De kandidate van president Joe Biden voor de leidinggevende rol bij het OCC, Saule Omarova, heeft een plan gepubliceerd om alle bankdeposito's naar de Federal Reserve te verplaatsen en de New York Fed short te laten gaan op aandelen.
We lazen in de Vanderbilt Law Review een artikel van 69
pagina's van Saule Omarova, de kandidaat van president Biden om het
Office of the Comptroller of the Currency (OCC) te leiden. Dat is
de federale toezichthouder van de grootste banken in het land die over
staatsgrenzen heen opereren.
Het artikel is getiteld "The People's Ledger: How to Democratize Money
and Finance the Economy."
Het brouwsel van Omarova stelt in alle ernst het volgende voor:
(1) Het verplaatsen van alle commerciële bankdeposito's van
commerciële banken naar zogenaamde FedAccounts bij de Federal Reserve;
(2) de Federal Reserve toestaan om in "extreme en zeldzame
omstandigheden, wanneer de Fed niet in staat is de inflatie te
beheersen door de rentetarieven te verhogen", deposito's van deze Fed-rekeningen
in beslag te nemen om het monetaire beleid aan te scherpen;
(3) De Federal Reserve Bank van New York ( "de New York Fed" genoemd),
die het meest verbonden is met Wall Street, toestaan om, wanneer er "marktwaardestijgingen
zijn tegen tarieven die wijzen op een zeepbeltrend", zoals met
technologieaandelen van vandaag de dag, "short te gaan op de effecten,
waardoor een neerwaartse druk op hun prijzen wordt uitgeoefend”;
(4) het afschaffen van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC)
die bankdeposito's verzekert;
(5) Het consolideren van alle regelgevende functies van banken bij het
OCC – waarvan Omarova is voorgedragen om het te gaan leiden.
De Republikeinse senator Pat Toomey heeft een
Red Scare-campagne
gevoerd tegen Omarova, die werd geboren in de Kazachse Socialistische
Sovjetrepubliek (nu Kazachstan) en studeerde aan de Staatsuniversiteit
van Moskou met een Lenin Personal Academic Scholarship.
De echte bedreiging die Omarova vormt voor de financiële stabiliteit
van de VS, die de Democraten zouden moeten erkennen, is dat ze alle
belangrijke aspecten van het Amerikaanse banksysteem verder wil
concentreren in de handen van de Federal Reserve, een gevangengenomen
toezichthouder wiens 12 regionale banktentakels - letterlijk -
eigendom zijn van de banken. Omarova doet geen enkel voorstel over het
broodnodige herstructureren van de Federal Reserve, zodat deze niet
eigendom is van of gecontroleerd wordt door de banken.
In haar werkstuk karakteriseert Omarova de huidige relatie tussen de
Federal Reserve en de banken, aangezien de Fed een "franchisers-grootboek"
beheert om haar franchise-nemende banken te helpen. Maar zoals de
geheime bailout-operatie van de Federal Reserve van 29 biljoen dollar
van de megabanken van Wall Street en hun tegenpartijen in buitenlandse
derivaten aantoonde na de financiële crash in 2008, zijn het in feite
de banken die de teugels in handen hebben en de Fed in der minne doet
wat die banken haar gebieden. Dat betekent dat de megabanken de
franchisegever zijn en dat ze hun nep-bankonderzoeken en
nep-stresstests voor de schijn hebben doorgeschoven naar de Fed.
Dit punt wordt verder aangetoond door het feit dat tijdens de bailout-operaties
van de Federal Reserve in 2007-2010, de meeste noodleningprogramma's
van deze centrale bank werden uitbesteed aan de banken die werden
gered. JPMorgan Chase, een vijfvoudig justitieel veroordeelde
misdadigersbende, heeft nog steeds een contract met de Fed om als
bewaarder te dienen van meer dan $ 2 biljoen aan Agency
Mortgage-Backed Securities (MBS) van de Fed.
Als verder bewijs van wie van wie is, heeft de Federal Reserve Board
of Governors zijn belangrijkste functies uitbesteed aan de
particuliere New York Fed, waarvan de grootste particuliere
aandeelhouders de megabanken zijn, JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman
Sachs, Morgan Stanley en Bank of New York Mellon.
Een banken-onderzoeker van de New York Fed, Carmen Segarra, was zo
verontwaardigd over wat ze zag bij de New York Fed dat ze naar de Spy
Store ging, een kleine bandrecorder kocht en in het geheim 46 uur aan
audio opnam. Segarra spande een federaal proces aan met de
beschuldiging dat toen ze probeerde een negatief onderzoek van Goldman
Sachs te schrijven, ze eerst werd gepest door haar collega's bij de
New York Fed en vervolgens werd ontslagen omdat ze weigerde haar
onderzoeksresultaten te veranderen.
Als aanvullend bewijs dat de New York Fed niet werkt als een ambtenaar,
ontvangt de president van de New York Fed een groter salaris dan de
president van de Verenigde Staten. Volgens het jaarverslag 2020 van de
Federal Reserve verdient de president van de New York Fed, John
Williams, een salaris van $ 506.300. De president van de Verenigde
Staten en de opperbevelhebber, die door het volk wordt gekozen,
verdient $ 400.000. De CEO's van de mega-banken van Wall Street
roteren binnen en buiten de raad van bestuur van de New York Fed.
De New York Fed is zó verstrengeld met de megabanken van Wall Street
dat Omarova, in plaats van een verkeerd opgevatte analogie van
franchisegever-franchisenemer te gebruiken, had moeten denken in de
trant van het Stockholm Syndroom: de Fed is volledig geboeid door haar
ontvoerders. Zó geboeid zelfs dat een van de eerste dingen die
voormalig Fed-voorzitter Janet Yellen deed nadat ze de Federal Reserve
had verlaten, was zich in te schrijven bij een sprekersbureau en
miljoenen dollars aan spreekgelden van Wall Street binnen harkte.
Met dat als achtergrond stelt Omarova het volgende voor in haar
werkstuk:
Deposito's bij commerciële banken zouden worden vervangen door
FedAccounts:
“In principe kunnen FedAccounts op verzoek van een persoon beschikbaar
worden gesteld als alternatief voor bankrekeningen. Zoals hieronder
wordt uitgelegd, zou de meest effectieve optie echter zijn om alle
deposito's over te hevelen naar de Fed. Functioneel zullen alle
FedAccounts in wezen identiek zijn. Voor zuiver administratieve
doeleinden is het echter raadzaam om onderscheid te maken tussen
‘individuele’ en ‘entiteitsrekeningen’. Voor Amerikaanse staatsburgers
zouden individuele FedAccounts automatisch worden geopend bij geboorte
of naturalisatie. Deze rekeningen zouden ook automatisch worden
gecrediteerd met regelmatig ontvangen federale voordelen:
socialezekerheidsbetalingen, belastingteruggaven en alle andere
betalingen die afhankelijk zijn van iemands staatsburgerschap. Voor in
aanmerking komende vreemdelingen zouden individuele FedAccounts op
verzoek kunnen worden geopend en gesloten in plaats van automatisch,
maar verder zouden ze op dezelfde manier functioneren. De entiteit
FedAccounts kan ook administratief worden onderverdeeld in
afzonderlijke categorieën, afhankelijk van of de houder een
overheidseenheid, een non-profitorganisatie of een zakelijke entiteit
is die in de Verenigde Staten is opgericht of actief is.”
De New York Fed zou zichzelf openlijk in de aandelenmarkt plaatsen:
“Onder dit voorstel zou de Federal Reserve Bank of New York ('FRBNY')
regelmatig aankopen en verkopen doen van een breed scala aan effecten
en andere verhandelbare financiële activa met een expliciete bedoeling
om volatiele schommelingen te moduleren in wat elders is gedefinieerd
als 'systeemrelevante koersen.'
Hiervoor kan de FRBNY een afzonderlijke handelsportefeuille opzetten
die de marktportefeuille zo nauwkeurig mogelijk repliceert. In feite
zou deze portefeuille een indexfonds zijn dat de proportionele waarden
weerspiegelt van alle financiële activaklassen die de financiële markt
als geheel vormen. Zodra het fonds is opgericht, zou de Fed haar
huidige dagelijkse tracking van de financiële markten van het land
kunnen uitvoeren.
Als een bepaalde activaklasse, zoals door hypotheken gedekte effecten
of technologieaandelen, in marktwaarde stijgt tegen tarieven die
wijzen op een zeepbeltrend, zal de FRBNY-handelsdesk short gaan op
deze effecten, waardoor de koersen neerwaarts worden gedrukt. Dit
soort acties zou de stroom van speculatief krediet naar de betreffende
activaklasse kunnen verkrappen, omdat (1) speculatieve
winstvooruitzichten zouden afnemen door de koersdaling; en (2) de door
de Fed ontwikkelde techniek van de daling zou aan de markt een signaal
zijn dat zij vastbesloten is dat de huidige koersen van het
betreffende actief kunstmatig worden opgedreven en dienovereenkomstig
het best worden onderdrukt. Omgekeerd zal de FRBNY long gaan in
bepaalde activaklassen die kunstmatig ondergewaardeerd lijken te zijn
om onnodige marktverstoring te voorkómen. Het zal hetzelfde proces
volgen bij het richten op bredere marktprijsschommelingen.”
We zien het al zo voor ons hoe verheugd hedgefondsen waren toen ze dit
idee lazen. Ze zouden gewoon aan boord kunnen springen wat de New York
Fed aan het shorten is en de aandelenkoers naar nul brengen. Het feit
dat Omarova technologieaandelen specifiek noemt als potentiële
shortposities, heeft er waarschijnlijk toe geleid dat Google en
Microsoft een spoedsessie met hun lobbyisten hebben belegd.
De Federdal Reserve verlaagt de rentetarieven al kunstmatig door voor
120 miljard dollar aan staatsschulden per maand op te kopen en agency
Mortgage-Backed Securities (MBS). Als Omarova het voor het zeggen zou
hebben zou zij nu aan de portefeuille de mogelijkheid toevoegen om
aandelenkoersen te manipuleren. Het feit dat Omarova dit idee op
papier heeft gezet, laat staan het in een juridisch tijdschrift heeft
gepubliceerd, getuigt van een ongelooflijke naïviteit over hoe leden
van het Congres, investeerders en zelfs doorsnee Amerikanen zouden
reageren op het idee van bureaucratische controle van aandelenkoersen.
Over de mogelijkheid van de Federal Reserve om geld van de
Fed-accounts van deposanten in beslag te nemen:
“Het implementeren van een krimpend monetair beleid door FedAccounts
te debiteren, presenteert op zijn beurt een andere reeks ex ante
institutionele keuzes die erop gericht zijn de economische en
politieke gevolgen te minimaliseren van wat waarschijnlijk wordt
gezien als de overheid die het geld van mensen ‘wegneemt’. Dit
instrument mag alleen worden gereserveerd voor extreme en zeldzame
omstandigheden, wanneer de Fed niet in staat is de inflatie te
beheersen door de rentetarieven te verhogen en haar nieuwe
instrumenten aan de activazijde in te zetten, die hieronder worden
besproken. Het is niettemin belangrijk om een mechanisme te hebben om
overtollige liquiditeit van deze rekeningen af te tappen met een
minimale verstoring van de productieve activiteit.”
Omarova is een controversiële keuze. Nadat ze uitblonk op school,
studeerde ze filosofie aan de Staatsuniversiteit van Moskou. Haar
loopbaantraject nam een dramatische wending in december 1991 toen de
Sovjet-Unie instortte terwijl Omarova op een universiteitsuitwisseling
in de Verenigde Staten zat. Zij kon in Wisconsin blijven om haar
doctoraat in de politieke wetenschappen af te ronden en begon
vervolgens aan een succesvolle carrière in de rechten en de
academische wereld.
In een interview in 2020 zei Omarova over haar ongeplande vertrek uit
de USSR: "Eerlijk gezegd voel ik me tot op de dag van vandaag een
beetje schuldig omdat ik het land op zo'n gedenkwaardige tijd heb
verlaten", en grapte, "omdat ze het duidelijk niet bij elkaar konden
houden zonder mij.” Terwijl veel emigranten uit de voormalige
Sovjet-Unie gebruik maakten van de vrijheid die in het Westen werd
genoten om zich uit te spreken tegen het autoritaire socialisme, heeft
Omarova gesteld dat de vrije markt in sommige opzichten inferieur is
aan de staatscontrole in de USSR.
Saule Omarova schijntt zich in 2019 te hebben aangesloten bij een
Facebook-groep voor marxistische en socialistische discussies, volgens
een bericht in de groep genaamd "Marxistische analyse en beleid". Ze
werkte eerder bij het ministerie van Financiën onder voormalig
president George W. Bush en heeft een voorgeschiedenis in de
privaatrechtelijke praktijk. Ze lijkt een groot deel van de Amerikaanse
economie op een technocratische (dat wil zeggen postdemocratische)
manier te willen omvormen. Het is een recept voor een economische
catastrofe, maar degenen die het soort systeem beheersen dat zou
ontstaan als gevolg van deze hervorming, zullen het heel goed doen (zie
de USSR voor de details). Let op de rol die Omarova toekent aan
academici, van wie sommigen, volgens haar, op zijn minst 'hoogbetaald'
zouden moeten worden, een veelzeggende voorwaarde. Hetzelfde geldt
overigens ook voor de Green New Deal.
De belangrijkste vraag die de Democraten zich nu zouden moeten stellen,
is wie deze kandidaat voor Biden heeft doorgelicht.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[26 oktober 2021]
Afdrukken
Doorsturen