentig was er binnen de Amerikaanse
gezondheidszorg een drang naar effectievere en proactievere
pijnbehandeling en Purdue speelde daarop in met OxyContin. De promotie
van het bedrijf voor het medicijn was ongekend. Tegen het jaar 2000
had Purdue hun aantal verkoopvertegenwoordigers verdubbeld en deze
vertegenwoordigers verdienden enorme jaarlijkse bonussen. In 2001 werd
$ 200 miljoen uitgegeven aan de marketing van OxyContin. Gedurende een
periode van vijf jaar vanaf de introductie van het medicijn in 1996
tot 2001 hield Purdue meer dan veertig nationale
pijnbeheersingsconferenties in verschillende steden in het hele land.
Dit waren volledig betaalde evenementen in luxe resorts voor artsen,
verpleegkundigen en apothekers die waren benaderd om het voorschrijven
van OxyContin aan te moedigen. Purdu stelde zelfs een enorme
landelijke database samen die artsen identificeerde die pijnmedicatie
voorschreven, zodat verkopers hen konden benaderen voor het verhogen
van de omzet.
Terwijl Purdue de wonderen van hun nieuwe medicijn opdreef,
bagatelliseerden ze het potentieel voor misbruik. Het bedrijf bracht
video's, brochures en geluidsbanden uit waarop artsen zeiden dat
OxyContin niet gevaarlijk of verslavend was. Verkopers werden opgeleid
om artsen hetzelfde te vertellen. Purdu financierde zelfs non-profitorganisaties
zoals de American Academy of Pain Management en de American Pain
Society die materialen publiceerden die het voorschrijven van opioïden
aanmoedigden.
Onderzoek naar Purdue heeft uitgewezen dat het bedrijf jarenlang
kennis had van verdachte voorschrijfpraktijken van individuele artsen,
maar deze niet aan de autoriteiten had gemeld. Deze artsen werden op
een lijst gezet die Purdue in 2002 begon, genaamd "Region Zero". In
2013 stonden er meer dan 1.800 artsen op de lijst, maar slechts 8% was
gemeld. Purdue negeerde routinematig brieven en e-mails van bezorgde
verkopers en verkoopmanagers over verdachte activiteiten met
betrekking tot bestellingen en voorschriften van OxyContin.
Uiteindelijk werd duidelijk dat Purdue wist wat er aan de hand was. In
2007 gaven drie van de leidinggevenden van het bedrijf toe dat ze
artsen, patiënten en de FDA hadden misleid over het
verslavingspotentieel van het medicijn en pleitten ze schuldig aan
federale aanklachten. Purdue werd veroordeeld tot het betalen van meer
dan $ 600 miljoen aan boetes.
Momenteel worden Purdue en andere bedrijven geconfronteerd met
honderden rechtszaken. Individuen, steden en bijna de helft van de
staten in het land beschuldigen hen ervan een belangrijke oorzaak te
zijn van de opioïde-epidemie door artsen, het publiek en de overheid
te misleiden. Purdue is de prodeucent van
buprenorfine, een
medicijn dat wordt gebruikt om opiaatverslaving te behandelen. We
vinden dat morbide hilarisch. Nu profiteert Purdue van de schaduwzijde
van de opioïde-epidemie en helpt ze te behandelen wat ze hebben
veroorzaakt. Naamsveranderingen, publiciteitsstunts en nepaltruïsme
worden aangewend om het publiek ervan te weerhouden de waarheid te
zien.
Vanwege de acceptatie van privégeld ging een recensie in het Journal
of Integrative Medicine & Therapy zelfs zo ver dat de corruptie van de
WHO de "grootste bedreiging voor de volksgezondheid van onze tijd" is,
vooral als het gaat om de WHO-drug aanbevelingen - inclusief de "lijst
van essentiële geneesmiddelen" - die volgens haar bevooroordeeld en
niet betrouwbaar zijn.
De mensen die nog steeds de WHO verdedigen zijn waarschijnlijk
dezelfde mensen die niets verkeerds zien in de Verenigde Naties –
waarvan de WHO maar één tentakel is – die in haar Mensenrechtenraad
landen aanstellen die nog steeds mensen op straat onthoofden.
Gezien het sterke en voortdurende bewijs dat de WHO zwaar in strijd is
met de volksgezondheid en gecontroleerd wordt door de industrie, moet
het nut ervan als bewàker van de volksgezondheid serieus worden
heroverwogen.
Tot slot nog even het volgende.
De vaccins zijn gekocht, de aanbevelingen zijn gegeven en miljoenen
mensen hebben al hun gentherapie gekregen. Maakt de waarheid ons zo
bang dat we de voorkeur geven aan leugens in ons steeds meer door de
overheid gecontroleerde leven, zelfs als het onze gezondheid is die op
het spel staat?
Het ziet er misschien allemaal heel ingewikkeld uit, maar het is
eigenlijk heel eenvoudig. Voor elk nieuw stuk informatie wordt een "lichte"
vriendelijker versie verzonnen, doorgegeven door de gekochte en
betaalde mainstream media en verkocht aan ons, de burgers, waarvan de
meesten het voor zoete koek aannemen.
De belangrijkste drijfveren van de huidige globalisering zijn angst en
onwetendheid, het resultaat van deze smakeloze vereenvoudiging van
alles, die elke diepte wegneemt, en elke vraagstelling die nodig is,
eigenlijk onmisbaar, wil men begrijpen wat er werkelijk gebeurt.
Het is hetzelfde als met terrorisme, waar elke onverklaarbare
gebeurtenis vaak wordt toegeschreven aan hetzelfde enge monster: Al
Qaida - zonder ook maar de geringste vraag te stellen over deze
toeschrijving. Een kaping? Al Qaeda. Een aanval op burgers? Al Qaeda.
Het is hetzelfde als met de dogmatische uitspraken over door de mens
veroorzaakte opwarming van de aarde. Dit duldt geen discussie meer,
geen verder onderzoek, geen enkele vraagstelling meer: het is een
ketterij om er zelfs maar aan te denken. Menselijk en dierlijk (alleen
koeien, uiteraard) CO2 is het Al Qaeda-equivalent van de
onzekerheidsfactor bij de opwarming van de aarde.
Het is hetzelfde als met pandemieën en andere gezondheidsrampen van de
toekomst. De WHO vereenvoudigt het probleem voor ons en deskundigen
zeggen: “Laat je vaccineren. Stel geen vragen. We hebben de meest
betrouwbare en competente experts. De farmaceutische bedrijven, die
overlopen van filantropie, werken dag en nacht om ons te redden.” En
de meeste mensen geloven het.
De mensheid van de 21e eeuw is in groot gevaar, een dodelijk gevaar
dat voor ieder van ons op de loer ligt. Het zijn niet Al Qaeda, CO2 of
virussen. Dat zijn allemaal niets anders dan enge monsters waarvoor op
de angstknop wordt gedrukt. Het zijn vijanden, maar relatief kleine.
Het is onze troonsafstand. Dat is onze vijand nummer één.
We leven in een tijd waarin globalisering niet, zoals in het begin
werd verwacht, een wereld heeft gebracht die beter wordt bestuurd,
rechtvaardiger, transparanter, maar integendeel een systeem heeft
gecreëerd dat moeilijker te ontcijferen en begrijpen is, en op weg is
almachtig te worden. Dit brouwsel van almacht en gesloten
geheimhouding, van almachtig zijn en totaal resistent zijn tegen
democratisch onderzoek, is dodelijk. Dàt is de grootste bedreiging
voor de mensheid van vandaag.
Veel mensen hebben zich overgegeven en geven er de voorkeur aan
zichzelf voor de gek te houden, terwijl zoveel tekenen erop wijzen dat
er iets grondig mis is en dat we ons ertoe moeten zetten om de
controle terug te krijgen.
De wereld zou er een stuk beter uitzien zonder veel van die door
politici en lobbyisten gesteunde internationale organisaties
wier oorspronkelijke missie is gekaapt omwille van financiële winsten
voor enkelen. Wat de Wereldgezondheidsorganisatie betreft, zouden we
in veel betere gezondheid verkeren.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[15 september 2021]
Afdrukken
Doorsturen