Twee Britse artsen van het Salisbury District Hospital die Sergei Skripal en Yulia Skripal behandelden voor de novitsjok-vergiftiging in maart 2018 weigerden deze week te vertellen of ze samen met Duitse artsen hebben samengewerkt aan de behandeling van Alexei Navalny voor novitsjok-vergiftiging in het Charité-ziekenhuis in Berlijn in augustus 2020. Volgens een van hen hebben zij van het ministerie van Defensie de opdracht gekregen hierover te zwijgen.
Naast de MH-17 zijn er nog een aantal andere hoofdpijndossiers waar
wij onze abonnee's regelmatig over informeren - omdat het informatie
betreft waarover de mainstream media dan niet rapporteren (die nieuwe
informatie past kennelijk niet in hun straatje). Eén van die andere
dossiers is de vermeende vergiftiging van de Russische "oppositieleider"
Navalny. Vermeende, zeggen wij, omdat de westerse mainstream media
blijven volharden in hun opstelling dat het de waarheid is.
Recentelijk schreven wij op ons blog over
de bevindingen van een Duitse arts die hierbij betrokken was (en in
onze weekend nieuwsbrief daar op volgend
gingen wij er dieper op in).
Vandaag op ons blog wat meer informatie voor bezoekers aan onze site.
De toonaangevende ziekenhuisartsen over de Novitsjok-vergiftiging in
Groot-Brittannië (de Skripals) en Duitsland (Navalny) mogen van hun
regeringen de medische informatie die ze met elkaar hebben
uitgewisseld niet openbaar maken.
James Haslam (foto, links), de hoofdarts van het Salisbury District Hospital die
Sergei Skripal en Yulia Skripal behandelde voor de
novitsjok-vergiftiging in maart 2018, en Elspeth Hulse, een
anesthesist in het ziekenhuis van Newcastle upon Tyne en co-auteur met
Haslam van een medisch onderzoekspaper over de Skripal-zaak, weigerde
deze week om te zeggen of ze samen met Duitse artsen deelnamen aan de
behandeling van Alexei Navalny voor novitsjok-vergiftiging in het
Charité-ziekenhuis in Berlijn in augustus 2020.
Volgens Hulse heeft ze van het Britse Ministerie van Defensie (MoD)
het bevel gekregen te zwijgen. Op de vraag welke communicatie en
overleg over hun expertise in de Skripal-zaak ze hebben uitgewisseld
met de Berlijnse artsen die Navalny behandelden, antwoordde Hulse: “Ik
heb het advies gekregen dat de media in eerste instantie naar de
Britse MoD-persdienst moet gaan. Press Office 020 7218 7907. Ik hoop
dat dit helpt.” Haslam weigerde ook te antwoorden of zij met Navalny's
artsen in Berlijn had gecommuniceerd, of wanneer.
Cara Charles-Barks, chief executive van het Salisbury-ziekenhuis,
weigerde deze week te zeggen welke samenwerking er is geweest tussen
Salisbury en de Charité - de enige twee ziekenhuizen ter wereld die
beweren met succes gevallen van novitsjok-vergiftiging te hebben
behandeld.
De Britten en Duitsers werkten echter in het geheim samen. Vorige week
onthulde Philipp Jacoby, de Duitse arts die de medische evacuatie van
Navalny van het Omsk-ziekenhuis in Rusland naar het Charité in Berlijn
in augustus vorig jaar leidde, dat toen hij Navalny naar Charité
bracht, er “een welkomstcomité (Empfangskomitee) was van ongeveer 30
mensen." Hij voegde eraan toe dat hij niet wist wie ze waren, behalve
dat het een "internationale" groep betrof.
De leidende Duitse artsen die Navalny behandelden, Kai-Uwe Eckardt en
David Leindl, publiceerden afgelopen december een gedetailleerd
klinisch casusrapport over de Navalny-zaak; ze meldden bij aankomst de
psychofarmaca, lithium en benzodiazepinen, in zijn bloed en urine;
zijn biochemische testscores voor elk van de dagen dat hij in het
ziekenhuis lag; en hun behandelingskuur met atropine en bloedplasma.
Jacoby is een van hun co-auteurs. Deze week werden Eckardt en Leindl
gevraagd "de contacten en communicatie te bevestigen die zij hadden
met Britse artsen van het Salisbury District Hospital op 22 augustus
van [Navalny's] opname en daarna." Ze weigeren te antwoorden.
Sinds Jacoby's nieuwe onthulling van het "welkomstcomité" is het
verslag van wat de Britse en Duitse artsen deden, en wanneer ze het
deden, het bewijs van hoe de twee regeringen de openbare onthulling
van de twee novitsjok-aanvallen en de Anglo-Duitse beschuldiging
hebben gepland (dus dat de Russische regering achter beide gevallen
stond).
Een vooraanstaande Britse specialist op het gebied van
organofosfaatvergiftiging merkte op: "Wat een ironie. Jacoby en de
Charité-ziekenhuisgroep publiceerden in The Lancet elk klein detail
over Navalny's diagnostiek. Nu gaat Dr. Hulse naar het Ministerie van
Defensie. Wat is het geheim dat ze verbergen - dat de Britse
behandeling van de Skripals voor de blootstelling aan novitsjok anders
was dan de Duitse behandeling van Navalny? Of is het geheim dat er in
beide gevallen er geen sprake van novitsjok was?”
Wapens van chemische oorlogsvoering zijn staatsgeheimen; het gebruik
ervan wordt gereguleerd door het internationale Verdrag inzake
chemische wapens (International
Chemical Weapons Convention - CWC) en wordt beheerd
door de multinationale Organisatie voor het verbod op chemische wapens
(Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons -
OPCW). Medisch
onderzoek naar de samenstelling en werking van zenuwgassen en
therapeutische behandeling van organofosfaatvergiftiging is open
medische wetenschap, gereguleerd voor de behandeling van artsen door
hun eed van Hippocrates.
In hun poging om te bewijzen dat de Russen novitsjok hadden gebruikt
tegen de Skripals in Salisbury in maart 2018, en tegen Navalny in
Tomsk in 2020, hebben de Britse en Duitse regeringen aangifte gedaan
van beweringen van hun militaire laboratoria in Porton Down en München,
maar ze hebben de details geheim gehouden; geen enkele arts heeft ze
ondertekend voor openbare vrijgave. Ter bevestiging hebben de twee
regeringen de OPCW gevraagd om de Skripals en Navalny te testen en de
bevindingen te rapporteren. Over de resultaten hebben we
eerder in een Economedian Magazine
geschreven.
De Duitse regering vroeg ook Franse en Zweedse militaire laboratoria
om parallelle tests uit te voeren voor Navalny. De resultaten die door
de NAVO-regeringen openbaar zijn gemaakt, lijken uniform; de
niet-gepubliceerde details zijn verre van zeker of overtuigend; ze
voldoen niet aan de forensische standaard die wordt vereist door
Britse strafrechtbanken.
In 2019 publiceerden Haslam en Hulse
een onderzoekspaper in
het British Journal of Anesthesia waarin ze hun intentie uitspraken om
“anesthesisten en intensivisten te informeren en te wijzen op de
algemene behandeling van patiënten die door OP [organofosfaat] met
zenuwgas vergiftigd zijn.” Ze sloten hun paper af met te zeggen:
"De auteurs kijken uit naar de publicatie van de lessen die zijn
getrokken uit de zenuwgasvergiftigingen in Salisbury OP, zodat de
behandelrichtlijnen in de toekomst kunnen worden geoptimaliseerd."
In feite is er een black-out van de Britse regering geweest ten
aanzien van de publicaties die Haslam en Hulse hebben beloofd. Dat
heeft Hulse nu toegegeven.
De Duitse artsen die Navalny behandelden, publiceerden hun rapport in
The Lancet op 22
december 2020. Ze citeerden Haslam en Hulse voor
onderzoeksondersteuning van hun bevindingen en behandeling. Volgens de
Duitsers, nadat ze Navalny waren begonnen te behandelen met de
organofosfaat-antidota, atropine en obdoxime met 750 mg per dag, "kwamen
de cholinerge symptomen binnen 1 uur na het begin van deze
antidotumtherapie weer terug. Analgo-sedatie met sufentanil en
propofol werd aangevuld met midazolam voor neuroprotectie”. Deze
medicamenteuze therapie is een voetnoot bij het BJA-rapport van Haslam
en Hulse.
Wat het Duitse rapport niet vermeldt, is dat hun testen van Navalny
bij zijn aankomst in Berlijn aantoonden dat de Russische artsen al
atropine en propofol hadden toegediend in het ziekenhuis van Omsk. Het
bewijs van de Duitse artsen gedurende 42 dagen – gepresenteerd in
vier technische bijlagen
– bevestigde niet dat Navalny het doelwit was geweest van een
criminele aanval en kon de beschuldiging van novitsjok niet bevestigen.
In plaats daarvan gaf het bewijs van de Duitse artsen aan dat Navalny
vóór zijn ineenstorting psychoactieve drugs had gebruikt, en zijn
biochemische tests gaven aan wat de artsen van het Omsk-ziekenhuis
eerder een "stofwisselingsstoornis" hadden genoemd.
Niet-Russische artsen die de Duitse testresultaten beoordeelden,
suggereren dat ze kunnen wijzen op diabetes, pancreatitis,
leverproblemen en complicaties door stafylokokkeninfectie.
Niet-Russische psychiaters beweren dat het drugsgebruik van Navalny
wijst op de waarschijnlijkheid van een bipolaire stoornis. Navalny
heeft de Russische artsen beschuldigd van liegen. Jacoby herhaalde
deze bewering vorige week. Eerder schreven wij al over het volledige
archief van bewijs en de forensische analyse in deze zaak.
In zijn drie persinterviews gaf Jacoby het eerste ooggetuigenverslag
van een niet-Russische arts van de symptomen van Navalny in Omsk en
zijn behandeling op de medische vlucht naar Berlijn. In twee van de
interviews onthulde Jacoby ook details van de pre-planning van zijn
vlucht die plaatsvond op de dag voordat Navalny ziek werd. Bovendien
getuigde Jacoby dat de eerste vermelding die hij over novitsjok hoorde,
afkomstig was van de stafassistent van Navalny, Maria Pevchikh, in het
ziekenhuis van Omsk.
Pevchikh, ook volgens Jacoby, gaf hem waterflessen die ze de ochtend
na zijn ineenstorting uit Navalny's hotelkamer had gehaald. Jacoby
onthulde dat hij de flessen langs de luchthavencontrole van Omsk had
gesmokkeld en presenteerde ze aan het 'welkomstcomité' in het
Charité-ziekenhuis toen hij Navalny uit handen gaf.
Volgens een artikel in Der Spiegel, gedateerd
28 augustus 2020,
hebben de Duitse artsen die betrokken waren bij de behandeling van
Navalny, waaronder medici van het Duitse leger, informatie opgevraagd
bij het Britse laboratorium voor chemische oorlogsvoering in Porton
Down. Porton Down-artsen waren mogelijk op 22 augustus 2020 in het
Berlijnse 'welkomstcomité'.
Een Britse organofosfaatspecialist heeft kennis genomen van het
rapport dat Eckardt en Jacoby in The Lancet publiceerden en onthult
dat op de zesde dag nadat hun behandeling van Navalny was begonnen,
zijn butyrylcholinesterasegehalte in het bloed lager was dan normaal.
Dat, zo meldden ze, "dwong ons om 6 eenheden vers ingevroren plasma
toe te dienen; deze transfusie leidde tot een uitgesproken toename van
de activiteit zonder daaropvolgende afname”. Als plasmatransfusie een
effectieve therapie was voor novitsjok-vergiftiging, gebruikten de
artsen van het Salisbury-ziekenhuis, Hulse en de experts van Porton
Down, het dan ook voor de Skripals?
De Britse expert vervolgt: “Het gebruik van vers ingevroren plasma (6
eenheden, dat is ongeveer 1,5 liter) lijkt van cruciaal belang om
Navalny’s butyrylcholinesterase-niveaus weer normaal te krijgen. Een
typisch menselijk volume is 5 liter, dus een behoorlijk groot deel.
Waarom 6 dagen wachten op het belangrijkste onderdeel van de therapie?
Er zijn geen nadelen aan bloedtransfusies. We zien dus dat 8 dagen na
de aanval [op Navalny], Porton Down er even de tijd voor neemt om
advies te geven, of dat Berlijn er de tijd voor neemt om er naar te
vragen. Waarom de geheimhouding? Het lijkt medisch gezond verstand.
Het lijkt ondenkbaar dat de Skripals en [Wiltshire rechercheur-sergeant
Nicholas] Bailey geen plasmatransfusies kregen - tenzij ze niet
vergiftigd waren. Het lijkt ook meer dan vreemd dat Berlijn 6 dagen
wachtte – tenzij hij niet vergiftigd was.”
Een onderzoeksrapport van Israëlische artsen over het gebruik van
bloedplasmatransfusies als tegengif voor organofosfaatvergiften,
waarmee de standaard werd gezet voor therapie met tegengif vanaf 2004,
is
hier te vinden.
Vorige week donderdag werden in Moskou aan de woordvoerder van het
Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, acht
vragen gesteld ter verduidelijking van Jacoby's relaas van de
Navalny-medische-operatie, het daaropvolgende Duitse doktersrapport en
de officiële verklaringen van de Duitse regering.
Zakharova meldde dat de
betrouwbaarheid van de verklaringen van de Duitse arts P. Jacoby die
A. Navalny vergezelde tijdens de medische evacuatie uit Omsk op 22
augustus 2020 niet redelijkerwijs beoordeeld kan worden. Niettemin
weerspiegelen de geciteerde uitspraken van Jacoby grotendeels onze
eigen twijfels met betrekking tot de talrijke 'donkere vlekken' in het
verhaal van de 'vergiftiging' van de blogger, die achteraf steeds meer
de kenmerken aannemen van een geplande actie om ons land te denigreren,
om nieuwe redenen te bedenken voor toekomstige sancties.”
Het Britse gerechtelijk onderzoek naar de vermeende
novitsjok-vergiftigingsdood van Dawn Sturgess in het ziekenhuis van
Salisbury in juli 2018 hervat verhoren op 22 september. De
lijkschouwer, baronness Heather Hallett (met een minder fraai
track record), zal een verzoek van
de advocaten van de Britse regering bespreken om het medische
bewijsmateriaal geheim te houden.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[17 september 2021]
Afdrukken
Doorsturen
